* Rutger Kopland (ja uitgegeven bij Van Oorschot)

Van Pierre Kemp t/m Roel Richelieu Van Londersele
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Dec 23, 2009 13:12

er bewoog iets eindeloos

Dat is wel weer erg prachtig. Het hele gedicht draagt die 'eindeloze' sfeer uit. Deels door de vele herhalingen die Kopland gebruikt, niet alleen die, die Pieter noemde denk ik.
Groene, blauw-groene.
dun, lila, oudgeworden licht - het licht dat oude lila houdt
Het bewoog destijds, er bewoog iets eindeloos
enz.

Ik denk dat iedereen wel van die mooie momenten kent dat alles op zijn plaats lijkt te vallen. Je zit ergens en alles is goed
(en het kwam, het kwam maar,
dit was geluk.
)

Jammer dat Kopland het mooie kapot maakt met de regels... en een verlangen, dat dit moment voorbijgaat

Dettie

mira
Berichten: 616
Lid geworden op: Za Feb 07, 2009 20:10

Berichtdoor mira » Wo Dec 23, 2009 18:11

Baai

Het blijft en het blijft maar, het gaat
niet voorbij: een geel strand met lege stoelen,
een groene en blauw-groene zee met scheepjes,
grijzige bergen rondom, en over dit alles
een dun, lila, oudgeworden licht

Het bewoog destijds, er bewoog iets eindeloos,
het was het ademen van de zee, het zachte schuren
van de scheepjes aan hun ankers, het langzaam
zwarter worden en verdwijnen van de baai:
er moest iets komen en het kwam, het kwam maar,
dit was geluk.

Blijft over iets roerloos, een moment waarin
het strand verlaten is, de zee stilgevallen,
de ankerkettingen zwijgen, het licht dat oude
lila houdt, en niets verdwijnt- waarin
de baai daar ligt zoals hij is, voorgoed

en een verlangen, dat dit moment voorbijgaat

Rutger Kopland


Wat mij in eerste instantie aantrekt in dit gedicht is het tere, het broze.
Zoals een pointillist met zorg de verf, de tere stippen aanbrengt, zo rijgt de dichter hier de woorden.
Melancholie ademt uit elke strofe, melancholie, gehuld in een diffuus lila licht.

De beginregel roept meteen al het deinen van de zee op, zonder dat het echt over de zee gaat.
Bedoelt de dichter: het beeld van de baai, het strand, ...dat beeld blijft maar hangen, komt steeds weer? Of is het de tijdeloosheid van het landschap?

en over dit alles
een dun, lila, oudgeworden licht


Prachtig!

Kopland, een schilder met woorden. Een meester in sfeerschepping.
Melancholie, maar subtiel (zo kan ik nog even doorgaan).

Later meer.

mira
Laatst gewijzigd door mira op Do Dec 24, 2009 11:25, 1 keer totaal gewijzigd.

PieterD
Berichten: 505
Lid geworden op: Zo Feb 15, 2009 10:15
Locatie: Den Bosch

Berichtdoor PieterD » Wo Dec 23, 2009 22:14

Dettie schreef:
PieterD schreef:Ofschoon men elkaar op heel veel punten begrijpt en aanvoelt zijn er ineens aanleidingen om sterk van mening te verschillen. Let in mijn nieuwe gedicht eens op de eerste en tiende regel, die herhaling, de regel is op zichzelf al lelijk, en dan ook nog die herhaling.
Dit neemt niet weg dat ik de laatste regel erg mooi vind.
Hg. Pieter


Kun je ook vertellen waarom je dat lelijk en mooi vindt Pieter?

Dettie
die dit bericht niet gezien had, we plaatsten bijna gelijktijdig!


Je krijgt antwoord, Dettie, maar ik ben momenteel een beetje uitgeput na een verbouwing en meteen erachteraan een dagje winterefteling met drie kleinkinderen. Maar je vraag dwingt tot diep nadenken evenals jullie commentaren op het gedicht Baai.
Pieter

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Dec 24, 2009 11:27

haha een gedicht dwingt altijd tot diep nadenken Pieter! :D

Dettie

PieterD
Berichten: 505
Lid geworden op: Zo Feb 15, 2009 10:15
Locatie: Den Bosch

Berichtdoor PieterD » Do Dec 24, 2009 17:46

Dettie schreef:haha een gedicht dwingt altijd tot diep nadenken Pieter! :D

Dettie


IK til het even over het kerstfeest heen, Dettie. Goede dagen! :lezen:
Pieter

PieterD
Berichten: 505
Lid geworden op: Zo Feb 15, 2009 10:15
Locatie: Den Bosch

Berichtdoor PieterD » Ma Dec 28, 2009 17:03

PieterD schreef:
Dettie schreef:
PieterD schreef:Ofschoon men elkaar op heel veel punten begrijpt en aanvoelt zijn er ineens aanleidingen om sterk van mening te verschillen. Let in mijn nieuwe gedicht eens op de eerste en tiende regel, die herhaling, de regel is op zichzelf al lelijk, en dan ook nog die herhaling.
Dit neemt niet weg dat ik de laatste regel erg mooi vind.
Hg. Pieter


Kun je ook vertellen waarom je dat lelijk en mooi vindt Pieter?

Dettie
die dit bericht niet gezien had, we plaatsten bijna gelijktijdig!


Je krijgt antwoord, Dettie, maar ik ben momenteel een beetje uitgeput na een verbouwing en meteen erachteraan een dagje winterefteling met drie kleinkinderen. Maar je vraag dwingt tot diep nadenken evenals jullie commentaren op het gedicht Baai.
Pieter


Baai

Het blijft en het blijft maar, het gaat
niet voorbij: een geel strand met lege stoelen,
een groene en blauw-groene zee met scheepjes,
grijzige bergen rondom, en over dit alles
een dun, lila, oudgeworden licht

Het bewoog destijds, er bewoog iets eindeloos,
het was het ademen van de zee, het zachte schuren
van de scheepjes aan hun ankers, het langzaam
zwarter worden en verdwijnen van de baai:
er moest iets komen en het kwam, het kwam maar,
dit was geluk.

Blijft over iets roerloos, een moment waarin
het strand verlaten is, de zee stilgevallen,
de ankerkettingen zwijgen, het licht dat oude
lila houdt, en niets verdwijnt- waarin
de baai daar ligt zoals hij is, voorgoed

en een verlangen, dat dit moment voorbijgaat

Laat ik eerst even zeggen dat dit uitsluitend mijn mening is en als ik hieronder bijvoorbeeld schrijf : Het is zo dat… dat ik dan bedoel: Ik vind dat… Ik spreek dus nooit voor anderen als ik dat er niet expliciet bijzet. Ik heb met opzet de reacties van Dettie en Mira niet opnieuw gelezen; dit om niet voor het weergeven van mijn eigen opvatting te worden beïnvloed. Dat lezen wil ik pas doen als ik die opvatting hieronder geplaatst heb. Ik ben erg benieuwd naar de verschillen.

Om achteraf uit te leggen wat je na een eerste lezing mooi en niet mooi vindt is bijna niet mogelijk omdat de spontaniteit dan weg is en er weer van alles door je hoofd is gegaan. Over de eerste regel zou ik denk ik niet gevallen zijn als er niet 9 regels later weer praktisch eenzelfde regel was gekomen. En die regel staat me verschrikkelijk tegen; psychologisch zal het misschien kloppen: er is een situatie die tot een geluksgevoel moet leiden volgens het programmaboekje dat in ons is ingebouwd: er is rust, er is een mooi uitzicht, en er zijn rustgevende geluiden.
Maar de tiende regel is zo verschrikkelijk week, onstoer, divanliggerig en onpoëtisch. Hij roept allerlei onwelgevallige associaties op waarop ik niet verder in wil gaan.

Wat het hele gedicht betreft: de dichter probeert te beschrijven hoe ooit bij hem een geluksgevoel tot stand is gekomen. Hij doet dat met realistische beschrijvingen van een uitzicht, het licht, de geluiden, terwijl hij af en toe poëtisch probeert te zijn met bijvoorbeeld: een dun, lila, oudgeworden licht, wat dat dan ook moge zijn. OK, daarover kunnen de smaken verschillen.
Maar dan die laatste regel: hij haalt alles op een overweldigende manier onderuit. Hij weet dat voor volwassen, bewust denkende mensen een absoluut geluksgevoel niet kan bestaan. Er is altijd het besef van het tijdelijke, het verdriet van het verleden, de angst voor de toekomst, het mededogen voor anderen, de onvolmaaktheid van zichzelf en de wereld. Daarom is hij eerlijk: hij verlangt dat het moment voorbij gaat, dat het niet bestaat. Dat hij weer met beide benen op de grond komt. Daarom vind ik dit een geslaagd gedicht. Ook de stijl en het ritme van het gedicht zijn voorbeeldig. Behalve die twee regels dus.

Pieter

mira
Berichten: 616
Lid geworden op: Za Feb 07, 2009 20:10

Berichtdoor mira » Ma Dec 28, 2009 20:05

Indrukwekkend antwoord, het wachten zeker waard :) .

Een paar losse reacties.
Of een eerste lezing zo belangrijk is, weet ik niet. Men kan inderdaad met sommige gedichten direct een affiniteit hebben (maar later kan die indruk bijgesteld worden), andere gedichten laten zich pas geleidelijk ontsluieren, men moet ze lezen en herlezen, ik weet niet of het ene beter is dan het andere.

De eerste regel, die vind ik gewoon mooi. De herhaling geeft nadruk, het enjambement versterkt nog het gevoel van 'uitzien naar'.

De tiende regel, tja ik weet het niet (meer), maar dat gaat dan over één regel.

Je interpretatie van de laatste regel vind ik heel clever, ik kon er niet goed weg mee.
Hij klinkt alleszins paradoxaal aan hetgeen voorafgaat.
Wellicht heb je het gedicht beter begrepen dan ik :) !

mira

Elke
Berichten: 4
Lid geworden op: Wo Nov 03, 2010 12:32

Berichtdoor Elke » Wo Nov 03, 2010 12:39

Beste mensen,

Ik en een klasgenoot moeten voor ons examen een gedicht analyseren. We hebben het gedicht van Rutger Kopland, Zomertje toegewezen gekregen. Uit de bundel Alles op de fiets.
Nu hebben wij een vraag aan jullie, zouden jullie ons kunnen helpen met het analyseren van dit gedicht. We hebben gezien op dit forum dat jullie hier erg goed in zijn.
Alvast vriendelijk bedankt!

Vriendelijke groet,
Elke

Elke
Berichten: 4
Lid geworden op: Wo Nov 03, 2010 12:32

Berichtdoor Elke » Wo Nov 03, 2010 12:40

ik zal het gedicht even bijvoegen!
Zomertje

's Morgens

Zomertje van opa met de wandelstok
uit Zwitserland, beslagen met piep-
kleine hertengeweitjes.

Nog ruikt zuiverheid zwaar naar
pepermunt, voelt warmte vreemd vroeg
aan je, alsof er van je wordt gehouden.

Zodat je dit leven lang boodschappen
zou willen doen. Een pensioen
zo langzaam dat het stilstaat.

's Middags

Over ijskoude limonade aan mijn werk-
tafel kijkend in de boomkruinen die
merkwaardig dichtbij zijn, gelach
en gerinkel in de tuin, overdacht hoe
het verlangen terugkeert naar juist
die situaties waarin je niet.

's Avonds

Opa zweeft in de lucht tussen de sterretjes.
Het is zo ingewikkeld en zo vaak veranderd
dat het eenvoudiger is te stellen dat alles
bij het oude bleef.

Treinen mompelen op het rangeerterrein,
als ze niet stil kunen staan, niet kunnen
rijden. Ook jij luistert denk ik. Waar je ligt
is het alsof de aarde een beetje beweegt,
zo donker is het.

Rutger Kopland
uit: Alles op de fiets

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Nov 03, 2010 14:32

Kun je vertellen wat voor jullie niet duidelijk is Elke?
Wat snappen jullie wel en wat niet?

Dettie

Elke
Berichten: 4
Lid geworden op: Wo Nov 03, 2010 12:32

Berichtdoor Elke » Wo Nov 03, 2010 17:59

Vooral de laatste strofe vinden we moeilijk om te begrijpen wat er mee bedoelt wordt. We hadden wel besloten dat de 2e strofe met het pepermuntje misschien iets te maken heeft met dat oudere mensen vaak pepermuntjes bij hebben om uit te delen. En dat dat dus een herinnering aan zijn opa is. Zodat hij altijd als hij de geur van pepermuntjes ruikt denkt aan zijn opa.

Lezer100
Berichten: 154
Lid geworden op: Do Aug 05, 2010 10:35
Locatie: Vlaanderen
Contact:

Berichtdoor Lezer100 » Wo Nov 03, 2010 19:49

Ik dacht aan het leven van de dichter, vol van herinneringen aan zijn grootvader. Daarbij stel ik mij dan morgen, middag en avond voor als ofwel verschillende levensfasen van de dichter, ofwel als verschillende levensfasen van de grootvader, die al overleden is (voortlevende tussen de sterren). Uit die treinen ben ik ook nog niet echt uit.

Lezer100

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Nov 04, 2010 16:09

Zomertje

's Morgens

Zomertje van opa met de wandelstok
uit Zwitserland, beslagen met piep-
kleine hertengeweitjes.

Nog ruikt zuiverheid zwaar naar
pepermunt, voelt warmte vreemd vroeg
aan je, alsof er van je wordt gehouden.

Zodat je dit leven lang boodschappen
zou willen doen. Een pensioen
zo langzaam dat het stilstaat.


Ik denk dat dit inderdaad herinneringen zijn aan opa. De dichter was denkelijk zelf nog een kind.
Wat ik er uit begrijp deed hij samen met opa boodschappen en dat vond hij leuk (zou z'n leven lang boodschappen willen doen). Opa had pepermuntjes bij zich. De dichter vindt nu nog dat zuiverheid zwaar naar pepermunt ruikt. Opa was zuiver, oprecht, eerlijk. De warmte van de zomer laat hem weer de liefde van zijn opa voelen. Het was kennelijk in dat zomertje allemaal helemaal goed. Opa met de pepermuntjes was er met zijn wandelstok en opa hield van hem.



's Middags

Over ijskoude limonade aan mijn werk-
tafel kijkend in de boomkruinen die
merkwaardig dichtbij zijn, gelach
en gerinkel in de tuin, overdacht hoe
het verlangen terugkeert naar juist
die situaties waarin je niet.


Kennelijk was het weer warm (ijskoude limonade)
Hier zit de oudere dichter in zijn werkkamer die kennelijk boven in het huis is. De kruinen (toppen) van de bomen lijken heel dichtbij.
Het laatste snap ik niet, het lijkt of er een stukje tekst ontbreekt.



's Avonds

Opa zweeft in de lucht tussen de sterretjes.
Het is zo ingewikkeld en zo vaak veranderd
dat het eenvoudiger is te stellen dat alles
bij het oude bleef.

Treinen mompelen op het rangeerterrein,
als ze niet stil kunnen staan, niet kunnen
rijden. Ook jij luistert denk ik. Waar je ligt
is het alsof de aarde een beetje beweegt,
zo donker is het.

Rutger Kopland
uit: Alles op de fiets


Opa is overleden en zweeft tussen de sterren. Je kunt van alles vertellen (over de dood?) maar uiteindelijk kom je weer op hetzelfde uit (de kringloop van het leven?) zodat het lijkt alsof alles bij het oude blijft. (leven en dood volgen elkaar steeds op)

Volgens mij schrijft Kopland daarna dat treinen praten (mompelen) als ze niet stil kunnen staan (er staat kunen) of rijden.
De treinen staan op een rangeerterrein. Dat is terrein waarop treinen worden samengesteld en opgesteld
( zie ook http://www.railpedia.nl/display/test/Rangeerterrein )
Ik denk dat de rangeerterreinen ook symbool staat voor het leven.
de dichter zegt dat opa ook luistert. Aan een treinstel worden wagons gekoppeld en weggehaald net als in het leven aan een stel kinderen gekoppeld worden en mensen overlijden.
Waar opa ligt lijkt het alsof de aarde beweegt zo donker is het.
Dit vind ik moeilijk. Bedoelt hij hier een soort reincarnatie (opnieuw geboren worden mee?)

wat denken jullie?
Misschien dat Lezer 100 nog wat aan kan vullen?

Dettie

P.S. hebben jullie de dichtbundel? Ik krijg de indruk dat het gedicht niet helemaal compleet is en op internet staat overal hetzelfde gedicht mét de fout (kunen) er in. Als jullie de bundel niet hebben kijk dan of de (school)bibliotheek het heeft. Je kunt dan vaak ook beter een gedicht plaatsen als je gedichten voor of na dit gedicht leest. Ik dacht namelijk dat Kopland in de bundel een soort herdenking aan opa (of zijn vader) heeft geschreven in meerdere gedichten. Misschien is dit gedicht dan ook beter te begrijpen.

Elke
Berichten: 4
Lid geworden op: Wo Nov 03, 2010 12:32

Berichtdoor Elke » Do Nov 04, 2010 21:00

Zoals jij het zegt klinkt het al een stuk logischer.
Dit gedicht klopt zo wel, Ik heb de complete dichtbundel niet, maar we hebben een aantal gedichten ervan die zijn gekopieerd uit de bundel. Wel gek inderdaad dit gedicht, omdat het steeds lijkt dat het niet compleet is. Waarom dat dan is weet ik ook niet. Dat het de drie levensfases van de dichter zijn is wel goed gevonden. Dat was moeilijk te ontdekken.
Die laatste regel is inderdaad moeilijk, reincarnatie zou mogelijk kunnen zijn?
Zelf dachten wij dat het misschien komt dat de grootvader er pas net ligt begraven, dus het moment wanneer iemand net op de begraafplaats komt te liggen, en er dus alleen een bergje zand overheen ligt en nog geen grafsteen. En dat het lijkt dat het nog beweegt omdat hij er nog niet aan kan wennen dat zijn opa nu dood is. Misschien ver gezocht maar dat is wat wij konden bedenken.

Elke

Lezer100
Berichten: 154
Lid geworden op: Do Aug 05, 2010 10:35
Locatie: Vlaanderen
Contact:

Berichtdoor Lezer100 » Vr Nov 05, 2010 09:44

Dettie schreef:Zomertje
wat denken jullie?
Misschien dat Lezer 100 nog wat aan kan vullen?

Ik kom hier vandaag of morgen nog even op terug, Dettie en Elke.

Lezer100

Lezer100
Berichten: 154
Lid geworden op: Do Aug 05, 2010 10:35
Locatie: Vlaanderen
Contact:

Berichtdoor Lezer100 » Vr Nov 05, 2010 13:17

Aansluitend bij de opmerkingen van Dettie wil ik hier nu al het volgende aan toe voegen.

1.Elk deel van het gedicht (morgen, middag en avond) bevatten een gedeelte waarin het over een derde gaat (opa, ik, opa), en een gedeelte waarbij iemand aangesproken wordt (ook al is dit in het middaggedeelte misschien niet zo evident - ik heb trouwens ook de indruk, dat hier iets ontbreekt).

2.Bij de treinen en het rangeerterrein moest ik vanochtend denken aan een oud reclamefilmpje (al weer een tijd geleden) waarbij het leven als een voortrollende trein wordt voorgesteld, waar bij elke halte mensen op- en afstappen (dit sluit aan bij jouw opvatting, Dettie).

3.De laatste verzen zie ik niet direct als een reïncarnatie (maar ik wil deze visie niet uitsluiten), maar gewoon als een ervaren van de begraafplaats van opa (de dood blijft wat angstaanjagend ?).

Lezer100

frederic
Berichten: 2
Lid geworden op: Vr Jun 17, 2011 21:15

Rutger Kopland (inhoud en vorm)

Berichtdoor frederic » Vr Jun 17, 2011 21:21

Beste mensen,
ik ben een leerling van het vijfde jaar en ik moet voor mijn mondeling examen Nederalands het volgende gedicht van Rutger Kopland bespreken aan de hand van inhoud en vorm.

Geen gezicht, geen handen, geen haar, en altijd
een ander. Het is weer de geur van een vreemde
mantel, zo dichtbij als die geur, maar ook zo
onzichtbaar, ook zo voorbij. Ik kijk naar de hei,

naar de mistige eenzame berkjes en denk hoe
ik het moet zeggen, hoe moet ik het zeggen dat,
ik ben weer gelukkig, weer net zo alleen als
vroeger, ik verlangde, en wist niet naar wie. Ze

had geen gezicht nog, geen haar en geen handen, ze
was altijd een ander, ze rook zo dichtbij maar zo
vreemd, als jij nu. Wie ben je, zeg ik, we hebben

samen een leven al achter de rug en nog moet ik
denken, liefste wie ben je. Ze neemt mijn hoofd
in haar handen en strijkt het haar uit mijn gezicht.

Het probleem is nu dat ik helemaal niet Poëtisch ben aangelegd en dat ik geen idee heb hoe ik hier aan zou moeten beginnen. Ik heb echt dringend hulp nodig

Alles tips zijn daarom zeer welkom en ik zou alle hulp ten zeertste apprecieren.

MVG,
Frederic
[code][/code]

Lezer100
Berichten: 154
Lid geworden op: Do Aug 05, 2010 10:35
Locatie: Vlaanderen
Contact:

Re: Rutger Kopland (inhoud en vorm)

Berichtdoor Lezer100 » Za Jun 18, 2011 08:39

frederic schreef:Beste mensen,
ik ben een leerling van het vijfde jaar en ik moet voor mijn mondeling examen Nederalands het volgende gedicht van Rutger Kopland bespreken aan de hand van inhoud en vorm.

Geen gezicht, geen handen, geen haar, en altijd
een ander. Het is weer de geur van een vreemde
mantel, zo dichtbij als die geur, maar ook zo
onzichtbaar, ook zo voorbij. Ik kijk naar de hei,

naar de mistige eenzame berkjes en denk hoe
ik het moet zeggen, hoe moet ik het zeggen dat,
ik ben weer gelukkig, weer net zo alleen als
vroeger, ik verlangde, en wist niet naar wie. Ze

had geen gezicht nog, geen haar en geen handen, ze
was altijd een ander, ze rook zo dichtbij maar zo
vreemd, als jij nu. Wie ben je, zeg ik, we hebben

samen een leven al achter de rug en nog moet ik
denken, liefste wie ben je. Ze neemt mijn hoofd
in haar handen en strijkt het haar uit mijn gezicht.

Het probleem is nu dat ik helemaal niet Poëtisch ben aangelegd en dat ik geen idee heb hoe ik hier aan zou moeten beginnen. Ik heb echt dringend hulp nodig

Alles tips zijn daarom zeer welkom en ik zou alle hulp ten zeertste apprecieren.

MVG,
Frederic


Frederic, we willen je natuurlijk wel helpen, maar wij verwachten wel dat je zelf ook enige inspanning levert. Qua vormgeving wil ik al wel kwijt, dat dit een sonnet is, ook al is niet aan alle klassieke regels voldaan.
Lezer100

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Jun 19, 2011 13:49

Op de site van de uitgever staat dit:

De zesde bundel van Rutger Kopland, Al die mooie beloften, verscheen in 1978 en beleefde tien drukken voordat hij in 2006 werd opgenomen in Verzamelde gedichten (derde druk 2020)
De bundel wordt besloten met de beschouwing ‘Over het maken van een gedicht’.


Geen gezicht, geen handen, geen haar, en altijd
een ander. Het is weer de geur van een vreemde
mantel, zo dichtbij als die geur, maar ook zo
onzichtbaar, ook zo voorbij. Ik kijk naar de hei,

naar de mistige, eenzame berkjes en denk hoe
ik het moet zeggen, hoe moet ik het zeggen dat,
ik ben weer gelukkig, weer net zo alleen als
vroeger, ik verlangde, en wist niet naar wie. Ze

had geen gezicht nog, geen haar en geen handen, ze
was altijd een ander, ze rook zo dichtbij maar zo
vreemd, als jij nu. Wie ben je, zeg ik, we hebben

samen een leven al achter de rug en nog moet ik
denken, liefste wie ben je. Ze neemt mijn hoofd
in haar handen en strijkt het haar uit mijn gezicht.

-
kennelijk gaat het gedicht dus over het maken van een gedicht
en hier kun je lezen hoe Rutger Kopland het gedicht maakte en wat hij er bij dacht.

http://www.poeziepodium.nl/Poezie-Eindhoven-Tip2.htm

http://www.poeziepodium.nl/Tip2_Kopland.pdf

Beter kun je het niet verklaard zien.

Dettie,
die wel denkt dat als je er een beetje moeite voor had gedaan je dit zelf ook wel had kunnen vinden op internet. (Het kostte mij nog geen 5 minuten om dit te vinden)

-

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Jul 02, 2011 10:39

Fredric,


21 juni had ik je dit bericht gestuurd maar ik zie nu dat het niet geopend is dus plaats ik het maar hier. Ik ben bang dat de examens al geweest zijn inmiddels. sorry.

Dit was m'n bericht.

Wanneer heb je mondeling examen?
Dan zal ik proberen voor die tijd antwoord te geven. Ik moet het ook in m'n vrije tijd doen dus kan niet aldoor gelijk iedereen antwoord geven, sorry.

Meld je nog even voor wanneer je uiterlijk antwoord moet hebben dan zal ik proberen zo duidelijk mogelijk antwoord te geven

Groetjes
Dettie

Tess
Berichten: 3
Lid geworden op: Za Okt 15, 2011 11:41

Re: * Rutger Kopland (ja uitgegeven bij Van Oorschot)

Berichtdoor Tess » Zo Okt 16, 2011 11:14

Hallo allemaal,
Hier weer een examenleerling die niet erg veel van een gedicht snapt. Ik moet voor Nederlands 3 gedichten analyseren en ik heb hier 3 gedichten van Kopland voor uitgekozen. Nu snap ik de eerste 2 gedichten wel maar dit gedicht vind wat lastiger:

De kunst van het doodgaan

Als het zover is - zal ik dan eindelijk
weten wat dat is, doodgaan
jezelf verlaten en weten
dat je nooit meer terugkeert

soms wanneer ik het koraal hoor
Nu komm' der Heiden Heiland
doorstroomt mij een vermoeden van
onontkombaar verlies-
maar wat geeft het

bij het zien van een uitzicht over bergen
een verte die verdwijnt in zichzelf
kan ik worden bevangen door een huiver
voor de eenzaamheid die mij wacht -
maar wat geeft het

er is wel eens zo'n avond dat over het gras
in de tuin het mooiste licht strijkt
dat er is: laat laag licht
en dat ik denk: dit was het dus
en het komt nooit meer terug-
maar wat geeft het

ik hoop dat dit het is want ik ben bang
dat het anders zal zijn


Rutger Kopland
Uit:Een man in de tuin

Wat ik er tot nu toe uit kan halen is dat de persoon zich probeert voor te stellen hoe de dood zal zijn, volgens deze persoon betekent dood verlies en eenzaamheid. Daarnaast ziet hij zelf ook in dat zolang hij nog niet dood is, hij niet zal weten wat de dood precies inhoudt.

Zouden jullie mij misschien wat meer kunnen vertellen over wat dit gedicht betekent. Vooral van de middelste 3 strofen begrijp ik niet veel dus als jullie mij hier wat over uit zouden kunnen leggen zou ik dat erg fijn vinden.

Groetjes Tessa

Lezer100
Berichten: 154
Lid geworden op: Do Aug 05, 2010 10:35
Locatie: Vlaanderen
Contact:

Re: * Rutger Kopland (ja uitgegeven bij Van Oorschot)

Berichtdoor Lezer100 » Ma Okt 17, 2011 13:04

Tess schreef:De kunst van het doodgaan

Als het zover is - zal ik dan eindelijk
weten wat dat is, doodgaan
jezelf verlaten en weten
dat je nooit meer terugkeert

soms wanneer ik het koraal hoor
Nu komm' der Heiden Heiland
doorstroomt mij een vermoeden van
onontkombaar verlies-
maar wat geeft het

bij het zien van een uitzicht over bergen
een verte die verdwijnt in zichzelf
kan ik worden bevangen door een huiver
voor de eenzaamheid die mij wacht -
maar wat geeft het

er is wel eens zo'n avond dat over het gras
in de tuin het mooiste licht strijkt
dat er is: laat laag licht
en dat ik denk: dit was het dus
en het komt nooit meer terug-
maar wat geeft het

ik hoop dat dit het is want ik ben bang
dat het anders zal zijn


Rutger Kopland
Uit:Een man in de tuin

Wat ik er tot nu toe uit kan halen is dat de persoon zich probeert voor te stellen hoe de dood zal zijn, volgens deze persoon betekent dood verlies en eenzaamheid. Daarnaast ziet hij zelf ook in dat zolang hij nog niet dood is, hij niet zal weten wat de dood precies inhoudt.

Zouden jullie mij misschien wat meer kunnen vertellen over wat dit gedicht betekent. Vooral van de middelste 3 strofen begrijp ik niet veel dus als jullie mij hier wat over uit zouden kunnen leggen zou ik dat erg fijn vinden.

Groetjes Tessa


Hallo Tess, wij kunnen je een aantal tips geven, maar denk er aan, dat de analyse van een gedicht van persoon tot persoon zeer kan verschillen. Ik neem aan dat de twee andere gedichten uit dezelfde bundel komen ? Welke zijn dit ? Misschien kan dit een kleine hint zijn.

Laat mij even verder borduren op wat jij over de eerste strofe zei. Misschien is de dichter zelfs nog niet eens zeker wat dood gaan is, zelfs als hij dood is. Er heerst volgens mij in deze eerste regels niets dan onzekerheid. Een onzekerheid, die hij probeert op te lossen door zich een aantal mogelijkheden (die verwijzen naar twee benaderingen - religie en natuur) voor te stellen, mogelijkheden, die volgens hem nog wel zo erg niet blijken (hij maakt er zich alvast niet druk om, is een eerste indruk). Maar de onzekerheid en angst blijven hangen in de laaste strofe.

Ik stel voor dat je dit even laat bezinken, en jouw bedenkingen hieraan toevoegt. Misschien brengt dit je wel op een aantal ideeën.
Lezer100

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Re: * Rutger Kopland (ja uitgegeven bij Van Oorschot)

Berichtdoor Dettie » Ma Okt 17, 2011 15:43

hallo Tess ik zal proberen wat over dit gedicht te zeggen maar wat lezer100 al schrijft het is wel een persoonlijke indruk.

De kunst van het doodgaan

Als het zover is - zal ik dan eindelijk
weten wat dat is, doodgaan
jezelf verlaten en weten
dat je nooit meer terugkeert


Ik denk dat je dit wel begrijpt. Rutger Kopland vraagt zich af of je eindelijk zal weten wat doodgaan is op het moment dat het gebeurt. Weet je dan dat je nooit meer terugkomt en je 'ziel' 'je eigen ik' of hoe je het noemen wilt er dan niet meer is?


soms wanneer ik het koraal hoor
Nu komm' der Heiden Heiland
doorstroomt mij een vermoeden van
onontkombaar verlies-
maar wat geeft het

Een koraal is een kerkelijk, religieus lied. Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Koraal_%28muziek%29
Nu komm'der heiden Heiland is de titel van een lied,
hier is enige uitleg http://nl.wikipedia.org/wiki/Nun_komm,_ ... 8BWV_61%29
hier is de tekst van het lied http://webdocs.cs.ualberta.ca/~wfb/cantatas/61.html (ik ben niet zo goed in Duits)
en hier de melodie http://www.bach-cantatas.com/CM/Nun-komm.htm

bij het zien van een uitzicht over bergen
een verte die verdwijnt in zichzelf
kan ik worden bevangen door een huiver
voor de eenzaamheid die mij wacht -
maar wat geeft het

er is wel eens zo'n avond dat over het gras
in de tuin het mooiste licht strijkt
dat er is: laat laag licht
en dat ik denk: dit was het dus
en het komt nooit meer terug-
maar wat geeft het

ik hoop dat dit het is want ik ben bang
dat het anders zal zijn


Rutger Kopland
Uit:Een man in de tuin

Ik denk dat verder lezer100 je al flink al geholpen heeft. Hij verwoord het heel goed.
Ik denk ook dat Rutger Kopland denkt aan de dood en afvraagt wat het is, hoe het zal zijn als je doodgaat.
Hij hoopt dat het is als laat laag licht of het verdwijnpunt dat je in de verte ziet als je op een berg staat.
Maar weten doet hij het niet natuurlijk. Hij hoopt dat het zo is, hij wil graag dat het zo is maar denkt
diep in zijn hart dat doodgaan toch anders zal zijn.

Misschien heb je hier wat aan.

Dettie

Tess
Berichten: 3
Lid geworden op: Za Okt 15, 2011 11:41

Re: * Rutger Kopland (ja uitgegeven bij Van Oorschot)

Berichtdoor Tess » Di Okt 18, 2011 10:26

Echt heel erg bedankt allebei !! Als je de interpretatie van anderen hoort (of in dit geval leest) is het toch een stuk makkelijker om het gedicht te begrijpen en er zelf weer nieuwe dingen bij de bedenken. De gedichten kwamen trouwens niet uit dezelfde bundel, ik heb gewoon 3 gedichten uitgekozen die me aanspraken.
Groetjes

Lezer100
Berichten: 154
Lid geworden op: Do Aug 05, 2010 10:35
Locatie: Vlaanderen
Contact:

Re: * Rutger Kopland (ja uitgegeven bij Van Oorschot)

Berichtdoor Lezer100 » Di Okt 18, 2011 11:52

Tess schreef:Echt heel erg bedankt allebei !! Als je de interpretatie van anderen hoort (of in dit geval leest) is het toch een stuk makkelijker om het gedicht te begrijpen en er zelf weer nieuwe dingen bij de bedenken. De gedichten kwamen trouwens niet uit dezelfde bundel, ik heb gewoon 3 gedichten uitgekozen die me aanspraken.
Groetjes


Veel geluk met het examen, Tess. Het zal ons beslist interesseren, als je jouw volledige analyses hier op het forum zou plaatsen (na het examen natuurlijk).
Lezer100


Terug naar “Gedichten K-L”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 17 gasten