ik weet niet of hij nog de waarheid zocht
ik was een wezel
hij een vreemdsoortig dier
hij tastte met zijn horens
of hij tasten wou
het was alsof hij even
uit zijn schelp wou breken
en ik de mijne wilde breken
ik was een labyrint
ik weet niet of ik nog de waarheid zocht
ik kon de ruimte met mijn armen
niet omsluiten
de rode vingers van de woorden
niet bedwingen
toch wilden ergens bloemen bloeien
de waarheid loog als altijd onbewust.
© Cathy Mara
uit: Gedichten van vroeger 1986