Juist, ja. Ik ben er gewoon niet dieper op ingegaan, liet me gewoon leiden door de taal en het zangerige in het gedicht.
Of hoe een mens zich kan vergissen ...
.Tiba.
Johanna Kruit (ja)
Geplaatst: 31 aug 2007 01:09 pm
Betovering
Er was een nacht zo vol van maan
dat iedereen wel op moest staan.
En buiten ging en dansen wou
onder de sterren in het blauw.
De lucht had zachte kleuren aan.
En hoog zeilde de grote maan.
Zij dansten tot het morgen werd.
Daarna ging alles weer verkeerd.
De zon kwam op, de maan verdween.
En iedereen was weer alleen.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel : De maan begon te schijnen
Uitg. Leopold - 2002
Dit gedicht kreeg Leestafel opgestuurd door Johanna Kruit.
Betovering
Er was een nacht zo vol van maan
dat iedereen wel op moest staan.
En buiten ging en dansen wou
onder de sterren in het blauw.
De lucht had zachte kleuren aan.
En hoog zeilde de grote maan.
Zij dansten tot het morgen werd.
Daarna ging alles weer verkeerd.
De zon kwam op, de maan verdween.
En iedereen was weer alleen.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel : De maan begon te schijnen
Uitg. Leopold - 2002
Dit gedicht kreeg Leestafel opgestuurd door Johanna Kruit.
Geplaatst: 14 sep 2007 09:38 pm
Brief aan de zee
ooit heb ik geprobeerd je geheim
te doorgronden, maar je pakte je
zout in en droeg je geluiden weg
en in je golven stond:
verboden toegang
vergeefs probeerde ik de dagen op
muziek te zetten
maar ach
zelfs de regen liep mij nonchalant
voorbij, en met
eeuwen stof over mijn voetstappen
bleef ik in de trieste sfeer van
oude gebeden en weefde verward
aan een sprookje dat vrede heet
dan liet ik mij verleiden om te gaan
met de stemmen
- landinwaarts -
maar er waren meer dingen dan een
dromer ooit zal zien
en de wegen té veel
onderweg
en zo schrijf ik me zee
naar je toe
en al ben je te oud om met
nieuwe woorden aan te spreken
toch vraag ik je
overstem mijn gedachten
zet voet aan mijn land
en breng mij tot zwijgen
Johanna Kruit
uit: Landgrens. Bloemlezing 1970-1980,
Wel, Bergen op Zoom, 1982
Tiba.
uit het thema "gedichten over water" ook hier geplaatst
Brief aan de zee
ooit heb ik geprobeerd je geheim
te doorgronden, maar je pakte je
zout in en droeg je geluiden weg
en in je golven stond:
verboden toegang
vergeefs probeerde ik de dagen op
muziek te zetten
maar ach
zelfs de regen liep mij nonchalant
voorbij, en met
eeuwen stof over mijn voetstappen
bleef ik in de trieste sfeer van
oude gebeden en weefde verward
aan een sprookje dat vrede heet
dan liet ik mij verleiden om te gaan
met de stemmen
- landinwaarts -
maar er waren meer dingen dan een
dromer ooit zal zien
en de wegen té veel
onderweg
en zo schrijf ik me zee
naar je toe
en al ben je te oud om met
nieuwe woorden aan te spreken
toch vraag ik je
overstem mijn gedachten
zet voet aan mijn land
en breng mij tot zwijgen
Johanna Kruit
uit: Landgrens. Bloemlezing 1970-1980,
Wel, Bergen op Zoom, 1982
Tiba.
uit het thema "gedichten over water" ook hier geplaatst
Geplaatst: 15 sep 2007 08:13 pm
Quote:
Wat een mooi gedicht Tiba..
Al voel ik meer dan ik kan verwoorden wat ze bedoelt.
Een poging...
Zou het gaan om de troost die je kunt voelen bij de overweldigende nabijheid van de zee met zijn oerkracht,
dat daar troost te halen valt , dat die je vragen tot bedaren kan brengen,
en dat pogingen op andere plaatsen troost te vinden mislukten.
ik roep maar wat,
wat denken jullie?
Hoe dan ook..ik vind het prachtig.
Wil
Quote:
maar er waren meer dingen dan een
dromer ooit zal zien
en de wegen té veel
onderweg
Wat een mooi gedicht Tiba..
Al voel ik meer dan ik kan verwoorden wat ze bedoelt.
Een poging...
Zou het gaan om de troost die je kunt voelen bij de overweldigende nabijheid van de zee met zijn oerkracht,
dat daar troost te halen valt , dat die je vragen tot bedaren kan brengen,
overstem mijn gedachten
zet voet aan mijn land
en breng mij tot zwijgen
en dat pogingen op andere plaatsen troost te vinden mislukten.
ik roep maar wat,
wat denken jullie?
Hoe dan ook..ik vind het prachtig.
Wil
Geplaatst: 15 sep 2007 11:09 pm
Voor mij een van de mooiste gedichten die ik de laatste tijd las.
Ja, hetzelfde ervaar ik bij het lezen van dit gedicht.
Op mij komt het over of alsof er alles wat de dichter beleefd heeft op de zee wordt gereflecteerd.
In de eerste strofe is de zee een ontoegankelijk iets geworden.
Misschien slaat het op het overleden zusje?
In de tweede strofe wordt de zee niet meer vernoemd: de dichter probeert ergens een evenwicht te zoeken, maar slaagt er niet in.
In de derde strofe gaat ze weg van de zee (stemmen: van mensen die lokten, of die haar die raad gaven?)
in de vierde strofe wil ze terugkeren naar de zee: ze schrijft zich naar haar toe, spreekt de zee aan en vraagt haar om haar gedachten te overstemmen.
Gaat het om troost? Zoiets...
Ik denk, op gevaar af van me weer te vergalopperen zoals in een voorgaand gedicht, dat het vooral gaat om rust, vrede te vinden.
Ze vraagt dat de zee die eindelijk zou brengen, iets wat ze nooit heeft kunnen vinden. Dan pas worden de steeds weerkerende gedachten in haar hoofd niet meer gehoord en kan ze zwijgen (= moet ze niet meer schrijven?).
Dat haal ik er momenteel uit.
Tiba.
Voor mij een van de mooiste gedichten die ik de laatste tijd las.
Wil schrijft:
Al voel ik meer dan ik kan verwoorden wat ze bedoelt.
Ja, hetzelfde ervaar ik bij het lezen van dit gedicht.
Op mij komt het over of alsof er alles wat de dichter beleefd heeft op de zee wordt gereflecteerd.
In de eerste strofe is de zee een ontoegankelijk iets geworden.
Misschien slaat het op het overleden zusje?
In de tweede strofe wordt de zee niet meer vernoemd: de dichter probeert ergens een evenwicht te zoeken, maar slaagt er niet in.
In de derde strofe gaat ze weg van de zee (stemmen: van mensen die lokten, of die haar die raad gaven?)
in de vierde strofe wil ze terugkeren naar de zee: ze schrijft zich naar haar toe, spreekt de zee aan en vraagt haar om haar gedachten te overstemmen.
Gaat het om troost? Zoiets...
Ik denk, op gevaar af van me weer te vergalopperen zoals in een voorgaand gedicht, dat het vooral gaat om rust, vrede te vinden.
Ze vraagt dat de zee die eindelijk zou brengen, iets wat ze nooit heeft kunnen vinden. Dan pas worden de steeds weerkerende gedachten in haar hoofd niet meer gehoord en kan ze zwijgen (= moet ze niet meer schrijven?).
Dat haal ik er momenteel uit.
Tiba.
Geplaatst: 16 sep 2007 06:08 am
en dat zoeken naar troost haalde ik er ook uit.
Ja het is prachtig he..het raakte mij ook meteen.
Dank je wel voor het hardop denken.
Wil
Ja...dat verwoord je mooi, dat is precies het gedeelte wat me niet lukte onder woorden te brengen,In de tweede strofe wordt de zee niet meer vernoemd: de dichter probeert ergens een evenwicht te zoeken, maar slaagt er niet in.
en dat zoeken naar troost haalde ik er ook uit.
Ook dat zou heel goed kunnen. Dan komt "ooit heb ik je geproeerd je geheimen te doorgronden"in een heel ander licht.Op mij komt het over of alsof er alles wat de dichter beleefd heeft op de zee wordt gereflecteerd.
Ja het is prachtig he..het raakte mij ook meteen.
Dank je wel voor het hardop denken.
Wil
Geplaatst: 16 sep 2007 12:47 pm
Eten
Weet je wat ik lekker vind?
Zoete pannenkoek.
Weet je wat ik lekker vind?
Van die zachte snoep.
Weet je wat ik lekker vind?
Een zak vol zoute drop.
Weet je wat ik lekker vind?
Friet met wat er op.
Weet je wat ik lekker vind?
Want dan ben ik groot.
Tijgerstaart en kibberbil.
Walvis op mijn brood!
Johanna Kruit
Uit: Twee kusjes in een doosje
Educatieve uitgeverij Maretak 2002
voor kinderen van 7-8 jaar
Detie
Eten
Weet je wat ik lekker vind?
Zoete pannenkoek.
Weet je wat ik lekker vind?
Van die zachte snoep.
Weet je wat ik lekker vind?
Een zak vol zoute drop.
Weet je wat ik lekker vind?
Friet met wat er op.
Weet je wat ik lekker vind?
Want dan ben ik groot.
Tijgerstaart en kibberbil.
Walvis op mijn brood!
Johanna Kruit
Uit: Twee kusjes in een doosje
Educatieve uitgeverij Maretak 2002
voor kinderen van 7-8 jaar
Detie
Geplaatst: 16 sep 2007 04:14 pm
Ja apart he Wil.
Ik had het boek van haar gelezen en kwam op een site die een mooie toelichting had over Johanna Kruit. Daar stond dit gedicht ook bij. In eerste instantie dacht ik gelijk aan de 'gedichten voor kinderen en andere volwassenen' maar toen ik het hier plaatste dacht ik, groter contrast kan er haast niet zijn.
Dettie
Ja apart he Wil.
Ik had het boek van haar gelezen en kwam op een site die een mooie toelichting had over Johanna Kruit. Daar stond dit gedicht ook bij. In eerste instantie dacht ik gelijk aan de 'gedichten voor kinderen en andere volwassenen' maar toen ik het hier plaatste dacht ik, groter contrast kan er haast niet zijn.
Dettie
Geplaatst: 31 okt 2007 09:36 pm
November
De avond ligt al voor de hand. Kleuren
van het veld hielden zich stil vandaag.
Omsluierd land waarin contouren vaag
vertellen over wat nog kan gebeuren.
Je bent er niet. Ik zwerf wat door het
huis, kijk bij alle ramen uit en
zie de regen , vogels. Bomen druipen
herfst. Nu wil ik weg. Stond voor
de deur niet net de wind ? Hij gaat
wel met me mee tot waar het strand
het water vindt. Voet aan land
zetten de golven steeds opnieuw. Ik
sla ze gade. Zo zonder te vergaan
wilden ook wij zijn. Fel en overslaand.
Johanna Kruit.
Gedicht uit de bundel "Voorheen te Orisande "
Uitgeverij Thomas Rap - Amsterdam
Ons toegezonden door Johanna Kruit
November
De avond ligt al voor de hand. Kleuren
van het veld hielden zich stil vandaag.
Omsluierd land waarin contouren vaag
vertellen over wat nog kan gebeuren.
Je bent er niet. Ik zwerf wat door het
huis, kijk bij alle ramen uit en
zie de regen , vogels. Bomen druipen
herfst. Nu wil ik weg. Stond voor
de deur niet net de wind ? Hij gaat
wel met me mee tot waar het strand
het water vindt. Voet aan land
zetten de golven steeds opnieuw. Ik
sla ze gade. Zo zonder te vergaan
wilden ook wij zijn. Fel en overslaand.
Johanna Kruit.
Gedicht uit de bundel "Voorheen te Orisande "
Uitgeverij Thomas Rap - Amsterdam
Ons toegezonden door Johanna Kruit
Geplaatst: 03 nov 2007 04:53 pm
Ik vind het artikel in Poëziekrant met als titel Werkkamer: Johanna Kruit best wel leuk én interessant om lezen. Hoe zij bijvoorbeeld over Herman De Coninck spreekt (die bij mij dé aanzet was om sowieso in poëzie geïnteresseerd te geraken en uiteindelijk zelf gedichten te schrijven) ; hoe ze zelf te werk gaat; leuke foto's van haar.... Een madam die ik wel eens zou willen ontmoeten...
Jan S
Ik vind het artikel in Poëziekrant met als titel Werkkamer: Johanna Kruit best wel leuk én interessant om lezen. Hoe zij bijvoorbeeld over Herman De Coninck spreekt (die bij mij dé aanzet was om sowieso in poëzie geïnteresseerd te geraken en uiteindelijk zelf gedichten te schrijven) ; hoe ze zelf te werk gaat; leuke foto's van haar.... Een madam die ik wel eens zou willen ontmoeten...
Jan S
Geplaatst: 04 nov 2007 10:47 pm
Ik denk dat ik dat nummer van Poëziekrant niet heb, Jan. Vraag me wel af wat ze vertelt over HDC. Kun je dat even uitleggen?
Tiba.
Jan S schreef:
Ik vind het artikel in Poëziekrant met als titel Werkkamer: Johanna Kruit best wel leuk én interessant om lezen. Hoe zij bijvoorbeeld over Herman De Coninck spreekt (die bij mij dé aanzet was om sowieso in poëzie geïnteresseerd te geraken en uiteindelijk zelf gedichten te schrijven) ; hoe ze zelf te werk gaat; leuke foto's van haar.... Een madam die ik wel eens zou willen ontmoeten...
Ik denk dat ik dat nummer van Poëziekrant niet heb, Jan. Vraag me wel af wat ze vertelt over HDC. Kun je dat even uitleggen?
Tiba.
Geplaatst: 05 nov 2007 05:32 am
Het gaat om het nummer 7 Oktober 2007, ik neem aan het meest recente nummer van Poëziekrant.
Lucija Stupica staat met rode paraplu op de voorkant afgebeeld - trouwens ook een interessant interview.
Johanna schrijft o.a. hoe zij, toen ze echt nog krap bij kas zat, ging winkelen voor lingerie maar eerst een boekhandel binnenstapte en er buiten ging met gedichten van Herman; waardoor haar geld op was om de lingerie aan te kopen. Herman heeft, toen zij hem dat ooit vertelde, in haar plaats lingerie voor haar gekocht (nadat hij de maten had nagevraagd natuurlijk). Johanna verwijst ook naar het boek van Kristien Hemmerechts, Taal zonder mij, waarin Kristien dat verhaal nogal naar haar hand zou gezet hebben. (ik moet het nog eens terug ter hand nemen). Johanna vertelt dat de juiste versie in de correspondentie tussen haar en Herman staat en dat die correspondentie opgeslagen ligt in het Stadsarchief van de Antwerpse bibliotheek.
Jan S
Het gaat om het nummer 7 Oktober 2007, ik neem aan het meest recente nummer van Poëziekrant.
Lucija Stupica staat met rode paraplu op de voorkant afgebeeld - trouwens ook een interessant interview.
Johanna schrijft o.a. hoe zij, toen ze echt nog krap bij kas zat, ging winkelen voor lingerie maar eerst een boekhandel binnenstapte en er buiten ging met gedichten van Herman; waardoor haar geld op was om de lingerie aan te kopen. Herman heeft, toen zij hem dat ooit vertelde, in haar plaats lingerie voor haar gekocht (nadat hij de maten had nagevraagd natuurlijk). Johanna verwijst ook naar het boek van Kristien Hemmerechts, Taal zonder mij, waarin Kristien dat verhaal nogal naar haar hand zou gezet hebben. (ik moet het nog eens terug ter hand nemen). Johanna vertelt dat de juiste versie in de correspondentie tussen haar en Herman staat en dat die correspondentie opgeslagen ligt in het Stadsarchief van de Antwerpse bibliotheek.
Jan S
Geplaatst: 04 dec 2007 11:22 am
Mijn hart
Mijn hart wandelde langs de zee
het liep op het ritme van de dag
ik volgde het gehoorzaam.
Soms stond het even stil en
keek uit over het water.
Soms trippelde het koket en
sprong opzij voor een golf.
Maar daarna sjokte het langs de
vloedlijn en keek niet meer op of om
het zuchtte achter het duin.
Mijn arme hart :
kon ik het in mijn handen nemen
ik goot het leeg in de zee
en vulde het met licht.
Johanna Kruit
Ons toegestuurd door Johanna Kruit
Mijn hart
Mijn hart wandelde langs de zee
het liep op het ritme van de dag
ik volgde het gehoorzaam.
Soms stond het even stil en
keek uit over het water.
Soms trippelde het koket en
sprong opzij voor een golf.
Maar daarna sjokte het langs de
vloedlijn en keek niet meer op of om
het zuchtte achter het duin.
Mijn arme hart :
kon ik het in mijn handen nemen
ik goot het leeg in de zee
en vulde het met licht.
Johanna Kruit
Ons toegestuurd door Johanna Kruit
Geplaatst: 14 dec 2007 11:37 am
wij droegen de regen weg
armen vol regen weg in
de avond
wisten de sporen uit
sporen vol regen weg
in de avond
tot de regen kwam
Johanna Kruit
Uit: De nacht een watervogel
Uitgeverij Wel Bergen op Zoom, 1985
Het is vandaag de geboortedag van Johanna Kruit dus even een heel mooi gedicht van haar geplaatst.
Dettie
wij droegen de regen weg
armen vol regen weg in
de avond
wisten de sporen uit
sporen vol regen weg
in de avond
tot de regen kwam
Johanna Kruit
Uit: De nacht een watervogel
Uitgeverij Wel Bergen op Zoom, 1985
Het is vandaag de geboortedag van Johanna Kruit dus even een heel mooi gedicht van haar geplaatst.
Dettie
Geplaatst: 14 dec 2007 03:19 pm
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Sinterklaas is al wel lang voorbij, maar die speculaas kan er altijd wel in.Sinterklaas
Het allerleukst van Sinterklaas :
men bakt hem ook in speculaas
en vind je speculaas niet fijn
eet hem dan eens van marsepein
al hou ik zelf toch wel het meest
van Sinterklaas als suikerbeest.
------
Iedereen een heel fijne dag gewenst !
Johanna Kruit
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje