* Rutger Kopland (ja uitgegeven bij Van Oorschot)

[Dettie]

Geplaatst: 03 jun 2007 07:11 pm

Wat een prachtig gedichten staan hier van Rutger Kopland zeg.
Ik ben best weg van zijn poëzie, al is het me soms te alledaags in het taalgebruik. Maar het ontroert me zeker weten!
En zijn thema's zijn gewoon prachtig en boeiend.
Over de functie van (de) herinnering(en) en hoe die doorwerken in het heden en een mens maken tot wie hij is.... en het belang en de kwetsbaarheid van intimiteit. Prachtig hoor.

Ook dit laatste gedicht weer: Groen uitgeslagen.
Ik ben er stil van.

Grada
_________________
'Do you think it's a whoozle?'

[Dettie]

Geplaatst: 03 jun 2007 07:37 pm

Ik ben ook een liefhebber van Kopland, Grada.
Met eenvoud van taal een een aantal boeiende thema's weergeven is inderdaad prachtig.

Tiba.

[Dettie]

Geplaatst: 25 jun 2007 01:16 pm

Gisteren zag ik herhaling van Het uur van de Wolf. De schrijver droeg een gedicht voor wat over Jeu de Boules ging (dwz...dat was de vorm). Kent iemand de tekst van dit gedicht?

Cyra

[Dettie]

Geplaatst: 25 jun 2007 01:54 pm

Het gedicht heet "het kiezen van een ansichtkaart" en staat in de bundel
Over het verlangen naar een sigaret ISBN 9789028209763 .

de bundel zelf heb ik niet dus aan de tekst kan ik je niet helpen.

Groetjes
Dettie

[Dettie]

Geplaatst: 25 jun 2007 05:38 pm

Dank je wel Dettie, ben al blij dat ik de titel van het gedicht nu weet!

Cyra

[Dettie]

Geplaatst: 11 nov 2007 04:25 pm

Maaltijd

Het was Kerstmis, we zaten aan tafel en we wilden
een aangename, liefst literaire conversatie

daarom zei ik: vrienden, we weten dat de materie
op ons bord en in ons glas kan vervluchtigen
in ons lichaam tot pure poëzie

maar wisten jullie dat onlangs ook is gebleken
dat op poëtische wijze heerlijke gerechten
kunnen worden gemaakt

er viel een stilte waarin je alleen de geluiden
hoorde van messen en vorken, van drinken en slikken
en van het getik van de klok

maar ik vervolgde: men heeft ontdekt dat er gedichten
bestaan die zo goed zijn gemaakt dat de woorden
veranderen in wat ze beschrijven

zodat het woord vlees vlees wordt, het woord brood
brood, het woord wijn wijn, ik noem maar
een paar voorbeelden

als poëzie de ruimte van het volledige leven
tot uitdrukking moet brengen, de echte werkelijkheid
dan kun je je voorstellen dat een gedicht
een heldere soep kan opleveren
een doorleefde wildschotel
een luchtig nagerecht
een mooie bordeaux

men begon mij te begrijpen en het werd zodoende
een vrolijke literaire maaltijd

we vroegen ons af welke poëzie we zaten te eten
en te drinken en we zochten naar gedichten
in ons hoofd die we een volgende keer
op tafel zouden willen zien

ik zeg niet welke dat waren
iedereen kan ze bedenken

Rutger Kopland,
uit Een man in de tuin,
van Oorschot 2004

Wil

Gedicht over het thema eten en drinken, ook even hier geplaatst.

[Dettie]

Geplaatst: 11 nov 2007 05:01 pm

Mooi, origineel gedicht, Wil Het doet me denken aan mijn katholieke jeugd. Een gebed, altijd voor de hoofdmaaltijd. "En het woord is vlees geworden, en het heeft onder ons gewoond". Christenen hebben altijd in metaforen gedacht (die soms tot absolute waarheden werden verheven).

Pieter

[Dettie]

Geplaatst: 11 nov 2007 05:31 pm

"En het woord is vlees geworden, en het heeft onder ons gewoond".

ja daar moest ik ook aan denken.
Het staat er ook zo nadrukkelijk, ook nog in de vorm van brood wat ook een bijbelse betekenis heeft,
het moet daar bijna wel een verwijzing naar zijn.

Wil

[Dettie]

Geplaatst: 11 dec 2007 08:29 pm

PieterW schreef:
Mooi, origineel gedicht, Wil Het doet me denken aan mijn katholieke jeugd. Een gebed, altijd voor de hoofdmaaltijd. "Ën het woord is vlees geworden, en het heeft onder ons gewoond". Christenen hebben altijd in metaforen gedacht (die soms tot absolute waarheden werden verheven). Pieter

Behalve dat we hier de vleeswording als symbolisch verschijnsel kunnen herkennen, barst dit gedicht van de bijbelse verwijsingen naar gastronomische beelden. Brood, wijn, vlees... het is voor Kopland wellicht de taal van zijn jeugd, aangezien hij het protestantse geloof van eertijds achter zich heeft gelaten maar evenals vele ex-gereformeerden niet los kon laten vanwege van de diepgewortelde ethiek van de bijbel. En daar is dit gedicht een voorbeeld van. Maar of het nou zo sterk is? Misschien eerder gemakkelijk. Deze bundel ken ik inmiddels door en door en ik weet te vertellen dat dit toch een van de minst sprekende gedichten is. Kopland is bij uitstek de dichter die zijn achtergrond nooit heeft kunnen vertalen naar een hedendaags gevoel maar eerder vervalt in loze spreuken en gedachten. Hij is pas sterk als hij een landschap tot een gevoel transformeert. Wat dat betreft kan men beter bekeerders zoals Otten lezen dan afdwalers als Kopland. In de proza mogen we weliswaar 't Hart, Wolkers en Biesheuvel hoog houden, maar zij doen evenwel niets af aan Endo, Dostojevski of Pascal. Ergo: de bekeerling verwoordt zich sterker dan de afvallige...

Wouter

[Dettie]

Geplaatst: 15 dec 2007 02:50 pm

Wat water achterliet

Een aquarel van Van Hoogdalem
op het moment dat je haar ziet weetje
waarom de schilder haar maakte
zo moest het

een interieur met een paar dingen
je kunt zien dat hij hield van dit tafereel
niet om de zogenaamde schoonheid
maar om de toevalligheid

het raam, de muur, de tafel, de stoelen
de vloer- ze kennen geen verlangen
om bij elkaar te horen

maar wat hen een moment bijeenbrengt is
een laag licht dat door het raam binnenstroomt
en alles overspoelt met alle tinten rood

je kunt zien dat hij het papier doordrenkte
met water-water dat nu is verdampt
en de dingen achterliet zoals ze
daar waren, in dat licht.

Rutger Kopland
Uit: Een man in de tuin.
Uitg: G.A. Van Oorschot 2004

Ik vind dit zo knap gedaan…zoveel eenvoud… probeer het maar eens, dit lukt weinigen. En de sfeer die het oproept. Rust,vanzelfsprekendheid in de dingen die er zijn . Zonder die woorden expleciet te gebruiken maar wel zoiets als ‘om de toevalligheid’ of ‘zoals ze daar waren, of ‘zo moest het’. Deze tekst ontroert mij heel erg om de magie van de woorden die zo wonderlijk goed bij mekaar horen.
(en wat vind ik mijn eigen omschrijving zwak..maar ja wat moet je als je zelf geen dichter bent: ‘sukkelen’ zoals de Vlamingen zeggen)

Leni

[Dettie]

Geplaatst: 26 apr 2008 01:00 pm

Johnson Brothers Ltd

Vroeger toen mijn vader nog groot was,
in de uitpuilende zakken van zijn jas
gevaarlijk gereedschap, in zijn pakken
de geuren van geplozen touw en lood,
achter zijn ogen de onbegrijpelijke wereld
van een man, een gasfitter eerste klas
zei moeder, hoe anders heb ik mij moeten
voelen vroeger toen hij de deuren sloot
voor haar en mij.

Nu is hij dood, ben ik ineens zo oud als
hij, blijkt tot mijn verbazing dat ook in hem
verval was ingebouwd. In zijn agenda zie ik
afspraken met onbekenden, aan zijn muur
kalenders met labyrinten van gasleidingen,
op de schoorsteenmantel het portret van
een vrouw in Parijs, zijn vrouw, de onbegrijpelijke
wereld van een man.

Kijkend in het porseleinen fonteintje uit
de dertiger jaren met de twee lullige leeuwen:
Johnson Brothers Ltd, hoog in het dood-
stille huis het droevige sloffen van moeder,
jezus christus vader, komen de tranen
om nu en om toen, vloeien ze samen
in het lood van de zwanenhals,
niet meer te scheiden van de druppels
uit het koperen kraantje met cold.

Rutger Kopland
Uit: Alles op de fiets
G.A. van Oorschot, Amsterdam 1969

Hier staat een uitleg http://www.xs4all.nl/~wjsn/tekst/gebrjohnson.htm

Johnson Brothers Ltd, is een bedrijf dat porcelein/aardewerk maakt (de fontein)

Hier een plaatje van de kraan waar hij het over heeft.
http://www.gedichtvandeweek.nl/archief/ ... /kraan.jpg

Dettie

-----

Dit gedicht vond ik bij een ander item dus ook even hier geplaatst.

[Dettie]

Geplaatst: 12 aug 2008 08:18 pm

Zoals de pagina's van een krant

Zoals de pagina's van een krant
in het gras langzaam om
slaan in de wind, en het is de wind
niet die dit doet,

zoals wanneer een deken in de avond,
buiten, ligt alsof hij ligt
te slapen, en het is de deken
niet, zo

niets is het, niets dan de verdrietige
beweging van een hand, de weerloze
houding van een lichaam,

en er is geen hand, er is
geen lichaam, terwijl ik toch
zo dichtbij ben.

Rutger Kopland
Al die mooie beloften,
1978, uitgegeven bij van Oorschot

Bovenstaande diepzinnigheid ontgaat mij volkomen. Wie kan dit uitleggen?

Pieter

[Dettie]

Geplaatst: 13 aug 2008 08:34 am

niets dan de verdrietige
beweging van een hand, de weerloze
houding van een lichaam

en er is geen hand, er is
geen lichaam, terwijl ik toch
zo dichtbij ben.

Dit zegt het eigenlijk al Pieter.
Het voorafgaande van het gedicht wordt door deze regels verklaard.

Dettie

[Dettie]

Geplaatst: 13 aug 2008 05:09 pm

Bedankt, Dettie, maar ik vind de vergelijkingen erg ver gezocht, zoals meer van Kopland. (zoals zijn slagedicht).

Pieter

[Dettie]

Geplaatst: 15 aug 2008 09:38 am

Pieter vroeg me in een mail om nadere uitleg van dit bovenstaande gedicht maar ik kom momenteel weinig aan leestafel en poëzie toe.
Is er iemand van jullie die het gedicht nader wil toelichten?

Dettie

[Dettie]

Geplaatst: 15 aug 2008 09:46 am

Volgens mij staat er uitleg in het boek waar Manja het over had (R. Van de Perre) Het is een boek waarin gedichten worden verklaard.
Manja , kan je misschien eens kijken en melden wat Rudolf er over schrijft( als je daar zin in hebt natuurlijk)?

Leni

[Dettie]

Geplaatst: 16 aug 2008 05:22 am

Jonge sla

Alles kan ik verdragen,
het verdorren van bonen,
stervende bloemen, het hoekje
aardappelen, kan ik met droge ogen
zien rooien, daar ben ik
werkelijk hard in.

Maar jonge sla in september,
net geplant, slap nog,
in vochtige bedjes, nee.

Voor de volledigheid nog even dit gedichtje van Kopland geplaatst. Jammer dat van een goed dichter als K. dit gedichtje het beroemdst is, jammer zowel voor de lezers als voor hemzelf.
Ik vind dit een flauw, cynisch, ongeloofwaardig en decadent gedicht.

Pieter

[Dettie]

Geplaatst: 16 aug 2008 08:54 am

Ik vind dit een flauw, cynisch, ongeloofwaardig en decadent gedicht.

En daar ben ik weer...
waarom vind je dat Pieter?
(Er is trouwens al heel wat discussie geweest over dit gedicht.
zie http://car.messageboard.nl/38686/viewtopic.php?t=386 )

Dettie

[Dettie]

Geplaatst: 16 aug 2008 09:16 am

Ik heb het altijd een mooi gedicht gevonden, omdat ik het associeerde met mensen, of eigenlijk kinderen die geen goed start kregen.

Ik geloof als ik het me goed herinner dat dat niet was was Kopland ermee bedoelde.

Wil

[Dettie]

Geplaatst: 16 aug 2008 03:23 pm

Zoals de pagina's van een krant

Zoals de pagina's van een krant
in het gras langzaam om
slaan in de wind, en het is de wind
niet die dit doet,

zoals wanneer een deken in de avond,
buiten, ligt alsof hij ligt
te slapen, en het is de deken
niet, zo

niets is het, niets dan de verdrietige
beweging van een hand, de weerloze
houding van een lichaam,

en er is geen hand, er is
geen lichaam, terwijl ik toch
zo dichtbij ben.

Ik kom hier straks nog op terug, zonder Vandeperre gelezen te hebben, die ergens diep verborgen in mijn boekenkast ligt.

Alles is illusie (het is een uitspraak die ik gisteren nog gehoord heb, en ik moest dadelijk denken aan een boeddhistische uitspraak : een stoel is een stoel zo lang je met hem in dezelfde ruimte bent - verlaat je de ruimte, dan is er ook geen stoel meer).

Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).

http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje

[Dettie]

Geplaatst: 16 aug 2008 03:30 pm

PieterW schreef:

Jonge sla

Alles kan ik verdragen,
het verdorren van bonen,
stervende bloemen, het hoekje
aardappelen, kan ik met droge ogen
zien rooien, daar ben ik
werkelijk hard in.

Maar jonge sla in september,
net geplant, slap nog,
in vochtige bedjes, nee.

Voor de volledigheid nog even dit gedichtje van Kopland geplaatst. Jammer dat van een goed dichter als K. dit gedichtje het beroemdst is, jammer zowel voor de lezers als voor hemzelf.
Ik vind dit een flauw, cynisch, ongeloofwaardig en decadent gedicht.

Pieter

Dettie schreef
En daar ben ik weer...
waarom vind je dat Pieter?

Flauw: stel je voor, Dettie, jij of ik hebben sla geplant en er komt iemand toevallig kijken; wij zeggen tegen de bezoeker: eigenlijk kan ik er niet tegen, tegen die slappe sla. Als de bezoeker het gedicht niet kent denkt ie tien tegen één: wat een flauwe tante of wat een ouwe zijkerd.

Cynisch: cynisch betekent: ongevoelig voor het leed van anderen. Als psychiater kent K. als geen ander het psychische leed van zijn patiënten. Maar nee, hij moet zo nodig laten weten dat ie niet tegen slappe sla kan.

Ongeloofwaardig: als ie een greintje hart in zijn lijf heeft geloof ik hem niet, eigenlijk dezelfde motieven als bij cynisch.

Decadent: dit betekent: een stijl of inhoud zonder innerlijke kracht. Het is een luxe gedicht voor een slappe, elitaire groep lezers.

Dit alles neemt niet weg dat K. wel goede gedichten heeft gemaakt.

Pieter

[Dettie]

Geplaatst: 16 aug 2008 05:02 pm

Zoals de pagina's van een krant

Zoals de pagina's van een krant
in het gras langzaam om
slaan in de wind, en het is de wind
niet die dit doet,

zoals wanneer een deken in de avond,
buiten, ligt alsof hij ligt
te slapen, en het is de deken
niet, zo

niets is het, niets dan de verdrietige
beweging van een hand, de weerloze
houding van een lichaam,

en er is geen hand, er is
geen lichaam, terwijl ik toch
zo dichtbij ben.

Eigenlijk is alles illusie. Niets is wat het schijnt te zijn. Neem willekeurig welke scène, en iedereen ziet wat anders. Zelfs de wetenschappelijke begrippen, zoals tijd, plaats en ruimte, waarvan de mens zich zo graag bedient om een houvast te hebben, zijn illusie. Vandaar ook de boeddhistische uitspraak die ik zoëven gebruikte.

Wel, die illusie wordt hier duidelijk verwoord en verbeeld. Pagina's van een krant, die om slaan in de wind. Waarom zou de wind de oorzaak zijn ? Maar wij hebben een verklaring nodig, en luchtverplaatsing zou de pagina's van de krant in beweging kunnen zetten. Net zo goed als de deken, die de schijn geeft ("alsof") te liggen slapen, alleen die schijn geeft omdat wij "willen" dat het zo is, omdat wij nu eenmaal alles moeten kunnen benoemen.

Vervang de wind door een hand, vervang de deken door de houding van een lichaam, vervang deze beelden door wat je wil, het blijft een illusie.

Zelfs ik zelf ben een illusie. En wat ik zie op mijn scherm terwijl ik dit aan het schrijven ben. Een deel van de tekst lijkt groen, alhoewel hij volgens de menselijke standaard eigenlijk zwart is (NB ik ben niet kleurenblind).

Eigenlijk ook wel benieuwd wat Vandeperre hierover verteld heeft. Zal morgen eens kijken.

Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).

http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje

[Dettie]

Geplaatst: 16 aug 2008 07:20 pm

Rutger: goed geprobeerd maar volgens mij niet goed; alles is geen illusie. Als ik jou een mep zou kunnen geven voel je dat echt niet als een illusie. De mensen maken wel van wat ze waarnemen voor en deel illusies. Maar dat ik jou dit antwoord heb gegeven is zowel voor jou als voor mij geen illusie.

Pieter

[Dettie]

leni schreef
Volgens mij staat er uitleg in het boek waar Manja het over had (R. Van de Perre) Het is een boek waarin gedichten worden verklaard.
Manja , kan je misschien eens kijken en melden wat Rudolf er over schrijft( als je daar zin in hebt natuurlijk)?

Leni

Leni: Ik heb die gegevens niet.
Manja
_________________
suum cuique oftewel ieder het zijne!

[Dettie]

Geplaatst: 17 aug 2008 06:55 pm

PieterW schreef:
Rutger: goed geprobeerd maar volgens mij niet goed; alles is geen illusie. Als ik jou een mep zou kunnen geven voel je dat echt niet als een illusie. De mensen maken wel van wat ze waarnemen voor en deel illusies. Maar dat ik jou dit antwoord heb gegeven is zowel voor jou als voor mij geen illusie.
Pieter

Pieter, over illusies zouden wij misschien wel van mening kunnen verschillen, en een (al dan niet filosofische) discussie hierover zou ons heel ver kunnen leiden.

Toch heeft ook Rudi van de Perre in zijn boek Woorden om wakker te lezen het over illusie. Maar hij gaat nog een stap verder. Misschien kan deze stap helpen bij het begrijpen.

Over de vorm heb ik het hierboven niet gehad, maar Rudi schrijft dat het gedicht lijkt op een sonnet, maar toch niet aan alle vormvereisten voldoet. Hierop voortbouwende (en uitgaande van het feit dat alleen het 'ik' geen illusie blijkt te zijn) stelt hij dat het gedicht gaat over 'vervreemding'. Paradijselijke harmonie en geborgenheid, die in andere gedichten van Kopland zo duidelijk aanwezig zijn, zijn hier niet meer genoeg op de kloof tussen illusie en werkelijkheid te overbruggen.

Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).

http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje