Daniël Billiet (ja)

Van Gerrit Achterberg t/m Chretien Breukers
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Daniël Billiet (ja)

Berichtdoor Dettie » Vr Jan 16, 2009 21:54

Er mogen meer gedichten van Daniël Billiet geplaatst worden, maar niet een hele bundel.

We hebben toestemming van Daniel Billiet om gedichten te plaatsen onder de voorwaarde dat we er commentaar bij leveren.

http://www.poezie-leestafel.info/daniel-billiet

Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op Do Jan 29, 2009 15:01, 4 keer totaal gewijzigd.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Jan 28, 2009 13:48

Geplaatst: 14 apr 2005 12:18 pm

Hoe de zee groeit in mij

Ik zocht iets om sneller
te groeien. Weg van dit teveel
te weinig mij. De zee vond
mij.

Enkele druppeltjes licht
huppelden over zilt schuim.
De zee schudde even zijn grote
matras op voor de nacht en troostte me
dan tussen zijn vele golvende bladzijden.

De zee is zo'n lang verhaal,
ik lees het met al mijn vingers.

Hoe langer ik hem lees hoe kleiner
ik groei, hoe meer mondjes in mij
stilletjes juichen: wacht op mij,
ik kom!


Daniel Billiet
uit: Alleen aan zee is de kust veilig, Bakermat 1993

Daniel Billiet is een Vlaams dichter die vooral voor kinderen schrijft. In zijn nawoord van "Alleen aan zee is de kust veilig" zegt hij:
"Vroeger schreef ik op mijn dichtbundels: poëzie van 13 tot 133 jaar. Natuurlijk schrijf ik nog altijd voor deze jongeren, maar ook voor ouderen van pakweg 11 jaar." En verder vindt hij het onnodig om onderscheid te maken tussen kinder-, jeugd- of volwassenenpoëzie want: "Er is poëzie en geen poëzie, maar versjes of rijmelarij."

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Jan 28, 2009 13:49

Geplaatst: 15 apr 2005 08:24 pm

Knuffelprobleem


Al mijn vrienden op een rij gezet,
Nu kijken ze me aan en vragen in koor:
'Mag ik mee naar je bed aan zee?'

Papa zei: 'Nee, niet alle knuffels mogen mee,
vier kunnen mee, de rest blijft hier.'
Maar elk dier is mijn liefste dier!

Wie zal de achterblijvers toedekken?
Wie hen zachtjes met een zoentje wekken?
En als ze bang zijn in de lege nacht
wie houdt dan voor hen de wacht?

Daniel Billiet
uit: Alleen aan zee is de kust veilig, Bakermat, Mechelen 1993

In de bundel "Alleen aan zee is de kust veilig" staan nog heel wat mooie gedichten.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Jan 28, 2009 13:55

Geplaatst: 16 apr 2005 01:02 pm

Ik vind de bundel 'Bananeschillen in jeans' zo mooi. Daar staat ook dit zeer humoristische gedicht 'Bezuinigingen in het onderwijs' in, geweldig.
Bezuinigingen in het onderwijs

(naar een cartoon van Kamagurka)

(Terwijl de leerlingen een videofilm
bekijken over het geheime leven van
betonpalen in de middeleeuwen en er een
geluidsband over het sanitair bij de Eskimo's
wordt beluisterd, geeft de leraar les.)

'De verzameling van vlinders in 1302
gedeeld door de Vier Jaargetijden van
Vivaldi is wat de auteur écht bedoelde.
Met 1 d. Vergeten we niet dat hij graag
erwtje at met 1 t, en van stengels
van rogge, stro, strokarton maakte.
Once upon a time was er een onvoltooide
tijd waarin de deelverzameling ‘t kofschip
de beschaving bracht met goedendags en
lijsters met donkere vlekjes op de borst.
Il était trop stupid met 1 d, vandaar
dat de libel in de buurt van de Groeninge-
kouter getuige was van het gematigd zee-
klimaat in ons land. Met 1 d.
Samenvatten tegen morgen.

Tot zover deze les
Geschiedenis-Frans-
Engels-Biologie-Wiskunde-Nederlands en
Aardrijkskunde. Nee, er zijn geen vragen
meer.'

Daniël Billiet
Uit Bananenschillen in jeans

Wouter

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Jan 28, 2009 13:56

Geplaatst: 19 apr 2005 08:28 pm

Nou moe!

Lach me kreupel.

Tiba

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Jan 28, 2009 13:57

Geplaatst: 11 feb 2006 12:40 pm

Daniel Billiet
Is leraar Nederlands en Engels, maar vooral dichter en schrijver. Zijn poëzie spreekt kinderen en jongeren erg aan.
Zijn gedichten bespelen heel herkenbare onderwerpen zoals scenes uit het schoolleven, verliefdheid, onzekerheid, eenzaamheid, vriendschap en natuur (verloedering).

Enkele van zijn dichtbundels zijn:
- Alleen aan zee is de kust veilig,
- Als de banaan zich kromt,
- Wat de ogen niet horen.

Ik vond dit op een site.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Jan 28, 2009 13:59

Geplaatst: 12 feb 2006 04:41 pm

En we hebben toestemming van Daniel Billiet voor gedichten mét commentaar

Hoera!

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Jan 28, 2009 14:03

Geplaatst: 13 feb 2006 05:22 pm

Een lang gedicht


'Soms lees ik je snel, lijkt het wel
of ik je zelf geschreven heb.
Stapel ik je woord voor woord tot twee
kuiltjes in je wangen mij vangen.

Je ogen zijn twee strofen in mij
bekende én soms heel vreemde hiërogliefen,
maar kijk je me aan dan til je me op
en zijn we elk een vleugel van één vogel.

Soms moet ik je stapvoets lezen,
spellen letter voor letter, ben je bijna
uitgewist en begrijp ik niet wat ik keer
op keer weer lees. Maar dan geef je me
een hand en als een lichtreclame licht je op.

En altijd blijf jij refrein, warme
witregels die ik neurie door alle harde
woorden en koude stiltes heen.

Je bent een lang gedicht,
mag ik je aanhalingstekens zijn?'


Daniël Billiet
uit: Als de banaan zich kromt, Bakermat 1994

Tiba.


Heel mooi hoe de dichter zijn geliefde "leest als een gedicht"
en deze beelden tot het einde toe volhoudt:
soms lees ik je snel
stapel ik woord voor woord


en verder

je ogen zijn twee strofen
soms moet ik je stapvoets lezen


Wat er ook gebeurt, zelfs bij koude woorden "blijf jij refrein".
Verrassend en grappig einde ook. De dichter is al tevreden als hij slechts de aanhalingstekens van het gedicht mag zijn. Mooi!

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Jan 28, 2009 14:04

Geplaatst: 13 feb 2006 05:47 pm


zelfs bij koude woorden "blijf jij refrein".


"Blijf jij refrein" is in mijn ogen niet koud.
Een refrein is een terugkerend iets.

Het is inderdaad een prachtig gedicht Tiba.
Het is in feite een gedicht over het raadsel 'mens'

Soms lijkt het wel of hij haar zelf geschreven heeft
en dan zijn strofen als hyrogliefen (onleesbaar)
Soms moet hij haar bij stukjes en beetjes leren begrijpen (stapvoets)
is ze bijna onbegrijpelijk (bijna uitgewist)
maar dan...is ze er weer (als een lichtreclame licht je op)

en altijd blijft zij terugkeren (het refrein)
warme witregels die ik neurie (slaat op het refrein)
Het warme refrein tussen alle harde woorden en koude stiltes heen.

en de laatste twee regels zijn prachtig!

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Jan 28, 2009 14:05

Geplaatst: 14 feb 2006 08:13 pm

En altijd blijf jij refrein, warme
witregels die ik neurie door alle harde
woorden en koude stiltes heen
.


Dettie schrijft:
Blijf jij refrein" is in mijn ogen niet koud.
Een refrein is een terugkerend iets


Dat bedoelde ik ook niet. Ik doelde op "door alle harde woorden en koude stiltes".
Inderdaad, ondanks dat blijft zij een terugkerend refrein. En dat refrein straalt warmte uit: "warme witregels die ik neurie".
Het is dus heel positief bedoeld.

Groetjes. Tiba.
Laatst gewijzigd door Dettie op Wo Jan 28, 2009 14:08, 1 keer totaal gewijzigd.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Jan 28, 2009 14:08

Geplaatst: 15 feb 2006 02:19 pm

ja ik zie nu dat je het anders bedoelde Tiba.
Het is echt een erg mooi gedicht, ik heb het nu al een paar keer gelezen en je wordt er zelf ook warm van binnen van.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Jan 28, 2009 14:09

Geplaatst: 27 feb 2006 04:54 pm

Wat boeken doen


Ook de stoel kan niet meer
blijven zitten.

Zo woelen woorden
zich los van de zinnen, vlammen
op in mij, binden mij
vleugels aan, zingen van de wereld
in dit boek.

Mijn lezen vreet de kamer
leeg. Nu duurt nu geen ogenblik
maar uren avonturen.

Het raam barst open
en voert mij, ontvoert mij
naar de hele wereld buiten
in mijn boek.

Daniël Billiet
Uit: Moenie worry nie
Uitgeverij Averbode, 1999
Voorgelezen op het jeugdpoëziefestvial

De titel van deze gedichtenbundel Moenie worry nie is Afrikaans voor: ‘maak je maar geen zorgen’. Deze bundel bevat herinneringen aan Namibië en Zuid-Afrika waar Daniel Billiet een jaar rondzwierf. Eigenlijk wil de dichter dat de lezer even blijft stilstaan bij wat er zoal in de wereld rond zich gebeurt: Zuid-Afrika, de dood, kwetsbaarheid, dierenmishandeling, Auschwitz, maar ook verliefdheid, schoonheid of natuur.
Dit is een poëziebundel voor jongeren.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Jan 28, 2009 14:10

Geplaatst: 27 feb 2006 05:02 pm

Erg mooi gedicht vind ik.

zingen van de wereld
is volgens mij de kernzin van dit gedicht.

Mijn lezen vreet de kamer
leeg

De kamer bestaat niet meer, er is geen mens meer die hij ziet of hoort helemaal opgaand in het verhaal.
Bevestigd door
Het raam barst open
en voert mij, ontvoert mij
naar de hele wereld buiten
in mijn boek


Ik snap alleen niet goed
Ook de stoel kan niet meer
blijven zitten.


Bedoelt hij dat hij wiebelend van spanning zijn verhaal leest?
Of dat de stoel waarop hij zit meereist met zijn avontuur?

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Jan 28, 2009 14:11

Geplaatst: 27 feb 2006 06:24 pm

Ik denk het laatste, Bernadet.

Hij krijgt vleugels en vliegt buiten...
misschien dat dit ook op de stoel effect heeft. Zelfs de stoel blijft niet meer zitten, maar gaat mee op reis.

Maar ik bedenk nu opeens dat het ook kan slaan op de spanning die de stoel ervaart.

Misschien zitten beide ideeën erin?

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Jan 28, 2009 14:11

Geplaatst: 28 feb 2006 10:02 am

Lente


De kers en de krokus wilden
niet, want de winter bleef
maar treuzelen.
Met rijm schreef de nacht
de weiden nog voluit winters.

Tot ik op een morgen geuren
rook van een jaar terug.
De knoppen openden zich,
de eerste bloesem leek wel
sneeuw, zo teer, zo freel.

Een dag later toonde zich
ook de pruimenboom;
de appelaar werd in de sprint
verslagen door de perelaar.

Een week later was de boom-
gaard één wolk bloesem.
En later sneeuwde het in de zon
bloesemblaadjes boven een
uitwaaierend wielerpeleton.

Uit: Daniël Billiet, Bananeschillen in jeans (Infodok, 1986)

Wouter

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Jan 28, 2009 14:13

Geplaatst: 29 jun 2007 05:40 pm

Startproblemen


Vaak draaf ik al hongerig
naar het beleg tussen morgen
en avond de trap van de nieuwe dag af
nog sjorrend aan mijn jeans.

Maar ook ken ik ochtenden dat
de afstand tussen mijn pyama en jeans
mij langer lijkt dan Parijs-
Dakar per autoped.

In adamskostuum pieker ik dan
over die test geschiedenis, dub ik
over die ruzie met Els, voel ik
me rottig want mama dekt alweer
de tafel met harde klappen.

Mijn linkerhand weet dan beslist
niet wat mijn rechter doet, tot broers
natte hand op mijn schouder klapt,
mijn kleren wakker schrikken, ik
me de dag in schik.

Daniël Billiet

uit 'Bananeschillen in jeans'
Leuven, Infodok, 1986

Leni

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Jan 28, 2009 14:13

Geplaatst: 17 apr 2008 07:22 am

Het is vandaag de geboortedag van Daniël Billiet, hier staat allerlei informatie over hem.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Daniel_Billiet

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Jan 28, 2009 14:14

Geplaatst: 08 sep 2008 09:16 pm

Brenda schreef:

Hallo Allemaal,
Ik heb wat moeite met het gedicht "Hoe de zee groeit in mij "van Daniel Billiet. Wie wilt mij helpen? Ik vind het gedicht moeilijk te begrijpen en snap de beeldspraak en de stijlfiguren ook niet helemaal!
Alvast bedankt!


Tiba

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Jan 28, 2009 14:16

Geplaatst: 09 sep 2008 05:30 am

Hoe de zee groeit in mij

Ik zocht iets om sneller
te groeien. Weg van dit teveel
te weinig mij. De zee vond
mij.

Enkele druppeltjes licht
huppelden over zilt schuim.
De zee schudde even zijn grote
matras op voor de nacht en troostte me
dan tussen zijn vele golvende bladzijden.

De zee is zo'n lang verhaal,
ik lees het met al mijn vingers.

Hoe langer ik hem lees hoe kleiner
ik groei, hoe meer mondjes in mij
stilletjes juichen: wacht op mij,
ik kom!

Ik zal een poging wagen. Als je de zee ziet als een metafoor van het leven en de gedachtewereld van de dichter wordt alles wat begrijpelijker.
Dat leven bestaat uit een teveel aan bladzijden die te weinig met hemzelf te maken hebben. (vervreemding). Even was er wat verheldering, vertroosting (het opschudden van de matras). De laatste strofe lijkt tegenstrijdig omdat hij steeds minder van het leven begrijpt (kleiner groeit). Tot hij inziet dat dat niet zo belangrijk is. (mondjes die gaan juichen) IK moet zeggen dat ik de metafoor van de mondjes niet mooi vind, maar dat is persoonlijk.

Pieter

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Jan 28, 2009 14:19

Geplaatst: 09 sep 2008 10:34 pm

Ja, een raadselachtig gedicht.

'Weg van dit teveel/ te weinig mij...' lijkt mij ook te wijzen op vervreemding, hij is zchzelf wat kwijt geraakt, er is te veel ballast in zijn leven.
Hij zocht om sneller te groeien...naar zichzelf toe...en kijk,
hij vond niet, hij werd gevonden... de zee vond hem.
Dat vind ik al een hele stap verder, een keerpunt of nieuwe fase.
En hij vond troost.De zee troostte hem.

Dompelde hij zich onder in de zee?
Hij wou sneller groeien maar 'groeide kleiner'.Werd hij kleiner? nee, hij groeide toch. Werd zijn zoektocht naar het 'ik' minder? Of minder noodzakelijk?
De titel is wel 'Hoe de zee groeit in mij'!
De zee groeit almaar in hem, en ja, hij juicht, hij wil er zich volledig in onderdompelen.
'Wacht,..ik kom!'

Waarvoor de zee precies staat, weet ik niet.
Kan volgens mij even goed het leven zijn als de dood, of een geliefde..., alleszins iets of iemand dat fascineert.
Zoals het gedicht.

mira

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Jan 28, 2009 14:20

Geplaatst: 10 sep 2008 09:52 am

Ik vind het ook een raadselachtig gedicht.

Ik denk dat het gaat over een kind dat op weg is naar de volwassenheid.
De zee heeft met die volwassenheid te maken maar ze vond hém. ze bood zich als het ware aan en wordt een symbool van...ja van wat???
Van zijn verlangen naar iets groots, naar iets oneindigs?

Op het einde:

Hoe langer ik hem lees hoe kleiner
ik groei, hoe meer mondjes in mij
stilletjes juichen: wacht op mij,
ik kom!


hoe kleiner ik groei: slaat dat op het zich kleiner voelen tegenover de oneindigheid van de zee? Hoe meer hij er naar kijkt, zich in verdiept, hoe kleiner hij zich voelt?

Of slaat het op het ouder worden: hoe ouder ik word, hoe dichter ik bij de zee kom, maar hoe minder ik ook evolueer? Hoe dichter ik ook bij de dood kom? De zee is dan de uiteindelijke voleinding???
Ik probeer maar wat...

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Jan 28, 2009 14:21

Geplaatst: 10 sep 2008 11:30 am

Ik zal de Gradamethode eens proberen:

Hoe de zee groeit in mij

Is dat de liefde voor de zee?
Is dit de aankondiging van iets willen vertellen, iets willen aangeven?

Ik zocht iets om sneller
te groeien.


Wilde de dichter letterlijk groter worden?
Of geestelijk groeien?
En de dichter zocht, nu zoekt hij niet meer blijkbaar.

Weg van dit teveel
te weinig mij.

Je zou hierdoor haast denken geestelijk groeien.
De dichter vond dat zijn omgeving teveel was
in die omgeving kon de dichter zichzelf niet vinden (te weinig mij)

De zee vond
mij.

Weer het woordje mij.
Vond de zee de dichter?
Letterlijk kan dat niet maar symbolisch wel.

Enkele druppeltjes licht
huppelden over zilt schuim.

Dit neemt de dichter waar. De zee laat enkele druppeltjes licht zien...
over het zilte schuim. Kan schuim symbolisch bedoeld zijn? Slechte/nare mensen worden ook wel schuim genoemd. Kan het zijn dat de dichter met de verkeerde mensen omging, in een nare situatie zat? De zee liet hem licht zien... liet de zee zien dat er ook nog wel lichtpuntjes zijn?
De lichtpuntjes huppelden... huppelen is vrolijk.

De zee schudde even zijn grote
matras op voor de nacht en troostte me
dan tussen zijn vele golvende bladzijden.


Weer die mij/me. Liet de dichter zich op de golven meevoeren? Lag de dichter op de golven die als een matras aanvoelden? Voelde het als een veilig, troostend bed?
bladzijden... dat verwijst al naar lezen, leest de dichter de zee? Laat de zee zich als een boek lezen?

De zee is zo'n lang verhaal,
ik lees het met al mijn vingers.


Heeft de zee veel te vertellen?
(Of heeft de dichter veel meegemaakt? )
De zee is er al eeuwen... er zijn oorlogen op gevoerd, er zijn mensen over gevaren, verdronken, er zijn allerlei zeedieren...
voelt (leest) de dichter via het water dat lange verhaal van de zee?

Hoe langer ik hem lees hoe kleiner
ik groei, hoe meer mondjes in mij
stilletjes juichen: wacht op mij,
ik kom!


Hoe langer de dichter daar op de golven ligt, hoe langer de dichter het verhaal van de zee 'leest' hoe kleiner de dichter groeit. Is de dichter onder de indruk van de grootse verhalen van de zee? Voelt hij hoe nietig hij is in verhouding tot de zee? Of beseft hij dat sneller groeien zich niet laat dwingen? (Hij wilde sneller groeien)
De dichter voelt zich gelukkig? Mondjes in hem juichen! Juichen is vrolijk.
En dan weer die 'mij'... Wacht op mij...
Beseft de dichter dat hij zichzelf terug zal vinden? Is hij daar blij om, juichen daar die mondjes om? Beseft hij dat het tijd kost om zichzelf te hervinden? Dat de tijd zich niet laat dwingen... Groeien kost tijd, dat bestaat ook uit ervaringen.. Weet hij dat nu door de verhalen van de zee?
Weet hij nu dat die groei zal lukken?
Die mondjes juichen al. Wacht op mij, ik kom. (De dichter vindt zichzelf terug)

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Jan 28, 2009 14:23

Geplaatst: 10 sep 2008 03:41 pm

Hallo Allemaal,
Heel erg bedankt voor jullie reacties, ik begrijp het gedicht nu wel wat beter, maar ik vind t inderdaad ook echt heel raadselachtig!

Brenda

tiba
Berichten: 585
Lid geworden op: Za Feb 07, 2009 00:58

Berichtdoor tiba » Ma Jul 13, 2009 20:28

Een maand later

Soms verveelde ik me zó
dat ik alvast naar school stapte
om mijn voeten de weg te tonen.

Ook dekte ik luid de tafels
van 4 of 6 of 9, maar daar kon
mijn zus niet tegen.

Mijn beer zei niet nee
op mijn dictee, hij werkte mee,
maar met heel onzichtbare inkt.

Een maand later schuifel ik
met onwillige schoenen de klas binnen,
vermink hakkelend de tafels
van 7 en 8 en kleuren mijn punten
hoogrood bij een dictee.

O, wanneer regent het opnieuw
vakantie?


Daniel Billiet
uit: Alleen aan zee is de kust veilig,
Bakermat Uitgevers, Mechelen 1993

Tiba.

zie voor dit gedicht het thema "gedichten over vakantie"
http://car.messageboard.nl/38686/viewtopic.php?t=619

mira
Berichten: 616
Lid geworden op: Za Feb 07, 2009 20:10

Berichtdoor mira » Ma Jul 13, 2009 20:44

Toch wel fascinerend om terug te blikken op wat hier al is gezegd.
Daniel Billiet is een dichter die alle aandacht verdient.

mira


Terug naar “Gedichten A-B”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 10 gasten