Geplaatst: 23 jul 2007 08:50 am
Vroege vogels
Ik dicht graag ’s nachts. Maar nu is het al laat en
ik word te duf voor rijm en metafoor.
Een schrille toon, dan breekt het schallend door:
het zangkoortje van ijdele castraten.
Een merel zingt een melodietje voor,
een tweede bootst het na zonder hiaten
en componeert tot slot zijn eigen maten.
Arpeggio’s, trillers: wat een kletsmajoor.
Een dwarsfluitist ’s nachts zou men koppensnellen
maar voor de vogels hangt men pindaslingers
en luistert dwepend naar hun decibellen.
Waarom toch? Als ik de tv aanzet
en een artiest fluit net zo op zijn vingers,
dan zap ik haastig naar een ander net.
Patty Scholten
Uit: Ongekuste kikkers
uitgeverij Atlas 1997
Castraten waren in Europa volwassen mannelijke zangers die in hun jeugd (voordat ze 10 jaar oud waren) gecastreerd werden om hun hoge (sopraan-)stem te kunnen behouden. In de periode van de barok werd castraatzang hogelijk gewaardeerd, ondermeer in kerkkoren.
Arpeggio is een muziekterm uit het Italiaans die letterlijk betekent "als een harp". De term betekent dat de diverse noten van een akkoord na elkaar worden gespeeld. Dit is een soort muziekversiering. Meestal begint men met de laagste noot, maar er kan ook een dalend arpeggio worden gespeeld.
Tiba.
Patty Scholten (ja)
Geplaatst: 14 feb 2008 10:03 am
Het pad
Verliefdheid is: het vreemde pad betreden
waarbij geen richting staat. Wel paddestoelen
die waarschuwen voor drijfzand, modderpoelen.
Fata morgana's dienen strikt gemeden.
Je draagt een rugzak van het merk 'Verleden',
die zich bij elke stijging zwaar doet voelen.
Een helder beekje om bij af te koelen.
Straks komt een uitspanning: 'De Hof van Eden'.
Het pad geurt naar jasmijn en oleander.
Alleen heb ik de goede bril niet op
(deze is rozekleurig voor de fop).
Maar je loopt niet alleen. Er is een ander,
net zo begoocheld en verdwaasd als jij.
Het pad verbreedt zich: je loopt zij aan zij.
Patty Scholten
Uit: De Tweede Ronde jg. 25 (2004) 3 (herfst), p. 73
Zie ook http://pattyscholten.blogspot.com/
Dettie
Het pad
Verliefdheid is: het vreemde pad betreden
waarbij geen richting staat. Wel paddestoelen
die waarschuwen voor drijfzand, modderpoelen.
Fata morgana's dienen strikt gemeden.
Je draagt een rugzak van het merk 'Verleden',
die zich bij elke stijging zwaar doet voelen.
Een helder beekje om bij af te koelen.
Straks komt een uitspanning: 'De Hof van Eden'.
Het pad geurt naar jasmijn en oleander.
Alleen heb ik de goede bril niet op
(deze is rozekleurig voor de fop).
Maar je loopt niet alleen. Er is een ander,
net zo begoocheld en verdwaasd als jij.
Het pad verbreedt zich: je loopt zij aan zij.
Patty Scholten
Uit: De Tweede Ronde jg. 25 (2004) 3 (herfst), p. 73
Zie ook http://pattyscholten.blogspot.com/
Dettie
Geplaatst: 02 jun 2008 06:04 pm
Hier het gedicht dat ik bij Raad de dichter heb beloofd.
De poetsvis
Een natte vlam, een vonk, geel-blauw gekleurd:
De vis met tomeloze schoonmaakdwang.
Alles moet schoon. Het is er een gedrang
van grote vissen wachtend op hun beurt.
Zelfs voor een haai of rog is hij niet bang.
Hij is dompteur en zwemt hun bek in, speurt
naar etensresten, al wat hen besmeurt.
In trance keert het beest hem de andere wang.
Ik ben zo’n poetsvis. Ieder nieuw gedicht
waarin ik steeds mijn innerlijke stem toon,
wordt eindeloos gepoetst en doorgelicht.
Ik zwem langs het gedicht en neem een hapje,
spuug het weer uit; verkeerde klank of klemtoon.
Ik ben geen snelle dichter dus, dat snap je.
Patty Scholten
Uit: Een tuil zeeanemonen
Een geestig gedicht zonder kapsones. Mooi is het de andere wang toekeren en de overgang van het poetsen naar het dichten. Sympathieke dichteres.
Pieter
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre
Hier het gedicht dat ik bij Raad de dichter heb beloofd.
De poetsvis
Een natte vlam, een vonk, geel-blauw gekleurd:
De vis met tomeloze schoonmaakdwang.
Alles moet schoon. Het is er een gedrang
van grote vissen wachtend op hun beurt.
Zelfs voor een haai of rog is hij niet bang.
Hij is dompteur en zwemt hun bek in, speurt
naar etensresten, al wat hen besmeurt.
In trance keert het beest hem de andere wang.
Ik ben zo’n poetsvis. Ieder nieuw gedicht
waarin ik steeds mijn innerlijke stem toon,
wordt eindeloos gepoetst en doorgelicht.
Ik zwem langs het gedicht en neem een hapje,
spuug het weer uit; verkeerde klank of klemtoon.
Ik ben geen snelle dichter dus, dat snap je.
Patty Scholten
Uit: Een tuil zeeanemonen
Een geestig gedicht zonder kapsones. Mooi is het de andere wang toekeren en de overgang van het poetsen naar het dichten. Sympathieke dichteres.
Pieter
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre
De gedichten van Patty Scholten staan nu allemaal op de site
http://www.poezie-leestafel.info/patty-scholten
--
http://www.poezie-leestafel.info/patty-scholten
--
Restaurant museum voor schone kunsten Brussel
Men komt er via een hardstenen trapje:
toeristen met een trui los omgeslagen
en heren die een pak met stropdas dragen.
Een vrouw - alleen als ik - nipt van een sapje.
Men lest beschaafd de dorst en vult de magen.
Vier vrouwen nemen babbelend een hapje
van hun salades, lachen om een grapje,
brengen hun dienblad naar de afruimwagen.
Ik wou wel in die koele hoofden kijken.
Heeft dan geen beeld hun hart in vlam gezet?
Waar is de wilde vreugde om Van Eyck en
het ongemak om Ensor? Giacometti?
Slechts één man vouwt de handen in gebed.
Maar hij dankt niet voor Breugel. Voor spaghetti.
Patty Scholten
Uit: 'Slapen zonder weerga',
Atlas 2002
Ik denk niet dat hier uitleg bij nodig is.
Als iemand dat wel nodig vindt dan dat graag hier melden.
Dettie
Men komt er via een hardstenen trapje:
toeristen met een trui los omgeslagen
en heren die een pak met stropdas dragen.
Een vrouw - alleen als ik - nipt van een sapje.
Men lest beschaafd de dorst en vult de magen.
Vier vrouwen nemen babbelend een hapje
van hun salades, lachen om een grapje,
brengen hun dienblad naar de afruimwagen.
Ik wou wel in die koele hoofden kijken.
Heeft dan geen beeld hun hart in vlam gezet?
Waar is de wilde vreugde om Van Eyck en
het ongemak om Ensor? Giacometti?
Slechts één man vouwt de handen in gebed.
Maar hij dankt niet voor Breugel. Voor spaghetti.
Patty Scholten
Uit: 'Slapen zonder weerga',
Atlas 2002
Ik denk niet dat hier uitleg bij nodig is.
Als iemand dat wel nodig vindt dan dat graag hier melden.
Dettie
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 0 gasten