Onbekende bestemming
Voor de kleine jongen, die ik
toen was, voel ik een onverhoedse
steek van genegenheid.
Met blonde krulharen en
afgetrapte gympen wachtte hij
op de drempel van het grote
avontuur, dat zijn leven zou worden.
In de hal van het grote station
wachtte hij braaf, tot zijn vader
zou terugkomen met een krant en repen
chocolade voor onderweg.
Een ongekend gevoel van
ruimte en vrijheid bekroop hem.
De onverwachte mogelijkheid
in een trein te springen en weg te rijden
om vervolgens te stoppen waar hij nooit
was geweest, niemand kende en
eeuwig zou blijven…
Deze mijmering van gelukzaligheid duurde
slechts kort, want vader keerde terug met
de onvermijdelijke krant en repen chocolade
en ze bestegen ‘de krokodil,’ zoals de groene
trein in die tijd werd genoemd.
Toen we een tijdje op weg waren vertelde ik
vader, dat ik op een trein had kunnen springen.
Er is geen grotere stilte dan
een waarin diefstal plaatsvindt.
Ik had vaders zekerheid gestolen.
Hij keek mij even schuin aan vanachter zijn krant, een
sigaret in de mond. En zweeg.
Een maand later stierf hij en vertrok
met onbekende bestemming.
© Karel Wasch
Uit: Toen dichters over engelen droomden
In de Knipscheer 2021.
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER