Johanna Kruit (ja)

Van Pierre Kemp t/m Roel Richelieu Van Londersele
mira
Berichten: 616
Lid geworden op: Za Feb 07, 2009 20:10

Berichtdoor mira » Wo Apr 07, 2010 19:39

En zichzelf omarmde van schrik

Een heel pakkende en beeldende verwoording!
Gewoonlijk zegt men (in proza): beven van schrik, ineenkrimpen van schrik etc. maar dit zijn termen die enigszins afgesleten, verbleekt zijn.

Hier ziet men het kind zo voor zich: het slaat uit angst de armen om zich heen (in uiterste wanhoop en vertwijfeling?), intuïtief, armen om het lichaam om zichzelf te beschermen tegen iets, wat het ook is, dat het kind niet kan vatten.
Een aangrijpend beeld.

mira

tiba
Berichten: 585
Lid geworden op: Za Feb 07, 2009 00:58

Berichtdoor tiba » Za Apr 24, 2010 21:44

Er was een kind dat door het raam naar binnen keek

Een aantal interpretaties lijken me mogelijk.
Misschien deze:

Iemand kijkt door het raam naar buiten
ziet de zee, het schip, de duin, een meeuw...

ziet dan ook een kind dat naar binnen kijkt
misschien is het het kind wel dat zichzelf in spiegelbeeld ziet
en schrikt....

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Apr 30, 2010 21:44

Oude Veerhaven bij Kats

Geen meeuw hoe hoog ook die niet krijst
wanneer we gaan langs oevers van basalt
waar steeds opnieuw achter de dijk een
valk omhoog klimt , bidt en afscheid schrijft

tussen zijn jachtterrein en ons. Verlaten werd
de oude haven die verviel . Gras loopt ver
over het plein waarvan de stenen her en der
verzakten. Auto’s stonden waar nu water is.

Verleden komt hier aan het licht . De wind
draagt als een lopend vuurtje alles aan
wat ik wil zien. Ik zoek een naam voor
wat verdween . Mijn blik vindt nergens

houvast meer. Jij legt in beelden vast
wat er nog over is van wat eens toekomst was.


Johanna Kruit

Gedicht uit de bundel “ Voorheen te Orisande “
Uitgeverij Thomas Rap - Amsterdam

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Mei 31, 2010 21:56

Brief aan de zee

Ooit heb ik geprobeerd je geheim
te doorgronden , maar je pakte je
zout in en droeg je geluiden weg
en in je golven stond
verboden toegang.

Vergeefs probeerde ik de dagen op
muziek te zetten
maar ach
zelfs de regen liep mij nonchalant
voorbij en met
eeuwen stof over mijn voetstappen
bleef ik in de trieste sfeer van
oude gebeden en weefde verward
aan een sprookje dat vrede heet.

Dan liet ik mij verleiden om te gaan
met de stemmen
- landinwaarts -
maar er waren meer dingen dan een
dromer ooit zal zien
en de wegen te veel
onderweg.

En zo schrijf ik me zee
naar je toe
en al ben je te oud om met
nieuwe woorden aan te spreken
toch vraag ik je
overstem mijn gedachten
zet voet aan mijn land
en brengt mij tot zwijgen.

Johanna Kruit

Gedicht uit de bundel “Landgrens “
Uitgeverij WEL - Bergen op Zoom

Ons toegezonden door Johanna Kruit.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Jul 06, 2010 13:43

Regen

De lucht raakt maar niet leeg
er groeien plassen in de straat
waar eerst nog zonlicht was
komen nu wolken naar omlaag.

De kano op de auto regent vol
de boterhammen zijn nog in de mand
ik vouw een bootje van het weerbericht
er kunnen zeven bootjes uit een krant.

Ik wou dat het nog gister was
dan zouden we vandaag een dagje weg
de bootjes laat ik varen in een plas
ze zijn al heel de ochtend onderweg.

Johanna Kruit

Gedicht uit de jeugdbundel “Wat je voelt zit in je hoofd “
Uitgeverij Bakermat - België

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Aug 01, 2010 10:20

Geluiden

Er waren soms vreemde geluiden
die klommen door het raam naar binnen
alsof ergens dieren huilden
in bange woorden en zinnen.

De wind bewoog dan gordijnen
en nooit zag je dat wat er was
de nacht hield zich schuil in het gras
en waar zou de dag beginnen ?

Dan kroop je maar diep in je dromen
en wilde alleen maar schuilen
want dieren die ’s nachts kwamen huilen
kon je later nog tegenkomen.

Johanna Kruit

Ongepubliceerd jeugdgedicht

Ons toegezonden door Johanna Kruit

Dettie

Molly
Berichten: 129
Lid geworden op: Ma Aug 03, 2009 19:59
Locatie: Utrecht

Berichtdoor Molly » Vr Aug 06, 2010 18:46

Letterlijk en figuurlijk een (lekker) luchtig gedicht,
waar je niet te lang over/bij na hoeft te denken.

Wel benieuwd wat er verkeerd ging,
en waarom iedereen weer alleen was toen de zon op kwam
(misschien omdat ieder weer eenzaam in zijn/haar eigen bed
lag uit te slapen overdag? ;) )
~ Het is een kunst om de zee in een glas te vangen ~

(naar: Italo Calvino)

Lezer100
Berichten: 154
Lid geworden op: Do Aug 05, 2010 10:35
Locatie: Vlaanderen
Contact:

Berichtdoor Lezer100 » Za Aug 07, 2010 07:40

De gedichten van Johanna Kruit blijven mij bekoren. Ik zou het willen samenvatten als "eenvoudig veelzeggend".

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Aug 07, 2010 12:53

Molly schreef:Letterlijk en figuurlijk een (lekker) luchtig gedicht,
waar je niet te lang over/bij na hoeft te denken.

Wel benieuwd wat er verkeerd ging,
en waarom iedereen weer alleen was toen de zon op kwam
(misschien omdat ieder weer eenzaam in zijn/haar eigen bed
lag uit te slapen overdag? ;) )


Naar welk gedicht verwijs je Molly?

Dettie

Lezer100
Berichten: 154
Lid geworden op: Do Aug 05, 2010 10:35
Locatie: Vlaanderen
Contact:

Berichtdoor Lezer100 » Ma Aug 16, 2010 11:21

Dettie schreef:Geluiden

Er waren soms vreemde geluiden
die klommen door het raam naar binnen
alsof ergens dieren huilden
in bange woorden en zinnen.

De wind bewoog dan gordijnen
en nooit zag je dat wat er was
de nacht hield zich schuil in het gras
en waar zou de dag beginnen ?

Dan kroop je maar diep in je dromen
en wilde alleen maar schuilen
want dieren die ’s nachts kwamen huilen
kon je later nog tegenkomen.

Johanna Kruit


Zelfs in dit ongepubliceerd jeugdgedicht vind ik de hierboven aangehaalde "eenvoudige veelzeggendheid" (de angst voor het donker, en de geluiden die je niet kan onderbrengen) terug. Het enige (volgens mij) wat wijst op een "beginnend" dichter, is het einde van de laatste strofe. Die vind ik wat stroef klinken.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Sep 01, 2010 10:21

Geheim

Soms is het ergens te horen. We luisteren
naar hoe het komt verscholen in een woord
of een gebaar : niets mag verloren gaan van
wat bestaat.


Stilte gonst er omheen wanneer het door
de kamer gaat want wat we met elkaar
verzwijgen wordt uitgesproken
minder waar.

Johanna Kruit

Gedicht uit de bundel “Winterdagboek “
Doorgeverij Zinderend – Bergen op Zoom - 2007

Ons toegezonden door Johanna Kruit

Dettie

Lezer100
Berichten: 154
Lid geworden op: Do Aug 05, 2010 10:35
Locatie: Vlaanderen
Contact:

Berichtdoor Lezer100 » Wo Sep 01, 2010 12:03

Dettie schreef:Geheim

Soms is het ergens te horen. We luisteren
naar hoe het komt verscholen in een woord
of een gebaar : niets mag verloren gaan van
wat bestaat.


Stilte gonst er omheen wanneer het door
de kamer gaat want wat we met elkaar
verzwijgen wordt uitgesproken
minder waar.

Johanna Kruit

Gedicht uit de bundel “Winterdagboek “
Doorgeverij Zinderend – Bergen op Zoom - 2007
Dettie


De vormgeving van de gedichten van Johanna Kruit begint mij meer en meer te intrigeren. Ik kan mij niet van de indruk ontdoen, en ik vind dit zeer duidelijk terug in dit gedicht, dat zij zeer regelmatig de voorkeur geeft aan enjambementen boven het soms kunstmatig aandoende einde van een versregel.

Het "geheim" wordt wel in taal omschreven, maar het wordt in de tekst alleen maar aangeduid met "het", zodat het uiteindelijk zelfs in taal niet tot uiting komt.

Lezer100

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Sep 03, 2010 08:40

Is poëzie niet net zoiets?
In poëzie wordt 'het' ook vaak niet gezegd. Als je plat zou zeggen waar het om gaat is het geen poëzie meer.
Juist het eromheen trekken, het niet bij naam noemen maakt het tot poëzie.

Dettie

Lezer100
Berichten: 154
Lid geworden op: Do Aug 05, 2010 10:35
Locatie: Vlaanderen
Contact:

Berichtdoor Lezer100 » Vr Sep 03, 2010 11:52

Dettie schreef:Is poëzie niet net zoiets?
In poëzie wordt 'het' ook vaak niet gezegd. Als je plat zou zeggen waar het om gaat is het geen poëzie meer.
Juist het eromheen trekken, het niet bij naam noemen maakt het tot poëzie.

Dettie


Net zoals het begrip "literatuur" is volgens mij ook het begrip "poëzie" niet echt gemakkelijk te omschrijven, Dettie. Maar je raakt wel de kern ervan. Iets om verder over te filosoferen in een ander item ?

Lezer100

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Sep 03, 2010 15:59

Nou... verder filosoferen... we hebben het op Leestafel al eens uitgebreid over dit onderwerp gehad en we kwamen er toen ook al niet uit. Bovendien vraagt filosoferen toch veel tijd en om dat dan te besteden aan een vraag waar je toch niet uitkomt...

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Okt 01, 2010 10:13

Slaap

De nacht is zwart van schaduw
ik dek de stilte toe
De maan drinkt van het water
mijn ogen worden moe.

De wereld gaat maar verder
de avond is al laat.
Waarom mag ik niet blijven
wanneer ik strakjes slaap?

Johanna Kruit

Gedicht uit de jeugdbundel : “Vannacht zijn we verdwenen“
Bakermat Uitgevers - Belgie

Lezer100
Berichten: 154
Lid geworden op: Do Aug 05, 2010 10:35
Locatie: Vlaanderen
Contact:

Berichtdoor Lezer100 » Vr Okt 01, 2010 11:20

Dettie schreef:Slaap

De nacht is zwart van schaduw
ik dek de stilte toe
De maan drinkt van het water
mijn ogen worden moe.

De wereld gaat maar verder
de avond is al laat.
Waarom mag ik niet blijven
wanneer ik strakjes slaap?

Johanna Kruit

Gedicht uit de jeugdbundel : “Vannacht zijn we verdwenen“
Bakermat Uitgevers - Belgie


Ik moest hierbij toch even onwillekeurig denken aan "Avondliedeken" van Alice Nahon. Maar toch klinkt dit heel fris, en het is zeker geen slaafse navolging.

Lezer100

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Okt 02, 2010 07:52

Het heeft er wel een beetje van weg inderdaad maar ik denk dat het gedicht van Johanna Kruit een andere strekking heeft.
In dit gedicht wil het kind eigenlijk niet gaan slapen, wil het langer wakker blijven.
In Avondliedeken overpeinst Alice Nahon de dag en hoopt dat ze tenminste één iemand geholpen heeft die dag.

http://users.telenet.be/gaston.d.haese/ ... ekens.html

Maar ik snap wel waarom je daaraan denken moet.

Dettie

Lezer100
Berichten: 154
Lid geworden op: Do Aug 05, 2010 10:35
Locatie: Vlaanderen
Contact:

Berichtdoor Lezer100 » Ma Okt 04, 2010 08:18

Dettie schreef:maar ik denk dat het gedicht van Johanna Kruit een andere strekking heeft. In dit gedicht wil het kind eigenlijk niet gaan slapen, wil het langer wakker blijven.
Dettie


Daar ben ik het wel mee eens, Dettie.

Lezer100

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Nov 01, 2010 08:15

Een eiland
Er was een eiland vol dromen
met geuren van water en wind
de wolken erboven leken
op het sprookjesboek van een kind.

Er mochten geen mensen komen
omdat het geheimen had
met de zilveren zucht van de hemel
en de groene zee van het gras.

Soms klonk er de roep van een vogel
terwijl er geen vogel was
ik kon er naartoe in mijn dromen
met een boot die er ook niet was.

Dit alles is lang geleden
het eiland verzonk in de zee
de duisternis zingt in de gaten
de golven neuriën mee.


Johanna Kruit

Dit gedicht verschijnt in de allereerste scheurkalender met poëzie voor jongeren
“Zwemmen met je kleren aan “ - 2011
Een kalender boordevol nieuwe gedichten voor lezers vanaf 10 jaar.

Ons toegestuurd door Johanna Kruit

Lezer100
Berichten: 154
Lid geworden op: Do Aug 05, 2010 10:35
Locatie: Vlaanderen
Contact:

Berichtdoor Lezer100 » Wo Nov 03, 2010 19:52

Wat ik ook weet te waarderen aan Johanna Kruit is haar veelzijdigheid, niet alleen qua thema, maar ook qua lezerspubliek, zoals uit bovenstaande duidelijk mag blijken. Ik vind dat zij zich hier goed inleeft in de leefwereld van een kind of jongere.

Lezer100

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Dec 01, 2010 10:50

Limiet


We zijn aan de tijd gegeven
wij werden een muur van licht
die ooit met angst en beven
door iets werd opgericht.

Wij tellen de doden die werden
als wij zullen zijn , wij vergaan
als stenen die altijd ergens
van bergen te pletter slaan.

Wij schuiven herinneringen
ineen om te houden wat is
opdat ooit licht zal zingen
achter duisternis.

Johanna Kruit

Ons toegezonden door Johanna Kruit

Het is bijna een gebed vind ik.
Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Zo Jan 02, 2011 21:40

Zoals soms woorden in een hoofd
verschuiven en uitzicht krijgen
stijgen meeuwen op van water.

Schrijven zij in winterlicht
iets van onbegrepen leven
dat als uitzicht is gebleven.

Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel “ De weg van het water “

Ons toegestuurd door Johanna Kruit

Dettie

Lezer100
Berichten: 154
Lid geworden op: Do Aug 05, 2010 10:35
Locatie: Vlaanderen
Contact:

Berichtdoor Lezer100 » Wo Jan 05, 2011 11:42

Dettie schreef:Zoals soms woorden in een hoofd
verschuiven en uitzicht krijgen
stijgen meeuwen op van water.

Schrijven zij in winterlicht
iets van onbegrepen leven
dat als uitzicht is gebleven.
Dettie


Mooie vergelijking. Persoonlijk zou ik het woord "uitzicht" maar één keer proberen te gebruiken, maar ik zie niet zo direct een ander woord om het te vervangen.

Lezer100

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Jan 27, 2011 12:14

Ter gelegenheid van de Nationale gedichtendag wil ik u graag onderstaand gedicht aanbieden

Een dichter

Een dichter is een tovenaar:
hij tovert woorden bij elkaar
die zo tezamen komen
als beelden doen in dromen.

Een dichter is een taalatleet
die alle woorden die hij weet
zo aan elkaar kan rijgen
dat jij er van gaat zwijgen.

Een dichter is een virtuoos
van elke bloem maakt hij een roos
zijn woorden staan te dringen
om maar te mogen zingen.

Een dichter is een vreemd persoon.
Maar verder is hij heel gewoon.

Johanna Kruit

Gedicht uit de bundel " Wie weet nog waar we zijn "
Uitgeverij Leopold Amsterdam


dettie


Terug naar “Gedichten K-L”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 19 gasten