wat ik meeneem
en wat ik meeneem naar de dag
is stilte voor de storm
die sluipend nog en
ongewild mijn denken infiltreert
woorden van wind die
zwijgend blijven hangen
boven mijn schoongemaakte blad
- het dagboek van een kind –
hoe krijg ik ooit geleerd
de dag mijn nacht te schenken?
en wat ik meeneem naar de nacht
is schittering van licht
dat fel en ongericht, meedogenloos
mijn wereld urenlang belaagt
strepen van wit die
zoekend blijven schijnen
over het donker in mijn hoofd
- dit duister labyrint -
wie heeft mij ooit beloofd
dat nachtdromen verdwijnen?
geen leven lang genoeg
om dag aan dag te geven
en nachten onbekommerd
nacht te laten zijn, ik blijf
in duister leven wanneer
het licht moet zijn, blijf permanent
verdwalen in wat de
waarheid lijkt, mijn tijd
verstrijkt, uit niets zal
blijken dat ik je heb gekend
Jorien Brugmans