Maja Panajotova (ja)
Maja Panajotova (ja)
Leestafel heeft toestemming (via leni) gekregen om haar gedichten te plaatsen.
Dettie
Dettie
Geplaatst: 25 mei 2004 01:20 pm
Moeder
Ik kom terug naar huis.
Ik loop traag de trappen op
en adem in...Ik wil opnieuw
het dunne wolkje ruiken
van de soep, bereid voor mij.
Ik wil aanbellen en horen
hoe jij naar de deur gelopen komt,
zien hoe die opengaat en voor mij
de ogen stralen van een heilige.
Ik wil je gouden tand zien blinken
wanneer je lachend uitroept :
- Kom binnen meisje!
Mijn lieve, mijn prachtige moeder!
Vandaag heeft de bruine aarde
jouw bruine ogen uitgewist.
En de spin van de grote leegte
heeft in jouw haar zijn web geweefd.
Ik word alleen verwelkomd
door een jaren oud verdriet.
Jij wacht op mij op de heuvel
je ogen zijn donkere viooltjes,
je armen - dun, groen, uitgestrekt
om mij te omhelzen...
Uit: 'Verzwegen alibi',
Manteau, Antwerpen, 1983
Tiba
Moeder
Ik kom terug naar huis.
Ik loop traag de trappen op
en adem in...Ik wil opnieuw
het dunne wolkje ruiken
van de soep, bereid voor mij.
Ik wil aanbellen en horen
hoe jij naar de deur gelopen komt,
zien hoe die opengaat en voor mij
de ogen stralen van een heilige.
Ik wil je gouden tand zien blinken
wanneer je lachend uitroept :
- Kom binnen meisje!
Mijn lieve, mijn prachtige moeder!
Vandaag heeft de bruine aarde
jouw bruine ogen uitgewist.
En de spin van de grote leegte
heeft in jouw haar zijn web geweefd.
Ik word alleen verwelkomd
door een jaren oud verdriet.
Jij wacht op mij op de heuvel
je ogen zijn donkere viooltjes,
je armen - dun, groen, uitgestrekt
om mij te omhelzen...
Uit: 'Verzwegen alibi',
Manteau, Antwerpen, 1983
Tiba
Geplaatst: 25 mei 2004 08:07 pm
Hoi Dettie,
Je bent me alweer te snel af. En ik maar zeggen dat je je niet moet haasten! Ik zocht deze avond zelf op internet en vond enkele dingetjes. Had ze nog op een papiertje geschreven dat hier naast mij ligt (zo ouderwets gaat dat hier aan toe). De sites weet ik niet meer maar ik zoek wel even terug en meld ze, zodra ik ze gevonden heb.
Dit staat op mijn papiertje (verboden te lachen met mijn papiertjes).
(niet letterlijk overgenomen, want dat mag niet, weten we ondertussen)
De dichteres Maja Pajanotova woont en werkt in Vlaanderen maar is van Bulgaarse oorsprong. Afkomstig van Sofia, wat letterlijk "wijsheid" betekent, is ze als dichteres steeds naar de wijsheid op zoek.
Ik zoek verder en meld het wel.
P.S. Het gedicht van Panajotova kwam uit de krant! Ik heb geen verdere gegevens.
Tiba
Hoi Dettie,
Je bent me alweer te snel af. En ik maar zeggen dat je je niet moet haasten! Ik zocht deze avond zelf op internet en vond enkele dingetjes. Had ze nog op een papiertje geschreven dat hier naast mij ligt (zo ouderwets gaat dat hier aan toe). De sites weet ik niet meer maar ik zoek wel even terug en meld ze, zodra ik ze gevonden heb.
Dit staat op mijn papiertje (verboden te lachen met mijn papiertjes).
(niet letterlijk overgenomen, want dat mag niet, weten we ondertussen)
De dichteres Maja Pajanotova woont en werkt in Vlaanderen maar is van Bulgaarse oorsprong. Afkomstig van Sofia, wat letterlijk "wijsheid" betekent, is ze als dichteres steeds naar de wijsheid op zoek.
Ik zoek verder en meld het wel.
P.S. Het gedicht van Panajotova kwam uit de krant! Ik heb geen verdere gegevens.
Tiba
Geplaatst: 14 aug 2004 02:23 pm
In Invers lees ik ongeveer het volgende:
Geboren op 1mei (maja) 1951 in Aleksandrovo (Bulgarije).
Panojotova (klemtoon op "jo") week uit naar Vlaanderen en werkte daar haar studies in de Slavische filologie af.
Sinds 1980 doceert ze Bulgaarse taal- en letterkunde aan de universiteiten van Gent en Leuven.
Aanvankelijk dichtte ze in het Bulgaars, nadien ook in het Nederlands.
Tiba.
In Invers lees ik ongeveer het volgende:
Geboren op 1mei (maja) 1951 in Aleksandrovo (Bulgarije).
Panojotova (klemtoon op "jo") week uit naar Vlaanderen en werkte daar haar studies in de Slavische filologie af.
Sinds 1980 doceert ze Bulgaarse taal- en letterkunde aan de universiteiten van Gent en Leuven.
Aanvankelijk dichtte ze in het Bulgaars, nadien ook in het Nederlands.
Tiba.
Geplaatst: 25 dec 2005 01:01 pm
Zadoesjnitsa
Op het dunne blad van een treurwilg
drijf ik traag over de wateren
van Schelde, Zenne, Nete, Leie...
Het blad is smal, maar ik maak plaats
voor mieren, vechtend voor hun leven,
voor vermoeide bijen, oude vlinders,
voor zielen van verdronken dieren,
voor zielen van verdronken kinderen,
in Schelde, Zenne, Nete, Leie...
Zo drijven we dan met zijn allen
onbevreesd voor regen, droogte,
voor het ijs en voor de sneeuw
altijd verder naar de wateren
van Stroema, Mesta, Jantra, Jana...
Tussen het riet, op bolle stenen,
wachten de voorouderlijke zielen
en een wit libelletje - mijn moeder! -
vliegt naar me toe om me toe zoenen,
ginder aan de snelle wateren
van Stroema, Mesta, Jantra, Jana...
Maja Panajotova
Uit: 'Verzwegen alibi',
Manteau, Antwerpen, 1983
Dettie
Hier staat redelijk veel over het leven van Maja
http://users.pandora.be/francois.vermeu ... PANAJOTOVA
--
Zadoesjnitsa
Op het dunne blad van een treurwilg
drijf ik traag over de wateren
van Schelde, Zenne, Nete, Leie...
Het blad is smal, maar ik maak plaats
voor mieren, vechtend voor hun leven,
voor vermoeide bijen, oude vlinders,
voor zielen van verdronken dieren,
voor zielen van verdronken kinderen,
in Schelde, Zenne, Nete, Leie...
Zo drijven we dan met zijn allen
onbevreesd voor regen, droogte,
voor het ijs en voor de sneeuw
altijd verder naar de wateren
van Stroema, Mesta, Jantra, Jana...
Tussen het riet, op bolle stenen,
wachten de voorouderlijke zielen
en een wit libelletje - mijn moeder! -
vliegt naar me toe om me toe zoenen,
ginder aan de snelle wateren
van Stroema, Mesta, Jantra, Jana...
Maja Panajotova
Uit: 'Verzwegen alibi',
Manteau, Antwerpen, 1983
Dettie
Hier staat redelijk veel over het leven van Maja
http://users.pandora.be/francois.vermeu ... PANAJOTOVA
--
Geplaatst: 26 dec 2005 12:23 am
Heb nu pas de link gelezen, Dettie.
Heel interessant.
Haar moederland Bulgarije en haar moeder spelen een belangrijke rol in haar leven én haar gedichten.
Is zowel in het eerste als tweede gedicht te merken.
Het beeld van langs het water te reizen op een blad -niet voor niets een treurwilgblad- is wel zeer sprekend!
Groetjes. Tiba.
Heb nu pas de link gelezen, Dettie.
Heel interessant.
Haar moederland Bulgarije en haar moeder spelen een belangrijke rol in haar leven én haar gedichten.
Is zowel in het eerste als tweede gedicht te merken.
Het beeld van langs het water te reizen op een blad -niet voor niets een treurwilgblad- is wel zeer sprekend!
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 26 dec 2005 12:25 pm
En Maja staat ook weer compleet op de site
Klik hier http://www.poezie-leestafel.info/maja-panajotova
Dettie
En Maja staat ook weer compleet op de site
Klik hier http://www.poezie-leestafel.info/maja-panajotova
Dettie
Geplaatst: 30 mei 2006 12:51 pm
En leestafel heeft toestemming voor Maja Panajotova, van uitgeverij Standaard/Manteau!
(Later kregen we voor alle gedichten toestemming via Leni)
Dettie
En leestafel heeft toestemming voor Maja Panajotova, van uitgeverij Standaard/Manteau!
(Later kregen we voor alle gedichten toestemming via Leni)
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op Wo Mar 11, 2009 12:10, 1 keer totaal gewijzigd.
Geplaatst: 20 jul 2006 10:48 pm
Antwerpen
Ik was dertien
toen ik dit droomde,
in het begin van de herfst,
bij mijn grootmoeder in Aleksandrovo.
-----Ik bevond me in een onbekende straat.
-----De huizen stonden zij aan zij,
-----als om zich aan elkaar te warmen.
-----De daken staken in de hoogte
-----als hoeden van middeleeuwse dames.
-----De mat-gekleurde vensterruiten,
-----gevat in loden raampjes, trilden.
-----In de lage grijze nevels smolt
-----de suikeren toren van een kathedraal.
-----Het gelui der klokken vulde, mét de regen,
-----de smalle straten en de pleintjes.
-----Mannen met gezichten als van Albrecht Dürer
-----liepen voorbij; hun baarden hielden
-----de druppels vast als struikgewas.
-----Boven bloemen en groenten en vogels
-----schreeuwden handelaars met rode wangen
-----rauwe tweeklanken en schurende g's.
-----Toen kwam ik bij een kerkhof.
-----Tussen de stenen engelen las ik
-----op één van de verweerde zerken
-----mijn eigen naam.
Zo ver van ons huis in Aleksandrovo.
-----Toen was ik voor het eerst in Antwerpen.
Maja Panajotova
uit: Verzwegen alibi,
Manteau, Antwerpen 1984
Tiba.
Antwerpen
Ik was dertien
toen ik dit droomde,
in het begin van de herfst,
bij mijn grootmoeder in Aleksandrovo.
-----Ik bevond me in een onbekende straat.
-----De huizen stonden zij aan zij,
-----als om zich aan elkaar te warmen.
-----De daken staken in de hoogte
-----als hoeden van middeleeuwse dames.
-----De mat-gekleurde vensterruiten,
-----gevat in loden raampjes, trilden.
-----In de lage grijze nevels smolt
-----de suikeren toren van een kathedraal.
-----Het gelui der klokken vulde, mét de regen,
-----de smalle straten en de pleintjes.
-----Mannen met gezichten als van Albrecht Dürer
-----liepen voorbij; hun baarden hielden
-----de druppels vast als struikgewas.
-----Boven bloemen en groenten en vogels
-----schreeuwden handelaars met rode wangen
-----rauwe tweeklanken en schurende g's.
-----Toen kwam ik bij een kerkhof.
-----Tussen de stenen engelen las ik
-----op één van de verweerde zerken
-----mijn eigen naam.
Zo ver van ons huis in Aleksandrovo.
-----Toen was ik voor het eerst in Antwerpen.
Maja Panajotova
uit: Verzwegen alibi,
Manteau, Antwerpen 1984
Tiba.
Geplaatst: 21 jul 2006 09:21 pm
Had jij het anders begrepen dan, over die naam op het graf?
Ik moest er ook even dieper op ingaan maar dacht dat ze haar eigen naam (familienaam?) op een graf zag (een ver familielid of voorouder) en dat dat haar een gevoel van herkenning gaf tussen al het bevreemdende...
Daardoor ging ze zich toch wat meer thuisvoelen in die vreemde stad, een soort "aankomen" dus (ik kan het niet goed uitleggen).
Vandaar:
Groetjes. Tiba.
Had jij het anders begrepen dan, over die naam op het graf?
Ik moest er ook even dieper op ingaan maar dacht dat ze haar eigen naam (familienaam?) op een graf zag (een ver familielid of voorouder) en dat dat haar een gevoel van herkenning gaf tussen al het bevreemdende...
Daardoor ging ze zich toch wat meer thuisvoelen in die vreemde stad, een soort "aankomen" dus (ik kan het niet goed uitleggen).
Vandaar:
Toen was ik voor het eerst in Antwerpen.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 16 jul 2007 09:28 pm
Landschap van een man
Van achter het slakje van zijn oor
dalen mijn handen geestdriftig af
langs de gladde glijbaan van zijn rug,
houden halt op de twee warme broden
en weten niet meer wat te doen:
er een stukje afbreken of afbijten?
Het ruikt hier naar mannenvlees, denk ik,
op weg naar Klein Duimpje,
maar ik ontmoet de Reus.
Hij zet me op zijn ovalen schouder,
tevreden omdat hij de menseneetster vond.
Ik leg mijn oor op zijn borst
om de richting te bepalen: ik hoor
het hoefgetrappel van zijn hart;
triomfantelijke kreten weerklinken
bij de levenschenkende bron.
In de vallei van zijn hals
leggen mijn handen zich te rusten.
Maar mijn lippen slenteren verder
naar de krater van zijn lippen,
wachtend op de uitbarsting van de vulkaan.
Langs de kam van zijn elegante neus
kom ik bij de voet van zijn voorhoofd.
Daar is de ziel beginnen te kijken.
Daar, achter zijn voorhoofd vertakken zich
zijn gedachten en dragen bloemen.
Daar, achter zijn voorhoofd, rijpen
de zoetste vruchten van mijn zomer.
Maja Panajotova
uit : Verzwegen alibi
1983 Manteau
Leni
Landschap van een man
Van achter het slakje van zijn oor
dalen mijn handen geestdriftig af
langs de gladde glijbaan van zijn rug,
houden halt op de twee warme broden
en weten niet meer wat te doen:
er een stukje afbreken of afbijten?
Het ruikt hier naar mannenvlees, denk ik,
op weg naar Klein Duimpje,
maar ik ontmoet de Reus.
Hij zet me op zijn ovalen schouder,
tevreden omdat hij de menseneetster vond.
Ik leg mijn oor op zijn borst
om de richting te bepalen: ik hoor
het hoefgetrappel van zijn hart;
triomfantelijke kreten weerklinken
bij de levenschenkende bron.
In de vallei van zijn hals
leggen mijn handen zich te rusten.
Maar mijn lippen slenteren verder
naar de krater van zijn lippen,
wachtend op de uitbarsting van de vulkaan.
Langs de kam van zijn elegante neus
kom ik bij de voet van zijn voorhoofd.
Daar is de ziel beginnen te kijken.
Daar, achter zijn voorhoofd vertakken zich
zijn gedachten en dragen bloemen.
Daar, achter zijn voorhoofd, rijpen
de zoetste vruchten van mijn zomer.
Maja Panajotova
uit : Verzwegen alibi
1983 Manteau
Leni
Laatst gewijzigd door Dettie op Wo Mar 11, 2009 11:48, 1 keer totaal gewijzigd.
Geplaatst: 27 jul 2007 09:25 pm
Hoe prachtig is dit!
Wat een mooie beelden.
Opvallend daarbij:
zijn voorhoofd, zijn gedachten, zijn voorhoofd
en dan op het eind:
de zoetste vruchten van mijn zomer
Die overgang van "zijn" naar "mijn" ...
Tiba.
Daar is de ziel beginnen te kijken.
Daar, achter zijn voorhoofd vertakken zich
zijn gedachten en dragen bloemen.
Daar, achter zijn voorhoofd, rijpen
de zoetste vruchten van mijn zomer.
Hoe prachtig is dit!
Wat een mooie beelden.
Opvallend daarbij:
zijn voorhoofd, zijn gedachten, zijn voorhoofd
en dan op het eind:
de zoetste vruchten van mijn zomer
Die overgang van "zijn" naar "mijn" ...
Tiba.
Geplaatst: 04 sep 2007 05:49 pm
Laatste opdracht
Je verliest me, mijn liefste, verliest me,
zoals een vrouw in de weer met de was
haar gouden ring verliest.
Je zult me zoeken in het schuim
van woorden, ogen en gezichten,
maar ik zal blinken ergens
op een vreemde plek.
Je verliest me, mijn liefste, verliest me,
zoals de jager de tere ree verliest,
als hij haar dode lichaam heeft.
Je zult me zoeken in het bos
van herinneringen en gebaren,
maar ik zal ergens kwijnen
in de dichte schaduw.
Je verliest me, mijn liefste, verliest me,
maar jij bent mijn land en mijn zee,
Ik zal je zoeken, ver, in vreemde landen,
omdat ik twee keer bannelinge ben.
Je verliest me, mijn liefste, verliest me.
Maja Panajotova
uit: Poëten in het Vlaams Parlement, Noord & Zuid
Lannoo, Tielt 2004
Tiba.
Zie ook de uitleg van Lambert Wierenga
http://car.messageboard.nl/38686/viewtopic.php?t=89
-----
Laatste opdracht
Je verliest me, mijn liefste, verliest me,
zoals een vrouw in de weer met de was
haar gouden ring verliest.
Je zult me zoeken in het schuim
van woorden, ogen en gezichten,
maar ik zal blinken ergens
op een vreemde plek.
Je verliest me, mijn liefste, verliest me,
zoals de jager de tere ree verliest,
als hij haar dode lichaam heeft.
Je zult me zoeken in het bos
van herinneringen en gebaren,
maar ik zal ergens kwijnen
in de dichte schaduw.
Je verliest me, mijn liefste, verliest me,
maar jij bent mijn land en mijn zee,
Ik zal je zoeken, ver, in vreemde landen,
omdat ik twee keer bannelinge ben.
Je verliest me, mijn liefste, verliest me.
Maja Panajotova
uit: Poëten in het Vlaams Parlement, Noord & Zuid
Lannoo, Tielt 2004
Tiba.
Zie ook de uitleg van Lambert Wierenga
http://car.messageboard.nl/38686/viewtopic.php?t=89
-----
Terug naar “Gedichten O-P-Q/R”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten