Eten en drinken

Briljant filosoferend

Briljant filosoferend
over het leven liet ik
de aardappels verbranden.
Een onmiskenbaar bewijs
van emancipatie.

Hanny Michaelis
Uit: De rots van Gibraltar.
G.A. van Oorschot, Amsterdam 1969

Drank de onberekenbare

Onder 't net en vlot gesprek
dat mijn hoofd, met bruine hoed
met de gastheer voeren moet,
denkt mijn hele ziel: verrek!
In mijn binnenst stampen beesten,
snuiven paarden, ruisen bossen,
slangen schuiflen door de mossen,
negerstammen vieren feesten.
port of sherry...liever thee?
Ja mevrouw, of eiglijk...nee.
Spiernaakt duik ik in een meer.
Graag, een halfje...o, niet meer!
Hoe kàn ik, bij God, nog praten...
Zouden ze iets aan me merken?
kan ik niet meer tegen sterke
drank? Heb ik al rode oren?
Als we nou die kat eens schoren
-die onvervalste poedelkat-
ijsbloemen op zijn achterplat.
Niemand weet, hoe vreeslijk wild
ik met los haar loop te rennen!
Niemand zou mij hier herkennen
als ik plotseling was gevild.
Want ze kennen slechts mijn huid,
en die nog alleen bij stukken,
o ingetogen bruine bruid
van Tahiti of Molukken...
In de kamer wordt het donker;
buiten dwarrelt stil en schuin
sneeuw op heel licht groene struiken
zó mooi is het in die tuin,
dat 'k moet staren naar 't geflonker
van mijn glaasje, naast de kruiken:
àl te glinsterend stuk glas...
plotsling huil ik...op zijn jas
zaten toen ook lichte vlokken.
Vlokken sneeuw..die werden water...
Hield hij niet meer van me, later,
dat hij zomaar is vertrokken?

M. Vasalis
uit 'Parken en woestijnen'
uitg. Van Oorschot 1940

Het karige maal.

Onder de lamp aan tafel
zwijgend eten wij: onze handen
als witte vlekken komen en gaan;
onze beringde vingers achteloos
met het vertrouwde brood spelend.

Geen vreugde niets ongewoons
is er in de klank van onze
messen en vorken.

En natuurlijk weten wij niets
van het geluk van reizigers
in een avondtrein.

Miriam Van hee. 1952
Uit: Het karige maal.
Masereelfonds, Gent. 1978

Dagelijks brood

zondag

1.

Sluit de heilige boeken en weet
liefste, dat voor een openbaring
deze homp op de keukentafel,
hier en nu, voor ons, eenzaam
addergebroed, genoeg kan zijn

want vergis je niet in eenvoud,

dit gebroken boerenbrood is
volmaakt als de middagzon.