Omdat het meer dan 70 jaar geleden is dat Willem Kloos overleed, zijn zijn gedichten vrij van copright.
Er mogen dus meer gedichten geplaatst worden.
Dettie
Willem Kloos (1859-1938) (ja)
Geplaatst: 18 sep 2008 03:50 pm
Nauw zichtbaar wiegen op een lichten zucht
De witte bloesems in de scheemring -- ziet,
Hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht,
Een enkele, al te late vogel vliedt.
En ver, daar ginds, die zacht-gekleurde lucht
Als perlemoer, waar ied're tint vervliet
In teêrheid... Rust -- o, wonder-vreemd genucht!
Want alles is bij dag zóó innig niet.
Alle geluid, dat nog van verre sprak,
Verstierf -- de wind, de wolken, alles gaat
Al zacht en zachter -- alles wordt zoo stil.
En ik weet niet, hoe thans dit hart, zoo zwak,
Dat al zóó moê is, altijd luider slaat,
Altijd maar luider, en niet rusten wil.
Willem Kloos (1859-1938)
zie ook http://nl.wikipedia.org/wiki/Willem_Kloos
---
Dettie
Nauw zichtbaar wiegen op een lichten zucht
De witte bloesems in de scheemring -- ziet,
Hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht,
Een enkele, al te late vogel vliedt.
En ver, daar ginds, die zacht-gekleurde lucht
Als perlemoer, waar ied're tint vervliet
In teêrheid... Rust -- o, wonder-vreemd genucht!
Want alles is bij dag zóó innig niet.
Alle geluid, dat nog van verre sprak,
Verstierf -- de wind, de wolken, alles gaat
Al zacht en zachter -- alles wordt zoo stil.
En ik weet niet, hoe thans dit hart, zoo zwak,
Dat al zóó moê is, altijd luider slaat,
Altijd maar luider, en niet rusten wil.
Willem Kloos (1859-1938)
zie ook http://nl.wikipedia.org/wiki/Willem_Kloos
---
Dettie
Geplaatst: 18 sep 2008 08:39 pm
Een sonnet, dat ik nog nooit gelezen had, Dettie. Het hoeft niet altijd 'De zee', of ' Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten' te zijn. Tegenover de mooie natuurbeelden vind je hier in de laatste strofe de mens (gesymboliseerd door zijn hart). De mens, die het moeilijk heeft, de aardse geneugten prijs te geven in ruil voor een leven in een paradijs.
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Een sonnet, dat ik nog nooit gelezen had, Dettie. Het hoeft niet altijd 'De zee', of ' Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten' te zijn. Tegenover de mooie natuurbeelden vind je hier in de laatste strofe de mens (gesymboliseerd door zijn hart). De mens, die het moeilijk heeft, de aardse geneugten prijs te geven in ruil voor een leven in een paradijs.
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje
Geplaatst: 19 sep 2008 09:54 am
Volgens mij vindt hij het aardse leven het paradijs. Tenminste dat maak ik er uit op.
Corrigeer me maar als ik het verkeerd zie.
Dettie
die nog altijd onzeker is wat poëzie betreft.
Rutger schreef:
De mens, die het moeilijk heeft, de aardse geneugten prijs te geven in ruil voor een leven in een paradijs.
Volgens mij vindt hij het aardse leven het paradijs. Tenminste dat maak ik er uit op.
Corrigeer me maar als ik het verkeerd zie.
Dettie
die nog altijd onzeker is wat poëzie betreft.
Geplaatst: 28 sep 2008 08:43 pm
Nou Dettie,hier is ie.
Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten,
En zit in 't binnenst van mijn ziel ten troon
Over mij zelf en 't al, naar rijksgeboôn
Van eigen strijd en zege, uit eigen krachten.
En als een heir van donkerwilde machten
Joelt aan mij op en valt terug, gevloôn
Voor 't heffen van mijn hand en heldere kroon:
Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten.
-En tóch, zo eindloos smacht ik soms om rond
Úw overdierb're leên den arm te slaan,
En, luid uitsnikkende, met al mijn gloed
En trots en kalme glorie te vergaan
Op úwe lippen in een wilden vloed
Van kussen, waar 'k niet langer woorden vond.
Willem Kloos
------
Manja
_________________
suum cuique oftewel ieder het zijne!
Nou Dettie,hier is ie.
Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten,
En zit in 't binnenst van mijn ziel ten troon
Over mij zelf en 't al, naar rijksgeboôn
Van eigen strijd en zege, uit eigen krachten.
En als een heir van donkerwilde machten
Joelt aan mij op en valt terug, gevloôn
Voor 't heffen van mijn hand en heldere kroon:
Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten.
-En tóch, zo eindloos smacht ik soms om rond
Úw overdierb're leên den arm te slaan,
En, luid uitsnikkende, met al mijn gloed
En trots en kalme glorie te vergaan
Op úwe lippen in een wilden vloed
Van kussen, waar 'k niet langer woorden vond.
Willem Kloos
------
Manja
_________________
suum cuique oftewel ieder het zijne!
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast