Frédéric Leroy (ja)
Frédéric Leroy (ja)
Geplaatst: 05 apr 2006 09:28 pm
Frédéric Leroy heeft een erg mooie poëziebundel uitgeven (die ik heb) en we hebben toestemming van hem en zijn uitgever om zijn gedichten op Leestafel te plaatsen.
Maar niet de hele bundel.
Enkele van zijn gedichten staan op de site, zie
http://www.poezie-leestafel.info/frederic-leroy-2
Dettie
Frédéric Leroy heeft een erg mooie poëziebundel uitgeven (die ik heb) en we hebben toestemming van hem en zijn uitgever om zijn gedichten op Leestafel te plaatsen.
Maar niet de hele bundel.
Enkele van zijn gedichten staan op de site, zie
http://www.poezie-leestafel.info/frederic-leroy-2
Dettie
Geplaatst: 09 apr 2006 12:52 pm
Begin van een gedicht
Dagelijks brood
Zondag
I
Sluit de heilige boeken en weet
liefste, dat voor een openbaring
deze homp op de keukentafel
hier en nu, voor ons, eenzaam
addergebroed, genoeg kan zijn
want vergis je niet in eenvoud
dit gebroken boerenbrood
is volmaakt als de middagzon.
Frédéric Leroy
Uit: Gedichten
De Contrabas BnM uitgevers
Nijmegen 2006
Dettie
Begin van een gedicht
Dagelijks brood
Zondag
I
Sluit de heilige boeken en weet
liefste, dat voor een openbaring
deze homp op de keukentafel
hier en nu, voor ons, eenzaam
addergebroed, genoeg kan zijn
want vergis je niet in eenvoud
dit gebroken boerenbrood
is volmaakt als de middagzon.
Frédéric Leroy
Uit: Gedichten
De Contrabas BnM uitgevers
Nijmegen 2006
Dettie
Geplaatst: 09 apr 2006 07:20 pm
Heerlijk gezegd!
Voor mij is dit een volmaakt gedicht(je)!
Dit gedicht spreekt me zo erg aan omdat het thema "brood" me nauw aan het hart ligt:
"dagelijks brood" lijkt zo doodnormaal, maar is tegelijk een levensbehoefte en heeft iets sacraals.... ja,ja ik kan me helemaal inleven in dit gedicht en wordt er zelf lyrisch van .
Groetjes. Tiba.
want vergis je niet in eenvoud
dit gebroken boerenbrood
is volmaakt als de middagzon.
Heerlijk gezegd!
Voor mij is dit een volmaakt gedicht(je)!
Dit gedicht spreekt me zo erg aan omdat het thema "brood" me nauw aan het hart ligt:
"dagelijks brood" lijkt zo doodnormaal, maar is tegelijk een levensbehoefte en heeft iets sacraals.... ja,ja ik kan me helemaal inleven in dit gedicht en wordt er zelf lyrisch van .
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 09 apr 2006 07:38 pm
Ja ik vond het ook zo mooi.
Het heeft al de titel zondag (de dag des heren)
Dan nog.. sluit de heilige boeken en het woord openbaring (geloof)
gebroken brood (weer een verwijzing naar geloof, Jezus brak het brood)
maar tegelijkertijd zo erg in het heden, het wonder/mooie/eenvoud van het brood dat daar zo volmaakt is in de middagzon.
Dettie
Bernadet
Ja ik vond het ook zo mooi.
Het heeft al de titel zondag (de dag des heren)
Dan nog.. sluit de heilige boeken en het woord openbaring (geloof)
gebroken brood (weer een verwijzing naar geloof, Jezus brak het brood)
maar tegelijkertijd zo erg in het heden, het wonder/mooie/eenvoud van het brood dat daar zo volmaakt is in de middagzon.
Dettie
Bernadet
Geplaatst: 01 jun 2006 08:10 pm
Ik heb prachtige gedichten geplaatst van Frédéric Leroy en in samenwerking met hem.
Er staan enkele gedichten bij van een nog uit te komen bundel, en ik ben zeer vereerd dat ik die mocht plaatsen.
En er staan gedichten bij van zijn debuutbundel, uitgekomen in 2006
Ik hoop dat jullie net zo genieten als ik en ik hoop dat vele reacties mogen volgen!
De gedichten staan hier
http://www.poezie-leestafel.info/frederic-leroy-2
Dettie
Ik heb prachtige gedichten geplaatst van Frédéric Leroy en in samenwerking met hem.
Er staan enkele gedichten bij van een nog uit te komen bundel, en ik ben zeer vereerd dat ik die mocht plaatsen.
En er staan gedichten bij van zijn debuutbundel, uitgekomen in 2006
Ik hoop dat jullie net zo genieten als ik en ik hoop dat vele reacties mogen volgen!
De gedichten staan hier
http://www.poezie-leestafel.info/frederic-leroy-2
Dettie
Geplaatst: 01 jun 2006 08:32 pm
Ik kreeg een heleboel gedichten aangeleverd van hem het was ongelooflijk moeilijk daar een keus uit te maken, en 4 gedichten uit zijn debuutbundel én er waren nog érg mooie gedichten bij uit de stadscyclus. Ik heb de hele tijd zitten dubben welke ik zou kiezen.
Dettie
Ik kreeg een heleboel gedichten aangeleverd van hem het was ongelooflijk moeilijk daar een keus uit te maken, en 4 gedichten uit zijn debuutbundel én er waren nog érg mooie gedichten bij uit de stadscyclus. Ik heb de hele tijd zitten dubben welke ik zou kiezen.
Dettie
Geplaatst: 02 jun 2006 09:25 am
De avonden
Ik ben ze gaan liefhebben:
de avonden - hoe ze zwart
op de klaver druipen en ik
ze met open deur opwacht
stoet van stinkende nonnen
hoe ik dan niets heb dan wijn en brood
en hoe ze daar genoegen mee nemen
maar nooit blijven willen, rusteloos zijn
als uit hun rokken schatten vallen
eieren die over de houten vloer
stuiteren, onder meubelen rollen
nachtelijk worden uitgebroed
god weet tot welke monsters.
De avonden. Telkens
wat vozer, wat roestiger
wat meer vooringenomen.
Frédéric Leroy
De avonden
Ik ben ze gaan liefhebben:
de avonden - hoe ze zwart
op de klaver druipen en ik
ze met open deur opwacht
stoet van stinkende nonnen
hoe ik dan niets heb dan wijn en brood
en hoe ze daar genoegen mee nemen
maar nooit blijven willen, rusteloos zijn
als uit hun rokken schatten vallen
eieren die over de houten vloer
stuiteren, onder meubelen rollen
nachtelijk worden uitgebroed
god weet tot welke monsters.
De avonden. Telkens
wat vozer, wat roestiger
wat meer vooringenomen.
Frédéric Leroy
Geplaatst: 02 jun 2006 09:30 am
Wat een mooie gedichten. Veel te veel om tot me door te laten dringen.
De eerste waar mijn oog steeds naar terug ging was dit gedicht.
Wat een mooie beeldende taal.
Ik kan het niet zo goed verwoorden, maar ik voel wel zo ongeveer wat hij bedoelt. Of wat ik denk dat hij bedoelt.
de confrontatie met de donkerheid van het leven,
en daar niet voor weglopen
maar op wachten met brood en wijn.
Zoiets?
Wil
Wat een mooie gedichten. Veel te veel om tot me door te laten dringen.
De eerste waar mijn oog steeds naar terug ging was dit gedicht.
Wat een mooie beeldende taal.
Ik kan het niet zo goed verwoorden, maar ik voel wel zo ongeveer wat hij bedoelt. Of wat ik denk dat hij bedoelt.
de avonden - hoe ze zwart
op de klaver druipen en ik
ze met open deur opwacht
stoet van stinkende nonnen
als uit hun rokken schatten vallen
eieren die over de houten vloer
stuiteren, onder meubelen rollen
nachtelijk worden uitgebroed
god weet tot welke monsters
de confrontatie met de donkerheid van het leven,
en daar niet voor weglopen
maar op wachten met brood en wijn.
Zoiets?
Wil
Geplaatst: 02 jun 2006 09:31 am
Aanzoek
Of ze wilde trouwen
nog dezelfde dag
maar dan blootsvoets en in gebroken
leeuwentandenwit en alleen
als het regenen zou
ik lachte omdat lachen
nog net in mijn macht lag
en zij schopte met een grimas
de schoenen uit
haar lege schoenen botsten
over het vergeelde gras en het regende
zoals het nog nooit geregend had
het werd een huwelijk
haar handen droegen plechtig
een paar dode insecten ik hield
van haar en zij waarachtig veel
van de geur van natte aarde.
Frédéric Leroy
Verschenen in:
Komkommer & Kwel, n°4, 2006.
Wil
Aanzoek
Of ze wilde trouwen
nog dezelfde dag
maar dan blootsvoets en in gebroken
leeuwentandenwit en alleen
als het regenen zou
ik lachte omdat lachen
nog net in mijn macht lag
en zij schopte met een grimas
de schoenen uit
haar lege schoenen botsten
over het vergeelde gras en het regende
zoals het nog nooit geregend had
het werd een huwelijk
haar handen droegen plechtig
een paar dode insecten ik hield
van haar en zij waarachtig veel
van de geur van natte aarde.
Frédéric Leroy
Verschenen in:
Komkommer & Kwel, n°4, 2006.
Wil
Geplaatst: 03 jun 2006 09:31 am
Ja willeke dat heb ik ook het lijkt luchtig en makkelijk.
Over De avonden:
Ik denk dat bedoeld wordt dat 's avonds de (zware) gedachten komen opzetten
Deze gedachten zijn dan verbeeld als stoet van stinkende nonnen.
Het zijn gedachtenflarden (nooit willen blijven, rusteloos)
Uit hun rokken vallen schatten die nachtelijk worden uitgebroed.
Het piekeren, overdenken van die gedachten die misschien tot monsterlijke gedachten kunnen uitgroeien.
Maar toch vindt hij die gedachten niet erg.
de avonden ik ben ze gaan liefhebben
Alleen het laatste gedeelte moet ik nog even over nadenken
De avonden. Telkens
wat vozer, wat roestiger
wat meer vooringenomen
Dettie
Ja willeke dat heb ik ook het lijkt luchtig en makkelijk.
Over De avonden:
Ik denk dat bedoeld wordt dat 's avonds de (zware) gedachten komen opzetten
Deze gedachten zijn dan verbeeld als stoet van stinkende nonnen.
Het zijn gedachtenflarden (nooit willen blijven, rusteloos)
Uit hun rokken vallen schatten die nachtelijk worden uitgebroed.
Het piekeren, overdenken van die gedachten die misschien tot monsterlijke gedachten kunnen uitgroeien.
Maar toch vindt hij die gedachten niet erg.
de avonden ik ben ze gaan liefhebben
Alleen het laatste gedeelte moet ik nog even over nadenken
De avonden. Telkens
wat vozer, wat roestiger
wat meer vooringenomen
Dettie
Geplaatst: 03 jun 2006 10:45 am
o.....Zo had ik het niet gezien,
Zou heel goed kunnen.
Ik had het veel letterlijker begrepen.
Groetjes,
Wil
o.....Zo had ik het niet gezien,
en zij schopte met een grimas
de schoenen uit
haar lege schoenen botsten
over het vergeelde gras en het regende
zoals het nog nooit geregend had
het werd een huwelijk
Zou heel goed kunnen.
Ik had het veel letterlijker begrepen.
Groetjes,
Wil
Geplaatst: 19 jun 2006 11:16 am
Het ontwaken
dinsdag
Hoe bij het ontwaken je lichaam in daagse eenvoud
een publieke plaats is, een zonbeschenen marktplein
dat werelden draagt, zich overweldigend uitvouwt
en koopwaar uitstalt, hoe ik dan stiekem verdwijn
in ochtendrumoer, aan meloenen ruik en een druif
meepik, volwaardig het spel van vraag en aanbod
meespeel, slinks met vervalste prijskaartjes schuif,
persoonlijk en vrij van gewetensbezwaren de strot
oversnijd van de meest enthousiaste mededingers,
hoe ik vermoedens uitstuur als een doodseskader
van schaduwen, Assassijnen met lange vingers,
een gapende oogwonde en een mond vol ijswater,
hoe de hebzucht langs je heen glijdt als een stiletto,
hoe de kruimels resten, hoe de duiven landen: zo.
Frédéric Leroy
uit: Gedichten
De Contrabas
BnM Uitgevers Nijmegen 2006
Het ontwaken
dinsdag
Hoe bij het ontwaken je lichaam in daagse eenvoud
een publieke plaats is, een zonbeschenen marktplein
dat werelden draagt, zich overweldigend uitvouwt
en koopwaar uitstalt, hoe ik dan stiekem verdwijn
in ochtendrumoer, aan meloenen ruik en een druif
meepik, volwaardig het spel van vraag en aanbod
meespeel, slinks met vervalste prijskaartjes schuif,
persoonlijk en vrij van gewetensbezwaren de strot
oversnijd van de meest enthousiaste mededingers,
hoe ik vermoedens uitstuur als een doodseskader
van schaduwen, Assassijnen met lange vingers,
een gapende oogwonde en een mond vol ijswater,
hoe de hebzucht langs je heen glijdt als een stiletto,
hoe de kruimels resten, hoe de duiven landen: zo.
Frédéric Leroy
uit: Gedichten
De Contrabas
BnM Uitgevers Nijmegen 2006
Geplaatst: 22 jun 2006 12:55 pm
Eigenlijk begrijp ik hier heel weinig van...
Gaat het hier nog altijd over het beeld van een marktplein, waarmee de vrouw vergeleken wordt? Zijn het mededingers in de liefde?
Groetjes. Tiba.
slinks met vervalste prijskaartjes schuif,
persoonlijk en vrij van gewetensbezwaren de strot
oversnijd van de meest enthousiaste mededingers,
hoe ik vermoedens uitstuur als een doodseskader
van schaduwen, Assassijnen met lange vingers,
een gapende oogwonde en een mond vol ijswater,
Eigenlijk begrijp ik hier heel weinig van...
Gaat het hier nog altijd over het beeld van een marktplein, waarmee de vrouw vergeleken wordt? Zijn het mededingers in de liefde?
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 22 jun 2006 08:33 pm
Ik vind het ook een moeilijk gedicht Tiba.
ik dacht door dat hij in het begin zegt
Hoe bij het ontwaken je lichaam in daagse eenvoud
een publieke plaats is
hij haar lijf bedoelt in het gedicht.
En ook omdat hij het gedicht ontwaken heeft genoemd.
dacht ik dat hij het over hun samen in bed heeft.
haar lichaam vouwt zich open
Maar ik zit dan ook met dat stukje wat jij aanhaalt,
daar kom ik ook niet uit.
Ik heb het al vaak overgelezen maar weet dat laatste stuk nog steeds niet te plaatsen, te verklaren. Ik denk wel dat wat jij zegt zo is, dat die vrouw met een marktplein vergeleken wordt.
Maar hij eindigt weer met zo
Groetjes
Dettie
Ik vind het ook een moeilijk gedicht Tiba.
ik dacht door dat hij in het begin zegt
Hoe bij het ontwaken je lichaam in daagse eenvoud
een publieke plaats is
hij haar lijf bedoelt in het gedicht.
En ook omdat hij het gedicht ontwaken heeft genoemd.
dacht ik dat hij het over hun samen in bed heeft.
haar lichaam vouwt zich open
Maar ik zit dan ook met dat stukje wat jij aanhaalt,
daar kom ik ook niet uit.
Ik heb het al vaak overgelezen maar weet dat laatste stuk nog steeds niet te plaatsen, te verklaren. Ik denk wel dat wat jij zegt zo is, dat die vrouw met een marktplein vergeleken wordt.
Maar hij eindigt weer met zo
Groetjes
Dettie
Geplaatst: 24 jun 2006 09:56 am
Ik heb het nog eens gelezen en volgens mij lopen ze over een marktplein.
Hij vindt haar prachtig en de mensen/mannen die daar lopen vinden haar ook prachtig. Hij 'vertelt' hoe hij in gedachte iedere mededinger zal behandelen.
Maar hij heeft niets te vrezen.
Zij... laat alle hebzucht langs zich heenglijden als een stiletto.
Dettie
Ik heb het nog eens gelezen en volgens mij lopen ze over een marktplein.
Hij vindt haar prachtig en de mensen/mannen die daar lopen vinden haar ook prachtig. Hij 'vertelt' hoe hij in gedachte iedere mededinger zal behandelen.
Maar hij heeft niets te vrezen.
Zij... laat alle hebzucht langs zich heenglijden als een stiletto.
Dettie
Geplaatst: 24 jun 2006 08:11 pm
Mijn eerste idee was ook in die richting, maar ik dacht dat de ikpersoon op het marktplein liep:
hoe ik dan stiekem verdween in het ochtendrumoer
"dan" = na het vrijen?
Hij verdwijnt stiekem. Dan is zijn geliefde er toch niet bij?
Hoe dat te verbinden met het einde?
ik heb het gedicht ook al een aantal keren gelezen, zal ik nog doen om de samenhang te vinden, want ik ben er niet uit....
Groetjes. Tiba.
Ik heb het nog eens gelezen en volgens mij lopen ze over een marktplein.
Mijn eerste idee was ook in die richting, maar ik dacht dat de ikpersoon op het marktplein liep:
hoe ik dan stiekem verdween in het ochtendrumoer
"dan" = na het vrijen?
Hij verdwijnt stiekem. Dan is zijn geliefde er toch niet bij?
Hoe dat te verbinden met het einde?
ik heb het gedicht ook al een aantal keren gelezen, zal ik nog doen om de samenhang te vinden, want ik ben er niet uit....
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 15 jul 2006 03:30 pm
Ondraaglijke lichtheid
In het raam een meisje, jong nog en vrijwillig
machteloos, overtollige zwaarte heeft ze
vrolijk naast zich neergelegd: want zij is licht
en vluchtig, in essentie een uitgehold raadsel
dat moeiteloos de kunst verstaat van het verdwijnen
in de alledaagsheid: zij is de fluisterstem,
de vogelvlucht, het trillen van het spinnenweb,
het licht dat uitdooft op de bodem van de put.
Zij is,
in het raam een meisje, een schatje en ze werkt
je danig op de zenuwen – je hebt een borrel nodig,
denk je, maar bij elke slok wordt je lichaam
weer wat zwaarder, een gapend gravitatieveld.
Frédéric Leroy
Zal verschijnen in:
Gierik&NVT, 2006.
Tiba
Ondraaglijke lichtheid
In het raam een meisje, jong nog en vrijwillig
machteloos, overtollige zwaarte heeft ze
vrolijk naast zich neergelegd: want zij is licht
en vluchtig, in essentie een uitgehold raadsel
dat moeiteloos de kunst verstaat van het verdwijnen
in de alledaagsheid: zij is de fluisterstem,
de vogelvlucht, het trillen van het spinnenweb,
het licht dat uitdooft op de bodem van de put.
Zij is,
in het raam een meisje, een schatje en ze werkt
je danig op de zenuwen – je hebt een borrel nodig,
denk je, maar bij elke slok wordt je lichaam
weer wat zwaarder, een gapend gravitatieveld.
Frédéric Leroy
Zal verschijnen in:
Gierik&NVT, 2006.
Tiba
Geplaatst: 15 jul 2006 03:35 pm
Ik heb dit gedicht even van de site naar hier gecopiëerd.
Een alledaags beeld: een meisje voor het raam. Wat een mooie beschrijving:
"zij is licht en vluchtig, een uitgehold raadsel"
De dichter is er danig van de kook van en beschrijft dit heel humoristisch:
Grappig!
Groetjes Tiba.
Ik heb dit gedicht even van de site naar hier gecopiëerd.
Een alledaags beeld: een meisje voor het raam. Wat een mooie beschrijving:
"zij is licht en vluchtig, een uitgehold raadsel"
De dichter is er danig van de kook van en beschrijft dit heel humoristisch:
een schatje en ze werkt
je danig op de zenuwen – je hebt een borrel nodig,
Grappig!
Groetjes Tiba.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten