De hoogdag
van de heilige wielersport
Langs Vlaanderens kasseiwegen,
mosgroenen en vochtig of stoffig in ‘t grijs,
fietst een kleurig peloton coureurs
waaronder, hier en daar, een Flandrien.
kromgebogen zoals het hoort,
stampen ze de gewichtige strijd,
met spaakgezang en framegeflits,
tegen de wind, binnen een tijd.
Volgauto’s met fietsen beladen
razen over het heuvelige land.
Bij een valpartij dominoën een tiental
renners, wat het hele peloton verlamt.
En danseuse, en gekruisigd door
geselende kasseien, pedaleren ze over
de Geraardsbergse Vesten en Muur,
naar ‘La cattedrale di Grammonte’ toe.
(Zoals een Radiotelevisione Italiana-reporter ooit berichtte.)
Het kwaadste ligt maar achter hen,
of de Bosberg komt in al ’t zicht;
nog rap eens derailleren
om daarna gezwind
naar de meet te demarreren!
Hier werd om de zege van
‘Il Giro delle Fiandre’
gestreden.
Karel De Pelsemaeker
Karel De Pelsemaeker
Zingen en Vliegen Vlieglied
Wanneer de dag heldere einders brengt
Uit de duisternis langzaam ontplooit
Dan klimt de leeuwerik zingend
Boven de frisse morgendauw, hoger zingend
Zingend hoger, boven weerklinken zijn strofen;
Met de hemel in gedachte fladdert hij zijn vlucht
Alsof hij houdt van het licht en de goden
Maar met vermoeide vleugels en uitstervend lied,
Valt hij steeds op de aarde terug.
Verrezen vogel, embleem van lentegeest
Van wie het prilste geluid als
Muziek naar de wolken stijgt,
Maar helaas verstrikt door het leven
Met de wereld gebonden blijft;
Miskend door de goden voert hij zijn bittere strijd
Hij voert die ijdel met de wind
En de donkere geesten op d’ aarde
Opdat zijn nest hem eist.
Karel De Pelsemaeker
Wanneer de dag heldere einders brengt
Uit de duisternis langzaam ontplooit
Dan klimt de leeuwerik zingend
Boven de frisse morgendauw, hoger zingend
Zingend hoger, boven weerklinken zijn strofen;
Met de hemel in gedachte fladdert hij zijn vlucht
Alsof hij houdt van het licht en de goden
Maar met vermoeide vleugels en uitstervend lied,
Valt hij steeds op de aarde terug.
Verrezen vogel, embleem van lentegeest
Van wie het prilste geluid als
Muziek naar de wolken stijgt,
Maar helaas verstrikt door het leven
Met de wereld gebonden blijft;
Miskend door de goden voert hij zijn bittere strijd
Hij voert die ijdel met de wind
En de donkere geesten op d’ aarde
Opdat zijn nest hem eist.
Karel De Pelsemaeker
Terug naar “Gedichten O-P-Q/R”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten