Frank Pollet (ja)

Van Willem Jan Otten t/m Yannis Ritsos
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Frank Pollet (ja)

Berichtdoor Dettie » Di Feb 17, 2009 12:18

Poezie-Leestafel heeft toestemming van Frank Pollet om zijn gedichten te plaatsen.
Maar geen complete bundels.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 17, 2009 12:19

Geplaatst: 23 feb 2006 10:43 am

Kijk eens Tiba, leuk hè. Op verzoek van Tiba heb ik toestemming gevraagd aan Frank Pollet. En..

We hebben toestemming gekregen van Frank Pollet!

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 17, 2009 12:20

Geplaatst: 23 feb 2006 11:14 am

Hartstikke leuk! :D :D :D
En zo snel antwoord!

Bedankt omdat je dat allemaal voor mekaar brengt.
En bedankt Frank Pollet.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 17, 2009 12:20

Geplaatst: 28 mrt 2006 12:48 pm

Frank Pollet is geen gemakkelijk dichter.
Ik ben al enkele dagen bezig gedichten van hem op te zoeken, en te proberen er iets van te begrijpen.

In de bundel LaDiDa (2000) vindt men vaak ideeën, figuren uit het evangelie (al wil dat niet perse zeggen dat de dichter gelovig is) en is hij tegelijk ook bezig met met het dichten en de woorden zelf. Ik zoek daaruit nog een gedicht.

Geen makkelijk, maar wel een boeiend dichter.

Frank Pollet heeft ook een website.
Die vind je hier:
http://www.frankpollet.be/

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 17, 2009 12:21

Geplaatst: 28 mrt 2006 12:56 pm

Bobo 2

UIT DE DUT heb ik de starheid als een jas
Naast de spiegel weggehangen. Voortaan
Woon ik enkel nog in het buitenmaatse

Molokaï van mijn hoofd. En Judas,
Negenoog, laat erf voor pacht, alsof de bloedbaan
Niet om motivering vraagt. Zelfs niet van een melaatse.

Zonder het gewicht van woorden in een peilglas
Turen, is staren in een bol naar zand. Staan
Ze nog aan wal, ik laat ze. Haat ze.


Frank Pollet
uit: LaDiDa, Uitgeverij P, 2000

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 17, 2009 12:21

Geplaatst: 28 mrt 2006 11:30 pm


UIT DE DUT heb ik de starheid als een jas
Naast de spiegel weggehangen. Voortaan
Woon ik enkel nog in het buitenmaatse

Molokaï van mijn hoofd.




Hoe moet ik dit verstaan?

De dichter was ingeslapen, verstard... waardoor?
Heeft het iets met dichten te maken?

Hij wil voortaan alleen nog in zijn hoofd wonen
= zich bezig houden met zijn eigen ideeën? Nieuwe gedichten maken, misschien, zonder zich van iemand iets aan te trekken?

maar dat hoofd is buitenmaats en een Molokkaï.
Molokkaï is het eiland der melaatsen, waar de verstotenen van de maatschappij die erg ziek waren een toevlucht zochten.

= zijn hoofd is een toevluchtsoord.

Voelt hij zich tegelijk ziek als een melaatse? Van melaatsheid kon men vroeger niet genezen, men stierf eraan.

Dit gedicht roept veel vragen op.

Het beeld van Judas (de verrader) snap ik helemaal niet.


Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 17, 2009 12:22

Geplaatst: 29 mrt 2006 07:45 am

Ik heb het ook al een paar keer gelezen Tiba en kom er tot nu toe niet uit.
Ik moet even een helder moment afwachten.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 17, 2009 12:23

Geplaatst: 13 apr 2006 07:48 pm

Tegenbeeld

Geen ochtend zo koud als deze. Stil licht
En mist beletten ons te praten. 'Hoe fier
Ze was, te fier om dood te gaan.' - Wat, nu ze hier
Niet is, niet meer?'' Een oud gewicht

Van trage tekens, een steeds kouder
Wordend tegenbeeld weegt op ons hart als lood.
'In haar houten eenzaamheid wordt ze niet ouder.'
'Enkel wij tellen de treden naar de dood.'

Geen ochtend zo koud als deze, de mist
In het haar, een traan in het oog, de vergeelde
Hoop. En op het netvlies het nimmer vervagende beeld
van bed, kerkhof en kist.

'Dit is de koudste dag, de langste dag.
Nu wordt het winter. Levenslang.'


Frank Pollet
uit: Invers, Erik Heyman, Koen Stassijns, Ivo van Strijtem,
Standaard Uitgeverij 1994


Heel mooi gedicht van Frank Pollet geschreven nav de dood van zijn grootmoeder (als oorspronkelijke bron staat in "Invers": nog ongepubliceerd).

En op het netvlies het nimmer vervagende beeld
van bed, kerkhof en kist.

Heel direct gezegd, maar tegelijk levensecht!

'Dit is de koudste dag, de langste dag.
Nu wordt het winter. Levenslang
.'

De winter vangt nu aan. Niet echt een origineel beeld, maar hier in de contekst toch prachtig.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 17, 2009 12:24

Geplaatst: 16 jul 2006 11:19 pm

HIJ DAN - september

Na het betekenisvolle gefluister, de dove kreet
Van elk uur. Waarna crescendo: de klacht.
Met welk woord in de aanslag stond zij gereed?
Misschien? Heeft zij ons ooit veracht

Maar gepoogd het waakzame oog te bedekken
Met een glimlach (:de fijnere spot van de kei en het vel)?
Wie is Hij dan: slager en slang, verwekker
Van tientallen kankers (: op ieder orgaan een gezwel)?

Teleurgesteld door zo'n vroeg winterlicht
Seint haar vertraagde hartslag dit ijskoud bericht
Aan wie zich in de herfst het veiligst waant
: 'September is de gruwelijkste maand.'


Frank Pollet
uit: De weeromstuit,
Wel, Bergen op Zoom 1996

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 17, 2009 12:24

Geplaatst: 17 jul 2006 02:45 pm

Moeilijk gedicht Tiba, ik moet het nog een paar keer overlezen.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Feb 17, 2009 12:25

Geplaatst: 17 jul 2006 03:39 pm

Inderdaad alweer geen gemakkelijk gedicht.
Ik probeer een beetje te ontleden.

Zij: fluistert eerst betekenisvol daarop volgt de klacht crescendo. Ze is ontevreden, haar ware aard komt boven.

Hij: vraagt zich af of ze niet op voorhand gereed stond en poogde hem met een glimlach te misleiden (het waakzame oog te bedekken).

Hij: vraagt zich af wie hij is (in haar ogen? of zijn het zijn eigen bedenkingen?); in elk geval klinkt het niet heel fraai: slager en slang, verwekker van tientallen kankers.

In de derde strofe is er opeens het winterlicht. De link met het voorgaande is me niet duidelijk. In elk geval is nu alles koud (ijskoud bericht, vertraagde hartslag). En dit is wellicht een koude douche voor de "hij" die zich in de herfst het veiligst waant.

Uiteindelijk gaat dit gedicht over desillusies: na het betekenisvol gefluister volgt de dove kreet.
"Hij" voelt zich veracht, door haar glimlach misleid.
"Zij" is teleurgesteld.
De veilige cocon van de herfst (aan wie zich in de herfst het veiligst waant) wordt bruusk doorbroken door een ijskoud bericht.

Maar wat een prachtig einde van het gedicht:
Aan wie zich in de herfst het veiligst waant
: 'September is de gevaarlijkste maand".


Groetjes. Tiba.


Terug naar “Gedichten O-P-Q/R”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 13 gasten