Marcel van Maele (ja)
Marcel van Maele (ja)
Geplaatst: 10 mei 2006 09:32 am
Op verzoek van Tiba* heb ik ook toestemming van deze dichter gevraagd en vandaag kreeg ik een ontzettend vriendelijke brief met daarin een volmondig accoord dat zijn gedichten op Leestafel geplaatst mogen worden!
Dettie
* Dit staat erbij als geheugensteuntjes voor mij zodat ik weet wie gedichten van Marcel van Maele heeft
Op verzoek van Tiba* heb ik ook toestemming van deze dichter gevraagd en vandaag kreeg ik een ontzettend vriendelijke brief met daarin een volmondig accoord dat zijn gedichten op Leestafel geplaatst mogen worden!
Dettie
* Dit staat erbij als geheugensteuntjes voor mij zodat ik weet wie gedichten van Marcel van Maele heeft
Geplaatst: 10 mei 2006 09:36 am
Dit gedicht kreeg ik meegestuurd
Het gras is zoet en zout de regen
Het gras is zoet en zout de regen
als de zee zich terugtrekt en
in een oeverloos verlangen
haar naaktheid spreidt.
Hoog in de wimpel en wind
stemmen die op water dansen
een ondoorzichtig aangezicht
bijkleuren, invullen. In de spiegel
onbewogen sta ik stil.
Blijven staan en verder gaan want weet
het zijn niet wij maar de jaren verjagen.
Pluimpapaver spelevaren
op de baren van de wildste dromen
en op het balkon een gelukkig paar
lonkend naar een luchtballon.
Marcel van Maele
Uit: Over woorden gesproken
verschijnt najaar 2006 bij
uitgeverij P Leuven
Dettie
Dit gedicht kreeg ik meegestuurd
Het gras is zoet en zout de regen
Het gras is zoet en zout de regen
als de zee zich terugtrekt en
in een oeverloos verlangen
haar naaktheid spreidt.
Hoog in de wimpel en wind
stemmen die op water dansen
een ondoorzichtig aangezicht
bijkleuren, invullen. In de spiegel
onbewogen sta ik stil.
Blijven staan en verder gaan want weet
het zijn niet wij maar de jaren verjagen.
Pluimpapaver spelevaren
op de baren van de wildste dromen
en op het balkon een gelukkig paar
lonkend naar een luchtballon.
Marcel van Maele
Uit: Over woorden gesproken
verschijnt najaar 2006 bij
uitgeverij P Leuven
Dettie
Geplaatst: 10 mei 2006 09:04 pm
Dit valt me het meest op in dit gedicht/spreekt me het meeste aan.
de jaren "verjagen" = gaan snel voort, jagen voort?
Heel raar, ik las eerst "verjaren". Is het een woordspeling daarmee?
Zou vooruitkijken op "baren" en spelevaren". Misschien dat de dichter dit bewust wil vermijden?
Groetjes. Tiba.
In de spiegel
onbewogen sta ik stil.
Blijven staan en verder gaan want weet
het zijn niet wij maar de jaren verjagen
Dit valt me het meest op in dit gedicht/spreekt me het meeste aan.
de jaren "verjagen" = gaan snel voort, jagen voort?
Heel raar, ik las eerst "verjaren". Is het een woordspeling daarmee?
Zou vooruitkijken op "baren" en spelevaren". Misschien dat de dichter dit bewust wil vermijden?
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 02 jul 2006 08:40 pm
Zomer
Verwachten, wachten met alle achting, en hopen maar.
Het dartelen reeds verleerd en de maatstaf afgewogen.
Nu slechts prooi: beduusd het cirkelen
ervaren rond deze ogenblikken van lokkende wonden.
Zo maar toebehoren, het beruchte inzicht kwijt;
zo maar aanvaarden, het hoogtepunt omzeild;
zo maar de jeugd aanaarden, de sappen sarren, genot
tot de hoogste toppen van de hoogtevrees hanteren.
Met reuzenschreden zich beramen,
de behoeften bang. Geen prooi wordt troost
en even voorbij het beleven reeds
in flitsen bewustzijn een lichtend Nu.
Marcel van Maele
uit: Rendez-vous,
Merendree/Gent, Sintjoris/Poëziecentrum 1995
Tiba.
Dit gedicht uit het thema zomergedichten ook bij de dichter geplaatst.
Zomer
Verwachten, wachten met alle achting, en hopen maar.
Het dartelen reeds verleerd en de maatstaf afgewogen.
Nu slechts prooi: beduusd het cirkelen
ervaren rond deze ogenblikken van lokkende wonden.
Zo maar toebehoren, het beruchte inzicht kwijt;
zo maar aanvaarden, het hoogtepunt omzeild;
zo maar de jeugd aanaarden, de sappen sarren, genot
tot de hoogste toppen van de hoogtevrees hanteren.
Met reuzenschreden zich beramen,
de behoeften bang. Geen prooi wordt troost
en even voorbij het beleven reeds
in flitsen bewustzijn een lichtend Nu.
Marcel van Maele
uit: Rendez-vous,
Merendree/Gent, Sintjoris/Poëziecentrum 1995
Tiba.
Dit gedicht uit het thema zomergedichten ook bij de dichter geplaatst.
Geplaatst: 02 jul 2006 09:14 pm
Een gedicht dat me heel erg aanspreekt.
Ik haal er zo maar twee regels uit:
"het beruchte inzicht kwijt" voor mij een heel rake formulering, met daarachter een hele wereld die we maar kunnen vermoeden.
Het is een gedicht van hoop van angst van aarzeling... heel veel is erin te vinden. Het klinkt ook heel oprecht en heeft tegelijk literaire kwaliteit (een levenslied is ook heel oprecht en soms ontroerend, maar niet van dit niveau). Zo wil ik nog meer gedichten lezen...
Groetjes. Tiba.
Een gedicht dat me heel erg aanspreekt.
Ik haal er zo maar twee regels uit:
Zo maar toebehoren, het beruchte inzicht kwijt;
zo maar aanvaarden, het hoogtepunt omzeild;
"het beruchte inzicht kwijt" voor mij een heel rake formulering, met daarachter een hele wereld die we maar kunnen vermoeden.
Het is een gedicht van hoop van angst van aarzeling... heel veel is erin te vinden. Het klinkt ook heel oprecht en heeft tegelijk literaire kwaliteit (een levenslied is ook heel oprecht en soms ontroerend, maar niet van dit niveau). Zo wil ik nog meer gedichten lezen...
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 04 jul 2006 05:39 am
Ik krijg eigenlijk de indruk dat het over een ouder iemand gaat die niet meer spontaan kan meedoen met de zomer.
Als je jong bent is de zomer een feest, trek je er met vrienden op uit, is het uitlokken, uitdagen. Is het heel gewoon dat het zo is.
Marcel van Maele beschrijft volgens mij dat hij dat voorbij is.
Het dartelen reeds verleerd en de maatstaf afgewogen
Wat denk jij?
Dettie
Ik krijg eigenlijk de indruk dat het over een ouder iemand gaat die niet meer spontaan kan meedoen met de zomer.
Als je jong bent is de zomer een feest, trek je er met vrienden op uit, is het uitlokken, uitdagen. Is het heel gewoon dat het zo is.
Marcel van Maele beschrijft volgens mij dat hij dat voorbij is.
Het dartelen reeds verleerd en de maatstaf afgewogen
Wat denk jij?
Dettie
Geplaatst: 04 jul 2006 08:40 am
Ja ik denk dat dit een goeie verklaring is en dat het letterlijk over de zomer gaat.
Toen hij jonger was, was hij de jager, nu lukt dat niet meer zo goed, nu is hij slechts prooi...
maar er is veel in dit gedicht dat moeilijk is om uit te leggen
wat is bijvoorbeeld "geen prooi wordt troost"?
De laatste regel snap ik ook niet.
Het zou ook dat de zomer volledig figuurlijk bedoeld is en dat hij wil zeggen dat op het hoogtepunt van het leven het verval zich al aankondigt.
Groetjes. Tiba
Ja ik denk dat dit een goeie verklaring is en dat het letterlijk over de zomer gaat.
Toen hij jonger was, was hij de jager, nu lukt dat niet meer zo goed, nu is hij slechts prooi...
maar er is veel in dit gedicht dat moeilijk is om uit te leggen
wat is bijvoorbeeld "geen prooi wordt troost"?
De laatste regel snap ik ook niet.
Het zou ook dat de zomer volledig figuurlijk bedoeld is en dat hij wil zeggen dat op het hoogtepunt van het leven het verval zich al aankondigt.
Groetjes. Tiba
Geplaatst: 04 dec 2006 07:49 pm
Brakke woorden stikken stille wensen
Blakend van gezondheid
blozend van schaamte
rijdt de tijd
in deze bloeiende slachttijd op en neer.
Met flarden vlees 'n homp honger stillen,
met 'n beker bloed de dorst.
Bij iedere halte: overstappen,
bij ieder licht: overleven.
Dat is geen veelbelovend begin
voor dat veelbelovend leven.
Zie hoe het reeds duistert in de hand,
hoe het licht zich zoekt,
hoe lachende leugens
heel even
de gesluierde waarheid beroeren.
Blakend van gezondheid,
blozend van schaamte
stopt de tijd en valt uiteen.
Marcel van Maele
uit: Krassen in wat was
uitgeverij P 2001
Marcel van Maele (Brugge, 1931) is auteur en plastisch kunstenaar. Op zijn veertiende begint hij een zwerversleven dat hem als wereldburger doorheen een dertigtal landen en ontelbare beroepen loodst: van bordenwasser tot VN-vrijwilliger in Korea (1952 - 1953). Hij vestigde zich in 1956 weer in België maar woonde nooit lang op hetzelfde adres. Zijn marginale levenswijze en non-conformistisch gedrag maakten hem intussen in de Vlaamse literatuur tot een haast legendarische figuur. De samenleving heeft dan ook nooit goed raad met hem geweten: zo werd hij meermaals gearresteerd en/of aan de psychiatrie toevertrouwd.
Van Maele publiceerde een 25-tal dichtbundels, 3 toneelstukken en 4 romans. Zijn werk werd o.a. bekroond met de Dirk Martensprijs voor poëzie (1966), de August Beernaertprijs (1996) en de Arkprijs van het Vrije Woord (1972).
Bron: Uitgeverij P
Dettie
Brakke woorden stikken stille wensen
Blakend van gezondheid
blozend van schaamte
rijdt de tijd
in deze bloeiende slachttijd op en neer.
Met flarden vlees 'n homp honger stillen,
met 'n beker bloed de dorst.
Bij iedere halte: overstappen,
bij ieder licht: overleven.
Dat is geen veelbelovend begin
voor dat veelbelovend leven.
Zie hoe het reeds duistert in de hand,
hoe het licht zich zoekt,
hoe lachende leugens
heel even
de gesluierde waarheid beroeren.
Blakend van gezondheid,
blozend van schaamte
stopt de tijd en valt uiteen.
Marcel van Maele
uit: Krassen in wat was
uitgeverij P 2001
Marcel van Maele (Brugge, 1931) is auteur en plastisch kunstenaar. Op zijn veertiende begint hij een zwerversleven dat hem als wereldburger doorheen een dertigtal landen en ontelbare beroepen loodst: van bordenwasser tot VN-vrijwilliger in Korea (1952 - 1953). Hij vestigde zich in 1956 weer in België maar woonde nooit lang op hetzelfde adres. Zijn marginale levenswijze en non-conformistisch gedrag maakten hem intussen in de Vlaamse literatuur tot een haast legendarische figuur. De samenleving heeft dan ook nooit goed raad met hem geweten: zo werd hij meermaals gearresteerd en/of aan de psychiatrie toevertrouwd.
Van Maele publiceerde een 25-tal dichtbundels, 3 toneelstukken en 4 romans. Zijn werk werd o.a. bekroond met de Dirk Martensprijs voor poëzie (1966), de August Beernaertprijs (1996) en de Arkprijs van het Vrije Woord (1972).
Bron: Uitgeverij P
Dettie
Geplaatst: 05 dec 2006 12:40 pm
Een gedicht van Marcel van Maele staat nu ook op het Sint-Pietersplein in Gent, zie de site van Literair Gent:
http://www.literair.gent.be/html/wandel ... 8&index=17
Tiba.
Een gedicht van Marcel van Maele staat nu ook op het Sint-Pietersplein in Gent, zie de site van Literair Gent:
http://www.literair.gent.be/html/wandel ... 8&index=17
Tiba.
Geplaatst: 19 dec 2006 11:06 pm
Ik probeer nog altijd het voorgaand gedicht beter te begrijpen, en vind nog altijd geen draad in het hele gedicht.
Niet dat dat nodig is om het gedicht mooi te vinden:
Dit is toch wel pakkend gezegd!
Ik weet niet of het te maken heeft met het feit dat de dichter (bijna) blind is. In elk geval valt het beeld van het licht op.
Ik vond hier nog een gedicht van hem uit 68 of 69 en een uit 71.
Ook daar een opvallend gebruik van allitteratie ("zinvol zien" en "buurmans baby").
Groetjes. Tiba.
Ik probeer nog altijd het voorgaand gedicht beter te begrijpen, en vind nog altijd geen draad in het hele gedicht.
Niet dat dat nodig is om het gedicht mooi te vinden:
Bij iedere halte: overstappen,
bij ieder licht: overleven.
Zie hoe het reeds duistert in de hand,
hoe het licht zich zoekt,
Dit is toch wel pakkend gezegd!
Ik weet niet of het te maken heeft met het feit dat de dichter (bijna) blind is. In elk geval valt het beeld van het licht op.
Ik vond hier nog een gedicht van hem uit 68 of 69 en een uit 71.
Ook daar een opvallend gebruik van allitteratie ("zinvol zien" en "buurmans baby").
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 20 dec 2006 07:46 am
Ik heb het idee dat het over dieren gaat die vervoerd worden naar het slachthuis.
Blakend van gezondheid (het dier)
blozend van schaamte (de mens)
rijdt de tijd (tussen dood en leven)
Bij iedere halte overstappen (uit de veewagen)
Bij ieder licht overleven
enz.
Dat is mijn idee tenminste. Wat denken jullie?
Groetjes
Ik heb het idee dat het over dieren gaat die vervoerd worden naar het slachthuis.
Blakend van gezondheid (het dier)
blozend van schaamte (de mens)
rijdt de tijd (tussen dood en leven)
Bij iedere halte overstappen (uit de veewagen)
Bij ieder licht overleven
enz.
Dat is mijn idee tenminste. Wat denken jullie?
Groetjes
eplaatst: 20 dec 2006 11:41 am
Zo had ik het nog niet bekeken. Het zou wel kunnen, wat je aanhaalt, klopt wel.
Maar wat moet je dan met deze strofe:
Hoe moet je dit dan interpreteren in de interpretatie van het slachthuis?
'Het duistert in de hand' van de slachter (die klaar staat met het mes?)???? Misschien fantaseer ik nu.
en: "hoe het licht zich zoekt", daar kan ik dan geen kant mee op.
Mmm, toch nog even over nadenken.
Tiba.
Zo had ik het nog niet bekeken. Het zou wel kunnen, wat je aanhaalt, klopt wel.
Maar wat moet je dan met deze strofe:
Zie hoe het reeds duistert in de hand,
hoe het licht zich zoekt,
hoe lachende leugens
heel even
de gesluierde waarheid beroeren.
Hoe moet je dit dan interpreteren in de interpretatie van het slachthuis?
'Het duistert in de hand' van de slachter (die klaar staat met het mes?)???? Misschien fantaseer ik nu.
en: "hoe het licht zich zoekt", daar kan ik dan geen kant mee op.
Mmm, toch nog even over nadenken.
Tiba.
Geplaatst: 02 mei 2007 04:50 pm
Gisterenavond laat (ik wou net gaan slapen) kreeg ik een telefoontje:
- Ken je de dichter Marcel van Maele?
- Euh, ja... , ik plaatste nog gedichten van hem op Leestafel.
- Dan moet je eens kijken naar Canvas, er is net een reportage over hem.
Gekeken natuurlijk, tot het einde. Vanmorgen dus met heel kleine oogjes gaan werken.
Het was een heel boeiende reportage, voor mij een voorbeeld van hoe een goede reportage moet zijn. Jammer dat ik het begin heb gemist... ik hoop dat deze nog eens te zien is.
In elk geval verdient deze dichter/beeldend kunstenaar veel meer aandacht. Een boeiende persoonlijkheid die zich afzette tegen zoveel, een steengoed dichter ook.
Maar dat wist ik al.
Tiba.
Gisterenavond laat (ik wou net gaan slapen) kreeg ik een telefoontje:
- Ken je de dichter Marcel van Maele?
- Euh, ja... , ik plaatste nog gedichten van hem op Leestafel.
- Dan moet je eens kijken naar Canvas, er is net een reportage over hem.
Gekeken natuurlijk, tot het einde. Vanmorgen dus met heel kleine oogjes gaan werken.
Het was een heel boeiende reportage, voor mij een voorbeeld van hoe een goede reportage moet zijn. Jammer dat ik het begin heb gemist... ik hoop dat deze nog eens te zien is.
In elk geval verdient deze dichter/beeldend kunstenaar veel meer aandacht. Een boeiende persoonlijkheid die zich afzette tegen zoveel, een steengoed dichter ook.
Maar dat wist ik al.
Tiba.
Geplaatst: 12 jul 2007 09:41 pm
De vijf fazen van een zeeziekte
één been bengelt lachend aan mijn opgezwollen buik
het ander is nog soldaat
de zon telt pezen in mijn nek
de tijd giet vitriool in mijn strakgespannen blik
heimwee vreet een gat in mijn hart
waardoor de wind lacht
als 't vechten van twee garnalen
wriemelen wormen van verveling in mijn maag
swingend met de verten
jaagt de zee mijn ziel uit mijn lijf
Marcel van Maele
uit: Spiegel van de Nederlandse poëzie 5.
De hedendaagse dichters., Meulenhoff, 1968, 3de druk
Tiba.
De vijf fazen van een zeeziekte
één been bengelt lachend aan mijn opgezwollen buik
het ander is nog soldaat
de zon telt pezen in mijn nek
de tijd giet vitriool in mijn strakgespannen blik
heimwee vreet een gat in mijn hart
waardoor de wind lacht
als 't vechten van twee garnalen
wriemelen wormen van verveling in mijn maag
swingend met de verten
jaagt de zee mijn ziel uit mijn lijf
Marcel van Maele
uit: Spiegel van de Nederlandse poëzie 5.
De hedendaagse dichters., Meulenhoff, 1968, 3de druk
Tiba.
Geplaatst: 17 nov 2007 08:22 pm
Of spreek de stilte
Laat verstarren: het geraas,
het starend woord, het storend paars,
het hoofd in ijldroom hoogmoed.
----Gehinnik van wisselklanken
----gestommel van stafrijmen
----en gekraai
----van buurmans baby.
Of spreek de stilte.
Marcel van Maele
gevonden in:
Gedichten 71, een keuze uit de tijdschriften,
Jos de Haes en Hubert van Herreweghen,
Davidsfonds, Leuven
Grasduinend in vroegere bundels en bloemlezingen volgend gedicht herontdekt. Het spreekt me nog altijd aan.
Hopelijk vinden jullie er ook wat in. Ik kom er nog op terug.
Tiba.
Of spreek de stilte
Laat verstarren: het geraas,
het starend woord, het storend paars,
het hoofd in ijldroom hoogmoed.
----Gehinnik van wisselklanken
----gestommel van stafrijmen
----en gekraai
----van buurmans baby.
Of spreek de stilte.
Marcel van Maele
gevonden in:
Gedichten 71, een keuze uit de tijdschriften,
Jos de Haes en Hubert van Herreweghen,
Davidsfonds, Leuven
Grasduinend in vroegere bundels en bloemlezingen volgend gedicht herontdekt. Het spreekt me nog altijd aan.
Hopelijk vinden jullie er ook wat in. Ik kom er nog op terug.
Tiba.
Geplaatst: 17 nov 2007 10:40 pm
Laat verstarren het geraas....
Volgens mij bedoelt de dichter:
stop met die hoogdravende gedichten, met die overvloed aan woorden/beelden/klanken/stijlfiguren.
Als je dan toch dicht, probeer dan de stilte te verwoorden.
Tegen wie heeft de dichter het hier? Tegen de andere dichters... of tegen zichzelf?
Intrigerend gedicht in elk geval.
Tiba.
Laat verstarren het geraas....
Volgens mij bedoelt de dichter:
stop met die hoogdravende gedichten, met die overvloed aan woorden/beelden/klanken/stijlfiguren.
Als je dan toch dicht, probeer dan de stilte te verwoorden.
Tegen wie heeft de dichter het hier? Tegen de andere dichters... of tegen zichzelf?
Intrigerend gedicht in elk geval.
Tiba.
Marcel van Maele is vandaag overleden, hij werd 78 jaar:
http://papierenman.blogspot.com/2009/07 ... leden.html
Tiba.
http://papierenman.blogspot.com/2009/07 ... leden.html
Tiba.
Sprookjes dromen
'Ik ben een klimop,' zei de slak.
'Kouwe voeten,' zei de reus. En de dwerg
tuimelde van de berg en kreeg de eerste prijs.
Bont en blauw. En de reus zeer ontroerd,
meer het lachen dan het smelten nabij.
En 's morgens vroeg met een kater in de kroeg
met losse flodders op kleiduiven schieten,
het heldendom tot schroot verwoorden,
een blaffende hond in een ton.
Marcel van Maele (1931-2009)
uit:Rendez-vous
Merendree/Gent, Sintjoris/ Poëziecentrum 1995
Dit gedicht werd vandaag rongestuurd door Project Laurens Jz. Coster
Moet er nog even langer naar kijken en zal daarna proberen enige uitleg te geven.
Dettie
'Ik ben een klimop,' zei de slak.
'Kouwe voeten,' zei de reus. En de dwerg
tuimelde van de berg en kreeg de eerste prijs.
Bont en blauw. En de reus zeer ontroerd,
meer het lachen dan het smelten nabij.
En 's morgens vroeg met een kater in de kroeg
met losse flodders op kleiduiven schieten,
het heldendom tot schroot verwoorden,
een blaffende hond in een ton.
Marcel van Maele (1931-2009)
uit:Rendez-vous
Merendree/Gent, Sintjoris/ Poëziecentrum 1995
Dit gedicht werd vandaag rongestuurd door Project Laurens Jz. Coster
Moet er nog even langer naar kijken en zal daarna proberen enige uitleg te geven.
Dettie
Marcel van Maele overleed op 24 juili 2009. Ben blij dat hij op Leestafel mocht staan.
Hij kreeg niet altijd de erkenning die hij verdiende, blijkens deze link:
http://poezierapport.blogspot.com/2007/ ... maele.html
Tiba.
Hij kreeg niet altijd de erkenning die hij verdiende, blijkens deze link:
http://poezierapport.blogspot.com/2007/ ... maele.html
Tiba.
Bedankt voor de tib, Tiba.
Deze passage viel me op. Ik dacht dat Claus boven alle kritiek stond maar
Chretien Breukers durft wel. Dan moet je toch wel overtuigd zijn van eigen kunnen.
en Van Maele permitteert zich nogal eens Clausiaanse flauwiteiten als Schamel en onopgemaakt / naakt en onvolmaakt / weet hij dit gedicht.
Jij hebt ongetwijfeld een bundel van Claus, Tiba. Staan er dergelijke flauwiteiten in?
Pieter
Deze passage viel me op. Ik dacht dat Claus boven alle kritiek stond maar
Chretien Breukers durft wel. Dan moet je toch wel overtuigd zijn van eigen kunnen.
en Van Maele permitteert zich nogal eens Clausiaanse flauwiteiten als Schamel en onopgemaakt / naakt en onvolmaakt / weet hij dit gedicht.
Jij hebt ongetwijfeld een bundel van Claus, Tiba. Staan er dergelijke flauwiteiten in?
Pieter
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten