Moeders afscheid van Friesland

in de verte lijkt de dijk een streep
waarheen de ruitenwissers maaien
in bermen bloeit het vlossig fluitenkruid
in weiden groept het vee gelaten
kromme ruggen waarlangs water vloeit

jij draagt de last van loden luchten
een wolkendek dat nooit meer breekt
de dijk voorbij het land voorgoed verlaten

Alfred van Haskerland
juni 1991