Gedichten over vervoermiddelen
Gedichten over vervoermiddelen
Geplaatst: 01 aug 2007 10:23 am
Een locomotief
Er staat en locomotief op een zijspoor,
tot in haar merg verroest, met distels overgroeid.
Als het regent weent zij bruine tranen.
Ik loop langs haar, raak haar aan,
aai haar,
zeg iets tegen haar, iets bemoedigends
klim op de resten van een treeplank.
In de verte slaat een klok.
Misschien ben ik wel een prins. Je weet het nooit!
Misschien is dit wel Doornroosje.
Locomotiefje, liefje... open je ogen..!
Hoog aan de hemel staat de zon.
'Hé!' roepen ze. 'Ho!', 'Wacht eens even!' en 'Sta stil!'.
Maar wij vertrekken en horen niets en niemand meer.
Toon Tellegen
uit: 'Er ligt een appel op een schaal',
Querido 1999.
Een locomotief
Er staat en locomotief op een zijspoor,
tot in haar merg verroest, met distels overgroeid.
Als het regent weent zij bruine tranen.
Ik loop langs haar, raak haar aan,
aai haar,
zeg iets tegen haar, iets bemoedigends
klim op de resten van een treeplank.
In de verte slaat een klok.
Misschien ben ik wel een prins. Je weet het nooit!
Misschien is dit wel Doornroosje.
Locomotiefje, liefje... open je ogen..!
Hoog aan de hemel staat de zon.
'Hé!' roepen ze. 'Ho!', 'Wacht eens even!' en 'Sta stil!'.
Maar wij vertrekken en horen niets en niemand meer.
Toon Tellegen
uit: 'Er ligt een appel op een schaal',
Querido 1999.
Geplaatst: 01 aug 2007 10:55 am
tuk tuk
geweldig zo’n tuk tuk (spreek uit toek toek)
de binnenstad verkeert in Thaise sferen
ik raad u aan hem ook eens te proberen
u kunt hem laten stoppen op verzoek
frivool en fris en fruitig is zijn look
u ziet hem links en rechts uw fiets passeren
dat zo’n vehikel zoveel kan presteren
dus smeult het oproer in de taxi-hoek
mijn raad aan Hagenaars en Hagenezen:
stap in, en laat u rijden als een vorst
u heeft in bus en tram niets meer te zoeken
het is fantastisch door Den Haag te racen
geniet en lach of zing uit volle borst
zelfs ambtenaren tukken (spreek uit toeken)
Daan De Ligt
Zie ook: http://www.daandeligt.nl
Dettie
tuk tuk
geweldig zo’n tuk tuk (spreek uit toek toek)
de binnenstad verkeert in Thaise sferen
ik raad u aan hem ook eens te proberen
u kunt hem laten stoppen op verzoek
frivool en fris en fruitig is zijn look
u ziet hem links en rechts uw fiets passeren
dat zo’n vehikel zoveel kan presteren
dus smeult het oproer in de taxi-hoek
mijn raad aan Hagenaars en Hagenezen:
stap in, en laat u rijden als een vorst
u heeft in bus en tram niets meer te zoeken
het is fantastisch door Den Haag te racen
geniet en lach of zing uit volle borst
zelfs ambtenaren tukken (spreek uit toeken)
Daan De Ligt
Zie ook: http://www.daandeligt.nl
Dettie
Geplaatst: 02 aug 2007 10:26 am
Fietstocht II
Gelijk een oud tuig dat niet meer dienen zou,
Doorheen ’t getij van winterkou,
Had ik m’n hoop, m’n fiets geborgen,
Verbeiend d’eerste Lentemorgen.
Want door m’n fiets mag ik verhopen
De witte Lente door te lopen,
Te rennen, daarom verkies ik niets
Als hoopsimbool boven m’n fiets.
M’n fiets dat is namiddagdolen
Van m’n Lentewitheid, in nikkel Farandole*;
M’n fiets dat is het klingen
Van m’n veloschel, in zonnekringen.
M’n fiets dat is het kettingruisen;
Dat is het vlieden van de rode huizen
Om mij heen; dat is de landweg, gans verlaten
In z’n witte maagdgewaden.
Dat is het horizonnen-deinen
En ’t jonge zonneschijnen,
De bomen, die verdwijnen
Achter mij, de grachten die verkwijnen.
M’n fiets dat is het daveren van de zon,
Die heur wonne over de wereld spon
En spint; dat is het spelemeien
Van ebbe en vloed der zonnetijen.
M’n fiets dat is een foor van lichten,
Zoveel dwarlende schichten
Die draaien door elkaar:
De kermis van dit jaar.
Gewonnen verloren, gewonnen verloren,
M’n fiets dat zijn de koren,
Die komen uit d’Afrikaner landen
Met d’eerste zonnebranden.
Beiaarden van blijheid
Leven over ’t land,
Beiaarden van blijheid
Beven in de zonnebrand.
O, m’n fiets gij zijt
Bron van al m’n blijheid;
O, m’n fiets gij zijt
Leven in der eeuwigheid.
Rijd, rijd
Aldoor;
Rijd, rijd;
Aldoor;
Gewonnen verloren, gewonnen verloren,
De horizonnen zijn uit d’eeuwigheid.
Paul van Ostaijen
Uit de bundel: Music-hall (april 1915)
De Sikkel Antwerpen 1916
*Farandole: Provençaalse dans waarbij een keten gevormd wordt
Dettie
Fietstocht II
Gelijk een oud tuig dat niet meer dienen zou,
Doorheen ’t getij van winterkou,
Had ik m’n hoop, m’n fiets geborgen,
Verbeiend d’eerste Lentemorgen.
Want door m’n fiets mag ik verhopen
De witte Lente door te lopen,
Te rennen, daarom verkies ik niets
Als hoopsimbool boven m’n fiets.
M’n fiets dat is namiddagdolen
Van m’n Lentewitheid, in nikkel Farandole*;
M’n fiets dat is het klingen
Van m’n veloschel, in zonnekringen.
M’n fiets dat is het kettingruisen;
Dat is het vlieden van de rode huizen
Om mij heen; dat is de landweg, gans verlaten
In z’n witte maagdgewaden.
Dat is het horizonnen-deinen
En ’t jonge zonneschijnen,
De bomen, die verdwijnen
Achter mij, de grachten die verkwijnen.
M’n fiets dat is het daveren van de zon,
Die heur wonne over de wereld spon
En spint; dat is het spelemeien
Van ebbe en vloed der zonnetijen.
M’n fiets dat is een foor van lichten,
Zoveel dwarlende schichten
Die draaien door elkaar:
De kermis van dit jaar.
Gewonnen verloren, gewonnen verloren,
M’n fiets dat zijn de koren,
Die komen uit d’Afrikaner landen
Met d’eerste zonnebranden.
Beiaarden van blijheid
Leven over ’t land,
Beiaarden van blijheid
Beven in de zonnebrand.
O, m’n fiets gij zijt
Bron van al m’n blijheid;
O, m’n fiets gij zijt
Leven in der eeuwigheid.
Rijd, rijd
Aldoor;
Rijd, rijd;
Aldoor;
Gewonnen verloren, gewonnen verloren,
De horizonnen zijn uit d’eeuwigheid.
Paul van Ostaijen
Uit de bundel: Music-hall (april 1915)
De Sikkel Antwerpen 1916
*Farandole: Provençaalse dans waarbij een keten gevormd wordt
Dettie
Geplaatst: 02 aug 2007 10:17 pm
Niet zo lang geleden las ik een heel mooi gedicht over een trein.
Maar waar en van wie? Mijn hersens gepijnigd dus... en nu gevonden.
Omdat voor deze dichter geen toestemming is geef ik enkel 4 regeltjes:
Wat is treuriger dan een trein?
Die vertrekt wanneer het moet,
Die slechts één stem heeft,
Die slechts één weg heeft.
(...)
Het gedicht is van Primo Levi en de vertaling is van Maarten Asscher en Reinier Speelman.
Het zijn gedichten die naar de keel grijpen.
Tiba.
Niet zo lang geleden las ik een heel mooi gedicht over een trein.
Maar waar en van wie? Mijn hersens gepijnigd dus... en nu gevonden.
Omdat voor deze dichter geen toestemming is geef ik enkel 4 regeltjes:
Wat is treuriger dan een trein?
Die vertrekt wanneer het moet,
Die slechts één stem heeft,
Die slechts één weg heeft.
(...)
Het gedicht is van Primo Levi en de vertaling is van Maarten Asscher en Reinier Speelman.
Het zijn gedichten die naar de keel grijpen.
Tiba.
Geplaatst: 04 aug 2007 11:42 pm
Het oude zeilschip
Het oude schip, met *opgegeide zeilen,
ligt in het dok: het groot karkas is lek.
Blank tegen hemels grauwe en lage *wijle,
vliegen de meeuwen om 't verlaten dek.
Eens luidde blij 't signaal van zijn vertrek,
en 't heeft gedanst, de duizend, duizend mijlen,
op de oceaan een kleine, witte vlek.
Thans is het oud: verroest zijn ankers, bijlen...
Graniet en marmer heeft het meegebracht,
*steevnend door 't woeste, noordelijk kanaal,
of gleed droomstil door eevnaars lichten nacht,
*belaân met vruchten, specerij en kruiden.
Nu ligt het stil, onzegbaar droef en kaal,
maar nog met kleur en geuren van het zuiden.
Jan van Nijlen
uit: Verzamelde gedichten 1903-1964
Van Oorschot, Amsterdam 1964
Tiba.
opgegeide: van opgeien: de schoten (bepaalde touwen aan een zeil) door de geitouwen naar binnen ophalen
wijle (verouderde literaire taal): sluier
steevnend = stevenend: koers zettend, varend, zeilend
belaân = beladen
Het oude zeilschip
Het oude schip, met *opgegeide zeilen,
ligt in het dok: het groot karkas is lek.
Blank tegen hemels grauwe en lage *wijle,
vliegen de meeuwen om 't verlaten dek.
Eens luidde blij 't signaal van zijn vertrek,
en 't heeft gedanst, de duizend, duizend mijlen,
op de oceaan een kleine, witte vlek.
Thans is het oud: verroest zijn ankers, bijlen...
Graniet en marmer heeft het meegebracht,
*steevnend door 't woeste, noordelijk kanaal,
of gleed droomstil door eevnaars lichten nacht,
*belaân met vruchten, specerij en kruiden.
Nu ligt het stil, onzegbaar droef en kaal,
maar nog met kleur en geuren van het zuiden.
Jan van Nijlen
uit: Verzamelde gedichten 1903-1964
Van Oorschot, Amsterdam 1964
Tiba.
opgegeide: van opgeien: de schoten (bepaalde touwen aan een zeil) door de geitouwen naar binnen ophalen
wijle (verouderde literaire taal): sluier
steevnend = stevenend: koers zettend, varend, zeilend
belaân = beladen
Laatst gewijzigd door Dettie op Zo Feb 22, 2009 16:12, 1 keer totaal gewijzigd.
Geplaatst: 05 aug 2007 11:57 pm
Internationale treinen
Laat vrije baan aan de internationale treinen:
zij schonken 't zelf-vertrouwen weer aan een geslacht,
dat kroop in ossewagens en in *palankijnen,
en nu aan 140 ijlt doorheen den nacht.
In de internationale treinen wordt geboren
de broederschap, die men bij pond en dollar meet,
Armstrong en Vickers, de trust van 't koren,
de nieuwe nationaliteiten waar niemand van weet.
Laat vrije baan aan de internationale treinen:
zij schuiven de toekomst open als gordijnen,
en brengen ons reukwerk, *guano en schoenen,
den Volkenbond en appels voor citroenen.
Richard Minne
uit: In den zoeten inval , Van Oorschot ,
Amsterdam 1955
*palankijn: overdekte draagstoel met gordijnen
*guano: meststof die bestaat uit gedroogde mest van zeevogels
Tiba.
Internationale treinen
Laat vrije baan aan de internationale treinen:
zij schonken 't zelf-vertrouwen weer aan een geslacht,
dat kroop in ossewagens en in *palankijnen,
en nu aan 140 ijlt doorheen den nacht.
In de internationale treinen wordt geboren
de broederschap, die men bij pond en dollar meet,
Armstrong en Vickers, de trust van 't koren,
de nieuwe nationaliteiten waar niemand van weet.
Laat vrije baan aan de internationale treinen:
zij schuiven de toekomst open als gordijnen,
en brengen ons reukwerk, *guano en schoenen,
den Volkenbond en appels voor citroenen.
Richard Minne
uit: In den zoeten inval , Van Oorschot ,
Amsterdam 1955
*palankijn: overdekte draagstoel met gordijnen
*guano: meststof die bestaat uit gedroogde mest van zeevogels
Tiba.
Geplaatst: 07 aug 2007 11:42 am
De sneltrein
Dwars door Europa van westen naar oosten
dendert en ratelt de baanmelodie.
Is 't om de zaligheid sneller te kopen?
Komt hij te laat toe in 't hemelslogies?
Voortvoortvoort voortvoortvoort draaiende raderen
razendvooruit op de spoorstavenaderen
rook is van 't monster de pluimige staart,
't locomotiefgefluit geeft zijn aard.
Landen vervliegen en steden verzinken,
uren en dagen vervloeien in 't zog,
dalen en bergen, voorbij, wen zij wenken,
droombeelden, heimwee en zinnenbedrog.
Maanschijn en zonlicht, en dan weer de sterren,
dra is bereikt wat zo aanlokt daar verre,
schemering, avond, en nevel en nacht,
stormen voorbij, hoewel vurig betracht.
Schemering valt nu op aarde als een laken,
reeds heeft de Venus haar wacht uitgezet,
slechts nog een uurke, dan nemen de straten
en scheiden wat hier te zaam was gezet!
Rijke families, bankiers, rentenieren,
landvolk, geleerden, een prins, officieren,
dames en heren, een dichter galant
lieflijke kinders met speelgoed in d'hand.
Nu is het donker demonisch *gewassen,
in de coupés branden lichten nu schoon,
voortvoortvoort voortvoortvoort gloeiende assen
gilt een signaal, klinkt waarschuwend een toon!
Voortvoortvoort voortvoortvoort, staat bij de omdraai
staat daar de dood met een bom als een haai?
halthalthalt halthalthalt halthalthalt, hoe!
een andere trein stoomt vlak op hem toe.
Karel van den Oever (1879-1926)
Uit???
*gewassen= gegroeid
Tiba.
De sneltrein
Dwars door Europa van westen naar oosten
dendert en ratelt de baanmelodie.
Is 't om de zaligheid sneller te kopen?
Komt hij te laat toe in 't hemelslogies?
Voortvoortvoort voortvoortvoort draaiende raderen
razendvooruit op de spoorstavenaderen
rook is van 't monster de pluimige staart,
't locomotiefgefluit geeft zijn aard.
Landen vervliegen en steden verzinken,
uren en dagen vervloeien in 't zog,
dalen en bergen, voorbij, wen zij wenken,
droombeelden, heimwee en zinnenbedrog.
Maanschijn en zonlicht, en dan weer de sterren,
dra is bereikt wat zo aanlokt daar verre,
schemering, avond, en nevel en nacht,
stormen voorbij, hoewel vurig betracht.
Schemering valt nu op aarde als een laken,
reeds heeft de Venus haar wacht uitgezet,
slechts nog een uurke, dan nemen de straten
en scheiden wat hier te zaam was gezet!
Rijke families, bankiers, rentenieren,
landvolk, geleerden, een prins, officieren,
dames en heren, een dichter galant
lieflijke kinders met speelgoed in d'hand.
Nu is het donker demonisch *gewassen,
in de coupés branden lichten nu schoon,
voortvoortvoort voortvoortvoort gloeiende assen
gilt een signaal, klinkt waarschuwend een toon!
Voortvoortvoort voortvoortvoort, staat bij de omdraai
staat daar de dood met een bom als een haai?
halthalthalt halthalthalt halthalthalt, hoe!
een andere trein stoomt vlak op hem toe.
Karel van den Oever (1879-1926)
Uit???
*gewassen= gegroeid
Tiba.
Geplaatst: 27 aug 2007 04:04 pm
Dat gedicht van Karel van de Oever!
Ik lees het hardop en het is net of ik in die voortjagende trein zit.
Leuk hoe ritme kan werken!
Grada
_________________
'Do you think it's a whoozle?'
Dat gedicht van Karel van de Oever!
Ik lees het hardop en het is net of ik in die voortjagende trein zit.
Leuk hoe ritme kan werken!
Grada
_________________
'Do you think it's a whoozle?'
Laatst gewijzigd door Dettie op Zo Feb 22, 2009 16:20, 1 keer totaal gewijzigd.
Geplaatst: 27 aug 2007 08:07 pm
Dit vind ik trouwens een rare beeldspraak.
Ik krijg het niet duidelijk hoor: de dood weergegeven als een bom die dan een haai is??????
Zo'n regel vind ik maar een stoplap. Jammer :(
Maar verder: dat voortstuwende blijft prachtig.
En het beeld van de mensen in alle soorten en maten, klassen en standen tesamen in de trein, terwijl ze later in de steden weer ieder hun eigen weg gaan, vind ik ook mooi.
Grada
_________________
'Do you think it's a whoozle?'
staat daar de dood met een bom als een haai?
Dit vind ik trouwens een rare beeldspraak.
Ik krijg het niet duidelijk hoor: de dood weergegeven als een bom die dan een haai is??????
Zo'n regel vind ik maar een stoplap. Jammer :(
Maar verder: dat voortstuwende blijft prachtig.
En het beeld van de mensen in alle soorten en maten, klassen en standen tesamen in de trein, terwijl ze later in de steden weer ieder hun eigen weg gaan, vind ik ook mooi.
Grada
_________________
'Do you think it's a whoozle?'
Geplaatst: 28 aug 2007 06:56 am
Ik treed je bij Grada. Ik vind het ook een ongelukkig einde. Maar dat was misschien zijn bedoeling? Na een levendige omschrijving een doodsbeeld - met een haai die plots kan opduiken zoals aan paradijselijke stranden met spelende kinderen.
Misschien zoek ik het weer te ver hoor.
Jan S
Ik treed je bij Grada. Ik vind het ook een ongelukkig einde. Maar dat was misschien zijn bedoeling? Na een levendige omschrijving een doodsbeeld - met een haai die plots kan opduiken zoals aan paradijselijke stranden met spelende kinderen.
Misschien zoek ik het weer te ver hoor.
Jan S
Geplaatst: 02 sep 2007 08:08 am
Kabbo's treinreis
ik zeg u: de trein is fijn
ik zit fijn in de trein
wij zitten in de trein: een zwarte man en ik
nog sterker: ik zit náást een zwarte man
zijn gezicht is zwart
zijn mond is zwart
want zij zijn helemaal zwart
de blanke heeft een rood gezicht
de blanken die zijn mooi
de zwarte die is lelijk
want zijn mond is zwart
zijn gezicht is zwart
de zwarte man vraagt aan mij: waar kom jij vandaan?
ik zeg: daar en daarvandaan
hij vraagt: hoe heet het daar en daarvandaan?
ik zeg: waar ik vandaan kom heet het Bitterpis
Antjie Krog
uit: Liederen van de blauwkraanvogel, Podium/Novib,
Amsterdam 2003
Vert.: Robert Dorsman
Tiba.
Kabbo's treinreis
ik zeg u: de trein is fijn
ik zit fijn in de trein
wij zitten in de trein: een zwarte man en ik
nog sterker: ik zit náást een zwarte man
zijn gezicht is zwart
zijn mond is zwart
want zij zijn helemaal zwart
de blanke heeft een rood gezicht
de blanken die zijn mooi
de zwarte die is lelijk
want zijn mond is zwart
zijn gezicht is zwart
de zwarte man vraagt aan mij: waar kom jij vandaan?
ik zeg: daar en daarvandaan
hij vraagt: hoe heet het daar en daarvandaan?
ik zeg: waar ik vandaan kom heet het Bitterpis
Antjie Krog
uit: Liederen van de blauwkraanvogel, Podium/Novib,
Amsterdam 2003
Vert.: Robert Dorsman
Tiba.
Geplaatst: 02 sep 2007 12:21 pm
Dit nieuwe vervoersmiddel in Nederland lijkt mij wel uitnodigend. En taxichauffeurs hoeven daarom nog niet voor hun baan te vrezen.
_Rutger
________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Dettie schreef:
tuk tuk
geweldig zo’n tuk tuk (spreek uit toek toek)
de binnenstad verkeert in Thaise sferen
ik raad u aan hem ook eens te proberen
u kunt hem laten stoppen op verzoek
frivool en fris en fruitig is zijn look
u ziet hem links en rechts uw fiets passeren
dat zo’n vehikel zoveel kan presteren
dus smeult het oproer in de taxi-hoek
mijn raad aan Hagenaars en Hagenezen:
stap in, en laat u rijden als een vorst
u heeft in bus en tram niets meer te zoeken
het is fantastisch door Den Haag te racen
geniet en lach of zing uit volle borst
zelfs ambtenaren tukken (spreek uit toeken)
Daan De Ligt
Zie ook: http://www.daandeligt.nl
Dettie
Dit nieuwe vervoersmiddel in Nederland lijkt mij wel uitnodigend. En taxichauffeurs hoeven daarom nog niet voor hun baan te vrezen.
_Rutger
________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Terug naar “Thema's in de poëzie”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 0 gasten