het zusje van johanna is verdronken, zie het gedicht van 21 juli 2007.
Tiba.
Johanna Kruit (ja)
Dank je Tiba, ik heb het inmiddels allemaal gelezen. Toch vraag ik me af: hoe weten jullie dat? Is het een veronderstelling? Of een feit? Ik kon het niet in haar biografie vinden.
Maar het zou kunnen: dan zijn de donkere wolken de voorbode van deze nare gebeurtenis, de regen de tranen erna en daarna niet meer samen schatten zoeken.
Er wordt wel beweerd, dat je het persoonlijk leven van een dichter (of schrijver) niet bij het werkstuk mag betrekken. Toch legt dat vaak extra lagen bloot.....
Librije.
P.S. Kennen jullie deze site met gedichten van haar al:
http://www.veersecourant.nl/gedichten.htm
Maar het zou kunnen: dan zijn de donkere wolken de voorbode van deze nare gebeurtenis, de regen de tranen erna en daarna niet meer samen schatten zoeken.
Er wordt wel beweerd, dat je het persoonlijk leven van een dichter (of schrijver) niet bij het werkstuk mag betrekken. Toch legt dat vaak extra lagen bloot.....
Librije.
P.S. Kennen jullie deze site met gedichten van haar al:
http://www.veersecourant.nl/gedichten.htm
Zusje
Verdween mijn zusje onverwacht.
En niemand die haar lopen zag.
De zon sloop weg, de dag werd oud.
De maan kwam op, de nacht was koud.
We zochten haar aan strand en zee.
Misschien nam Westenwind haar mee.
We riepen hard en zongen zacht.
We zochten sporen in de nacht.
Maar alles gaat zoals het moet.
En zij bleef weg, voorgoed, voorgoed.
Nu zingt de wind een droevig lied.
Vergeet mij niet, vergeet mij niet.
Johanna Kruit
uit “Wie weet nog waar we zijn?”
Uitg. Leopold Amsterdam - 1999
Ik kan me eigenlijk niet indenken dat je zoiets schrijft als er niets gebeurd is.
zij bleef weg, voorgoed, voorgoed
De titel is ook Zusje, als het 'zomaar' iemand was dan geef je het deze titel niet denk ik.
Dettie
Verdween mijn zusje onverwacht.
En niemand die haar lopen zag.
De zon sloop weg, de dag werd oud.
De maan kwam op, de nacht was koud.
We zochten haar aan strand en zee.
Misschien nam Westenwind haar mee.
We riepen hard en zongen zacht.
We zochten sporen in de nacht.
Maar alles gaat zoals het moet.
En zij bleef weg, voorgoed, voorgoed.
Nu zingt de wind een droevig lied.
Vergeet mij niet, vergeet mij niet.
Johanna Kruit
uit “Wie weet nog waar we zijn?”
Uitg. Leopold Amsterdam - 1999
Ik kan me eigenlijk niet indenken dat je zoiets schrijft als er niets gebeurd is.
zij bleef weg, voorgoed, voorgoed
De titel is ook Zusje, als het 'zomaar' iemand was dan geef je het deze titel niet denk ik.
Dettie
Nu weet ik het even niet meer.
Ik vond destijds dat ik me erg vergaloppeerd had bij de interpretatie van dit gedicht, m.n. toen ik zei dat ik het sprookjesachtig vond, waarop Dettie antwoordde dat het volgens haar echt gebeurd was.
Ik schrok toen heel erg en
.
In wat ik vond op internet in haar biografie, lees ik daarover ook niets. Wat niet wil zeggen dat het niet over de realiteit kan gaan, want niet iedereen geeft zomaar alles prijs....
Maar nu vond ik deze link over haar bundel "vannacht zijn we verdwenen"
http://www.bol.com/nl/p/boeken/vannacht ... escription
Daarin is er sprake van een gefantaseerd zusje.
Zoals gezegd, ik weet het dus even niet meer.
Tiba.
Ik vond destijds dat ik me erg vergaloppeerd had bij de interpretatie van dit gedicht, m.n. toen ik zei dat ik het sprookjesachtig vond, waarop Dettie antwoordde dat het volgens haar echt gebeurd was.
Ik schrok toen heel erg en
.
In wat ik vond op internet in haar biografie, lees ik daarover ook niets. Wat niet wil zeggen dat het niet over de realiteit kan gaan, want niet iedereen geeft zomaar alles prijs....
Maar nu vond ik deze link over haar bundel "vannacht zijn we verdwenen"
http://www.bol.com/nl/p/boeken/vannacht ... escription
Daarin is er sprake van een gefantaseerd zusje.
Zoals gezegd, ik weet het dus even niet meer.
Tiba.
In een interview zegt Johanna Kruit:
"Mijn werk is erg autobiografisch, dit gedicht ook. Het gaat over de zeven zusjes die ik had en ik schreef het gedicht nadat twee van hen binnen een jaar ineens dood gingen. De angst voor nog meer verlies is hier duidelijk merkbaar."
Zie http://www.decontrabas.com/dekleinezaal ... met_j.html
Dettie
"Mijn werk is erg autobiografisch, dit gedicht ook. Het gaat over de zeven zusjes die ik had en ik schreef het gedicht nadat twee van hen binnen een jaar ineens dood gingen. De angst voor nog meer verlies is hier duidelijk merkbaar."
Zie http://www.decontrabas.com/dekleinezaal ... met_j.html
Dettie
Echo
Het onophoudelijke kijken
maakt zichtbaar wat afwezig is.
Zoals een woord in een gedicht
vertelt over wat je doet zwijgen.
Eenmaal vertaald wordt wat we deelden
herkenbaarder dan het ooit was.
Herhaal de wandeling bij nacht
door landschap dat je bent ontstegen.
O, echo , maak verlangen groot.
Herinnering stijgt op als rook.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel "De Waterveren "
Bibliofiele uitgave "Exponent " Groningen
Informatie
Op Vrijdag 24 Juli is iedereen van harte welkom in Galerie de Osseberg te Grijpskerke waar Johanna Kruit uit eigen werk zal voordragen.
De schrijfster vertelt tevens iets over de achtergrond van haar werk en gaat in op vragen uit het publiek.
De avond begint om 20.00 uur - Toegang 5 Euro
In de pauze is er gelegenheid tot het kopen van boeken en dichtbundels.
Adres : Galerie de Osseberg - Singelweg 11 ( bij Sint Laurens )
Reserveren kan via telefoonnummer : 0118 - 625284
Dettie
Het onophoudelijke kijken
maakt zichtbaar wat afwezig is.
Zoals een woord in een gedicht
vertelt over wat je doet zwijgen.
Eenmaal vertaald wordt wat we deelden
herkenbaarder dan het ooit was.
Herhaal de wandeling bij nacht
door landschap dat je bent ontstegen.
O, echo , maak verlangen groot.
Herinnering stijgt op als rook.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel "De Waterveren "
Bibliofiele uitgave "Exponent " Groningen
Informatie
Op Vrijdag 24 Juli is iedereen van harte welkom in Galerie de Osseberg te Grijpskerke waar Johanna Kruit uit eigen werk zal voordragen.
De schrijfster vertelt tevens iets over de achtergrond van haar werk en gaat in op vragen uit het publiek.
De avond begint om 20.00 uur - Toegang 5 Euro
In de pauze is er gelegenheid tot het kopen van boeken en dichtbundels.
Adres : Galerie de Osseberg - Singelweg 11 ( bij Sint Laurens )
Reserveren kan via telefoonnummer : 0118 - 625284
Dettie
Jeugd
Ik wil je vergeten, ik moet je bewaren.
Ik ga je met woorden te lijf.
Je loopt door me heen, ik kan je niet dragen
door regels die ik schrijf.
Daar ben je, ga weg, er is niets te halen.
Geen woorden, geen aandacht, geen spijt.
Door jou zal ik niets meer laten vertalen
dat lijkt op wat is. Onze tijd
is verdwenen. Ik geef me niet over
met zwaaiende vlaggen. Verdwijn
naar waar je vandaan komt. Betover
niet wat je niet kent door te zijn.
Johanna Kruit
uit: "Winterdagboek" 2007 Doorgeverij Zinderend
Uit het item "raad de dichter" ook hier geplaatst.
Tiba.
Ik wil je vergeten, ik moet je bewaren.
Ik ga je met woorden te lijf.
Je loopt door me heen, ik kan je niet dragen
door regels die ik schrijf.
Daar ben je, ga weg, er is niets te halen.
Geen woorden, geen aandacht, geen spijt.
Door jou zal ik niets meer laten vertalen
dat lijkt op wat is. Onze tijd
is verdwenen. Ik geef me niet over
met zwaaiende vlaggen. Verdwijn
naar waar je vandaan komt. Betover
niet wat je niet kent door te zijn.
Johanna Kruit
uit: "Winterdagboek" 2007 Doorgeverij Zinderend
Uit het item "raad de dichter" ook hier geplaatst.
Tiba.
Laatst gewijzigd door tiba op Ma Jul 20, 2009 23:58, 1 keer totaal gewijzigd.
De titel 'Jeugd' van dit gedicht van Johanna Kruit is verhelderend, maar toch.
Gaat dit over het ouder worden, lichamelijke wijzigingen incluis, of over (bepaalde) jeugdherinneringen, en/of over de smaak, geur en kleur van de jeugd in het algemeen?
De beginverzen wijzen al direct op een innerlijk conflict bij de auteur:
ik wil je vergeten, ik moet je bewaren
vergeten versus bewaren, willen versus moeten
Dit vers 'staat' er, gebeiteld.
Ja, sommige verzen 'staan' er, ondermeer door hun structuur, als een gebouw, wat een deel is van hun kracht, maar zeker ook door hun inhoud, want anders wordt het ...een kaartenhuisje.
Dit vers lijkt me (ook al ken ik de precieze context niet en misschien wil ik die ook niet kennen), het gehele gedicht samen te vattten.
Dit zou ook een vers kunnen zijn dat een eigen leven gaat leiden.
Want zo aangrijpend en algemeen menselijk.
En dan devolgende versregel:
Ik ga je met woorden te lijf
Is dit misschien een allusie op het lichamelijk ouder worden?
Probeert de dichteres dit te bezweren met haar gedichten?
Een eerste impressie.
mira
Gaat dit over het ouder worden, lichamelijke wijzigingen incluis, of over (bepaalde) jeugdherinneringen, en/of over de smaak, geur en kleur van de jeugd in het algemeen?
De beginverzen wijzen al direct op een innerlijk conflict bij de auteur:
ik wil je vergeten, ik moet je bewaren
vergeten versus bewaren, willen versus moeten
Dit vers 'staat' er, gebeiteld.
Ja, sommige verzen 'staan' er, ondermeer door hun structuur, als een gebouw, wat een deel is van hun kracht, maar zeker ook door hun inhoud, want anders wordt het ...een kaartenhuisje.
Dit vers lijkt me (ook al ken ik de precieze context niet en misschien wil ik die ook niet kennen), het gehele gedicht samen te vattten.
Dit zou ook een vers kunnen zijn dat een eigen leven gaat leiden.
Want zo aangrijpend en algemeen menselijk.
En dan devolgende versregel:
Ik ga je met woorden te lijf
Is dit misschien een allusie op het lichamelijk ouder worden?
Probeert de dichteres dit te bezweren met haar gedichten?
Een eerste impressie.
mira
Dit vers 'staat' er, gebeiteld.
Ja, sommige verzen 'staan' er, ondermeer door hun structuur, als een gebouw, wat een deel is van hun kracht
Ik dacht hetzelfde toen ik dit gedicht las, alleen had ik geen idee hoe ik dat onder woorden moest brengen in poezie-termen.
De laatste zin snap ik niet: wat betekent "door te zijn"?
Ik zit ook al te puzzelen Tiba,
Ze zegt hiervoor..verdwijn naar waar je vandaan komt,
als we er even van uit gaan dat ze het tegen de jeugd heeft, zou ze dus tegen diezelfde jeugd zeggen dat die niet iets moet betoveren wat je niet kent..dat zou dan dus de ouderdom zijn,
en dan
door te zijn
en dat begrijp ik ook niet.
Groetjes
Willeke
Johanna Kruit schrijft:
Ik denk dat Willeke er dichtbij zit.
De dichteres zegt tot de jeugd, - hetzij de jeugd als abstracte idee hier verpersoonlijkt is, hetzij het gaat over een specifieke herinnering, of nog over een specifieke persoon - verdwijn, keer terug naar het verleden, ik heb met jou niets meer te maken, en jij ook niets meer met mij, want ouder worden ken jij niet, je weet niets af van mijn huidige ik, zelf kun je het nooit zijn of worden (de jeugd zelf of de herinnering eraan verbonden).
Ik kan me toch niet van de indruk ontdoen dat 'door te zijn' een wat gezochte woordkeuze is omwille van het rijm.
mira
Onze tijd
is verdwenen. Ik geef me niet over
met zwaaiende vlaggen. Verdwijn
naar waar je vandaan komt. Betover
niet wat je niet kent door te zijn
Ik denk dat Willeke er dichtbij zit.
De dichteres zegt tot de jeugd, - hetzij de jeugd als abstracte idee hier verpersoonlijkt is, hetzij het gaat over een specifieke herinnering, of nog over een specifieke persoon - verdwijn, keer terug naar het verleden, ik heb met jou niets meer te maken, en jij ook niets meer met mij, want ouder worden ken jij niet, je weet niets af van mijn huidige ik, zelf kun je het nooit zijn of worden (de jeugd zelf of de herinnering eraan verbonden).
Ik kan me toch niet van de indruk ontdoen dat 'door te zijn' een wat gezochte woordkeuze is omwille van het rijm.
mira
Betover
niet wat je niet kent door te zijn
Moeilijk hoor om onder woorden te brengen. Mira en willeke zeggen het ook al. Zal het ook eens proberen.
Jeugd, jong heeft altijd een betoverende aantrekkingskracht.
De jeugd (abstract) moet niet verleiden/betoveren/uitdagen wat ze niet kent, alleen maar door jeugd/jong te zijn.
Met andere woorden kokketeer niet met je jeugd naar dingen/zaken/mensen waar je geen verstand van hebt.
Bijv. Een jong mens moet geen oud mens uitdagen door haar/zijn jeugd te showen.
Bijv. Op het werk een jong iemand die jeugdig vuur heeft, daardoor veel werk aan kan, en daar mee te koop loopt. Eigenlijk oudere mensen oud laat voelen. Betover die oude mensen niet met je jeugd, jij hebt hun ervaring niet (wat je niet kent).
Dettie
niet wat je niet kent door te zijn
Moeilijk hoor om onder woorden te brengen. Mira en willeke zeggen het ook al. Zal het ook eens proberen.
Jeugd, jong heeft altijd een betoverende aantrekkingskracht.
De jeugd (abstract) moet niet verleiden/betoveren/uitdagen wat ze niet kent, alleen maar door jeugd/jong te zijn.
Met andere woorden kokketeer niet met je jeugd naar dingen/zaken/mensen waar je geen verstand van hebt.
Bijv. Een jong mens moet geen oud mens uitdagen door haar/zijn jeugd te showen.
Bijv. Op het werk een jong iemand die jeugdig vuur heeft, daardoor veel werk aan kan, en daar mee te koop loopt. Eigenlijk oudere mensen oud laat voelen. Betover die oude mensen niet met je jeugd, jij hebt hun ervaring niet (wat je niet kent).
Dettie
Het klinkt logisch, Dettie, maar op die manier geef je het gedicht een moralistische inhoud. Je hebt gelijk met je uitleg dat de dichteres tegen "haar jeugd" spreekt maar ze heeft het alleen tegen haar eigen jeugd, en dus tegen zichzelf. Ik heb van Gerrit Komrij geleerd dat een goed gedicht niet moralistisch mag zijn, en dit gedicht hoef je niet moralistisch of belerend op te vatten; het mag natuurlijk wel.
Pieter
Pieter
Een en ander volg ik niet meer.
Ik denk dat Dettie een paar concrete voorbeelden wou geven van een meer algemene idee.
Of die voorbeelden moralistisch zijn???
En wat te zeggen over de bewering dat een goed gedicht niet moralistisch mag zijn?
Dat lijkt me zo'n algemene uitspraak, ik bedoel, zo' n sententia, iets waarvan men op 't eerste gezicht denkt, tja, dat is waar, en verder gaat de gedachte niet, men onderwerpt het niet aan een kritisch oordeel, of vraagt zich niet af of de algemene idee wel in het concrete geval van toepassing is.
Zijn er geen mooie gedichten geschreven die toch 'moralistisch' zijn?
Want wat is dat trouwens, moralistisch?
Als ik een vlammend gedicht schrijf tegen drugs, 'immoreel' weggedrag, en wat al meer, ben ik dan moralistisch?
Of als ik zeg dat oudere mensen respect verdienen, ben ik dan moralistisch?
Of mag men dat wel zeggen, maar niet tegen jongelui, want dan is het moralistisch!?
Tja, ik ben even op dreef, Pieter, je vergeeft het me hopelijk.
Om terug te keren naar het gedicht van Johanna Kruit:
Specifiek over het gedeelte 'door te zijn'.
Kan het een compacte weergave zijn voor: betover niet wat je niet kent omdat je het zelf niet bent, nl. ouder?
Vandaar dat ik zei dat de woordkeuze gedwongen werd door metrum en rijm.
mira
Ik denk dat Dettie een paar concrete voorbeelden wou geven van een meer algemene idee.
Of die voorbeelden moralistisch zijn???
En wat te zeggen over de bewering dat een goed gedicht niet moralistisch mag zijn?
Dat lijkt me zo'n algemene uitspraak, ik bedoel, zo' n sententia, iets waarvan men op 't eerste gezicht denkt, tja, dat is waar, en verder gaat de gedachte niet, men onderwerpt het niet aan een kritisch oordeel, of vraagt zich niet af of de algemene idee wel in het concrete geval van toepassing is.
Zijn er geen mooie gedichten geschreven die toch 'moralistisch' zijn?
Want wat is dat trouwens, moralistisch?
Als ik een vlammend gedicht schrijf tegen drugs, 'immoreel' weggedrag, en wat al meer, ben ik dan moralistisch?
Of als ik zeg dat oudere mensen respect verdienen, ben ik dan moralistisch?
Of mag men dat wel zeggen, maar niet tegen jongelui, want dan is het moralistisch!?
Tja, ik ben even op dreef, Pieter, je vergeeft het me hopelijk.
Om terug te keren naar het gedicht van Johanna Kruit:
Betover
niet wat je niet kent door te zijn
Specifiek over het gedeelte 'door te zijn'.
Kan het een compacte weergave zijn voor: betover niet wat je niet kent omdat je het zelf niet bent, nl. ouder?
Vandaar dat ik zei dat de woordkeuze gedwongen werd door metrum en rijm.
mira
Ja een vlammend betoog, Mira, daar hou ik wel van.
Verdwijn naar waar je vandaan komt.
Betover
niet wat je niet kent door te zijn
Volgens mij moet of kun je deze regels als bij elkaar horend beschouwen, Tiba, ofschoon ik jouw opvatting ook wel begrijp. Ze zegt tegen haar jeugd dat die moet verdwijnen. Door er nog steeds te zijn (de jeugd dus, die is in haar herinnering) vreest ze door die jeugd betoverd te worden, wat ze niet wil, ze wil leven met haar eigen leeftijd. Ik heb alleen maar willen zeggen tegen Dettie, Mira, dat dat alleen op de dichteres zelf betrekking heeft. Het is geen boodschap aan ons. Als we dat willen mogen we best doen alsof we de eeuwige jeugd hebben, waarom niet? En je mag je er ook aan ergeren als anderen dat te opvallend doen.
Pieter
P.S. Over dat moralistische; misschien kunnen we dat nog eens uitspitten onder Uitspraken over poëzie.
Verdwijn naar waar je vandaan komt.
Betover
niet wat je niet kent door te zijn
Volgens mij moet of kun je deze regels als bij elkaar horend beschouwen, Tiba, ofschoon ik jouw opvatting ook wel begrijp. Ze zegt tegen haar jeugd dat die moet verdwijnen. Door er nog steeds te zijn (de jeugd dus, die is in haar herinnering) vreest ze door die jeugd betoverd te worden, wat ze niet wil, ze wil leven met haar eigen leeftijd. Ik heb alleen maar willen zeggen tegen Dettie, Mira, dat dat alleen op de dichteres zelf betrekking heeft. Het is geen boodschap aan ons. Als we dat willen mogen we best doen alsof we de eeuwige jeugd hebben, waarom niet? En je mag je er ook aan ergeren als anderen dat te opvallend doen.
Pieter
P.S. Over dat moralistische; misschien kunnen we dat nog eens uitspitten onder Uitspraken over poëzie.
PieterD schreef:Het klinkt logisch, Dettie, maar op die manier geef je het gedicht een moralistische inhoud. Je hebt gelijk met je uitleg dat de dichteres tegen "haar jeugd" spreekt maar ze heeft het alleen tegen haar eigen jeugd, en dus tegen zichzelf. Ik heb van Gerrit Komrij geleerd dat een goed gedicht niet moralistisch mag zijn, en dit gedicht hoef je niet moralistisch of belerend op te vatten; het mag natuurlijk wel.
Pieter
Ik ga een beetje steigeren bij de 'les' van Komrij. Een gedicht mag niet moralistisch zijn? Dan hebben een heleboel grote dichters zich daar niet aan gehouden.
Ik probeerde via een voorbeeld 'door te zijn' uit te leggen wat volgens mij bedoeld wordt door Johanna Kruit, zoals mira ook opmerkt.
betover niet wat je niet kent omdat je het zelf niet bent, nl. ouder?
Ik denk dat de moeilijkheid ook in het woord 'betover' zit.
Het is helemaal een mysterieus gedicht. Aan de ene kant willen vergeten, aan de andere kant willen bewaren.
De prettige dingen onthouden? De nare dingen vergeten?
Of: begrip voor de jeugd hebben, weten hoe zij zelf vroeger was, maar ook weten dat die tijd voorbij is, dat het niet meer is zoals toen?
Het lijkt een soort strijd een kwelling. Ze gaat haar jeugd/ de jeugd met woorden te lijf. Ze kan het niet dragen door de regels die ze schrijft.
Wat bedoelt ze daarmee? Is haar jeugd/ de voorbije jeugd akelig geweest? Kan ze niet in woorden uiten wat haar jeugd betekend heeft/met haar gedaan heeft?
Daar ben je, ga weg, er is niets te halen
Het kwelduiveltje van jeugdherinneringen valt haar lastig. Ze jaagt het weg.
Door jou zal ik niets meer laten vertalen
dat lijkt op wat is.
Haar (ellendige?) jeugd zal niet meer van invloed zijn, zal/mag haar niet meer lastig vallen en haar schrijven beïnvloeden zodat er een vals beeld ontstaat (dat lijkt op wat is).
Onze tijd is verdwenen. Ik geef me niet over met zwaaiende vlaggen. Verdwijn waar naar je vandaan komt.
Die tijd uit haar jeugd is voorbij. Ze laat zich niet langer meer beïnvloeden door (akelige?) herinneringen. Ze laat die jeugd geen invloed meer hebben. Ze geeft zich niet over, ze laat haar jeugd los, stuurt hem (haar kwelgeest) weg.
Ze sommeert haar jeugd te verdwijnen. Haar jeugd was haar jeugd maar ze leeft nu.
Betover niet wat je niet kent door te zijn.
Ze zegt tegen haar jeugd. Oefen geen invloed meer uit, laat geen vals licht schijnen op wat je niet weet van het heden. (Te zijn kan ook 'nu' 'heden' betekenen.
Ook zegt ze eerst dat lijkt op wat is aan het eind zegt ze door te zijn
Het tweede is het heden, de realiteit, is niet meer beïnvloed door de jeugd.
---
Hier kom ik al 'hardop denkend' op. Als ik het goed begrijp wil ze niet meer dat (akelige?) jeugdervaringen nog langer doorwerken in haar huidige leven. Wat denken jullie?
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op Do Jul 23, 2009 06:32, 1 keer totaal gewijzigd.
De schepen
Van ver kwamen de schepen . Vreemde namen
in tekens die ik niet kon lezen
hielden beloftes in. Ik dacht te weten
waarom en met welk doel ze kwamen.
Jij spoelde aan , ik droomde dat je kwam.
Toen ik je vond was je nog nat .
Omdat mijn moeder nooit gelogen had
werd ik prinses die wachtte aan de kant.
De schepen kwamen langzaam dichterbij
en kozen zee. Na jaren gaan en komen
spoelden zij gaten in mijn dromen.
Dat wat niet waar was was ineens voorbij.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel "Omtrent het Getij "
Uitgeverij Thomas Rap - Amsterdam
Ons toegestuurd door Johanna Kruit
Dettie
Van ver kwamen de schepen . Vreemde namen
in tekens die ik niet kon lezen
hielden beloftes in. Ik dacht te weten
waarom en met welk doel ze kwamen.
Jij spoelde aan , ik droomde dat je kwam.
Toen ik je vond was je nog nat .
Omdat mijn moeder nooit gelogen had
werd ik prinses die wachtte aan de kant.
De schepen kwamen langzaam dichterbij
en kozen zee. Na jaren gaan en komen
spoelden zij gaten in mijn dromen.
Dat wat niet waar was was ineens voorbij.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel "Omtrent het Getij "
Uitgeverij Thomas Rap - Amsterdam
Ons toegestuurd door Johanna Kruit
Dettie
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 16 gasten