goede aarde 

 

ik viel in goede aarde
met duizenden kristallen
kwam ik neer op
zachte onderlaag. dit
had ik niet verwacht:
dat men mij welkom heette
en dat mij hier vandaag zo’n
warm onthaal werd toebedacht

zó had het ook gekund:
dat op mijn vlucht van ver
een grens zou zijn waarlangs,
door strijdende fanaten,
mij strengelijk de
wacht werd aangezegd:
“uw komst is niet terecht,
gelieve onverwijld dit lusthof te verlaten.”

maar nee, ik dwarrelde
geruisloos naar benee en
wist me daar geborgen en
verkoren. wellicht is het
de witte tooi die milder maakt
de mens laat zien in mooier waarde
vanmorgen werd ik wederom geboren
ik viel in goede aarde

uit grenzen 2009
Jorien Brugmans

 

 

Wij

 

en wat
als ik ontwaak
en weer diezelfde
droom beleef als
in  mijn slaap
opnieuw weer
op de grens verkeer
van dood en stil
en nergens toe behoor?

en wat
als jij nog slaapt
en telkens weer
de nacht verlegt
naar onze droom
weer wakker
wordt naast mij
en honderd
mooie woorden zegt?

en wat
als wij niet meer
bij machte zijn
bijkomstig zijn
niet meer in staat
en wakker worden
in de geest. zijn
wij dan hier, zijn
wij hier dan geweest?

uit grenzen 2009
Jorien Brugmans