Roger M.J. de Neef (ja)
Hier de beschrijving van het gedichtendagessay
Ik ben ervoor te lezen wat er staat. Ook al is het dikwijls niet duidelijk wat er staat en vraagt het veel verbeelding en interpretatie te zien wat er zou kunnen staan. Een gedicht is geen spons, geen projectiescherm, geen kapstok. Het is taal, het is tekst.
Voor wie het wil zien is het leven doordrenkt van poëzie, zoals ook de poëzie doordrenkt is van het leven. Alle poëzie dateert van vandaag, beweert Ducal, Sybren Polet citerend, en om dat te illustreren strooit hij door zijn essay verzen van P.C. Hooft over Guido Gezelle en Lucebert tot Els Moors.
Het essay is een pleidooi poëzie te benaderen als wat ze in wezen is, een specifi ek en creatief spel met de taal, en niet als een makkelijke gevoels- of stemmingsautomaat. Dat impliceert inwijding, moeite en precisie. Lezen wat er staat. Dan en alleen dan kan men ook, naar Martinus Nijhoffs regel, lezen wat er niet staat.
Ik heb dat essay besteld en zal proberen er op terug te komen als ik weer wat meer tijd heb.
Ik moet wel een beetje grinniken om je Pieter, ben je blij dat er weer een man tussen al die 'beterwetende' of 'betweterige' vrouwen is gekomen?
Kan me er nog iets bij voorstellen ook!
Dettie
Ik ben ervoor te lezen wat er staat. Ook al is het dikwijls niet duidelijk wat er staat en vraagt het veel verbeelding en interpretatie te zien wat er zou kunnen staan. Een gedicht is geen spons, geen projectiescherm, geen kapstok. Het is taal, het is tekst.
Voor wie het wil zien is het leven doordrenkt van poëzie, zoals ook de poëzie doordrenkt is van het leven. Alle poëzie dateert van vandaag, beweert Ducal, Sybren Polet citerend, en om dat te illustreren strooit hij door zijn essay verzen van P.C. Hooft over Guido Gezelle en Lucebert tot Els Moors.
Het essay is een pleidooi poëzie te benaderen als wat ze in wezen is, een specifi ek en creatief spel met de taal, en niet als een makkelijke gevoels- of stemmingsautomaat. Dat impliceert inwijding, moeite en precisie. Lezen wat er staat. Dan en alleen dan kan men ook, naar Martinus Nijhoffs regel, lezen wat er niet staat.
Ik heb dat essay besteld en zal proberen er op terug te komen als ik weer wat meer tijd heb.
Ik moet wel een beetje grinniken om je Pieter, ben je blij dat er weer een man tussen al die 'beterwetende' of 'betweterige' vrouwen is gekomen?
Kan me er nog iets bij voorstellen ook!
Dettie
Ja, ik ben erg blij met Rob en vooral met zijn gedichten en zijn inbreng in de discussie. Dat ik het meer met hem eens zal zijn dan met jullie valt nog te bezien. En eigenlijk valt dat laatste ook wel mee . Nou maar hopen dat Rob standvastiger is dan de mannen die hier eerder zijn langsgekomen.
Pieter
P.S. Zie erg uit naar jouw visie op het essay van Ducal.
Pieter
P.S. Zie erg uit naar jouw visie op het essay van Ducal.
Ik kijk met grote verwondering naar het mysterie van deze discussie,
ik lees hier dingen als sporentrekken, zich vergalopperen, hermafrodieten
en witte jassen... sorry dat ik het allemaal op een hoopje gooi, ik wil alleen maar zeggen dat ik niets van de discussie snap.
Even deze regel hernomen:
Is hier geen sprake van een verkeerd begrijpen?
Volgens mij is bedoeld: poëzie beoogt niet een verklaring te geven van de werkelijkheid, de fenomenen, maar geeft uiting aan haar verwondering over het mysterie ervan; het gaat dus m.i. helemaal niet over het verklaren van gedichten, vandaar dat ik niets van deze discussie snapte en ook niet meer wist of bepaalde reacties over het "slakkengedicht" gingen of over de uitspraak van de dichter.
Tiba.
ik lees hier dingen als sporentrekken, zich vergalopperen, hermafrodieten
en witte jassen... sorry dat ik het allemaal op een hoopje gooi, ik wil alleen maar zeggen dat ik niets van de discussie snap.
