
goede aarde ik viel in goede aarde met duizenden kristallen kwam ik neer op zachte onderlaag. dit had ik niet verwacht: dat men mij welkom heette en dat mij hier vandaag zo’n warm onthaal werd toebedacht zó had het ook gekund: dat op mijn vlucht van ver een grens zou zijn waarlangs, door strijdende fanaten, mij strengelijk de wacht werd aangezegd: “uw komst is niet terecht, gelieve onverwijld dit lusthof te verlaten.” maar nee, ik dwarrelde geruisloos naar benee en wist me daar geborgen en verkoren. wellicht is het de witte tooi die milder maakt de mens laat zien in mooier waarde vanmorgen werd ik wederom geboren ik viel in goede aarde uit grenzen 2009 Jorien Brugmans | Wij en wat als ik ontwaak en weer diezelfde droom beleef als in mijn slaap opnieuw weer op de grens verkeer van dood en stil en nergens toe behoor? en wat als jij nog slaapt en telkens weer de nacht verlegt naar onze droom weer wakker wordt naast mij en honderd mooie woorden zegt? en wat als wij niet meer bij machte zijn bijkomstig zijn niet meer in staat en wakker worden in de geest. zijn wij dan hier, zijn wij hier dan geweest? uit grenzen 2009 Jorien Brugmans
|