Geplaatst: 28 aug 2007 12:34 pm
Ik voel bij dit gedicht een ontroering die prachtig past bij de warme, mooie nazomerdag die beschreven wordt.
Een ontroering die best eens religieus/spiritueel zou kunnen zijn.
Als ik in de natuur ben, kunnen zulke gevoelens ook opkomen.
Die mij een verbondenheid doen voelen, en de overtuiging geven dat alles goddelijk is, dat niets niet goddelijk is.
Dat is een mooie ervaring.
Hmmmm..... het wordt me niet duidelijk waarop dat 'scheidend' slaat. Kijk, dat vind ik dan weer jammer. Dan klopt er qua verhouding onderwerp - werkwoorden iets niet aan deze zinnen.
Voor mij maakt dat de leeservaring toch minder prettig. Ik blijf dan steken in de regels.... Verdrietig/Sad
Maar dat zullen we dan maar toeschrijven aan de bemoeizuchtige vingers van Kloos. Ergens ook een mooi excuus dus. :wink:
Ik ben wel benieuwd hoe anderen dit gedicht ervaren.
Dettie, tiba?
Ariadne
_________________
'Do you think it's a whoozle?'
Jacques Perk (1859-1881) (ja)
Geplaatst: 29 aug 2007 07:42 pm
Zoals al aangehaald, ga ik mij wat meer verdiepen in de 'Sonnettenkrans'. De eerste gedichten die ik wil analyseren, zijn 4 opdrachten uit de bundel :
Aan de sonnetten (I)
Aan den lezer 1 (II)
Aan den lezer 2 (CV)
Aan de sonnetten (CVII)
Ik ga ze hier voorlopig niet citeren, je kan ze allemaal vinden in de reeds aangehaalde site. Alle commentaar is in ieder geval welkom.
Waarschijnlijk groeit hier weer een recensie uit.
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Zoals al aangehaald, ga ik mij wat meer verdiepen in de 'Sonnettenkrans'. De eerste gedichten die ik wil analyseren, zijn 4 opdrachten uit de bundel :
Aan de sonnetten (I)
Aan den lezer 1 (II)
Aan den lezer 2 (CV)
Aan de sonnetten (CVII)
Ik ga ze hier voorlopig niet citeren, je kan ze allemaal vinden in de reeds aangehaalde site. Alle commentaar is in ieder geval welkom.
Waarschijnlijk groeit hier weer een recensie uit.
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Geplaatst: 08 nov 2008 02:47 pm
DIE LACH
Zooals wanneer opeens de zonneschijn
Door 't zwart der breede wolken heen komt breken,
En schittert in de tranen, die er leken
Van blad en bloem, als vloeiend kristallijn,
Zóó, dat het weenen lachen schijnt te zijn:
Zoo is, wat mij ontstemt, opeens geweken,
Mathilde! ontsluit úw mond zich om te spreken,
En doolt een glimlach om uw lippen, fijn: -
Doch van den lach is glimlach dageraad,
En klinkt uw lach, hoe drinken hem mijne ooren!
De vreugde vaart door pols en vezel rond. -
En met geloken oog zie 'k uw gelaat,
Zoo zonnig: 'k meen uw zilvren lach te hooren,
Wanneer ik roerloos wacht op de' uchtendstond....
Jacques Perk
uit: Mathilde - Een sonnettenkrans in vier boeken
Tiba.
DIE LACH
Zooals wanneer opeens de zonneschijn
Door 't zwart der breede wolken heen komt breken,
En schittert in de tranen, die er leken
Van blad en bloem, als vloeiend kristallijn,
Zóó, dat het weenen lachen schijnt te zijn:
Zoo is, wat mij ontstemt, opeens geweken,
Mathilde! ontsluit úw mond zich om te spreken,
En doolt een glimlach om uw lippen, fijn: -
Doch van den lach is glimlach dageraad,
En klinkt uw lach, hoe drinken hem mijne ooren!
De vreugde vaart door pols en vezel rond. -
En met geloken oog zie 'k uw gelaat,
Zoo zonnig: 'k meen uw zilvren lach te hooren,
Wanneer ik roerloos wacht op de' uchtendstond....
Jacques Perk
uit: Mathilde - Een sonnettenkrans in vier boeken
Tiba.
Aan den lezer
‘Het is des dichters roeping te vermaken,
Te spreken tot verstand, herinnering,
En tot het dichterhart, dat elk ontving,
En nooit het schoone en goede te verzaken.’
Zoo is de leer. Maar zult ge 't in mij laken,
O lezer, dat ik eigen wegen ging:
Op eigen wijze, omdat ik moet, bezing
Al wat mij machtig treft en 't hart doet blaken?
Wellicht heb ik, wanneer ik zong om 't zingen
En niet om lof als loon mijn zangen dichtte,
Toch aan een roeping, onbewust, voldaan,
Wellicht, schoon ik tot u mij nimmer richtte,
Gevoelt gij, wat mij trof, ook u doordringen:...
Neem daarom, als ze zijn, deez' liederen aan!
Jacques Perk
uit: Mathilde/Een sonnettenkrans
opgenomen in Verzamelde gedichten,
De Arbeiderspers, Amsterdam 1957
Tiba.
Dit gedicht uit het item "raad de dichter" ook hier geplaatst
‘Het is des dichters roeping te vermaken,
Te spreken tot verstand, herinnering,
En tot het dichterhart, dat elk ontving,
En nooit het schoone en goede te verzaken.’
Zoo is de leer. Maar zult ge 't in mij laken,
O lezer, dat ik eigen wegen ging:
Op eigen wijze, omdat ik moet, bezing
Al wat mij machtig treft en 't hart doet blaken?
Wellicht heb ik, wanneer ik zong om 't zingen
En niet om lof als loon mijn zangen dichtte,
Toch aan een roeping, onbewust, voldaan,
Wellicht, schoon ik tot u mij nimmer richtte,
Gevoelt gij, wat mij trof, ook u doordringen:...
Neem daarom, als ze zijn, deez' liederen aan!
Jacques Perk
uit: Mathilde/Een sonnettenkrans
opgenomen in Verzamelde gedichten,
De Arbeiderspers, Amsterdam 1957
Tiba.
Dit gedicht uit het item "raad de dichter" ook hier geplaatst
Terug naar “Gedichten O-P-Q/R”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 6 gasten