Remco Campert (ja)

Van Remco Campert t/m Jan Ducheyne
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:00

A funny thing happened

Onlangs in Rome
(on my way to the forum romanum)
ontmoette ik een hollandse humorist
maar lachen moest ik pas
toen hij weer weg was.


Remco Campert
uit: Alle bundels gedichten, De Bezige Bij,
Amsterdam 1976

Tiba.

Uit het thema "gedichten over Italië" ook hier geplaatst.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:01

Geplaatst: 30 sep 2006 03:11 pm

Niet te geloven

Niet te geloven
dat ik knaap nog
een vers schreef over de
zilverwitheid van een berkenstam

en om mij heen
grootse dronkenschap
van de bevrijding
het water was whisky geworden

Alles zoop en naaide
heel Europa was EEN groot matras
en de hemel het plafond
van een derderangshotel.

En ik bedeesde jongeling
moest nodig
de reine berk bezingen
en zijn bescheiden bladerpracht.

Remco Campert
uit: Dit gebeurde overal,
De Bezige Bij Amsterdam 1962

Leuke anekdote over het bovenstaande gedicht

Omdat Remco Campert in de aflevering van de serie Literaire ontmoetingen die Hans Keller in mei 1964 over hem maakte, dit gedicht voordroeg, besloot de AVRO het programma niet uit te zenden. Niet omwille van de naïviteit van de poëtische jongeling met al te weinig feeling voor de tijdgeest maar omwille van het woord naaide. ‘We kunnen het ons nauwelijks meer voorstellen, het woord “naaide” als steen des aanstoots,’ schreef Tom Rooduijn op 5 juni 1998 in een column in NRC Handelsblad. Hij voegde eraan toe dat ook de Volkskrant in de berichtgeving over het incident de strofe niet durfde te publiceren en het gewraakte woord omschreef als ‘een handeling waar wij het voortbestaan van de wereld aan te danken hebben’. Enkele andere kranten drukten de tekst van het gedicht wel af en de bundel was spoedig uitverkocht.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:01

Geplaatst: 05 jan 2007 07:13 pm

Credo

ik geloof in een rivier
die stroomt van zee naar de bergen
ik vraag van poëzie niet meer
dan die rivier in kaart te brengen

ik wil geen water uit de rotsen slaan
maar ik wil water naar de rotsen dragen
droge zwarte rots
wordt blauwe waterrots

maar de kranten willen het anders
willen droog en zwart van koppen staan
werpen dammen op en dwingen
rechtsomkeert

Remco Campert
uit: 'Vogels vliegen toch',
Uitgeversmaatschappij Holland 1951
de windroos no 14

Dettie

Laatst aangepast door Dettie op 06 jan 2007 08:30 am, in totaal 1 keer bewerkt

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:02

Geplaatst: 05 jan 2007 07:49 pm

Poëzie is een daad

Poëzie is een daad
van bevestiging. Ik bevestig
dat ik leef, dat ik niet alleen leef.

Poëzie is een toekomst, denken
aan de volgende week, aan een ander land,
aan jou als je oud bent.

Poëzie is mijn adem, beweegt
mijn voeten, aarzelend soms,
over de aarde die daarom vraagt.

Voltaire had pokken, maar
genas zichzelf door o.a. te drinken
120 liter limonade: dat is poëzie.

Of neem de branding. Stukgeslagen
op de rotsen is zij niet werkelijk verslagen,
maar herneemt zich en is daarin poëzie.

Elk woord dat wordt geschreven
is een aanslag op de ouderdom.
Tenslotte wint de dood, jazeker,

maar de dood is slechts de stilte in de zaal
nadat het laatste woord geklonken heeft.
De dood is een ontroering.


Remco Campert
uit: 'Het huis waarin ik woonde'
De Bezige Bij. 1955

Dettie

Laatst aangepast door Dettie op 05 jan 2007 09:28 pm, in totaal 1 keer bewerkt

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:02

Geplaatst: 05 jan 2007 08:31 pm

Prachtig is dit!

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:03

Geplaatst: 06 jan 2007 09:48 am

ja, dat is echt een kippenvelgedicht, prachtige laatste strofe...

Elvira
_________________
"leven is veel meer dan eten en vechten om de macht" (J.L. Seagull)

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:04

Geplaatst: 06 jan 2007 11:00 am

maar de dood is slechts de stilte in de zaal
nadat het laatste woord geklonken heeft.
De dood is een ontroering.



Ja, die laatste strofe "pakt" me ook, Elvira.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:06

Geplaatst: 06 jan 2007 12:08 pm


En Remco Campert staat ook op de site http://www.poezie-leestafel.info/remco-campert

Bernadet

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:06

Geplaatst: 06 jan 2007 07:53 pm

Wat een prachtig gedicht is dit..het "maar"in de laatste strofe is inderdaad ontroerend.

ik kom er meer en meer achter dat ik bewonderaar van de dichter Campert ben.


Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:07

Geplaatst: 13 mrt 2007 11:56 pm

Pluksgewijs

Het gras komt pluksgewijs op
daar waar vorig jaar vuur grond kaal maakte.

In onwennige samenwerking
stuwen lichaam en het brein daarin vervat
op papier een spriet van een woord

snikkend om lucht

voort

meteen al doend
alsof het er altijd was


Remco Campert
uit: Scènes in hotel Morandi,
De Bezige bij, Amsterdam 1983

Uit het item "raad de dichter" ook hier geplaatst

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:08

Geplaatst: 14 mrt 2007 09:32 am

WilV schreef:Wat een prachtig gedicht is dit..het "maar"in de laatste strofe is inderdaad ontroerend.

ik kom er meer en meer achter dat ik bewonderaar van de dichter Campert ben.


Wil



Dat merk ik tegenwoordig ook bij mezelf.

Jan S

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:09

Geplaatst: 14 mrt 2007 11:45 am
Ik zou denken dat het hier gaat om het verwerken van een of andere trieste gebeurtenis. Het vuur associeer ik met het plots wegwegen van een leven of een dynamiek. En "pluksgewijs" herneemt zich alles, woord voor woord, ....


Even gecopieerd wat Jan S. over "Pluksgewijs" schreef in het draadje "raad de dichter".

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:09

Geplaatst: 14 mrt 2007 11:56 am

En zie jij dat ook zo Tiba?

Jan S

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:10

Geplaatst: 14 mrt 2007 11:04 pm

Ik heb het gedicht nu enkele malen gelezen, Jan, kon er eerst niet goed weg mee.
Een voorzichtige poging tot interpretatie:

Het zou kunnen gaan over het schrijven van gedichten.
Door een of andere gebeurtenis (vuur maakte de grond kaal), kwam de dichter niet meer tot schrijven/dichten.
En nu komt er plots weer een woord op papier: een grassprietje dat snikt om lucht.
En dat woord doet alsof het er altijd al was: zou kunnen betekenen dat de dichter zijn draai aan het vinden is: hij heeft een woord (het begin van een gedicht?) op papier gezet, dat woord werd voortgestuwd door zijn lichaam een brein (= het moest eruit?).
Eens dat het er staat voelt het woord zich goed denk ik...

Dat haal ik er momenteel uit.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:10

Geplaatst: 15 mrt 2007 05:19 am

Ik concentreerde me in het begin vooral op "de gebeurtenis" maar het lijkt me ook duidelijk te gaan over de impact dat ze had op zijn schrijven.

Jan S

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:11

Geplaatst: 15 mrt 2007 09:29 am

Ik snapte er eerst niks van, Jan, maar na jouw uitleg werd het me toch al iets duidelijker. Daarop heb ik dan verder geborduurd.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:11

Geplaatst: 04 apr 2007 04:59 pm

Gemompel

Kijk hem met zijn bloemen.
Nou denk je hij heeft succes gehad
of een rijke bewonderaar.
Maar reken maar dat ze elke avond dezelfde bos krijgen
op alle bühnes van het land
rozen van plastic
voor de goedkoopte.


Remco Campert
uit: Remco Campert. Dichter,
De Bezige Bij, Amsterdam 1995

Tiba.

uit het thema "gedichten over bloemen" ook hier geplaatst

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:12

Geplaatst: 11 apr 2007 12:08 pm

Een hard gedicht over bloemen hé.

Jan S

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:12

Geplaatst: 14 apr 2007 01:01 pm

Ja rozen

Dit zijn rozen voor je
en alle poëzie
Dit is mijn mooiste pose:
die van liefdes acrobaat,
zwevend schijnbaar moeiteloos,
maar met krampende tenen
boven een bed
van rozen en doornen.

Ik zal je nu beschrijven:
kijk ik teken rozen op je huid
en jij doornen op de mijne.

Goed,
ik ben acrobaat.
Is er een mooiere pose?

Pose van gevaar,
balancerend tussen begeerte en verweer:
ik stijg, ik val en onderwijl:

ik teken rozen
rozen
rozen

en dit zijn rozen.


Remco Campert
uit: Remco Campert. Dichter,
De Bezige Bij, 1995

Tiba.

uit het thema "gedichten over bloemen" ook hier geplaatst.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:13

Geplaatst: 01 okt 2007 01:02 pm

Kino-Palast

Toen heel ons leven ver voor ons lag
en we niet zagen hoe vlak voor onze voeten
de grond vertrapt werd

was er in het Westen niets nieuws
maar toen dat er kwam werd het verboden
am Nollendorfplatz waar film
en Frisierkunst schitterend bloeiden.

Nu jaren later op dezelfde plaats
duik ik op een koude avond
bezaaid met al te jonge dennebomen
in onbestaanbaar Berlijn de p.orno in

jonge bruid bruiloftsmaal
bruidegom jonge arts weggepiept
voor spoedgeval getuigen angeheitert
vergrijpen zich und so weiter.

En zoals in elke film
onverbiedbaar
een moment van waarheid
een hand die zich verraadt
ogen in de camera
veel warmer dan ik vraag.

Straks naar het hotel
en niet willen weten hoe het afloopt.


Remco Campert
uit: Remco Campert. Dichter,
De Bezige Bij, Amsterdam 1995,
(oorspronkelijk verschenen in "Scènes uit Hotel Morandi").

Tiba.

uit het thema "gedichten over film" ook hier geplaatst

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:14

Geplaatst: 10 okt 2007 06:36 am

Gedicht

Als we dan liefhebben, liefhebben
tussen veel papier, holle mannen en metaal,
laten we dan liefhebben, zoals mij goeddunkt:

Liefhebben met de rust van de onrust, niet
die van de routine, elkaars ogen verliezen
en weer ontdekken, voorbij de huizen gaan,

het land in, de streling van onbekende struiken
ondergaan, de wind proeven op een steeds andere tong,
de maan zien en de zon in een kaartloze baan.

En laten de vrienden snel verouderen, worden
tot waardevolle verhalen, en die meter aarde is slechts vruchtbaar
waarop wij gaan.

Remco Campert
Uit 'Een standbeeld opwinden'
De Bezige Bij 1952

Waarom dit gedicht geplaatst?
Omdat het zo mooi weergeeft hoe apart, bijzonder het is als je
liefhebt en zoals Campert het treffend zegt het elkaar steeds
weer opnieuw ontdekken niet
die van de routine, elkaars ogen verliezen
en weer ontdekken en
en die meter aarde is slechts vruchtbaar
waarop wij gaan.


Dit zegt veel meer over de essentie van liefde dan 'ik hou van jou, blijf je eeuwig trouw.'

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:15

Geplaatst: 25 nov 2007 03:57 pm
Onderwerp: mooiste gedicht van Remco Campert volgens Leni

Dit gedicht staat op mijn lijstje van 10 mooiste gedichten op de tweede plaats:

Lamento

Hier nu langs het lange diepe water
dat ik dacht ik dacht dat je altijd maar
dat je altijd maar

hier nu langs het lange diepe water
waar achter oeverriet achter oeverriet de zon
dat ik dacht dat je altijd maar altijd

dat altijd maar je ogen je ogen en de lucht
altijd maar je ogen en de lucht
altijd maar rimpelend in het water rimpelend

dat altijd in levende stilte
dat ik altijd zou leven in levende stilte
dat je altijd maar dat wuivend oeverriet altijd maar

langs het lange diepe water dat altijd maar je huid
dat altijd maar in de middag je huid
altijd maar in de zomer in de middag je huid

dat altijd maar je ogen zouden breken
dat altijd van geluk je ogen zouden breken
altijd maar in de roerloze middag

langs het lange diepe water dat ik dacht
dat ik dacht dat je altijd maar
dat ik dacht dat geluk altijd maar

dat altijd maar het licht roerloos in de middag
dat altijd maar het middaglicht je okeren schouder
je okeren schouder altijd maar in het middaglicht

dat altijd maar je kreet hangend
altijd maar je vogelkreet hangend
in de middag in de zomer in de lucht

dat altijd maar de levendel ucht dat altijd maar
altijd maar het rimpelend water de middag je huid
ik dacht dat alles altijd maar ik dacht dat nooit

hier nu langs het lange diepe water dat nooit
ik dacht dat altijd dat nooit dat je nooit
dat nooit vorst dat geen ijs ooit het water

hier nu langs het lange diepe water dacht ik nooit
dat sneeuw ooit de cipres dacht ik nooit
dat sneeuw nooit de cipres dat je nooit meer

Remco Campert
uit 'Rechterschoenen' 1992
De Bezige Bij Amsterdam

Ik vind dit adembenemend...

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:16

Geplaatst: 25 nov 2007 04:05 pm

Erg mooi, Leni. Weet je dat dit pas het tweede gedicht is dat ik van Remco Campert lees? Het eerste ging over de neger uit Mozambique.

Pieter

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:16

Geplaatst: 25 nov 2007 07:25 pm

Ik vind dit adembenemend...



Mee eens.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jan 31, 2009 11:18

Geplaatst: 26 nov 2007 02:08 pm

hier nu langs het lange diepe water dacht ik nooit
dat sneeuw ooit de cipres dacht ik nooit
dat sneeuw nooit de cipres dat je nooit meer


Een prachtig gedicht inderdaad Leni, héél erg mooi.

Wat hiet net bovenstaat

Als we dan liefhebben, liefhebben
tussen veel papier, holle mannen en metaal,
laten we dan liefhebben, zoals mij goeddunkt:


is ook al zo mooi.

Ik heb het al vaker gezegd in dit topic maar ik houd van zijn gedichten,
de sfeer, de woorden..t is altijd raak, en 't raakt mij bijna altijd.

Wil


Terug naar “Gedichten C-D”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten