Geplaatst: 17 feb 2007 09:55 am
"Het schrijven van een gedicht is in feite
naaktlopen met je hersens."
zegt Leo Vroman
* Rutger Kopland-Jonge sla
Geplaatst: 17 feb 2007 11:59 am
Ik voeg daaraantoe: en met je hart.
Een mooie typering van Vroman.
Dat hart past bij Vroman als ik denk aan het schitterende vers: Voor wie dit leest.
Gert
_________________
http://gert.slings.nu
Ik voeg daaraantoe: en met je hart.
Een mooie typering van Vroman.
Dat hart past bij Vroman als ik denk aan het schitterende vers: Voor wie dit leest.
Gert
_________________
http://gert.slings.nu
Geplaatst: 18 mrt 2007 09:47 pm Onderwerp
Ik kopieer even dit bericht van Elvira:
Deze avond in "het uur van de wolf" op TV sprak Kopland over de aanleiding van het gedicht: kamperen vrij laat in september (ik dacht in Oostenrijk, maar dat ben ik niet zeker). 's Nachts vroor het daar toen al.
In de omgeving stond een bedje jonge slaplantjes. "Zullen die het overleven", dacht hij. Dat was de onmiddellijke aanleiding tot het gedicht.
Het duurde slechts enkele minuten om het te schrijven....
Het is dus inderdaad (bijna) voorbij, Elvira, want het vroor 's nachts al...
Tiba.
P.S. De dichter maakte ook duidelijk dat hij steeds op dit gedicht werd aangesproken, maar dat hij daarnaast zoveel andere dingen schreef.
En of, zou ik zeggen!
Ik kopieer even dit bericht van Elvira:
ik probeer het zelf ook voor me te zien zoals Kopland het beschrijft: die frisgroene, prille blaadjes in september, een maand waarin alles zijn volle wasdom al heeft bereikt of voorbij is (de bonen, de bloemen, de aardappelen). De blik van die slappe blaadjes op een vochtig bedje maakt hem weekhartig. ik zie een opvallende gelijkenis op de teerheid van de blaadjes en de innerlijke teerheid die hij plots binnen in zichzelf ontdekt. en misschien is het omwille van het treffen, die onverwachte identificatie, dat het beeld plotseling zo beklijvend wordt...
Deze avond in "het uur van de wolf" op TV sprak Kopland over de aanleiding van het gedicht: kamperen vrij laat in september (ik dacht in Oostenrijk, maar dat ben ik niet zeker). 's Nachts vroor het daar toen al.
In de omgeving stond een bedje jonge slaplantjes. "Zullen die het overleven", dacht hij. Dat was de onmiddellijke aanleiding tot het gedicht.
Het duurde slechts enkele minuten om het te schrijven....
Het is dus inderdaad (bijna) voorbij, Elvira, want het vroor 's nachts al...
Tiba.
P.S. De dichter maakte ook duidelijk dat hij steeds op dit gedicht werd aangesproken, maar dat hij daarnaast zoveel andere dingen schreef.
En of, zou ik zeggen!