Gwij Mandelinck (ja)

Van Marcel van Maele t/m Roger Nupie
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Gwij Mandelinck (ja)

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:08

Leestafel heeft toestemming (via tiba) van Gwij Mandelinck om zijn gedichten te plaatsen.



Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op Za Feb 28, 2009 19:46, 1 keer totaal gewijzigd.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:09

Geplaatst: 07 mei 2006 08:34 pm

Ik heb het hele forum afgezocht en ook het archief, maar kan niks over deze dichter vinden. Toch weet ik zeker dat ik minstens 1 gedicht (misschien meer) van deze dichter geplaatst heb (staat aangeduid in de bloemlezing), m.n. Spraakzaam in de spreuken I. Kijk ik er nu over?
Of is het alweer een van die gedichten die met de forumcrash nov. 2005 verdwenen zijn?

Ik wacht nog even met het opnieuw plaatsen van dit gedicht, tot de toestemming verkregen is.
Een mail met de vraag is onderweg.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:10

eplaatst: 08 mei 2006 05:10 pm

En al antwoord... en mét toelating :D :D :D

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:10

Geplaatst: 08 mei 2006 05:22 pm

Geweldig!!!!!!!!!!!!

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:11

Geplaatst: 09 mei 2006 04:26 pm

Spraakzaam in de spreuken

I

In het dialekt van een mus hoor ik
mijn moeder roepen; verdwaald tussen
de bloemen moet ik haar zoeken. Purper
valt haar mantel op het koningskruid.

Zij is mijn moeder: hoe bedrijvig
waren de mieren in het handwerk
van haar vreugde.

Ik heb mij vaak in haar huis betrapt.

In niets werd zij misleid: aan de wijnkleur
van de daken was de liefde te herkennen.

Nu wiedt zij een hemel van kers
en radijs, op zachte knieën maakt zij
onderscheid tussen waarheid en leugen.
En waar zij van loutere goedheid spreekt,
wordt haar tong met laurier belegd.

Een zachtere regel heeft de liefde niet.

Gwij Mandelinck
uit: De wijzers bij elkaar, 1974

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:12

Geplaatst: 09 mei 2006 04:31 pm

Wat een prachtig gedicht is dit!
Een ode aan de moeder van de zoon die reeds het huis uit is, maar er vaak aan terugdenkt:
'Ik heb mij vaak in haar huis betrapt"

Hij bekleedt haar met purper (een koninklijke kleur)...haar mantel valt purper op het koningskruid (basilicum in bloei?)

Code: Selecteer alles

Purper
valt haar mantel op het koningskruid


Mooi gedicht om nog veel meer in te ontdekken.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:12

Geplaatst: 11 mei 2006 04:15 pm

Een zachtere regel heeft de liefde niet.


is een allerprachtigst eindvers!

Ik heb momenteel de bundel "De buitenbocht".
Ben er nog niet toe gekomen om erin te lezen. Zit wat krap van tijd.

Hopelijk volgende week iets minder druk.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:13

Geplaatst: 12 mei 2006 09:59 am

Wat een prachtig gedicht!

Groetjes,
Sarah

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:13

Geplaatst: 12 mei 2006 03:25 pm

Ja ik vind het ook zo'n prachtig gedicht. Er zit ook veel in.
Zondag is het moederdag in Vlaanderen, past bij die dag!

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:14

Geplaatst: 15 aug 2006 12:47 pm

Pijnbank

Je strijkt. Terwijl je voet naar binnen staat
gedraaid, lijk je ingekeerd te zijn.
Zodra je mij bedreigt gaan neus en lip omhoog.
Die geven tanden bloot. Je hoofd wordt rood

en je besprenkelt breed het pak
waarin ik zat. Je heetste binnenkant
komt stomend op mij neer. Een pijnbank
is die plank, je zet me naar je hand.


Gwij Mandelinck
uit: Overval,
De Arbeiderspers 1997

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:14

Geplaatst: 17 aug 2006 09:25 am

Gaat dit gedicht nu over strijken met een stoomstrijkbout?

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:15

Geplaatst: 17 aug 2006 12:19 pm

Ja, volgens mij wel.
De vrouw strijkt het pak van de dichter.
Hij observeert haar terwijl ze strijkt en voelt ahw de hete stoom op zich:
"je heetste binnenkant komt stomend op me neer"

Zo begrijp ik het toch.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:16

Geplaatst: 17 aug 2006 02:35 pm

Ik dacht eerst dat hij het over de stoomstrijkbout en het pak zelf had.
Je heetste binnenkant komt stomend op me neer. (bout)
En een pijnbank is die plank, je zet me naar je hand (pak)

maar dan kwam ik niet uit:
Zodra je mij bedreigt gaan neus en lip omhoog.
Die geven tanden bloot. Je hoofd wordt rood


Je hoofd wordt rood dacht ik is het lampje dat gaat branden.
Maar die neus en lip en tanden kwam ik niet uit.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:17

Geplaatst: 18 aug 2007 08:21 am

Mijn moeder is niet ver: ik zoek de losse
steen waar zij haar sleutel bergt.

Steeds trekt haar ijver wijze lessen
uit de tuin: van rijpen proeft zij
het gewicht; de stengel sparend
gaat de aardbei liggen.

In de kring van haar hofhouding
munt zij weer hoog in zorgen uit.

Ik ken de wijding van haar hand:
voor het strijken sprenkelt zij de was;
ik hoor een wonderlijk gerucht
als zij de horren uit de ramen neemt.

Gewoon van dienen buigt zij diep:
zij punt de veters in haar mond,
voor zij het laatst haar schoenen rijgt.

Van halve dingen leeft mijn moeder niet:
al maanden ligt het veergeld op de kast.
De postduif cirkelt met een dreigbrief
rond het huis: over de kaap der jaren

rolt de handkar van de dood.

Gwij Mandelinck
uit 'De wijzers bij elkaar '
Orion Brugge 1974

Leni

uit het item "raad de dichter" ook hier geplaatst. Tiba

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:18

Geplaatst: 18 aug 2007 05:05 pm

Van halve dingen leeft mijn moeder niet:
al maanden ligt het veergeld op de kast.
De postduif cirkelt met een dreigbrief
rond het huis: over de kaap der jaren

rolt de handkar van de dood.


Mooi, deze eindstrofe en slotregel.

De moeder is gewend altijd alles voor elkaar te hebben, zodat ze maar voorbereid is op wat er ook maar komen gaat.

Zo ook op haar eigen sterven: al maanden ligt het veergeld klaar.

Veergeld is de munt die de oude Grieken moesten meegeven aan Cheiron, die oude veerman die hen overzette over de rivier de Styx naar Hades, het rijk waar de doden verbleven.
De Grieken begroeven hun doden daarom ook met veergeld, een muntje (obol) op hun ogen of tong.

De postduif cirkelt ook al rond met een brief, haar doodsbericht.
En de doodskar ratelt al over de keien....

Is de moeder sinds enige tijd ('maanden') ernstig ziek?
Of is het de angst van de zoon om haar ouderdom ('de kaap der jaren') en het onvermijdelijke verlies dat zal volgen?

Erg mooi ook dat de dichter de sfeer helemaal in het leven de vrouw houdt; zij leefde in de dagelijkse bezigheden van het gewone leven, dat was haar wereld, en zo zal haar sterven ook zijn.
Mooie symboliek. :)

Grada
_________________
'Do you think it's a whoozle?'

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:18

Geplaatst: 18 aug 2007 07:29 pm

Ik vind het ook een mooi en sfeervol gedicht, Ariadne, met daarin een aantal beelden, details, die een vertrouwde sfeer oproepen:
het geluid van de horren,
het sprenkelen van de was vóór het strijken

Beelden die door dit gedicht bij mij naar boven komen. De dichter had zovele andere kunnen kiezen, maar slaagt erin daardoor de herinnering aan vroeger op te roepen, zonder in cliché's te vervallen (voor zover ik weet toch, deze beelden las ik nog nergens).

Ik zit nog te kijken op de regels:
de stengel sparend/gaat de aardbei liggen

Dit vat ik nog niet. Gaat het over een zich buigen/toegeven/wijken als men beseft dat anders de stengel (relatie/gezin/familie?) breekt? Het moet te maken hebben met de zorgzaamheid van moeder...
Wat zie jij erin?

Het veergeld is ongetwijfeld een allusie op de tol die dient betaald te worden aan Charon, de veerman bij de oude Grieken (niet Cheiron, dat was een kentaur, kruidendeskundige en leermeester van Achilles, daarover hadden we het met Inge in "Griekse mythen en poëzie")

over de kaap der jaren/rolt de handkar van de dood

Gaat inderdaad over het onvermijdelijke verlies.
Aangezien een handkar, alweer zo'n beeld uit vroeger tijden, niet snel gaat, mag ik verhopen dat dit voor de dichter nog een lange tijd uitbleef.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:19

Geplaatst: 19 aug 2007 01:23 pm

van rijpen proeft zij
het gewicht; de stengel sparend
gaat de aardbei liggen.


Ik denk dat je de voorgaande regel er ook bij moet betrekken Tiba.
Zij voelt het gewicht van de aardbei en legt de aardbei weer voorzichtig neer zonder de stengel te breken. Ook hier weer het zorgend aspect.

Ik ken de wijding van haar hand:
voor het strijken sprenkelt zij de was


Mooi om de kerkelijke wijding door te trekken naar het sprenkelen van de was. De handeling zélf lijkt er inderdaad op.

De moeder zal oud zijn, en het onvermijdelijke eind zit er aan te komen.
Maar gewend als zij is alles te regelen heeft ze ook dit geregeld.
Het veergeld ligt klaar.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:20

Geplaatst: 19 aug 2007 09:56 pm

Steeds trekt haar ijver wijze lessen
uit de tuin: van rijpen proeft zij
het gewicht; de stengel sparend
gaat de aardbei liggen.


Dettie schrijft:

Zij voelt het gewicht van de aardbei en legt de aardbei weer voorzichtig neer zonder de stengel te breken.



Zij voelt het gewicht van de aardbei: ja dat zie je juist , denk ik

ze legt de aarbei weer voorzichtig neer, zonder de stengel te breken:

zou kunnen, maar er staat wel dat de aardbei gaat liggen (dus het zelf doet) en dat de moeder wijze lessen trekt uit de tuin: zou ze wijze lessen trekken uit wat ze zelf doet? Dat vind ik wat eigenaardig. Ik ben er nog niet uit.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:22

Geplaatst: 20 aug 2007 09:01 am

Steeds trekt haar ijver wijze lessen
uit de tuin: van rijpen proeft zij
het gewicht; de stengel sparend
gaat de aardbei liggen.


Zij heeft geleerd hoe zij kan kijken/voelen wanneer de aardbeien rijp zijn.
In haar ijver (het plukken van aardbeien) heeft zij geleerd wanneer de aardbei op zijn best is.

zou kunnen, maar er staat wel dat de aardbei gaat liggen (dus het zelf doet)


Ik denk dat dát juist poëzie is door te schrijven gaat de aardbei liggen Ze had ook kunnen schrijven de aardbei wordt neergelegd. Maar nu schrijft ze gaat de aardbei liggen.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:22

Geplaatst: 20 aug 2007 09:22 am

In haar ijver (het plukken van aardbeien) heeft zij geleerd wanneer de aardbei op zijn best is.



Ja dat is het, het is eenvoudig maar ik zag het niet goed 8) .

Ik denk dat dát juist poëzie is door te schrijven gaat de aardbei liggen Ze had ook kunnen schrijven de aardbei wordt neergelegd. Maar nu schrijft ze gaat de aardbei liggen.


Ja, dat had ik ook al overwogen, Dettie, dat het zo bedoeld is: de handeling die zij doet (de stengel neerleggen) wordt niet uitgedrukt, maar wel het gevolg: de stengel gaat liggen. Dat zal het wel zijn.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:24

Geplaatst: 20 aug 2007 11:16 am

Oei oei! Charon was het natuurlijk! Cheiron is inderdaad een heel andere persoon.
Weet je, dat ik deze fout nu al mijn hele leven maak - nu ja, sinds school dan!
Ik zal het wel niet meer leren, nu, ruim dertig jaar later. :lol: :roll:

Voor mij is het een gedicht over de liefde en de eerbied voor de moeder, maar ook voor waar zij voor staat: een levenshouding van aandacht en dienen.

Zeker zijn ze geen clichés, de beelden die Mandelinck oproept.
Ik vind ze ook fris en heel aansprekend!

ik hoor een wonderlijk gerucht
als zij de horren uit de ramen neemt.


Die woorden 'een wonderlijk gerucht' bij zoiets 'alledaags' als het uitnemen van de horren vind ik echt een prachtige vondst!
Dat tilt de handeling naar een hogere dimensie... :)

Mooi is ook:

Ik ken de wijding van haar hand:
voor het strijken sprenkelt zij de was;


Door de aandacht van haar handelen wijdt ze de dingen om haar heen.
Een zeer aansprekende gedachte die ook terug te vinden is in veel religies, oud en nieuw...
Ik denk bijvoorbeeld aan 'de gedragscode' van de boeddhisten: Doe alles wat je doet met volledige aandacht.
Of aan de regels van sommige christelijke stromingen dat juist het allernederigste werk je het dichtst bij God brengt.
Zelf merk ik het ook ... door de dingen met aandacht te doen, kom je bij het wezenlijke. :)

Steeds trekt haar ijver wijze lessen
uit de tuin: van rijpen proeft zij
het gewicht; de stengel sparend
gaat de aardbei liggen.


Ik lees het zo:

De moeder trekt lessen uit haar tuin.

De eerste les begrijp ik eerlijkgezegd niet goed.
Ze voelt het gewicht van de vruchten in plaats van in het fruit te bijten.
Voor mij gaat die regel over 'rijpen' in het algemeen, niet alleen maar over de aardbeien.
De les is: Wat rijp is, heeft gewicht.
Maar wat wil dat zeggen?
Misschien gaat het ook wel over mensen?

De tweede les begrijp ik zo:
Eerst gewoon letterlijk: Aardbeien groeien aan lange dunne stengels die het gewicht van de vruchten nooit kunnen dragen. Daar zijn ze te zwak voor. Aardbeien rijpen dan ook liggende op de aarde, niet 'hangend' aan hun stengel.

De les is dan voor mij dat je het zwakke en breekbare moet sparen als je zelf de sterkere bent.
Een dienende houding is beter dan strijd of je ergens boven stellen.
Ook lees ik dat het beter is om mee te geven, zoals ook het ruizende riet meebuigt in de wind (Gezelle).

Bij deze regels:

over de kaap der jaren
rolt de handkar van de dood.


zie ik ook letterlijk een ouderwetse kar, waarmee in vroeger tijden de doden van huis werden opgehaald. Een letterlijk beeld dus.
En ja, het zal ook iets zeggen over de traagheid van de naderende dood.

:) Grada

_________________
'Do you think it's a whoozle?'

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:25

Geplaatst: 15 mei 2008 07:29 pm

In het dialect van een mus

In het dialect van een mus hoor ik
mijn moeder roepen; verdwaald tussen
de bloemen moet ik haar zoeken. Purper
valt haar mantel op het koningskruid.

Zij is mijn moeder: hoe bedrijvig
waren de mieren in het handwerk
van haar vreugde.

Ik heb mij vaak in haar huis betrapt.

In niets werd zij misleid: aan de wijnkleur
van de daken was de liefde te herkennen.

Nog wiedt zij een hemel van kers
en radijs, op zachte knieën maakt zij
onderscheid tussen waarheid en leugen.
En waar zij van loutere goedheid spreekt.
Wordt haar tong met laurier belegd.

Een zachtere regel heeft de liefde niet.

Gwy Mandelinck
Uit: De wijzers op elkaar
Orion, Brugge 1974

Helemaal begrijpen doe ik dit gedicht niet

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:26

Geplaatst: 09 sep 2008 05:56 am

Dettie
Volgens mij gaat dit gedicht over een moeder die meestal met overgave in haar tuin bezig is. Zij voorziet de gezinsgenoten van de produkten uit die tuin maar vooral van toewijding, zorg en liefde, het wijnrood van het dak!

Pieter
_________________
"Hoed u voor de literatuur. Gebruik de woorden die het eerst bij je opkomen" J.P. Sartre

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:26

Geplaatst: 10 sep 2008 06:18 am

Ja je hebt gelijk Pieter. Nu zie ik het ook. Ik zocht er te veel achter.

Dank je!

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 28, 2009 15:27

Geplaatst: 14 sep 2008 04:00 pm

Schitterend, dit gedicht!
'In het dialect van een mus', je moet er maar opkomen!
En het beeld van de wiedende moeder, maar met een purperen mantel.Ziet hij haar als een koningin? Niet toevallig kiest hij 'koningskruid',me dunkt.
Raadselachtig blijft voor mij:'in niets werd zij misleid'. Ik zou verwachten: werd ikmisleid.
Ik heb niet begrepen, Pieter, hoe jij het wijnrood van het dak interpreteert. Kun je dat nog verduidelijken?
Ik vind in elk geval de beelden prachtig en t'is een en al lofzang op de moeder, maar zo mooi 'gedicht'.'t Doet mij aan psalmen denken, Een gedicht dat lang zal overeind blijven,denk ik.

mira


Terug naar “Gedichten M-N”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 12 gasten