voor Nono
soms dromen de stenen
in het licht
van zichzelf
soms staan zij
gestapeld als
muur om een stad
soms liggen zij
als gevelde vogels
op het land
in het landschap
vol constructie
gaan de paden
van de nacht
hun donkere gang
vallen hemel
en aarde samen
in hun schaduw
soms verhardt het water
tot zwarte rots
tegen het weer
het ontij
en eigen hardheid
verweerd koper dan
als bladerdeeg
zo broos
daar vliegen de vormen
elkaar achterna
als op vlucht
Bert Schierbeek
uit: Vlucht van de vogel,
De Bezige Bij, Amsterdam 1996
Lees de reacties en/of reageer, klik HIER!