Even deze regel hernomen:
"Poezie beoogt geen verklaring maar is verwondering voor het mysterie".
Is hier geen sprake van een verkeerd begrijpen?
Volgens mij is bedoeld: poëzie beoogt niet een verklaring te geven van de werkelijkheid, de fenomenen, maar geeft uiting aan haar verwondering over het mysterie ervan; het gaat dus m.i. helemaal niet over het verklaren van gedichten, vandaar dat ik niets van deze discussie snapte en ook niet meer wist of bepaalde reacties over het "slakkengedicht" gingen of over de uitspraak van de dichter.
Tiba.
Ik snap het eigenlijk ook niet meer tiba. Ik ben te direct in mijn taal en denken ben ik bang voor. Ik snap niet veel van die zinnen zoals De Neef geeft. Dat 'zweeft' teveel voor mij. Ik bedoel daar niets vervelends mee, het ligt gewoon aan mij.
'Poezie beoogt geen verklaring maar is verwondering voor het mysterie' vertaal ik als poezie valt niet uit te leggen en poezie wil ook niet dat het uitgelegd wordt, het gaat om de verwondering voor het onnoembare. Daar haakte ik op in.
Taoisten zeggen dat ook. Zo gauw je het tao noemt haal je de essentie van tao weg omdat die onnoembaar is, het is een gevoel, een weten zonder dat je het kunt benoemen.
Wat er voor de rest staat bij de uitspraak van De Neef begrijp ik niet.
Dettie
'Poezie beoogt geen verklaring maar is verwondering voor het mysterie' vertaal ik als poezie valt niet uit te leggen en poezie wil ook niet dat het uitgelegd wordt, het gaat om de verwondering voor het onnoembare. Daar haakte ik op in.
Taoisten zeggen dat ook. Zo gauw je het tao noemt haal je de essentie van tao weg omdat die onnoembaar is, het is een gevoel, een weten zonder dat je het kunt benoemen.
Wat er voor de rest staat bij de uitspraak van De Neef begrijp ik niet.
Dettie
Aha
Tiba, je hebt gelijk met je interpretatie (voor deze keer dan ).
Ikzelf heb het inderdaad verkeerd begrepen.
'Poëzie beoogt geen verklaring', betekent natuurlijk dat ze geen verklaring wil geven! En niet dat ze niet verklaard kan/mag worden.
Te snel gelezen! Of 'niet gelezen wat er staat'.
Ik trek het woord 'zich vergalopperen' in, en geef toe dat ik me vergaloppeerd heb.
mira
Tiba, je hebt gelijk met je interpretatie (voor deze keer dan ).
Ikzelf heb het inderdaad verkeerd begrepen.
'Poëzie beoogt geen verklaring', betekent natuurlijk dat ze geen verklaring wil geven! En niet dat ze niet verklaard kan/mag worden.
Te snel gelezen! Of 'niet gelezen wat er staat'.
Ik trek het woord 'zich vergalopperen' in, en geef toe dat ik me vergaloppeerd heb.
mira
mira schreef:Aha
Tiba, je hebt gelijk met je interpretatie (voor deze keer dan ).
Ikzelf heb het inderdaad verkeerd begrepen.
'Poëzie beoogt geen verklaring', betekent natuurlijk dat ze geen verklaring wil geven! En niet dat ze niet verklaard kan/mag worden.
Te snel gelezen! Of 'niet gelezen wat er staat'.
Ik trek het woord 'zich vergalopperen' in, en geef toe dat ik me vergaloppeerd heb.
mira
I.
'Poëzie beoogt geen verklaring',
Het is nog maar de vraag of je je vergaloppeerd hebt, Mira. Zoals de Neef het hier formuleert is het voor meerdere uitleg vatbaar.
1. poëzie beoogt niets te verklaren (in de betekenis van de oorzaak geven)
2. poëzie beoogt dat het geen verklaring behoeft (in de betekenis van uitleggen)
1. is natuurlijk een open deur. Slechts wetenschap kan tot op zekere hoogte iets verklaren. Tiba denkt dat de Neef dit bedoeld heeft maar dan is het een zeer domme opmerking. Dus moet hij bedoeld hebben:
2. een gedicht behoef je niet uit te leggen. Als een dichter eenvoudig zou schrijven heeft hij gelijk. Maar het aantrekkelijke is dat veel dichters/essen dat niet doen. Zodat er gelukkig heel wat te verklaren (uit te leggen) en te interpreteren valt.
En de Neef voor 100% ongelijk heeft.
II.
"maar is verwondering voor het mysterie" In goed Nederlands moet dit zijn verwondering over het mysterie maar OK, daar stappen we overheen.
Verder vind ik dit een tamelijk hoogdravende zin want als deze voor elk goed gedicht zou moeten opgaan blijft er weinig poëzie over. En welk mysterie bedoelt hij? Er is eigenlijk maar één groot mysterie, dat is het waarom van ons bestaan maar daar gaat toch niet elk gedicht over?
Alle overige mysteries zijn met nadenken en experimenteren te doorgronden, te zijner tijd.
Pieter
P.S. De witjassen was iets van mij, Tiba. Ik had geschreven dat als een groot deel van het citaat van de Neef geen complete onzin was jullie een stel witjassen naar me konden sturen. Achteraf vond ik dat iets te sterk uitgedrukt maar Rob had het toen al gelezen.
Pieter
PieterD schreef:mira schreef:Aha
Tiba, je hebt gelijk met je interpretatie (voor deze keer dan ).
Ikzelf heb het inderdaad verkeerd begrepen.
'Poëzie beoogt geen verklaring', betekent natuurlijk dat ze geen verklaring wil geven! En niet dat ze niet verklaard kan/mag worden.
Te snel gelezen! Of 'niet gelezen wat er staat'.
Ik trek het woord 'zich vergalopperen' in, en geef toe dat ik me vergaloppeerd heb.
mira
'Poëzie beoogt geen verklaring',
Het is nog maar de vraag of je je vergaloppeerd hebt, Mira. Zoals de Neef het hier formuleert is het voor meerdere uitleg vatbaar.
1. poëzie beoogt niets te verklaren (in de betekenis van de oorzaak geven)
2. poëzie beoogt dat het geen verklaring behoeft (in de betekenis van uitleggen)
1. is natuurlijk een open deur. Slechts wetenschap kan tot op zekere hoogte iets verklaren.
2. als een dichter eenvoudig zou schrijven heeft hij gelijk. Maar het aantrekkelijke is dat veel dichters/essen dat niet doen. Zodat er gelukkig heel wat te verklaren (uit te leggen) en te interpreteren valt.
En de Neef voor 100% ongelijk heeft.
Pieter
P.S. De witjassen was iets van mij, Tiba. Ik had geschreven dat als een groot deel van het citaat van de Neef geen complete onzin was jullie een stel witjassen naar me konden sturen. Achteraf vond ik dat iets te sterk uitgedrukt maar Rob had het toen al gelezen.
Pieter
Pieter en Dettie:
Denk nog altijd dat de dichter bedoelt: poëzie beoogt geen verklaring te geven. Als de 2de mogelijkheid van Pieter juist zou zijn (die ik ook bij Dettie vind), lijkt het me een wat eigenaardige formulering.
Logischer lijkt me dan: poëzie vraagt geen verklaring.
Voor deze interpretatie pleit ook : evalueert niets of niemand., gaat eveneens over wat de poëzie doet of niet doet.
Terzijde lijkt het me eigenaardig dat een dichter er zich mee bezig zou houden te verkondigen dat poëzie geen verklaring behoeft.
Mira:
had eveneens jouw opmerking verkeerd begrepen
dacht dat het over het "slakkengedicht" ging, blijkbaar niet dus. Ik kan het niet helpen, maar heb hier eventjes de slappe lach gekregen doordat ik de discussie niet meer kon volgen .hier vergaloppeert de dichter zich
Dettie en Mira:
Volledig eens met volgende uitspraak van Ducal:
Ik ben ervoor te lezen wat er staat.
Moeten we dus vooral doen!
Interpretatie blijkt dus niet altijd eensluidend!
Pieter:
Dank voor de "witjassen" die uitdrukking had ik nog nooit gehoord, vandaar mijn opmerking. Iets bijgeleerd dus!
Tiba.
'Poëzie beoogt geen verklaring'
schreef R. De Neef
Zie nu dat je je commentaar hierboven aangevuld hebt, Pieter.
Nu lees ik:
Ja gelukkig ken ik die uitdrukking wel.
Persoonlijk vind ik niks mis met open deuren. En dom vind ik de uitspraak helemaal niet. Over poëzie is heel veel geschreven. Vaak ook dingen tegengesteld aan elkaar. Het is soms goed dat iets nog eens wordt gezegd (bv. in het licht van vroegere beweringen). Maar ja, is maar mijn mening hoor, velen zijn het daarmee wellicht niet eens.
De hier becommentarieerde uitspraak is trouwens maar de aanloop tot wat volgt. En zoals Dettie al zei, ja het vervolg is wat zweverig.
Terzijde: ik vind het een mooie uitspraak .
Tiba.
schreef R. De Neef
Zie nu dat je je commentaar hierboven aangevuld hebt, Pieter.
Nu lees ik:
....is natuurlijk een open deur. Slechts wetenschap kan tot op zekere hoogte iets verklaren. Tiba denkt dat de Neef dit bedoeld heeft maar dan is het een zeer domme opmerking. Dus moet hij bedoeld hebben:
Ik denk dat je gelijk hebt, Tiba. Maar ik vind het wel een open deur. (die uitdrukking kennen jullie toch wel?
Ja gelukkig ken ik die uitdrukking wel.
Persoonlijk vind ik niks mis met open deuren. En dom vind ik de uitspraak helemaal niet. Over poëzie is heel veel geschreven. Vaak ook dingen tegengesteld aan elkaar. Het is soms goed dat iets nog eens wordt gezegd (bv. in het licht van vroegere beweringen). Maar ja, is maar mijn mening hoor, velen zijn het daarmee wellicht niet eens.
De hier becommentarieerde uitspraak is trouwens maar de aanloop tot wat volgt. En zoals Dettie al zei, ja het vervolg is wat zweverig.
Terzijde: ik vind het een mooie uitspraak .
Tiba.
Rob Haster schreef:Maar,... als ik dit lees op De Neef's website, dan denk ik: Yes! Daar kan ik wat mee, opzoeken die gedichten!
"Poezie beoogt geen verklaring maar is verwondering voor het mysterie. Is deel van de „open religie“ zoals R.M. Rilke het bedoelde, vrij van etiketten, voorschriften, dogma's en van iedere vorm van openbaring.
Ik noem het dat ogenblikelijke gevoel van „samenheid“, respect, verantwoordelijkheid en verwisselbaarheid. Want Poëzie is samenhang, is dichtheid, is overleving. Zij schuwt iedere vorm van hierarchie, evalueert niets of niemand. Maakt geen onderscheid tussen dier, mens en ding; zij is aandacht, „totale aanwezigheid."
ROGER M.J. DE NEEF
Betekent toch niet dat je boos bent? Zou ik heel erg vinden. Ik wil ook helemaal mijn gelijk niet halen, ik begreep alleen niet dat iemand poëzie leest om ergens een verklaring voor te vinden, en dat de Neef dan tegen deze imaginaire groep stelling neemt. Ik trek mijn qualificatie "dom" in en vervang die door overbodig.
Ik heb voor jou ook nog een vraag:
kun jij deze vier of vijf beweringen uitleggen?
Ik noem het dat ogenblikelijke gevoel van „samenheid“, respect, verantwoordelijkheid en verwisselbaarheid.
Pieter
--> rollende ogen omdat iedereen de uitspraak afkamt en ik nu zeg dat ik het een mooie uitspraak vind , en daarmee bedoel ik het eerste deel m.n. poëzie beoogt geen verklaring. En wat die 4 beweringen betreft, neen ik kan die niet uitleggen , en ik ga ook geen poging doen want dat is me veel te zweverig .
Je moet je woorden voor mij niet intrekken, hoor. Niet iedereen moet er de dezelfde mening op na houden.
Groetjes. Tiba.
Je moet je woorden voor mij niet intrekken, hoor. Niet iedereen moet er de dezelfde mening op na houden.
Groetjes. Tiba.
PieterD schreef:Rob Haster schreef:Maar,... als ik dit lees op De Neef's website, dan denk ik: Yes! Daar kan ik wat mee, opzoeken die gedichten!
"Poezie beoogt geen verklaring maar is verwondering voor het mysterie. Is deel van de „open religie“ zoals R.M. Rilke het bedoelde, vrij van etiketten, voorschriften, dogma's en van iedere vorm van openbaring.
Ik noem het dat ogenblikelijke gevoel van „samenheid“, respect, verantwoordelijkheid en verwisselbaarheid. Want Poëzie is samenhang, is dichtheid, is overleving. Zij schuwt iedere vorm van hierarchie, evalueert niets of niemand. Maakt geen onderscheid tussen dier, mens en ding; zij is aandacht, „totale aanwezigheid."
ROGER M.J. DE NEEF
Betekent toch niet dat je boos bent? Zou ik heel erg vinden. Ik wil ook helemaal mijn gelijk niet halen, ik begreep alleen niet dat iemand poëzie leest om ergens een verklaring voor te vinden, en dat de Neef dan tegen deze imaginaire groep stelling neemt. Ik trek mijn qualificatie "dom" in en vervang die door overbodig.
Ik heb voor jou ook nog een vraag:
kun jij deze vier of vijf beweringen uitleggen?
Ik noem het dat ogenblikelijke gevoel van „samenheid“, respect, verantwoordelijkheid en verwisselbaarheid.
Pieter
Ik denk dat niemand poëzie leest om ergens een verklaring voor te vinden, dan pak je een woordenboek of een encyclopedie. Ik denk dat iemand poëzie leest om eigen gevoelens te herkennen in een gedicht of om dingen op een verrassende manier benaderd te zien.
Maar dat staat er ook niet. Ik zal proberen dit stukje op de Gradamanier te bespreken.
Poezie beoogt geen verklaring maar is verwondering voor het mysterie.
Poëzie heeft niet als doel een verklaring te vinden maar is verwondering voor het onbegrijpelijke (het raadsel) is de letterlijke vertaling.
Is deel van de „open religie“ zoals R.M. Rilke het bedoelde, vrij van etiketten, voorschriften, dogma's en van iedere vorm van openbaring.
Poëzie is een deel van de 'open geloofsleer' zoals Rilke het bedoelde, vrij van etiketten, voorschriften, het vastomlijnde en van iedere vorm van openbaring.
Hoe bedoelde Rilke het is de vraag? Rilke heeft verschillende periodes gehad. Naar welke periode en open geloofsleer wordt verwezen?
Bij Kunstbus staat:
De gedichten van Rainer Maria Rilke hebben vaak een mystieke inslag: soms is het thema de relatie van de dichter met God, soms ook is de dichter een 'ziener': hij ziet de essentie van mens en dier en probeert zich in te voelen in hun diepste innerlijk.
In het werk van de Duitser Rainer Maria Rilke (1875-1926) primeert aanvankelijk het estheticisme: zijn stijl is impressionistische en kenmerkt zich door een geraffineerde en vaak gemaniëreerde vorm en door ritmisch-lyrisch proza (zie bijvoorbeeld Die Weise von Liebe und Tod des Cornets Christoph Rilke uit 1889).[...]
Zijn vroege proza getuigt van een (vertwijfeld) geloof in het goddelijke, dat zich in de natuur openbaart. Daarnaast spelen de dood, als inherent aan het leven, en de eenzaamheid een grote rol in dit sensitieve proza. Sommige verhalen zijn symbolistisch, andere vooral naturalistisch of impressionistisch. De plasticiteit uit het latere lyrische werk is nagenoeg afwezig.
Geleidelijk aan echter evolueert Rilke in Das Studenbuch (1905) en Neue Gedichte (1907-1908) naar een beeldende stijl die moderner aandoet: zijn Dinggedichte, waar Rilke poogt de dingen eerder van binnenuit dan van buitenaf te beschrijven, kenmerken zich door een eenvoudige dictie en een sterke symbolische lading.
Rilke was diep onder de indruk gekomen van Rodin, bij wie hij een tijdlang in dienst was als particulier secretaris. Rodin, zei hij later, had hem leren kijken. Dit kijken kwam neer op intense concentratie, om het mysterie te kunnen zien ‘achter de schijnbare werkelijkheid'. Hij verdiepte zich in een onderwerp - een object, een dier, een mythe, een stadsbeeld of landschap, een historische of allegorische figuur - totdat zo'n onderwerp in verhevigde vorm voor hem ging leven en tot hem sprak met een werkelijk nieuwe stem.
Rilke's nieuwe gedichten lijken door hun compacte zeggingskracht soms gecompliceerd maar zijn nooit hermetisch, zoals de grote werken uit zijn laatste periode.
Dus... wat bedoelt Neefs met die opmerking...
Ik noem het dat ogenblikelijke gevoel van „samenheid“, respect, verantwoordelijkheid en verwisselbaarheid.
Poëzie is dus als ik het goed begrijp dat onmiddelijke gevoel van samenheid... het woord samenheid staat niet in het woordenboek maar ik neem aan dat hier een wederzijdse herkenning van een gevoel bedoeld wordt.
Poezie is dus dat ogenblikkelijk gevoel van samenheid en
respect - (Volgens van Dale eerbied, ontzag)
verantwoordelijkheid (1 de plicht verantwoording af te leggen 2 grote zorg en toewijding die voor iets vereist zijn)
verwisselbaarheid. (als woord staat het niet in de Van Dale, wel Verwisselbaar - kunnende verwisseld worden)
verwisselbaarheid??? Ja als Pablo Neruda over zijn land schrijft toont hij respect en verantwoordelijkheid maar verwisselbaarheid? Wat bedoelt Neefs met verwisselbaarheid? Is poëzie het gevoel van verwisselbaarheid? want dat zegt Neefs. Bedoelt hij daarmee dat je van gedachten kunt wisselen? Dat mensen het gelijk begrijpen en je dus woordeloos van gedachten wisselt? (Het is natuurlijk niet woordeloos want de woorden zijn er, die staan in het gedicht.)
Maar IS poëzie dat gevoel van samenheid, respect, verantwoordelijkheid en verwisselbaarheid??
Want Poëzie is samenhang (Volgens Van Dale - logisch geheel) .
Poezie is een logisch geheel?
dichtheid (volgens Van Dale de mate van onderlinge nabijheid vd delen )
Met andere woorden - denk ik - één geheel???
overleving (overleving staat niet in Van Dale maar overleven is o.a. doorstaan, niet uitgeschakeld worden door of tijdens.)
Met andere woorden - denk ik- doorstaat de tijd?
Alle drie, samenhang, dichtheid, overleving zou IN poezie kunnen maar IS volgens mij geen poëzie.
Zij schuwt iedere vorm van hierarchie, evalueert niets of niemand. Maakt geen onderscheid tussen dier, mens en ding; zij is aandacht, „totale aanwezigheid."
Zij schuwt (uit de weg gaan ) iedere vorm van hiërarchie ( rangorde in het priesterambt, bij ambtenaren enz.) evalueert (achteraf bespreken om ervan te leren) niets of niemand.
In gewoon Nederlands dus...Poëzie gaat iedere rangorde uit de weg en bespreekt achteraf niets of niemand ???? (Waar slaat dit op)
Poëzie maakt geen onderscheid tussen dier, mens en ding (dat is duidelijk)
Poezie is aandacht (oplettendheid, belangstelling)
Poëzie is "totale aanwezigheid" In alles zit poëzie ? Of wordt bedoeld dat de dichter in alles poëzie ziet? Poëzie is alom vertegenwoordigd? Net zoals gelovigen de hand van God in alles vertegenwoordigd zien? (Dit is een voorbeeld, en het is niet de bedoeling en ook ongewenst om het uitgebreid over het geloof te hebben, zoals inmiddels wel bekend is)
Misschien dat iemand van het bovenstaande in gewoon Nederlands een begrijpelijk geheel van kan maken?
Ik kan het niet en volgens mij kan Neefs het zelf ook niet. het 'klinkt' allemaal prachtig, maar wat staat er eigenlijk?
In het kader van er staat wat er staat heb ik het geprobeerd, maar mij is het niet gelukt dan ook nog te begrijpen wat er staat.
Dettie
die Tiba's antwoord niet gelezen had toen ze dit plaatste
Gedurfd en eerlijk, Dettie, en leuk om te lezen. Dit zouden we eens aan Komrij voor moeten leggen. Op zijn blog is een aardige kritiek op Nolens te lezen, die er ook zulke gewichtige, eigenlijk nietszeggende taal uitslaat. Ik ben blij met jouw antwoord want ik kan er ook niets van maken.
Zoals Tiba stelt: zweverig.
Pieter
Zoals Tiba stelt: zweverig.
Pieter
-
- Berichten: 30
- Lid geworden op: Wo Jan 27, 2010 07:30
- Locatie: Gouda
- Contact:
Nou, beste forummensen, ik had deze storm niet verwacht (en zeker niet bedoeld) maar, ik heb ons zoeken naar wat heer De Neef nu eigenlijk bedoelt, aan hemzelf voorgelegd. Ik heb nog geen reactie (en weet ook niet of ik die wel verwachten moet), maar juist hij zou zijn woorden goed moeten kunnen uitleggen - Ha! Ontletteren maar!
Een woord is meer dan letters
-
- Berichten: 30
- Lid geworden op: Wo Jan 27, 2010 07:30
- Locatie: Gouda
- Contact:
"Poezie beoogt geen verklaring maar is verwondering voor het mysterie. Is deel van de „open religie“ zoals R.M. Rilke het bedoelde, vrij van etiketten, voorschriften, dogma's en van iedere vorm van openbaring.
Ik noem het dat ogenblikelijke gevoel van „samenheid“, respect, verantwoordelijkheid en verwisselbaarheid. Want Poëzie is samenhang, is dichtheid, is overleving. Zij schuwt iedere vorm van hierarchie, evalueert niets of niemand. Maakt geen onderscheid tussen dier, mens en ding; zij is aandacht, „totale aanwezigheid."
ROGER M.J. DE NEEF
Op mij komt deze uitspraak eigenlijk heel helder over. Ieder woord komt bij mij als logisch binnen....nu moet ik het gaan verklaren zeker?
Cyra schreef:"Poezie beoogt geen verklaring maar is verwondering voor het mysterie. Is deel van de „open religie“ zoals R.M. Rilke het bedoelde, vrij van etiketten, voorschriften, dogma's en van iedere vorm van openbaring.
Ik noem het dat ogenblikelijke gevoel van „samenheid“, respect, verantwoordelijkheid en verwisselbaarheid. Want Poëzie is samenhang, is dichtheid, is overleving. Zij schuwt iedere vorm van hierarchie, evalueert niets of niemand. Maakt geen onderscheid tussen dier, mens en ding; zij is aandacht, „totale aanwezigheid."
ROGER M.J. DE NEEF
Op mij komt deze uitspraak eigenlijk heel helder over. Ieder woord komt bij mij als logisch binnen....nu moet ik het gaan verklaren zeker?
Jaaaaaaaaaaaaa
Dettie
Ja dat is wel erg kort gezegd.
De volledige aandacht voor 'wat is' (dat is wel een beetje zen natuurlijk). Ja dat bedoelde ik met 'dat is Tao', Tao is heel erg aandacht voor wat is, vooral voor het nu, voor het heden.
De woorden van Neefs lijken bijna op een religeuze uitspraak en ik vind dat hij zichzelf tegenspreekt. Maar ja, ik heb er nu al genoeg m'n hoofd over gebogen, nu mag een ander...
Dettie
De volledige aandacht voor 'wat is' (dat is wel een beetje zen natuurlijk). Ja dat bedoelde ik met 'dat is Tao', Tao is heel erg aandacht voor wat is, vooral voor het nu, voor het heden.
De woorden van Neefs lijken bijna op een religeuze uitspraak en ik vind dat hij zichzelf tegenspreekt. Maar ja, ik heb er nu al genoeg m'n hoofd over gebogen, nu mag een ander...
Dettie
Nee, echt niet Dettie, ik heb niets veranderd!!! Die laatste regel heb ik er een paar minuten later aan toegevoegd. Dit moet zich met jouw reactie gekruist hebben.
Pieter
IK wil mijn qualificaties graag even toelichten om duidelijk te maken dat ze niet zomaar gebruikt zijn omdat ze zo mooi op elkaar rijmen.
ijlen = het zweverige waar Tiba en indirect ook Dettie op wezen
kwijlen: zoals een hond kwijlt aan de voeten van zijn baas plaatst de Neef de poëzie op een verheven voetstuk waarvoor hij bijna niet genoeg grote woorden kan vinden. Hij kon beter wijzen op het relativerende, bescheiden karakter van de poëzie.
Pieter
Pieter
IK wil mijn qualificaties graag even toelichten om duidelijk te maken dat ze niet zomaar gebruikt zijn omdat ze zo mooi op elkaar rijmen.
ijlen = het zweverige waar Tiba en indirect ook Dettie op wezen
kwijlen: zoals een hond kwijlt aan de voeten van zijn baas plaatst de Neef de poëzie op een verheven voetstuk waarvoor hij bijna niet genoeg grote woorden kan vinden. Hij kon beter wijzen op het relativerende, bescheiden karakter van de poëzie.
Pieter
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten