Geplaatst: 30 apr 2006 07:34 pm
Vuurtoren Westkapelle
Ik sta heel hoog. Het lage eiland ligt
beneden, met achter me de zee.
Huizen zijn speelgoed, maar een meeuw
wordt groter vlak bij mijn gezicht.
Ik zie steeds meer. Herken dezelfde dingen
die nu heel anders zijn. De wegen smal
lopen naar nergens. Herinneringen
bestaan alleen voor anderen
wanneer ik val.
Johanna Kruit
uit "Omtrent het Getij"
Uitg. Thomas Rap - Amsterdam - 1984
Voor meer informatie: http://www.johannakruit.nl
Klik bij de kinderboeken eens op de titel "Zomer in Zoutelande" om een filmpje te bekijken over dit boek
Dettie
Johanna Kruit (ja)
Geplaatst: 17 jun 2006 04:20 pm
Mijn vader had een stoel in zijn kantoor
waar hij het langst in woonde. Als hij schreef
mocht ik, wanneer ik met hem zweeg
tegen zijn benen zitten. Het kwam voor
dat wij vergaten waar wij waren.
Dan las ik over Remy of oom Tom.
Ik weet nog dat het leek alsof hij zong.
Ook streelde hij een keer mijn haren.
Later heb ik gehuild om wat niet kon.
Ik wilde dat we daar nog waren
en dat geen einde ooit begon.
Johanna Kruit - gedicht uit de bundel "Omtrent het Getij "
Uitg. Thomas Rap - Amsterdam 1985
Dit gedicht stuurde Johanna Kruit ons ter gelegenheid van vaderdag 18 juni 2006
Dettie
Mijn vader had een stoel in zijn kantoor
waar hij het langst in woonde. Als hij schreef
mocht ik, wanneer ik met hem zweeg
tegen zijn benen zitten. Het kwam voor
dat wij vergaten waar wij waren.
Dan las ik over Remy of oom Tom.
Ik weet nog dat het leek alsof hij zong.
Ook streelde hij een keer mijn haren.
Later heb ik gehuild om wat niet kon.
Ik wilde dat we daar nog waren
en dat geen einde ooit begon.
Johanna Kruit - gedicht uit de bundel "Omtrent het Getij "
Uitg. Thomas Rap - Amsterdam 1985
Dit gedicht stuurde Johanna Kruit ons ter gelegenheid van vaderdag 18 juni 2006
Dettie
Geplaatst: 20 jun 2006 09:49 pm
Een woord
Ik zoek een woord voor een gedicht.
Een woord dat nog te slapen ligt.
Naast alle woorden die ik ken.
En die ik weer vergeten ben.
Ik weet niet goed waar ik moet zoeken.
Toch hoor ik het heel zachtjes roepen.
Ik ken een woord maar het is weg.
Waar heb ik het toch neergelegd?
Het achtervolgt me waar ik ga.
Maar nu ik heel stil voor je sta.
Weet ik opeens weer hoe het klinkt.
Het is jouw naam die in mij zingt.
Johanna Kruit
(Omdat Johanna Kruit gelukkig een leestafelvriendelijke auteur is, heb ik dit gedicht via raad de dichter hier neergezet: www.plint.nl)
Groetjes, Irene
Een woord
Ik zoek een woord voor een gedicht.
Een woord dat nog te slapen ligt.
Naast alle woorden die ik ken.
En die ik weer vergeten ben.
Ik weet niet goed waar ik moet zoeken.
Toch hoor ik het heel zachtjes roepen.
Ik ken een woord maar het is weg.
Waar heb ik het toch neergelegd?
Het achtervolgt me waar ik ga.
Maar nu ik heel stil voor je sta.
Weet ik opeens weer hoe het klinkt.
Het is jouw naam die in mij zingt.
Johanna Kruit
(Omdat Johanna Kruit gelukkig een leestafelvriendelijke auteur is, heb ik dit gedicht via raad de dichter hier neergezet: www.plint.nl)
Groetjes, Irene
Geplaatst: 01 jul 2006 10:10 am Onderwerp
Toerisme
Vanaf het viaduct zien wij de autoweg die recht
maar als je je wat bukt in flauwe bochten
door de avond gaat. Wind waait soms flarden licht
tussen de wolken door. Regen in ons gezicht.
Om wat toeristen komen doen wanneer dit eiland
zon belooft staan folders vol. Geen zee te hoog
die hen niet boeit al groeien dorpen dicht met
uitzichtloze huizen die niemand heeft bedoeld.
In lange rijen schuiven auto's aan, parel-
snoer van lampen, lijnen trekkend langs
de autobaan. Als een volleerde jager leg
je aan en schiet het wild dat ongemerkt
illusies doodt in ons bestaan: schoonheid ervaren
als een straf. We gaan naar huis, drukken de foto's af.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel "Voorheen te Orisande"
Uitgeverij Thomas Rap - Amsterdam - 1986
Dit gedicht stuurde Johanna Kruit ons
Toerisme
Vanaf het viaduct zien wij de autoweg die recht
maar als je je wat bukt in flauwe bochten
door de avond gaat. Wind waait soms flarden licht
tussen de wolken door. Regen in ons gezicht.
Om wat toeristen komen doen wanneer dit eiland
zon belooft staan folders vol. Geen zee te hoog
die hen niet boeit al groeien dorpen dicht met
uitzichtloze huizen die niemand heeft bedoeld.
In lange rijen schuiven auto's aan, parel-
snoer van lampen, lijnen trekkend langs
de autobaan. Als een volleerde jager leg
je aan en schiet het wild dat ongemerkt
illusies doodt in ons bestaan: schoonheid ervaren
als een straf. We gaan naar huis, drukken de foto's af.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel "Voorheen te Orisande"
Uitgeverij Thomas Rap - Amsterdam - 1986
Dit gedicht stuurde Johanna Kruit ons
Geplaatst: 02 jul 2006 11:54 am
ja toerisme, in lange rijen aanschuiven. We hebben dat allemaal wel eens meegemaakt, denk ik.
Ik foeter dan vooral op de andere toeristen: wat maken ze alles vuil, wat laten ze afval achter, wat overschreeuwen ze de soms ongerepte natuur: moeten zij hier perse ook zijn? Moeten zij ook dat stukje natuur verkennen??? Op dat ogenblik ben ik een van hen natuurlijk en geen haar beter... maar soms zou ik de natuur (dat eiland, dat bos, die duin) wel voor mij alleen willen. Wellicht hebben we dat allemaal wel een beetje.
Groetjes. Tiba.
ja toerisme, in lange rijen aanschuiven. We hebben dat allemaal wel eens meegemaakt, denk ik.
Ik foeter dan vooral op de andere toeristen: wat maken ze alles vuil, wat laten ze afval achter, wat overschreeuwen ze de soms ongerepte natuur: moeten zij hier perse ook zijn? Moeten zij ook dat stukje natuur verkennen??? Op dat ogenblik ben ik een van hen natuurlijk en geen haar beter... maar soms zou ik de natuur (dat eiland, dat bos, die duin) wel voor mij alleen willen. Wellicht hebben we dat allemaal wel een beetje.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 02 jul 2006 03:48 pm
Eigenlijk vind ik die toeristenseizoenen wel leuk.
Toen ik nog in Amsterdam woonde vond ik het altijd wel apart al die nationaliteiten rond te zien lopen en was ik altijd best trots op 'mijn' stad.
Nu merk ik aan de rondrijdende caravans en het drukker worden bij het hotel en de snackbar dat de zomer weer begint. Het heeft toch wel iets en na afloop van het seizoen ben je ook weer blij dat het weer lekker rustig is in het dorp.
Bernadet
Eigenlijk vind ik die toeristenseizoenen wel leuk.
Toen ik nog in Amsterdam woonde vond ik het altijd wel apart al die nationaliteiten rond te zien lopen en was ik altijd best trots op 'mijn' stad.
Nu merk ik aan de rondrijdende caravans en het drukker worden bij het hotel en de snackbar dat de zomer weer begint. Het heeft toch wel iets en na afloop van het seizoen ben je ook weer blij dat het weer lekker rustig is in het dorp.
Bernadet
Geplaatst: 31 jul 2006 09:33 am
Woonplaats
Ons houvast heet landschap. Wij planten
de dagen vol bomen en dromen van dijken
en duinen die als we er stranden nog lijken
op wat we bewaren. Wij sparen gedachten
en spannen steeds samen. Het noemen
van namen als vogel of wind overbodig
voor wie zal beamen dat alles wat nodig
is staat waar het hoort. Zoemen van
camera's blijft achterwege. Wij zeven
de kleuren, belichten de tijd die te ver
voor geluid als een stralende ster
op ons afkomt. Het aldus verkregen
gebied dat we opslaan is houvast en
huis. Steeds weer komen wij thuis.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel "Voorheen te Orisande"
Uitgeverij Thomas Rap - Amsterdam
dit gedicht werd ons toegestuurd door Johanna Kruit
Dettie
Woonplaats
Ons houvast heet landschap. Wij planten
de dagen vol bomen en dromen van dijken
en duinen die als we er stranden nog lijken
op wat we bewaren. Wij sparen gedachten
en spannen steeds samen. Het noemen
van namen als vogel of wind overbodig
voor wie zal beamen dat alles wat nodig
is staat waar het hoort. Zoemen van
camera's blijft achterwege. Wij zeven
de kleuren, belichten de tijd die te ver
voor geluid als een stralende ster
op ons afkomt. Het aldus verkregen
gebied dat we opslaan is houvast en
huis. Steeds weer komen wij thuis.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel "Voorheen te Orisande"
Uitgeverij Thomas Rap - Amsterdam
dit gedicht werd ons toegestuurd door Johanna Kruit
Dettie
Geplaatst: 31 jul 2006 04:24 pm
Heel mooi gedicht is dit!
Ik neem er dit uit:
Komend in je eigen landschap, je "eigen territorium", is het noemen van namen overbodig: het was er altijd en ook nu is het er weer...
zo begrijp ik het toch, met daarbij de bedenking: hopelijk blijft dit landschap nog lang...
wij sparen gedachten
heel mooi beeld,
moet er toch nog even over nadenken...
Groetjes. Tiba.
Heel mooi gedicht is dit!
Ik neem er dit uit:
.Wij sparen gedachten
en spannen steeds samen. Het noemen
van namen als vogel of wind overbodig
voor wie zal beamen dat alles wat nodig
is staat waar het hoort
Komend in je eigen landschap, je "eigen territorium", is het noemen van namen overbodig: het was er altijd en ook nu is het er weer...
zo begrijp ik het toch, met daarbij de bedenking: hopelijk blijft dit landschap nog lang...
wij sparen gedachten
heel mooi beeld,
moet er toch nog even over nadenken...
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 05 okt 2006 09:49 am
Dieren
Er waren dieren die konden spreken.
Ze hadden een eigen naam.
Soms stonden ze achter het raam
te roepen. Maar als je dan keek en
wat vroeg, gleden ze weer in het duister
alsof ze het antwoord niet wisten.
Dan zag je alleen avond of mist en
dacht: als ik nu heel goed luister
komen ze wel. Pas als je sliep
schoven ze zachtjes naar binnen.
Maar wat kon je nu nog beginnen
met een dier dat door dromen liep?
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel: " Kun je zien wat je voelt ? "
Uitgeverij Holland - Haarlem - 1991
Dit gedicht kregen we opgestuurd door Johanna Kruit
Dettie
Dieren
Er waren dieren die konden spreken.
Ze hadden een eigen naam.
Soms stonden ze achter het raam
te roepen. Maar als je dan keek en
wat vroeg, gleden ze weer in het duister
alsof ze het antwoord niet wisten.
Dan zag je alleen avond of mist en
dacht: als ik nu heel goed luister
komen ze wel. Pas als je sliep
schoven ze zachtjes naar binnen.
Maar wat kon je nu nog beginnen
met een dier dat door dromen liep?
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel: " Kun je zien wat je voelt ? "
Uitgeverij Holland - Haarlem - 1991
Dit gedicht kregen we opgestuurd door Johanna Kruit
Dettie
Geplaatst: 06 okt 2006 09:02 pm
Er waren dieren die konden spreken.
Ze hadden een eigen naam.
Soms stonden ze achter het raam
te roepen.
Dieren die spreken waren dus een werkelijkheid, ze hadden zelfs een eigen naam, ze riepen zelfs...
Wanneer was dat? Ooit? In een ver verleden??? Het gehele gedicht is in de verleden tijd.
Ik zie het als een droom, van lang geleden wellicht, waarvan je af en toe nog iets kunt oproepen:
als ik nu heel goed luister
komen ze wel
Uiteindelijk besef je in het heden (of op het moment van het schrijven van dit gedicht) dat je met die dromen van vroeger niet veel kunt aanvangen...:
Pas als je sliep
schoven ze zachtjes naar binnen.
Maar wat kon je nu nog beginnen
met een dier dat door dromen liep?
Toch blijven dichters steeds dromen, gelukkig maar! Af en toe komen ze ook met hun voeten op de grond... dat haal ik er momenteel uit.
Heeeel mooi gedicht!
Tiba.
Er waren dieren die konden spreken.
Ze hadden een eigen naam.
Soms stonden ze achter het raam
te roepen.
Dieren die spreken waren dus een werkelijkheid, ze hadden zelfs een eigen naam, ze riepen zelfs...
Wanneer was dat? Ooit? In een ver verleden??? Het gehele gedicht is in de verleden tijd.
Ik zie het als een droom, van lang geleden wellicht, waarvan je af en toe nog iets kunt oproepen:
als ik nu heel goed luister
komen ze wel
Uiteindelijk besef je in het heden (of op het moment van het schrijven van dit gedicht) dat je met die dromen van vroeger niet veel kunt aanvangen...:
Pas als je sliep
schoven ze zachtjes naar binnen.
Maar wat kon je nu nog beginnen
met een dier dat door dromen liep?
Toch blijven dichters steeds dromen, gelukkig maar! Af en toe komen ze ook met hun voeten op de grond... dat haal ik er momenteel uit.
Heeeel mooi gedicht!
Tiba.
Geplaatst: 07 okt 2006 07:54 am
Grappig altijd wat mensen in een gedicht zien.
Ik zie een kind in bed liggen die allerlei schaduwen ziet en daar dieren in herkent, ze zelfs een naam geeft. Door de beweeglijkheid van de schaduw verdwenen ze ook weer.
Pas als ze sliep kwamen de dieren in haar dromen,
maar daar had je niets meer aan.
dat laatste
Maar wat kon je nu nog beginnen
met een dier dat door dromen liep?
vind ik ook een beetje de verontwaardiging van een kind weergeven.
Dettie
Grappig altijd wat mensen in een gedicht zien.
Ik zie een kind in bed liggen die allerlei schaduwen ziet en daar dieren in herkent, ze zelfs een naam geeft. Door de beweeglijkheid van de schaduw verdwenen ze ook weer.
Pas als ze sliep kwamen de dieren in haar dromen,
maar daar had je niets meer aan.
dat laatste
Maar wat kon je nu nog beginnen
met een dier dat door dromen liep?
vind ik ook een beetje de verontwaardiging van een kind weergeven.
Dettie
Geplaatst: 07 okt 2006 09:27 am
O ja, dit zou heel goed kunnen! Is een veel eenvoudiger uitleg: een kind dat in bed ligt. Ik ben een beetje aan het fantaseren geweest
.
Zo'n gedicht doet me ook dromen
.
Tiba.
Grappig altijd wat mensen in een gedicht zien.
Ik zie een kind in bed liggen die allerlei schaduwen ziet en daar dieren in herkent, ze zelfs een naam geeft. Door de beweeglijkheid van de schaduw verdwenen ze ook weer.
O ja, dit zou heel goed kunnen! Is een veel eenvoudiger uitleg: een kind dat in bed ligt. Ik ben een beetje aan het fantaseren geweest
.
Zo'n gedicht doet me ook dromen
.
Tiba.
Geplaatst: 31 okt 2006 02:15 pm
Klein sprookje
Kom, zei het meisje
de maan staat te fluiten
geef me je hand
dan gaan we naar buiten.
Nee, zei de prins
en hij keek naar de nacht
wat zou er nog zijn
dat daarginds op me wacht?
Kom, zei het meisje
de avond is lang
nee, zei de prins
want ik voel me te bang.
Geef me de tijd
want ik kan niet meer zingen
geef me wat woorden
en voeg ze tot zinnen.
Zinnen die zeggen
hoe verder te gaan.
Goed, zei het meisje
ik geef je de maan.
Johanna Kruit
Nog ongepubliceerd gedicht, bestemd voor opname in een bundel poezie voor jongeren ( in voorbereiding)
Toegestuurd door Johanna Kruit.
Dettie
Klein sprookje
Kom, zei het meisje
de maan staat te fluiten
geef me je hand
dan gaan we naar buiten.
Nee, zei de prins
en hij keek naar de nacht
wat zou er nog zijn
dat daarginds op me wacht?
Kom, zei het meisje
de avond is lang
nee, zei de prins
want ik voel me te bang.
Geef me de tijd
want ik kan niet meer zingen
geef me wat woorden
en voeg ze tot zinnen.
Zinnen die zeggen
hoe verder te gaan.
Goed, zei het meisje
ik geef je de maan.
Johanna Kruit
Nog ongepubliceerd gedicht, bestemd voor opname in een bundel poezie voor jongeren ( in voorbereiding)
Toegestuurd door Johanna Kruit.
Dettie
Geplaatst: 08 nov 2006 04:35 pm
Melancholie
Altijd geweten dat je terug zou komen.
Een winter lang op je gewacht.
Soms wakker liggend in de nacht die
duistere geheimen wikkelde om de bomen.
Altijd geweten dat je er nog was.
Bijna vergeten soms. Dan kon ik zingen
en lachen door de tijd. Hoe ongezien en
onvermijdelijk verborgen in de dag
bleek je aanwezig. En nu je er weer bent
begroet ik je gelaten, haast blij dat ik je zie.
Ik dek de tafel, hier de wijn. Denk niet
dat ik vergat hoe 't hoort: melancholie
kom naast me zitten, praat, laat je verstaan.
Hoe opgetogen steek ik nu de kaarsen aan.
© Johanna Kruit
uit: Omtrent het getij, Rap, Amsterdam 1985
Tiba.
Melancholie
Altijd geweten dat je terug zou komen.
Een winter lang op je gewacht.
Soms wakker liggend in de nacht die
duistere geheimen wikkelde om de bomen.
Altijd geweten dat je er nog was.
Bijna vergeten soms. Dan kon ik zingen
en lachen door de tijd. Hoe ongezien en
onvermijdelijk verborgen in de dag
bleek je aanwezig. En nu je er weer bent
begroet ik je gelaten, haast blij dat ik je zie.
Ik dek de tafel, hier de wijn. Denk niet
dat ik vergat hoe 't hoort: melancholie
kom naast me zitten, praat, laat je verstaan.
Hoe opgetogen steek ik nu de kaarsen aan.
© Johanna Kruit
uit: Omtrent het getij, Rap, Amsterdam 1985
Tiba.
Geplaatst: 08 nov 2006 06:58 pm
Ik vind het prachtig.
Ik vraag me steeds af hoe ze het doet: met heel eenvoudige woorden een hele sfeer creëren, daarbij de lezer eerst nog op het verkeerde been zetten (in het begin dacht ik dat het over een persoon ging), en dan dit:
Ik dek de tafel, hier de wijn. Denk niet
dat ik vergat hoe 't hoort: melancholie
kom naast me zitten, praat, laat je verstaan.
Nou moe, zo simpel en zo "to the point"...daarvoor moet je kunnen schrijven/dichten volgens mij.
Die drie versregels zijn uitermate geslaagd, zowel bij een eerste aanvoelen (ik word er helemaal lyrisch van!) als bij een grondiger bekijken:
wat is daar nu zo prachtig aan, vraag ik me af; ik probeer even onder woorden te brengen:
1. ik dek de tafel, hier de wijn:
- zó eenvoudig is dit gezegd, maar tegelijk hebben we hier de basisbehoeften: een gedekte tefel= gezelligheid, eten;
wijn: gezelligheid en ook passend bij diegene die men verwacht, wie dat is, verneemt men pas in de volgende versregel.
Is ook heel direct: ik hou daar wel van,de dichter zegt onverbloemd wat ze doet, tegelijk roept ze ook een sfeer op.
Ze spreekt de verwachte (alsof hij een genodigde is) rechtstreeks aan: "hier de wijn". "Aanspreking" dus, ook al gebruikt in klassieke poëzie.
2. Denk niet
dat ik vergat hoe 't hoort: melancholie
kom naast me zitten, praat, laat je verstaan.
Nu verneem je ook waarover het gaat, niet een persoon, maar over "melancholie".
Opnieuw directe aanspreking, opnieuw zeer eenvoudige woorden die over basiselementen gaan: zitten, praten, zich laten verstaan (mooi gezegd). Mooi enjambement ook (zoals in de vorige strofe).
Melancholie wordt als een vriend begroet. Prachtig toch!
Groetjes Tiba.
Ik vind het prachtig.
Ik vraag me steeds af hoe ze het doet: met heel eenvoudige woorden een hele sfeer creëren, daarbij de lezer eerst nog op het verkeerde been zetten (in het begin dacht ik dat het over een persoon ging), en dan dit:
Ik dek de tafel, hier de wijn. Denk niet
dat ik vergat hoe 't hoort: melancholie
kom naast me zitten, praat, laat je verstaan.
Nou moe, zo simpel en zo "to the point"...daarvoor moet je kunnen schrijven/dichten volgens mij.
Die drie versregels zijn uitermate geslaagd, zowel bij een eerste aanvoelen (ik word er helemaal lyrisch van!) als bij een grondiger bekijken:
wat is daar nu zo prachtig aan, vraag ik me af; ik probeer even onder woorden te brengen:
1. ik dek de tafel, hier de wijn:
- zó eenvoudig is dit gezegd, maar tegelijk hebben we hier de basisbehoeften: een gedekte tefel= gezelligheid, eten;
wijn: gezelligheid en ook passend bij diegene die men verwacht, wie dat is, verneemt men pas in de volgende versregel.
Is ook heel direct: ik hou daar wel van,de dichter zegt onverbloemd wat ze doet, tegelijk roept ze ook een sfeer op.
Ze spreekt de verwachte (alsof hij een genodigde is) rechtstreeks aan: "hier de wijn". "Aanspreking" dus, ook al gebruikt in klassieke poëzie.
2. Denk niet
dat ik vergat hoe 't hoort: melancholie
kom naast me zitten, praat, laat je verstaan.
Nu verneem je ook waarover het gaat, niet een persoon, maar over "melancholie".
Opnieuw directe aanspreking, opnieuw zeer eenvoudige woorden die over basiselementen gaan: zitten, praten, zich laten verstaan (mooi gezegd). Mooi enjambement ook (zoals in de vorige strofe).
Melancholie wordt als een vriend begroet. Prachtig toch!
Groetjes Tiba.
Geplaatst: 30 nov 2006 12:01 pm
Verbeelding
Verbeeld je een ster in de nacht.
Verbeeld je een dag die begint
met de lach van een kind en verbeeld je
een vogel die vliegt over zee.
Verbeeld je de schreeuw van een mens
die wenst dat iets ophoudt.
Verbeeld je een oorlog vol haat en geweld
en verdriet dat nog wacht.
Verbeeld je maar niet hoe het eindigt.
Verbeeld je een ster in de nacht.
© Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel in voorbereiding " Winterdagboek " - verschijnt in het najaar van 2007
Dit gedicht werd opgestuurd door Johanna Kruit
Dettie
Verbeelding
Verbeeld je een ster in de nacht.
Verbeeld je een dag die begint
met de lach van een kind en verbeeld je
een vogel die vliegt over zee.
Verbeeld je de schreeuw van een mens
die wenst dat iets ophoudt.
Verbeeld je een oorlog vol haat en geweld
en verdriet dat nog wacht.
Verbeeld je maar niet hoe het eindigt.
Verbeeld je een ster in de nacht.
© Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel in voorbereiding " Winterdagboek " - verschijnt in het najaar van 2007
Dit gedicht werd opgestuurd door Johanna Kruit
Dettie
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 13 gasten