Hanny Michaelis (ja uitgegeven door Van Oorschot)

Van Marcel van Maele t/m Roger Nupie
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Hanny Michaelis (ja uitgegeven door Van Oorschot)

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:15

Poezie-Leestafel heeft toestemming (gedogen) van uitgeverij Van Oorschot om de gedichten van Hanny Michaelis te plaatsen.
(maar geen hele bundels)

Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op Za Feb 14, 2009 20:29, 1 keer totaal gewijzigd.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:25

Geplaatst: 15 jan 2005 11:15 am

HET MEISJE

Ben ik na jaren nog het kind gebleven
dat zich, door lente's toverlicht verblind,
liet vangen door de speelse voorjaarswind
als hoog boven haar hoofd de wolken dreven?

Ben ik nog steeds het argeloze kind
dat zich aan zon en wind kan overgeven?
Is het dezelfde band waarmee dit leven
mij aan een wereld vol geheimen bindt?

Weer laat ik door de voorjaarswind mij vangen,
weer dwaal ik als een kind door lentes land,
verblind van licht, met overbloosde wangen.

Maar 'k heb mijn onbevangenheid verpand-
diep in mij laait de vlam van het verlangen:
een vuur dat niet in kinderen ontbrandt.

Hanny Michaelis
Uit: Verzamelde gedichten
Van Oorschot 1996

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:26

Geplaatst: 15 jan 2005 11:22 am

Toen ik nog leefde
in het heelal van je armen
en ademde door je huid,
stond het geheimschrift
van de sterren
in je ogen geopenbaard.
De witgouden bal van de zon
rolde de hemel rond
en de maan was een abrikoos
in de schaal van de nacht.

Maar nu
drijven sponzige wolken
over de stad. Huizen onwankelbaar
belemmeren het uitzicht.
Langs rechtlijnige straten
slaapwandel ik door de dag
met de regen van nu in mijn haren
en de steen van toen om mijn nek.


Hanny Michaelis
uit: Water uit de rots,
Van Oorschot 1957

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:26

Geplaatst: 16 mrt 2005 10:31 am

Toen je mij met lichte
vingertoppen behoedzaam
en toegewijd als braille las,
legden leeuwen en tijgers
hun kop op de poten
en sliepen in, slangen rolden
zich op en zelfs de schorpioen
trok zich terug. Verlost
haalde ik adem, ik voelde
je hart tegen het mijne kloppen
en in mijn binnenste werd het stil
als in de lege kerk vlak voor
het ogenblik waarop het orgel
zijn triomfantelijke stem verheft.

Hanny Michaelis
uit: Wegdraven naar een nieuw Utopia,
van Oorschot 1971

Tiba.

Laatst aangepast door tiba op 12 apr 2006 05:44 pm, in totaal 1 keer bewerkt

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:29

Geplaatst: 27 dec 2005 03:09 pm

Herfst

De bomen roesten in het zieke licht
langs somber in zichzelf gekeerde grachten.
In wilde, stormdoorvlaagde regennachten
vertoont de maan een bleek, behuild gezicht

boven de lege straten, smalle schachten
waar in een onverbiddelijk gericht
de zomer langzaam voor het najaar zwicht,
terwijl de huizen op het einde wachten.

Tegen de morgen is de strijd beslecht.
Een vage geur van heimelijk bederven
heeft aan de moede wind zich vastgehecht.

Tussen een handvol dunne zonnescherven
heeft zich de zomer moeizaam neergelegd
om eenzaam en onopgemerkt te sterven.

Hanny Michaelis
uit 'Verzamelde gedichten' (1996)

Stond bij de herfstgedichten, ook even hier gezet
Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:30

Geplaatst: 14 jan 2006 09:21 pm

Eindelijk verlost
van de frivole zomer
met zijn schijngestalten
en luchtkastelen, fonkelend
in het valse licht
van loze verwachtingen,
heradem ik bij de komst
van het najaar, koel
als je handen om mijn gezicht,
grijs en zachtmoedig als je ogen
in de schaarse momenten
dat je mij toelaat
tot de ingesneeuwde grot
waar je stem met zijn echo verkeert
en je spiegelbeeld roerloos rijst
in het ijs dat niet smelten wil.

Hanny Michaelis
uit Tegen de wind in
Van Oorschot (1962)
Opgenomen in verzameld werk 2006

grijs en zachtmoedig als je ogen
in de schaarse momenten
dat je mij toelaat
tot de ingesneeuwde grot
waar je stem met zijn echo verkeert
en je spiegelbeeld roerloos rijst
in het ijs dat niet smelten wil.


Ja daar valt toch niets meer aan toe te voegen, zo mooi gezegd!

Dettie

Laatst aangepast door Dettie op 04 dec 2006 12:00 pm, in totaal 1 keer bewerkt

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:32

Geplaatst: 14 jan 2006 09:47 pm

Met de jaren
Moet er veel worden weggegooid.
De gedachte bijvoorbeeld
Dat geluk mild is en duurzaam
Iets als een zuidelijk klimaat
In plaats van een blikseminslag
Die levenslang gekoesterde
Littekens achterlaat.

Hanny Michaelis
Uit Onvoorzien
van Oorschot 1966
(Opgenomen in verzamelde gedichten 2006)

Dettie


Laatst aangepast door Dettie op 04 dec 2006 11:58 am, in totaal 1 keer bewerkt

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:32

Geplaatst: 14 jan 2006 09:49 pm

Laatste gedicht stemt wel tot nadenken...

Tiba

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:33

Geplaatst: 03 apr 2006 11:23 am

Onbekommerd toont Amsterdam
haar rotte gebit, haar aan aardgas
stervende bomen, haar onrein water
waarin de zon zich weerkaatst.
Uit ontelbare vervuilde neusgaten
blaast ze kwaadsappige dampen
over haar daken vol televisie-antennes
en duiven, waarboven de hemel
licht wordt en weer donker, sterren
balanceren een paar minuten op de spits
van een kerktoren, carillons
mengen hun valse stemmen in
de oorverdovende musique concrète
van auto's, ambulances, pneumatische
boren, sloophamers, hei-installaties
en overal kruipen mensen in en uit
de schulp van hun huis, hun krot,
hun dierbare, gehate puinhoop.


Hanny Michaelis
uit: Wegdraven naar een nieuw Utopia,
Van Oorschot 1971

Tiba.

Uit het thema "gedichten over de stad/steden" ook hier geplaatst.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:34

Geplaatst: 05 jan 2007 12:10 pm

Het is gruwelijk.
Alles begint opnieuw
alsof er niets
gebeurd was.

In stekelige takken
kabaal van vogels.
Piepend en krassend zet
het voorjaar in. De wind
plukt aan ontstemde snaren
van hoop en begoocheling.

Er is niets
gebeurd. Alles begint
opnieuw. Het is
gruwelijk.

Hanny Michaelis.
Uit: Onvoorzien.
Amsterdam, Van Oirschot, 1966.

Librije

uit: Raad de dichter ook hier gezet

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:35

Geplaatst: 12 apr 2007 07:42 am

Het Kind

Sedert de droomspin mij omspon
met duizend parelende webben,
zie ik hem spelen in de zon,-
het kind dat wij nooit zullen hebben.

Zijn ogen die het zonlicht vangen,
zijn klaar en helder als kristal
en onvertroebeld door verlangen:
ogen van voor de zondeval.

Hij glimlacht schuldeloos en wijs.
Zijn vogelstem streeld licht mijn oren.
Zijn wereld is het paradijs,
want hij is rein en ongeboren.

Ik mag mijn armen niet uitstrekken,
hem smekend met mij mee te gaan.
Waarom ook zouden wij hem wekken
tot een ontluisterd, aards bestaan?

Nimmer zal hij behoren bij
de uitgebloeiden, de verdorden
en nimmer lijden zoals wij
die nooit zijn ouders kunnen worden.

Hanny Michaelis
Uit "Het onkruid van de twijfel" een keuze uit eigen werk,
Van Oorschot, Amsterdam 1989.

Lizzy

(stond bij raad de dichter)

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:35

Geplaatst: 21 apr 2007 08:16 pm

Wanneer ik alles had geweten ...

Wanneer ik alles had geweten
die avond toen de palmen zwart als inkt
hun spitse vingers sierlijk spreidden
tegen het uitgloeiende blauw
van een satijnen hemel -
wanneer ik alles had geweten
dan had ik me niet aan je vastgeklemd
toen uit de donkere doodstille zee
de maan omhoog kwam klimmen -
wanneer ik toen geweten had
dat wij elkaar zouden vervloeken
om een geluk dat dood geboren werd,
dan was ik van je weggevlucht
tot waar de maan het water raakte
en ik teruggleed in de schoot
waaraan ik eens ontsprongen ben.


Hanny Michaelis
uit: Water uit de rots,
G.A. van Oorschot, Amsterdam 1957

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:36

Geplaatst: 22 apr 2007 06:22 am

Oei, wat een somber/triest gedicht, maar wel mooi.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:36

Geplaatst: 23 apr 2007 08:22 am

wanneer ik toen geweten had
dat wij elkaar zouden vervloeken
om een geluk dat dood geboren werd,


Ja dit is heftig en heel erg persoonlijk.
Ik vind dit een "pijnlijk" gedicht.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:37

Geplaatst: 18 jun 2007 10:25 am

Op het witte kussen je gezicht
leeg en ontspannen
als water in de zomermorgen
wanneer de wind slaapt
en het licht op zijn tenen
door de hemel loopt.

Terwijl ik je heimelijk
bespiedde, bang van ontzag,
zoals men kijkt naar oeroude
afgodsbeelden, openden
je ogen zich om je mond
ontwaakte een glimlach
zo zacht en schuldeloos
dat ik zou zijn neergeknield
met mijn hoofd in je schoot
als ik gedurfd had.


Hanny Michaelis (1922-2007)
uit: Water uit de rots
(Van Oorschot 1957)

Vorige week is Hanny Michaelis overleden.
Vandaar, ter herdenking, een gedicht van haar geplaatst.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:37

Geplaatst: 18 jun 2007 05:52 pm

Dat Hanny Michaelis overleden is, wist ik niet.
Het doet altijd iets als een dichter overleden is. Moeilijk om uit te leggen, want ook bij nabestaanden heb je dat.
Misschien omdat dichters van zichzelf geven? Als ze dan overlijden, treur je om wat je van hen las, van hen gelukkig bewaard bleef?

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:38

Geplaatst: 18 jun 2007 07:33 pm

Op de site www.gedichtvandeweek.nl stond haar overlijdensadvertentie.
Heel mooi.
Ik wist niet dat ze joods was. Wel dat ze ooit met Gerard Reve was getrouwd (van 1948 tot 1959).

Zou dit een bestaand gedicht zijn, of zou ze het speciaal voor deze aankondiging hebben geschreven?

Een dichter gaat volgens mij nooit echt dood, naar leeft voort in zijn/haar gedichten. Ik denk er bijvoorbeeld bij de gedichten van Herman de Coninck nooit aan dat hij er niet meer is, ze léven zo. Al schrok ik destijds wel omdat zijn dood zo onverwacht kwam, op straat in Lissabon.

Cat

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:39

Geplaatst: 18 jun 2007 09:42 pm

Dit is wel een gedicht dat aan de ribben blijft plakken:

totdat ze werden ingelijfd
bij de legendarische zes miljoen


en over het juiste aantal wordt dan nog gediscussieerd!

en verder:
... Straks
ben ik er ook niet meer. Dan
zal het zijn alsof wij drieën
nooit hebben bestaan


Dat zijn regels die treffen, pijn doen, maar toch kunnen we ons troosten met haar verzen. Die zijn er nog. Waarbij de bedenking, hoelang nog...

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:39

Geplaatst: 18 jun 2007 11:09 pm

tiba schreef:
Dat zijn regels die treffen, pijn doen, maar toch kunnen we ons troosten met haar verzen. Die zijn er nog. Waarbij de bedenking, hoelang nog...


Tiba.


Schrijver/beeldend kunstenaar Jan Wolkers zei onlangs bij Pauw & Witteman dat hij zijn oeuvre zag als 'een voetstap die geen echo achterlaat'.
Mooi hè?

(Gevraagd werd of hij wel eens nadacht over de onvergankelijkheid of vergankelijkheid van zijn werk als hij er niet meer zal zijn.)

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:40

Geplaatst: 19 jun 2007 08:39 am

ja prachtig gezegd!

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:40

Geplaatst: 07 nov 2008 03:39 pm

Voor de liefste

Word wakker in de vroege voorjaarsmorgen,
open je ogen in het grijze licht.
Voel je een ogenblik verlost van zorgen
en glimlach als een kind, bevrijd van plicht.

Glimlach en raak het lichtend spoor niet bijster
dat leidt naar een betoverend verschiet.
Wees stil: buiten huldigt de eerste lijster
de wereld in een overmoedig lied.

Hij zal je hart loszingen uit het puin
van halfontluisterende herinneringen,
en neer doen strijken in de verre tuin
waar het geluk fonteinen doet ontspringen.

In deze tuin zal het mijn hart ontmoeten -
twee speelse vlinders in de zonneschijn.
Verheerlijkt zullen zij elkaar begroeten
en onuitsprekelijk gelukkig zijn.

Hanny Michaelis
Uit: Verzamelde gedichten
Van Oorschot 1996

Laatst aangepast door Dettie op 08 nov 2008 12:42 pm, in totaal 1 keer bewerkt

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:41

Geplaatst: 08 nov 2008 10:51 am

Een gedicht dat hoop wil geven :) .

Dettie, moet de 12de regel niet zijn: doet ontspringen?

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:41

Geplaatst: 08 nov 2008 12:05 pm

Nee het is geen doet Tiba.

Het zal het hart neer doen strijken.

Ik zat te denken onder het typen aan jou. Ik dacht Tiba vindt dit vast niet mooi omdat het rijmt.

groetjes
Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:42

Geplaatst: 08 nov 2008 12:19 pm

Dettie schreef:
Nee het is geen doet Tiba.

Het zal het hart neer doen strijken.

Ik zat te denken onder het typen aan jou. Ik dacht Tiba vindt dit vast niet mooi omdat het rijmt.

groetjes
Dettie



Ik bedoel de volgende regel, Dettie: "doet" ontspringen, toch?

Tiba, die ondertussen rijmende gedichten heeft leren waarderen :) .

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 14, 2009 20:43

Geplaatst: 08 nov 2008 12:42 pm

Haha, ja je hebt gelijk, ik kan al niet meer tellen ook! :shock:

Dettie


Terug naar “Gedichten M-N”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 16 gasten