Geplaatst: 26 sep 2006 07:20 am
Ik heb even gegoogled en vond dit bij de Koinklijke bibliotheek
De vierde bundel Klaarlichte dag uit 1996 ontleent zijn titel aan de schilderijenreeks van Co Westerik. (een serie van vijf schilderijen van Co Westerik: 'Afdaling op klaarlichte dag'. Op Westeriks schilderijen zakken lichamen weg in de aarde, met op de achtergrond een vrijwel leeg landschap.)
De bundel gaat over reizen, herinneringen en poëzie.
Hier staat de rest van de bespreking (even naar beneden scrollen).
http://www.kb.nl/dichters/enquist/enquist-03.html
Klaarlichte dag is uitgegeven in 1996 en kan nog niet over haar overleden dochter gaan, die is in 2001 overleden.
Maar Anna Enquist schreef veel in haar poëzie over de angst haar kinderen kwijt te raken, ze vond het erg moeilijk haar kinderen los te laten. In Klaarlichte dag is haar dochter al wel definitief het huis uit.
Dit schrijft zij erover in de cyclus Dochter, dochter.
Er was een kind. Met haar danste ik
door de kamer, wij galoppeerden van hoek
naar hoek, wij zongen luidkeels een lied.
Zij had een warm gezicht. Zij was mijn dochter.
Als ik adem vonkt zij na in het gedicht
-----
'Ik heb mijn haar gevoed, ruik eens, en voor mijn nagels ben ik beter dan vroeger.' Wij gaan uit eten en naar de opera.
Wij lachten en verstarren op dezelfde momenten.
Dan nemen wij afscheid. Zij gaat naar huis en ik ook.
Hier heeft Anna Enquist het over de dingetjes die ze met haar dochter deed. Je ziet als het ware de dochter voor haar moeder staan en zeggen, ik heb een voedende creme in mijn haar gedaan, ruik eens, en kijk mijn nagels zijn veel mooier, ik zorg er nu beter voor.
Daarna gaan ze uit eten en naar de opera, ze ervaren de opera op dezelfde manier, ze lachen tegelijkertijd en verstarren tegelijkertijd.
En dan is de dag om, Anna gaat naar haar huis en de dochter gaat ook naar haar eigen huis. Dus zeggen ze elkaar gedag, nemen ze afscheid.
Thema: moeder-dochter relatie
Recensie van Biblion Klaarlichte dag:
Evenals haar eerdere bundel 'Een nieuw afscheid' staat 'Klaarlichte dag' in het teken van de reis, meer in het bijzonder de levensreis. Zowel in ruimte als in tijd kunnen wij ons verplaatsen, zowel terug als vooruit, en al die bewegingen, uiterlijke en innerlijke, zijn in Enquists poëzie aan de orde. De titel van de bundel verwijst naar de serie schilderijen 'Afdaling op klaarlichte dag' van Co Westerik, die ermee de altijd aanwezige dood in het leven uitbeeldde. Ook bij Enquist speelt voortdurend het afscheid, de afdaling, de dood een rol. En evenzeer als Westerik is zij via het concrete, waarneembare geïnteresseerd in het mythische, innerlijke. Haar werk is psychologisch, in zoverre ze gevoelens, ervaringen benut om tot uitspraken over het bestaan te komen van een wijdere strekking. Enige pathetiek schuwt ze daarbij niet. Haar mooiste werk is rustig en laconiek: over de dochters, ooit, en nu, nu ze het huis uit zijn, de leegte de stilte na hun vertrek, het landschap, de rivier, de dijk, de vader vroeger en ook hij is nu dood. Het zijn de gewoonste dingen die zij dan in een bijzonder, klaar licht zet.
Dettie
blij dat het af is 
Ik zal nog wel eens komen kijken hier als ik eraan denk, want ik vind het erg leuk hoe jullie hier alle gedichten analyseren en zo.
