Leestafel heeft toestemming van Robert Verhoeven om zijn gedichten te plaatsen.
Enkele gedichten staan op de site, zie
http://www.poezie-leestafel.info/robert-verhoeven
Dettie
Robert Verhoeven (ja)
Geplaatst: 01 dec 2006 11:09 am
Alweer een bijzondere dichter op de dichter uitgelicht pagina.
Tekenaar, schilder, dichter, schrijver.
De zinnen is het boek van Robert Verhoeven, waarvan vandaag het verslag geplaatst wordt.
Ik wens julie veel genoegen met zijn gedichten
http://www.poezie-leestafel.info/robert-verhoeven
Dettie
Alweer een bijzondere dichter op de dichter uitgelicht pagina.
Tekenaar, schilder, dichter, schrijver.
De zinnen is het boek van Robert Verhoeven, waarvan vandaag het verslag geplaatst wordt.
Ik wens julie veel genoegen met zijn gedichten
http://www.poezie-leestafel.info/robert-verhoeven
Dettie
Geplaatst: 04 dec 2006 08:26 am
De kruin van de kastanje
De kruin van de kastanje
vangt het laatste zonlicht.
De kaarsen in de boom staan de Anne Frank
van alle tijden te ontmoeten.
De vensters van alle achterhuizen kennen de bomen
die allen aan de achterkamers toebehoren. Inclusief
de vogels die de kinderkamers binnenzingen
die stilte in altijd dat licht, in altijd dat luisteren
altijd een kussen met een kinderhoofd
in het lange laat op blijf licht
van de volwassenen.
© Robert Verhoeven
Ben erg benieuwd wat jullie hier van vinden.
Bernadet
De kruin van de kastanje
De kruin van de kastanje
vangt het laatste zonlicht.
De kaarsen in de boom staan de Anne Frank
van alle tijden te ontmoeten.
De vensters van alle achterhuizen kennen de bomen
die allen aan de achterkamers toebehoren. Inclusief
de vogels die de kinderkamers binnenzingen
die stilte in altijd dat licht, in altijd dat luisteren
altijd een kussen met een kinderhoofd
in het lange laat op blijf licht
van de volwassenen.
© Robert Verhoeven
Ben erg benieuwd wat jullie hier van vinden.
Bernadet
Geplaatst: 06 dec 2006 06:46 pm
die stilte in altijd dat licht, in altijd dat luisteren
altijd een kussen met een kinderhoofd
in het lange laat op blijf licht
van de volwassenen.
vind ik ook heel mooi gezegd.
Ik zit nog te kijken naar het standpunt van waaruit alles bekeken wordt, merkwaardig toch, ik denk even luidop:
- eerst: algemeen beschrijvend: een boom in het zonlicht,
- dan een detail: de kaarsen in de boom... maar die doen iets, die wachten op de ontmoeting met iemand --> je kruipt als het ware mee in de boom en kijkt rondom je, dus vanuit het standpunt van de boom
- dan verandert het perspectief: de vensters van de achterkamer kijken naar de boom (je kijkt mee), die wordt bekeken en is vertrouwd aan wie erdoor kijkt (is wel goed gevonden, dat veranderen van perspectief), zo vertrouwd dat ze bij de achterkamers horen.
De blik gaat vanuit de vensters naar de vogels in de bomen, maar keert dan terug want: vogels die de kinderkamers binnenzingen
en dan een mooie beschrijving van de kamers binnen
die stilte in altijd dat licht, in altijd dat luisteren
slaat dit op het kind dat nog wakker is in bed en ligt te luisteren terwijl het licht van de volwassenen nog brandt? Zo begrijp ik het toch.
Groetjes. Tiba.
die stilte in altijd dat licht, in altijd dat luisteren
altijd een kussen met een kinderhoofd
in het lange laat op blijf licht
van de volwassenen.
vind ik ook heel mooi gezegd.
Ik zit nog te kijken naar het standpunt van waaruit alles bekeken wordt, merkwaardig toch, ik denk even luidop:
- eerst: algemeen beschrijvend: een boom in het zonlicht,
- dan een detail: de kaarsen in de boom... maar die doen iets, die wachten op de ontmoeting met iemand --> je kruipt als het ware mee in de boom en kijkt rondom je, dus vanuit het standpunt van de boom
- dan verandert het perspectief: de vensters van de achterkamer kijken naar de boom (je kijkt mee), die wordt bekeken en is vertrouwd aan wie erdoor kijkt (is wel goed gevonden, dat veranderen van perspectief), zo vertrouwd dat ze bij de achterkamers horen.
De blik gaat vanuit de vensters naar de vogels in de bomen, maar keert dan terug want: vogels die de kinderkamers binnenzingen
en dan een mooie beschrijving van de kamers binnen
die stilte in altijd dat licht, in altijd dat luisteren
slaat dit op het kind dat nog wakker is in bed en ligt te luisteren terwijl het licht van de volwassenen nog brandt? Zo begrijp ik het toch.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 06 dec 2006 08:38 pm
Fragment
midden in de nacht
stond de jongen
alleen met de afwas
onder de douche
’s avonds veranderde
de keuken tijdens
de afwas altijd
in zijn nachtclubje
maar ditmaal had ’t hem
ontbroken aan tijd
zodoende had hij
z’n activiteiten
samengebracht
de afwas, hijzelf
en op de toiletpot
buiten het gespetter, de
radio. Nu was
zijn nachtclubje
daar in die
minuscule
doucheruimte,
hij zong, hij danste
en er was geen ruimte
maar hij zong dan ook dat er
geen ruimte
was
en danste dat
en schonk de
wijn van onuit
gedronken glazen
in een glas
en dronk en zong in
1 teug
en toen
brak er glas
onder z’n voet
en auu, auuu
vulde de douche
hij hinkte ‘t
gangetje op en wikkelde
de droogdoek
om z’n voet
na het stelpen
bekeek hij de
wond en haalde
er nog wat glas
uit
en verbond zichzelf
nu zorgvuldig, met gaas en pleisters
uit een
trommeltje
met zijn handen onder
z’n hoofd op
z’n kussen en z’n
gewonde voet
op een stapeltje kussens
lag hij op z’n brits
hij keek naar buiten, de nacht
in, een boom in,
en de verlichte
vensters
erachter
boven lag z’n vriendin
hoogzwanger
als hij, enkele
weken verwijderd
van hun kindje
Ik heb dit ook even gecopieerd van de site.
Ik weet niet goed wat ik ermee moet aanvangen.
Waarschijnlijk is dit niet als gedicht bedoeld?
Tiba.
Fragment
midden in de nacht
stond de jongen
alleen met de afwas
onder de douche
’s avonds veranderde
de keuken tijdens
de afwas altijd
in zijn nachtclubje
maar ditmaal had ’t hem
ontbroken aan tijd
zodoende had hij
z’n activiteiten
samengebracht
de afwas, hijzelf
en op de toiletpot
buiten het gespetter, de
radio. Nu was
zijn nachtclubje
daar in die
minuscule
doucheruimte,
hij zong, hij danste
en er was geen ruimte
maar hij zong dan ook dat er
geen ruimte
was
en danste dat
en schonk de
wijn van onuit
gedronken glazen
in een glas
en dronk en zong in
1 teug
en toen
brak er glas
onder z’n voet
en auu, auuu
vulde de douche
hij hinkte ‘t
gangetje op en wikkelde
de droogdoek
om z’n voet
na het stelpen
bekeek hij de
wond en haalde
er nog wat glas
uit
en verbond zichzelf
nu zorgvuldig, met gaas en pleisters
uit een
trommeltje
met zijn handen onder
z’n hoofd op
z’n kussen en z’n
gewonde voet
op een stapeltje kussens
lag hij op z’n brits
hij keek naar buiten, de nacht
in, een boom in,
en de verlichte
vensters
erachter
boven lag z’n vriendin
hoogzwanger
als hij, enkele
weken verwijderd
van hun kindje
Ik heb dit ook even gecopieerd van de site.
Ik weet niet goed wat ik ermee moet aanvangen.
Waarschijnlijk is dit niet als gedicht bedoeld?
Tiba.
Geplaatst: 06 dec 2006 09:56 pm
Ja het is wel een gedicht, alles wat daar op staat zijn gedichten uit de bundel
als een god die nog geen godsdienst kent, ontmoet het licht de jongen
Je kan de gedichten hier beluisteren http://www.voorlezer.net/html/verhoeven.html
Bernadet
Ja het is wel een gedicht, alles wat daar op staat zijn gedichten uit de bundel
als een god die nog geen godsdienst kent, ontmoet het licht de jongen
Je kan de gedichten hier beluisteren http://www.voorlezer.net/html/verhoeven.html
Bernadet
Geplaatst: 07 dec 2006 12:32 am
Oeps, de luidsprekers van mijn pc zijn nog altijd niet geïnstalleerd (bewust), een erfenis van mijn vorige computer: ik schrok me altijd rot als ik die aanzette, van het onverwachts geluid...heb ik toen ooit stiller gezet (nadien was er geen kik meer uit te krijgen), maar het was wel een hemelse stilte. Houd ik nog even zo.
Ik kom later nog terug op de gedichten van Verhoeven, al kan ik nu al zeggen dat 'De kruin van de kastanje' me meer aanspreekt dan het fragment hierboven. Daarover later meer.
Groetjes. Tiba.
Oeps, de luidsprekers van mijn pc zijn nog altijd niet geïnstalleerd (bewust), een erfenis van mijn vorige computer: ik schrok me altijd rot als ik die aanzette, van het onverwachts geluid...heb ik toen ooit stiller gezet (nadien was er geen kik meer uit te krijgen), maar het was wel een hemelse stilte. Houd ik nog even zo.
Ik kom later nog terug op de gedichten van Verhoeven, al kan ik nu al zeggen dat 'De kruin van de kastanje' me meer aanspreekt dan het fragment hierboven. Daarover later meer.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 07 dec 2006 12:21 pm
Ik vind dit meer een "tekst" dan een gedicht.
Beetje absurde trekjes erin volgens mij, bevalt me wel.
Maar voor een echt gedicht lijkt het me te veel uitgesponnen, vandaar dat ik dacht dat het een verbindingstekst of zoiets was, al heb ik in laatste bloemlezingen gemerkt dat het een trend is langere, meer verhalende gedichten te maken.
Misschien moet ik er aan wennen.
Groetjes. Tiba.
Ik vind dit meer een "tekst" dan een gedicht.
Beetje absurde trekjes erin volgens mij, bevalt me wel.
Maar voor een echt gedicht lijkt het me te veel uitgesponnen, vandaar dat ik dacht dat het een verbindingstekst of zoiets was, al heb ik in laatste bloemlezingen gemerkt dat het een trend is langere, meer verhalende gedichten te maken.
Misschien moet ik er aan wennen.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 09 dec 2006 09:16 pm
Alleen te voet te bevatten
Alleen te voet te bevatten
Gent
De meisjes daar, …
alleen
met vingertoppen
Stegen
ertussen
Haar aarzelen
treft etalages,
Om
in, …
en, … stil, … te houden
Afstand te verkorten
Tot hij voor dezelfde boekenetalage
Waar zij besluit naar binnen te gaan
Soortgelijke interesse volgt
Zijn vingers bladeren
Naast haar handen
Door een boek
Van dezelfde stapel
Dan legt zij neer voor hem terug en neemt een ander
En wel zo dat hij de inzage heeft
Waarvan zij weet
Vervolgens zijn zij weer in stilstand naast elkaar
Al die tijd elkaar totaal niet in de gaten hebbend
Haar heup raakt nu de zijne
Dan is hij nu aan de beurt met net iets verder in de taal die zij kozen
te gaan en hij reikt over haar schouder naar een boek bovenaan
Waarbij hij even duidelijk in articulatie
Pal tegen haar aan
Haar aangename tegendruk
Vertaalt
In niet van wijken
Slechts van reiken weten,
naar dat boek daar bovenaan
En hoe hoe is dit verhaal verder gegaan
Van het afstand korten in het elkaar niet weten
Terwijl bij beiden alles vervuld is van 1 ding
Ik kan u vertellen
Hun vingertoppen hebben elkaar gevonden
Nog in die boekwinkel
Toen zij daar na een kwartier
Nog stonden
Toen ze niet langer ontkennen konden
Schoten ze in de lach
Zij: ‘voetje maken?’
Zij vouwde haar handen voor haar schoot en hij plaatste
Zijn voet want had zijn veter in 1
Gebaar ontknoopt,
zijn schoen uitgedaan,
zij droeg hem op handen
en met zijn aangedaanheid
ruim bebroekt
voor haar onontkoombaar gezicht
heeft hij op de juiste plank een boek
god mag weten welk
er uit gelicht,…
de aangedaanheid van mensen laat zich
als zij er op ingaan
lezen als een gedicht,
het is een taal om in te wonen
stille daden
voor de taallozen
die toch wel verstaan
en daar mee om weten te gaan
bevat een wereld vol ontmoetingen,….
Fijn te weten
tussen een wereld vol begroetingen
zonder
© Robert Verhoeven
Alleen te voet te bevatten
Alleen te voet te bevatten
Gent
De meisjes daar, …
alleen
met vingertoppen
Stegen
ertussen
Haar aarzelen
treft etalages,
Om
in, …
en, … stil, … te houden
Afstand te verkorten
Tot hij voor dezelfde boekenetalage
Waar zij besluit naar binnen te gaan
Soortgelijke interesse volgt
Zijn vingers bladeren
Naast haar handen
Door een boek
Van dezelfde stapel
Dan legt zij neer voor hem terug en neemt een ander
En wel zo dat hij de inzage heeft
Waarvan zij weet
Vervolgens zijn zij weer in stilstand naast elkaar
Al die tijd elkaar totaal niet in de gaten hebbend
Haar heup raakt nu de zijne
Dan is hij nu aan de beurt met net iets verder in de taal die zij kozen
te gaan en hij reikt over haar schouder naar een boek bovenaan
Waarbij hij even duidelijk in articulatie
Pal tegen haar aan
Haar aangename tegendruk
Vertaalt
In niet van wijken
Slechts van reiken weten,
naar dat boek daar bovenaan
En hoe hoe is dit verhaal verder gegaan
Van het afstand korten in het elkaar niet weten
Terwijl bij beiden alles vervuld is van 1 ding
Ik kan u vertellen
Hun vingertoppen hebben elkaar gevonden
Nog in die boekwinkel
Toen zij daar na een kwartier
Nog stonden
Toen ze niet langer ontkennen konden
Schoten ze in de lach
Zij: ‘voetje maken?’
Zij vouwde haar handen voor haar schoot en hij plaatste
Zijn voet want had zijn veter in 1
Gebaar ontknoopt,
zijn schoen uitgedaan,
zij droeg hem op handen
en met zijn aangedaanheid
ruim bebroekt
voor haar onontkoombaar gezicht
heeft hij op de juiste plank een boek
god mag weten welk
er uit gelicht,…
de aangedaanheid van mensen laat zich
als zij er op ingaan
lezen als een gedicht,
het is een taal om in te wonen
stille daden
voor de taallozen
die toch wel verstaan
en daar mee om weten te gaan
bevat een wereld vol ontmoetingen,….
Fijn te weten
tussen een wereld vol begroetingen
zonder
© Robert Verhoeven
Geplaatst: 18 dec 2006 10:31 pm
Het gedicht "alleen te voet te bevatten" heeft wel een leuk gegeven.
De ontmoeting tussen de jongen en het meisje in een boekenwinkel, en hoe ze nader tot elkaar komen, de anecdote van de voet.
Toch staan hierin ook zinnen die meer proza zijn dan poëzie, voor mij werkt dat storend;
een voorbeeld:
en:
Ik vraag me af wat jullie daarvan vinden.
Groetjes. Tiba.
Het gedicht "alleen te voet te bevatten" heeft wel een leuk gegeven.
De ontmoeting tussen de jongen en het meisje in een boekenwinkel, en hoe ze nader tot elkaar komen, de anecdote van de voet.
Toch staan hierin ook zinnen die meer proza zijn dan poëzie, voor mij werkt dat storend;
een voorbeeld:
Tot hij voor dezelfde boekenetalage
Waar zij besluit naar binnen te gaan
Soortgelijke interesse volgt
en:
Vervolgens zijn zij weer in stilstand naast elkaar
Al die tijd elkaar totaal niet in de gaten hebbend
Ik vraag me af wat jullie daarvan vinden.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 19 dec 2006 04:34 pm
Een eerste reactie op "alleen te voet te bevatten"
De beginzin is prachtig
en bijvoorbeeld
Ik zie het helemaal voor me.. zie jij mij, dan zie ik jou, en dan doe ik per ongeluk dit....etc. etc .
erg herkenbaar.
en erg mooi beschreven..
ik snap jouw vraag wel Tiba..het is misschien ook wel meer proza dan poezie,
maar ik vind het persoonlijk niet storend, ik houd wel van die "beschrijvende gedichten",
omdat ze de situatie bijna letterlijk beschrijven , doorgaans in erg mooie taal,zodat ik het bijna als een film voor mijn ogen zie
Wil
Een eerste reactie op "alleen te voet te bevatten"
De beginzin is prachtig
Alleen te voet te bevatten
Gent
De meisjes daar, …
en bijvoorbeeld
Al die tijd elkaar totaal niet in de gaten hebbend
Ik zie het helemaal voor me.. zie jij mij, dan zie ik jou, en dan doe ik per ongeluk dit....etc. etc .
erg herkenbaar.
en erg mooi beschreven..
Toch staan hierin ook zinnen die meer proza zijn dan poëzie,
ik snap jouw vraag wel Tiba..het is misschien ook wel meer proza dan poezie,
maar ik vind het persoonlijk niet storend, ik houd wel van die "beschrijvende gedichten",
omdat ze de situatie bijna letterlijk beschrijven , doorgaans in erg mooie taal,zodat ik het bijna als een film voor mijn ogen zie
Wil
Geplaatst: 19 dec 2006 04:41 pm
Haar aangename tegendruk
Vertaalt
In niet van wijken
Slechts van reiken weten
Vind ik ook mooi!
het is een taal om in te wonen
stille daden
voor de taallozen
die toch wel verstaan
en daar mee om weten te gaan
Ja ik vind het wel een mooi gedicht.
Ik vind juist die afwisseling in poëtisch en stukjes bijna proza wel apart.
Dettie
Haar aangename tegendruk
Vertaalt
In niet van wijken
Slechts van reiken weten
Vind ik ook mooi!
het is een taal om in te wonen
stille daden
voor de taallozen
die toch wel verstaan
en daar mee om weten te gaan
Ja ik vind het wel een mooi gedicht.
Ik vind juist die afwisseling in poëtisch en stukjes bijna proza wel apart.
Dettie
Geplaatst: 19 dec 2006 06:43 pm
Vind ik ook mooi!
Ja, dit vind ik ook de mooiste stukjes, Dettie,
en ook het begin (de eerste strofe) met de woordspeling
alleen te voet te bevatten en dan de overgang naar vingertoppen...
voor mij mocht het hele gedicht zo
.
Groetjes. Tiba.
Dettie schrijft:
Haar aangename tegendruk
Vertaalt
In niet van wijken
Slechts van reiken weten
Vind ik ook mooi!
het is een taal om in te wonen
stille daden
voor de taallozen
die toch wel verstaan
en daar mee om weten te gaan
Ja, dit vind ik ook de mooiste stukjes, Dettie,
en ook het begin (de eerste strofe) met de woordspeling
alleen te voet te bevatten en dan de overgang naar vingertoppen...
voor mij mocht het hele gedicht zo
.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 03 jan 2007 03:45 pm
GERUISLOOS WORDEN SCHELPEN AAN ONZE VOETEN NEERGELEGD
De storm buldert
Geruisloos worden schelpen
aan onze voeten, neergelegd
De jaarwisseling spat stom uiteen
Geluidloos achter een oorverdovend stil vuurwerk
Van openscheurende wolken, uiteengereten verstilt langs drijvend
Langs het razen
Van adem inhoudende hemelen
Stiller dan ooit
De kust donker beukend
En wij, nietig
neu.kend
op een vlot
opgetild, neergekwakt
glimmend lijvend, naar god nijgend
die ons streelt met bliksemflitsen
donderslagen
ons laat schateren
als een vader
op zijn spierbal zijn kind,
wanneer de wind gaat liggen
ik mezelf en haar weervind
aangetroffen, aangespoeld
lees ik de tekst van mijn hand in het strand
en ons laken, drijft onnavolgbaar wit
in zwart oneindig deinen
enfin, we lopen terug, en zien gewoon konijnen
ook ons huis is niets mee aan de hand
een afwas tot de rand, dat wel
we pakken aan
en zetten koffie
in de container
waar ik de vuilniszak deponeer
kijkt de gisteren
daar ook in geworpen tv
ons stralend aan
een snoer liet haar de nacht lang
onafgebroken kleuren braken
met 1 nagel gebaar
krijs ik de vuilniszak open
hij bloed het vuil
over dit licht
dan klap ik de container dicht
---------
Robert Verhoeven
GERUISLOOS WORDEN SCHELPEN AAN ONZE VOETEN NEERGELEGD
De storm buldert
Geruisloos worden schelpen
aan onze voeten, neergelegd
De jaarwisseling spat stom uiteen
Geluidloos achter een oorverdovend stil vuurwerk
Van openscheurende wolken, uiteengereten verstilt langs drijvend
Langs het razen
Van adem inhoudende hemelen
Stiller dan ooit
De kust donker beukend
En wij, nietig
neu.kend
op een vlot
opgetild, neergekwakt
glimmend lijvend, naar god nijgend
die ons streelt met bliksemflitsen
donderslagen
ons laat schateren
als een vader
op zijn spierbal zijn kind,
wanneer de wind gaat liggen
ik mezelf en haar weervind
aangetroffen, aangespoeld
lees ik de tekst van mijn hand in het strand
en ons laken, drijft onnavolgbaar wit
in zwart oneindig deinen
enfin, we lopen terug, en zien gewoon konijnen
ook ons huis is niets mee aan de hand
een afwas tot de rand, dat wel
we pakken aan
en zetten koffie
in de container
waar ik de vuilniszak deponeer
kijkt de gisteren
daar ook in geworpen tv
ons stralend aan
een snoer liet haar de nacht lang
onafgebroken kleuren braken
met 1 nagel gebaar
krijs ik de vuilniszak open
hij bloed het vuil
over dit licht
dan klap ik de container dicht
---------
Robert Verhoeven
Geplaatst: 03 jan 2007 06:57 pm
Dit is een mooi gedeelte!
Ook dit is mooi
maar dit niet meer (opstapeling van daar-ook)
en dit is gewoon proza
En dit is dan weer een goed einde.
Zomaar mijn mening hoor.
Groetjes. Tiba.
En wij, nietig
neu.kend
op een vlot
opgetild, neergekwakt
glimmend lijvend, naar god nijgend
die ons streelt met bliksemflitsen
donderslagen
ons laat schateren
als een vader
op zijn spierbal zijn kind,
Dit is een mooi gedeelte!
wanneer de wind gaat liggen
ik mezelf en haar weervind
aangetroffen, aangespoeld
lees ik de tekst van mijn hand in het strand
en ons laken, drijft onnavolgbaar wit
in zwart oneindig deinen
Ook dit is mooi
kijkt de gisteren
daar ook in geworpen tv
maar dit niet meer (opstapeling van daar-ook)
enfin, we lopen terug, en zien gewoon konijnen
we pakken aan
en zetten koffie
en dit is gewoon proza
dan klap ik de container dicht
En dit is dan weer een goed einde.
Zomaar mijn mening hoor.
Groetjes. Tiba.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast