We zijn groene bladeren waarin vogels
slapen van schaduw en eenzaamheid.
We zijn slechts bladeren en hun geruis.
Onzeker, niet in staat om bloem te zijn,
tot de bries ons beroert en doet trillen.
Waardoor bij elk van onze bewegingen
iedere vogel een ander wezen wordt.
Eugénio de Andrade
uit: Het zout van de taal,
Point editions, 2006
vertaling Toon Cappuyns en Germain Droogenbroodt