Jorien Brugmans

ik viel in goede aarde
met duizenden kristallen
kwam ik neer op
zachte onderlaag. dit
had ik niet verwacht:
dat men mij welkom heette
en dat mij hier vandaag zo’n
warm onthaal werd toebedacht

zó had het ook gekund:
dat op mijn vlucht van ver
een grens zou zijn waarlangs,
door strijdende fanaten,
mij strengelijk de
wacht werd aangezegd:
“uw komst is niet terecht,
gelieve onverwijld dit lusthof te verlaten.”

maar nee, ik dwarrelde
geruisloos naar benee en
wist me daar geborgen en
verkoren. wellicht is het
de witte tooi die milder maakt
de mens laat zien in mooier waarde
vanmorgen werd ik wederom geboren
ik viel in goede aarde