Vertrouwde tuin
De tuin heeft jarenlang dezelfde tred gekend
de voetstappen geteld die kuiltjes
vormden in het gras
De slanke enkel met de kleine tatoeage
weerspiegeld in de vijver bij de kas
de stukjes rode nagellak
verloren bij het stoeien
aswitte doeken in de wind
want zij mocht witte doeken dragen
ze had haar kind gered
Maar nu is weer de klok verzet
hij zet de stoelen buiten
streelt ongevraagd haar krullen
Hij plant violen in de bak ververst de oude aarde
poetst haar zwarte laarzen met verlopen ledervet
bidt dat hij blijven mag
verplaatst de foto van haar zoon
met het gezicht naar zee
© Cilja Zuyderwyk
Uit: Smeltwater
Uitgeverij De Smederij, Leerdam 2004
Meanders Gedicht van de Maand van september 2003
De uitleg van dit gedicht is te vinden bij Meander