de dansen, het water,
de auto, het ijs.
Alleen jou, jou heb ik niet bedacht.
Jij was uit de doorzichtige tijd gekomen,
misschien zoals ik, misschien anders.
Jij had een miljoen jaar wereld
als een eierschaal achtergelaten
en daar sta je,
boven op het bestaande,
een vlinder in de winter.
Tot het ogenblik kruimelt, breekt,
en ons opvreet
en zichzelf verteert tot wolk
die zo groot was als alles
en zo groot als het niets.
© Cees Nooteboom
uit: Open als een schelp - dicht als een steen,
De Arbeiderspers, Amsterdam, 1978