stille wangen
roepen om de morgen;
het wachten duurt te lang.
De avond -gauwdief-
heeft je losgeknipt.
In welk heelal
woon je, besta je?
Ik breek het
goudgesponnen vlies
en pers de druppels
van het bitter.
Dit wit satijn is
voor de laatste nacht.
© Marianne Som, 2005,
ongepubliceerd