Namen die ik achterliet.
De wind voorbij de hoge ramen.
Een huis achter het duin , ik hoor
nog stemmen. Zij die kwamen
en later gingen zijn zo na
dat ik ze bijna aan kan raken.
Maar enkel in een droom. Zij slapen
zoals herinneringen slapen.
Toch lopen ze vaak met me mee
als hoge wolken in de lucht.
De jaren hebben veel veranderd.
Het komt nog wel , maar niet terug.
Johanna Kruit
Weerom een prachtig gedicht van Johanna Kruit.
Het klinkt zo vloeiend, zo eenvoudig èn herkenbaar, maar ook zo poëtisch èn ontroerend zonder sentimenteel te zijn.
Zou Johanna Kruit in verzen spreken?
Dat te weten geeft een gedicht des te meer betekenis.
Bedankt voor de leestip, Mira!
Er valt hier (nog) zoveel te lezen,
een onuitputtelijke bron,
zonder te weten waar ik beginnen moet.
Molly
~ Het is een kunst om de zee in een glas te vangen ~
Wat een goeie dichteres is Johanna Kruit toch!
Zoveel vakmanschap in haar gedichten: je kijkt als lezer opnieuw mee naar een schilderij waarin de dichteres je binnenleidt, je proeft de sfeer, je voelt haar herinneringen mee, en ieder woord staat er op zijn plaats, als gegoten.
Omdat ik weet dat veel mensen de schrijfsels van Johanna Kruit waarderen heb ik net nog eens een poging gedaan om verschillende gedichten hier van haar te lezen...maar ik weet niet wat het is; ik vind het keer op keer te zoet.
Heel lang geleden heb ik jou
bedacht
zo had ik altijd iets
waar ik naartoe kon leven
en toen jij zei
“ hier ben ik “
was ik niet verbaasd
je was precies zoals ik had verwacht
maar nu pas weet ik
dat ik je niet verzonnen heb.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel “Achter een Glimlach“
Uitgeverij WEL – Bergen op Zoom – 4de druk
Ons gisteren toegestuurd door Johanna Kruit ivm Valentijnsdag
Jammer, maar dit gedicht kan me veel minder bekoren.
Ik heb bij dit gedicht de sterke indruk dat ik het al elders, en beter, heb gelezen. Te veel echo's van andere dichters dus (H. de Coninck, C. Nooteboom?...)
Tenzij dit gedicht ouder is.
Het zou interessant zijn het jaartal (1° druk) van de dichtbundel te kennen.
Bij het zoeken naar de datum kom ik een leuk stukje geschiedenis tegen
Op 20 maart 1976 wordt WEL officieel een stichting onder de naam Stichting Literair Gezelschap WEL. Het kersverse bestuur maakt zich op voor een krachttoer: de Week van de Poëzie.
Op vrijdagavond 7 mei verricht de wethouder van Culturele Zaken, Rien Arnoys, in galerie Etcetera de opening van deze week en presenteert daarbij de voorjaarsaanbieding van maar liefst zes nieuwe titels inclusief WELlicht 8. Daarbij doet zich een probleempje voor want een van de bundels, Achter Een Glimlach van de debutante Johanna Kruit uit Biggerkerke blijkt onverwacht zo’n succes dat hij al vóór deze presentatie uitverkocht is! Ook volgende drukken zullen in korte tijd opraken. Met recht mag gesproken worden van een bestseller, als we de verhoudingen die voor poëzie gelden niet uit het oog verliezen. De andere bundels zijn van Aleida Houtman-Ennik uit Halsteren, Bob Powers uit Londen/Breda, De Enige en Fernand Ronsmans. De muziek op de avond word verzorgd door de Tilburgse groep Fluitekruid.
Naar welke gedichten van De Coninck en Nooteboom verwijs je mira? Misschien kan ik er dan een link op internet naar te vinden zodat we de gedichten kunnen vergelijken.
In het donker huizen bomen die overdag
gewoner zijn. Wij slaan de bochten van een
pad mee om en gaan, ontkomen aan het licht
af op geheimen. Kleine geluiden roepen zacht.
Misschien kamt wind het gras of bladert
iemand in een boom. Het ongewone van de
nacht maakt alles waar. Wij nemen slechts
onzekerheden mee omdat wat dichter nadert
van alles zijn kan dat geen taal behoeft.
Voorbij de avond gaan naar waar een kind
alleen in bed van droomt is voor wie vindt
dat duister goed is soms heel mooi en droef.
De nacht legt paden aan. Uren gebruiken
de tijd die nodig is om te verstrijken.
Johanna Kruit
Gedicht uit de bundel “Voorheen te Orisande “
Uitgeverij Thomas Rap Amsterdam 1986
Vrijdagavond 19 Maart : Poezieavond in “ Galerie de Osseberg “
Tijdens deze avond kunt u komen luisteren naar Johanna Kruit die haar gedichten leest en vertelt over de achtergronden van haar werk.
In de pauze is er gelegenheid tot het kopen van ( nog een beperkt aantal ) dichtbundels die eventueel gesigneerd kunnen worden.
Iedereen wordt van harte uitgenodigd om aanwezig te zijn in de gezellige ruimte van Boerderijgalerie de Osseberg
Singelweg 11 Grijpskerke.
Aanvang 8 uur – entree 5 Euro
Telefonisch reserveren kan ook : 0118-625284
De nacht legt paden aan. Uren gebruiken
de tijd die nodig is om te verstrijken.
Uren gebruiken de tijd die nodig is om te verstrijken. Is dit een soortement tautologie, misschien een cirkelredenering?
Vergelijk:
Liters gebruiken de inhoud die nodig is om vol te zijn.
Meters gebruiken de afstand die nodig is om afstand te scheppen.
Graden gebruiken de temperatuur die nodig is om warmer te worden.
Welke zin is analoog aan de zin van Johanna Kruyt?
PieterD schreef:De nacht legt paden aan. Uren gebruiken
de tijd die nodig is om te verstrijken.
Uren gebruiken de tijd die nodig is om te verstrijken. Is dit een soortement tautologie, misschien een cirkelredenering?
Vergelijk:
Liters gebruiken de inhoud die nodig is om vol te zijn.
Meters gebruiken de afstand die nodig is om afstand te scheppen.
Graden gebruiken de temperatuur die nodig is om warmer te worden.
Welke zin is analoog aan de zin van Johanna Kruyt?
Pieter
"Uren gebruiken de tijd die nodig is om te verstrijken"
Lijkt me een poëtische manier om te zeggen dat de nacht lang duurt, en dat er in die nacht van alles kan gebeuren.
Geen van je zinnen lijkt me analoog, Pieter (ik zie geen poëtische context, geen "ziel" van een gedicht)
PieterD schreef:De nacht legt paden aan. Uren gebruiken
de tijd die nodig is om te verstrijken.
Uren gebruiken de tijd die nodig is om te verstrijken. Is dit een soortement tautologie, misschien een cirkelredenering?
Vergelijk:
Liters gebruiken de inhoud die nodig is om vol te zijn.
Meters gebruiken de afstand die nodig is om afstand te scheppen.
Graden gebruiken de temperatuur die nodig is om warmer te worden.
Welke zin is analoog aan de zin van Johanna Kruyt?
Pieter
"Uren gebruiken de tijd die nodig is om te verstrijken"
Lijkt me een poëtische manier om te zeggen dat de nacht lang duurt, en dat er in die nacht van alles kan gebeuren.
Geen van je zinnen lijkt me analoog, Pieter (ik zie geen poëtische context, geen "ziel" van een gedicht)
Dit was even een vlugge reactie (momenteel druk).
Tiba.
Prachtig, Tiba, jij kijkt naar de analogie in poëtische zin, ik in taalkundige en wetenschappelijke zin. Er is inderdaad geen enkele zin analoog, de volgende zouden het wel zijn:
Liters gebruiken de inhoud die nodig is om te vullen.
Meters gebruiken de afstand die nodig is om afgelegd te worden.
Je hebt gelijk dat deze zinnen niet zo poëtisch zijn, maar ze zijn toch een mooie aanvulling op die van JK: ons leven is mogelijk door tijd en ruimte.
Voorbij de avond gaan naar waar een kind
alleen in bed van droomt is voor wie vindt
dat duister goed is soms heel mooi en droef.
Merkwaardige zin die ik nog niet helemaal bevat.
Pieter
Dit lijkt me een herinnering, het oproepen van beelden uit het verleden: Er was...Er was...Er was...
Tegelijk is er een bevreemdend contrast tussen de titel Uitzicht, waar de eerste 2 strofes perfect bij aansluiten, en het beeld van het kind dat naar binnen keek, niet naar buiten.
Was er binnen iets ergs te zien?
Het gedicht eindigt alleszins in een soort pointe, een onverwachte wending: En zichzelf omarmde van schrik.
mira schreef:Dit lijkt me een herinnering, het oproepen van beelden uit het verleden: Er was...Er was...Er was...
Tegelijk is er een bevreemdend contrast tussen de titel Uitzicht, waar de eerste 2 strofes perfect bij aansluiten, en het beeld van het kind dat naar binnen keek, niet naar buiten.
Was er binnen iets ergs te zien?
Het gedicht eindigt alleszins in een soort pointe, een onverwachte wending: En zichzelf omarmde van schrik.
mira
Dus moet het wel erg geweest zijn, voor het kind tenminste. P.
.