Zo heb je me verleid, ik was nog groen
Jij was mijn gids en wees wat ik moest doen
En smeedde zo een band die zou beklijven
Ook later, na een dag van narrig kijven
Sprak jij verlossend na je bedsermoen
‘Kom, laten wij de liefde maar bedrijven’
En kwam er pais en vree met goed fatsoen
Nu mijdt de hartstocht onze oude lijven
En speelt de dood ons toe op zijn klaroen
Ik, die me nimmer met dit lot verzoen
Betreur de zin die mij bij jou deed blijven:
Kom, laten wij de liefde maar bedrijven
© Frits Criens
Uit: Verloren kost
uitg. Holland, De windroos Haarlem 2007
