Geplaatst: 20 jun 2007 09:38 am
ik wist dat hij enorm veel dronk, niet dat het specifiek portwijn was, maar ik vermoedde het al.
Tiba.
Roel Richelieu Van Londersele (ja)
Geplaatst: 21 jul 2007 12:33 pm
Zondagmiddag (22 juli 2007) om 11u30 is Roel Richelieu bij Nico Burssens te gast in het Artistiek Aperitief van de Gentse Feesten voor een gesprek.
Plaats: In de Lakenhalle van het belfort.
En Roel Richelieu van de Londersele staat in het nieuwe archief
http://www.poezie-leestafel.info/r-rich ... londersele
Dettie
Zondagmiddag (22 juli 2007) om 11u30 is Roel Richelieu bij Nico Burssens te gast in het Artistiek Aperitief van de Gentse Feesten voor een gesprek.
Plaats: In de Lakenhalle van het belfort.
En Roel Richelieu van de Londersele staat in het nieuwe archief
http://www.poezie-leestafel.info/r-rich ... londersele
Dettie
Bij mijn zonen ben ik veilig
hun boten van papier zinken
alleen in helder water
hun vliegtuigen hebben een schietstoel
geleend van Griekse goden
het verdriet slaat een zijstraat in
als het ons ziet komen
hun knikkers weten altijd waarheen
daarvan ben ik aan het leren
van klachten vlechten ze liederen
van spinnen bewaren ze het net
daarin vangen ze dromen die uitkomen
en twijfels die ze zo vervangen
sinds ze er zijn, word ik toegelaten
binnen de omheining van de vreugde
bij mijn zonen ben ik veilig
Roel Richelieu Van Londersele (1952)
uit: Tot zij de wijn wordt
Uitgeverij Atlas, oktober 2009
Ongelofelijk vrolijk en optimistisch gedicht.
Alles is (nog) helder en klaar, geen gepieker, gewoon leven á la minuut.
sinds ze er zijn, word ik toegelaten
binnen de omheining van de vreugde
Maakt een volwassene onnodig veel problemen? Overal een probleem van? vraag ik me dan af als ik dit lees.
Dettie
hun boten van papier zinken
alleen in helder water
hun vliegtuigen hebben een schietstoel
geleend van Griekse goden
het verdriet slaat een zijstraat in
als het ons ziet komen
hun knikkers weten altijd waarheen
daarvan ben ik aan het leren
van klachten vlechten ze liederen
van spinnen bewaren ze het net
daarin vangen ze dromen die uitkomen
en twijfels die ze zo vervangen
sinds ze er zijn, word ik toegelaten
binnen de omheining van de vreugde
bij mijn zonen ben ik veilig
Roel Richelieu Van Londersele (1952)
uit: Tot zij de wijn wordt
Uitgeverij Atlas, oktober 2009
Ongelofelijk vrolijk en optimistisch gedicht.
Alles is (nog) helder en klaar, geen gepieker, gewoon leven á la minuut.
sinds ze er zijn, word ik toegelaten
binnen de omheining van de vreugde
Maakt een volwassene onnodig veel problemen? Overal een probleem van? vraag ik me dan af als ik dit lees.
Dettie
Een dichter schrijft:
Bij mijn zonen ben ik veilig
Een hele wereld schuilt daarachter.
Neen het is geen ongelooflijk vrolijk gedicht, m.i., het is de vrolijkheid van de melancholicus, de echte, niet de 'would be'.
Het klinkt ook als een 'bekentenis' (ik zocht een beter woord), de wereld van de zonen geeft de dichter toegang tot iets wat 'vreugde' heet; 'sinds ze er zijn...' ervaart hij vreugde, wellicht pas sedert lange tijd.
Verdriet is de dichter niet vreemd, maar het maakt een ommetje, want... daar zijn z'n zonen. Schild! Soelaas! Bron van vreugde.
Een gedicht van een 'rijpere' dichter, hopelijk vergeeft hij me dit woord, mocht hij het lezen, maar dit in meer dan één betekenis.
Want ook op poëtisch gebied vind ik dit 'gerijpt', minder bombast, een subtielere beeldspraak.
mira
Bij mijn zonen ben ik veilig
Een hele wereld schuilt daarachter.
Neen het is geen ongelooflijk vrolijk gedicht, m.i., het is de vrolijkheid van de melancholicus, de echte, niet de 'would be'.
Het klinkt ook als een 'bekentenis' (ik zocht een beter woord), de wereld van de zonen geeft de dichter toegang tot iets wat 'vreugde' heet; 'sinds ze er zijn...' ervaart hij vreugde, wellicht pas sedert lange tijd.
Verdriet is de dichter niet vreemd, maar het maakt een ommetje, want... daar zijn z'n zonen. Schild! Soelaas! Bron van vreugde.
Een gedicht van een 'rijpere' dichter, hopelijk vergeeft hij me dit woord, mocht hij het lezen, maar dit in meer dan één betekenis.
Want ook op poëtisch gebied vind ik dit 'gerijpt', minder bombast, een subtielere beeldspraak.
mira
mira schreef:Een dichter schrijft:
Bij mijn zonen ben ik veilig
Een hele wereld schuilt daarachter.
Neen het is geen ongelooflijk vrolijk gedicht, m.i., het is de vrolijkheid van de melancholicus, de echte, niet de 'would be'.
Het klinkt ook als een 'bekentenis' (ik zocht een beter woord), de wereld van de zonen geeft de dichter toegang tot iets wat 'vreugde' heet; 'sinds ze er zijn...' ervaart hij vreugde, wellicht pas sedert lange tijd.
Verdriet is de dichter niet vreemd, maar het maakt een ommetje, want... daar zijn z'n zonen. Schild! Soelaas! Bron van vreugde.
mira
Quote:
sinds ze er zijn, word ik toegelaten
binnen de omheining van de vreugde
bij mijn zonen ben ik veilig
Bij een tweede lectuur kan ik me aansluiten bij de uitleg van mira
immers: het verdriet slaat een zijstraat in
bij een eerste lectuur had ik het zo niet gezien
Tiba.
mira schreef:Neen het is geen ongelooflijk vrolijk gedicht, m.i., het is de vrolijkheid van de melancholicus, de echte, niet de 'would be'.
Ik zag het gedicht vanuit de zonen.
hun boten van papier zinken
alleen in helder water
hun vliegtuigen hebben een schietstoel
geleend van Griekse goden
het verdriet slaat een zijstraat in
als het ons ziet komen
hun knikkers weten altijd waarheen
daarvan ben ik aan het leren
van klachten vlechten ze liederen
van spinnen bewaren ze het net
daarin vangen ze dromen die uitkomen
en twijfels die ze zo vervangen
Dat vond ik ongelofelijk vrolijk.
Het 'simpele' wereldje van de zonen maakt mij vrolijk.
De dichter wordt daar ook blij van.
sinds ze er zijn, word ik toegelaten
binnen de omheining van de vreugde
Er is weer vreugde in zijn leven. Zoals zijn zonen de wereld ervaren voelt hij als veilig, er is geen zorg, verdriet etcetera maar wél vreugde.
---
Maar dit alles is zoals ik het persoonlijk ervaar natuurlijk... ongelofelijk vrolijk
Dettie
Dettie schreef:
en:
't Is inderdaad hoe je het bekijkt.
Toch vind ik dat heel dit gedicht benaderd wordt vanuit het standpunt van de vader.
Hij vindt troost en soelaas bij zijn zonen, bij het zien van hun spel laat hij alle verdriet achter.
Maar ook het spel wordt bekeken vanuit de vader, niet vanuit het kind, en achter elk regel voel ik het contrast met de ( vroegere?) situatie van de vader: bij het spel van de zonen komt altijd alles terecht, hun dromen komen uit, de zijne niet, etc.
En natuurlijk vindt de vader daarin troost, maar zoals hij de wereld van de zonen ziet, lijkt het me ook een droomwereld, zoals de dichter zou willen dat hij is, en hij daar beschutting vindt, binnen de afgebakende wereld van zijn zonen en misschien ook van dit gedicht.
mira
Ik zag het gedicht vanuit de zonen
en:
Het 'simpele' wereldje van de zonen maakt mij vrolijk.
De dichter wordt daar ook blij van.
sinds ze er zijn, word ik toegelaten
binnen de omheining van de vreugde
Er is weer vreugde in zijn leven. Zoals zijn zonen de wereld ervaren voelt hij als veilig, er is geen zorg, verdriet etcetera maar wél vreugde.
---
Maar dit alles is zoals ik het persoonlijk ervaar natuurlijk... ongelofelijk vrolijk
't Is inderdaad hoe je het bekijkt.
Toch vind ik dat heel dit gedicht benaderd wordt vanuit het standpunt van de vader.
Hij vindt troost en soelaas bij zijn zonen, bij het zien van hun spel laat hij alle verdriet achter.
Maar ook het spel wordt bekeken vanuit de vader, niet vanuit het kind, en achter elk regel voel ik het contrast met de ( vroegere?) situatie van de vader: bij het spel van de zonen komt altijd alles terecht, hun dromen komen uit, de zijne niet, etc.
En natuurlijk vindt de vader daarin troost, maar zoals hij de wereld van de zonen ziet, lijkt het me ook een droomwereld, zoals de dichter zou willen dat hij is, en hij daar beschutting vindt, binnen de afgebakende wereld van zijn zonen en misschien ook van dit gedicht.
mira
hun knikkers weten altijd waarheen
daarvan ben ik aan het leren
de knikkers weten waarheen--> alsof de knikkers en daardoor ook de kinderen een vast doel voor ogen hebben.
De vader heeft dat niet, hij moet het nog leren.
daarin vangen ze dromen die uitkomen
en twijfels die ze zo vervangen
de dromen van de kinderen komen uit (en die van de vader niet)
hun twijfels worden vervangen door zekerheden?
De vader kent die wereld van de kinderen niet of niet meer, bij hem onzekerheden, twijfels, verdriet enz..
Pas nu leert hij die wererd (weer?) kennen en dat is natuurlijk het positieve.
Tiba.
Mats
je zadelt mijn rug en sterk
rijden we een nieuwe ochtend in
meesterlijk, vanuit de hoogte, kies je
het golvend landschap voor je dag
jij, de uitvinder van de kleine glimlach
en van de ernst, als je waakt over onze vissen
in bad warmen we samen het water
en geven het aan kapiteins en matrozen
een lied en het schoonschrift word je,
ik de plek om stem en papieren te bewaren
je bent de tekening en het krijt
meer dan ik uit mij verwachtte
mijn voorraad ben je elke dag
je houdt mij op de wereld
Roel Richelieu Van Londersele,
Uit: Tot zij de wijn is,
Atlas
Dit gedicht is genomineerd voor de Herman de Coninckprijs 2010 - Gedichten.
Ik zie hier een prachtige liefdesverklaring van een vader voor zijn zoontje in. Maar wat mij vooral aanspreekt is de kracht die het letterlijk uitstraalt. Het straalt aan alle kanten de stoere vader en zoon relatie uit.
je zadelt mijn rug en sterk
rijden we een nieuwe ochtend in
in bad warmen we samen het water
en geven het aan kapiteins en matrozen
Je moet een groot dichter zijn om dit zo te kunnen verwoorden.
Dettie
je zadelt mijn rug en sterk
rijden we een nieuwe ochtend in
meesterlijk, vanuit de hoogte, kies je
het golvend landschap voor je dag
jij, de uitvinder van de kleine glimlach
en van de ernst, als je waakt over onze vissen
in bad warmen we samen het water
en geven het aan kapiteins en matrozen
een lied en het schoonschrift word je,
ik de plek om stem en papieren te bewaren
je bent de tekening en het krijt
meer dan ik uit mij verwachtte
mijn voorraad ben je elke dag
je houdt mij op de wereld
Roel Richelieu Van Londersele,
Uit: Tot zij de wijn is,
Atlas
Dit gedicht is genomineerd voor de Herman de Coninckprijs 2010 - Gedichten.
Ik zie hier een prachtige liefdesverklaring van een vader voor zijn zoontje in. Maar wat mij vooral aanspreekt is de kracht die het letterlijk uitstraalt. Het straalt aan alle kanten de stoere vader en zoon relatie uit.
je zadelt mijn rug en sterk
rijden we een nieuwe ochtend in
in bad warmen we samen het water
en geven het aan kapiteins en matrozen
Je moet een groot dichter zijn om dit zo te kunnen verwoorden.
Dettie
Kan het geen opa-kleinzoonrelatie zijn Dettie..voor mij lijkt het daar meer op. Vaders hebben meestal geen tijd om in bad te kruipen met hun zoon. Nu ja het is van weinig belang, het is wel inderdaad een mooi gedicht..
Ik begrijp ook dat het door het publiek is gekozen..
Ik begrijp ook dat het door het publiek is gekozen..
O que for quando for, é que será o que é (F. Pessoa)
Ja mira, Mats is een jongens naam, althans in Nederland. En niet persé een moderne.
De leraar Nederlands uit Veenendaal die een hele informatieve site gemaakt heeft over Nederlandstalige schrijvers heet Mats Beek. En ik schat hem van mijn leeftijd (midden vorige eeuw dus
)
Een aanrader als je informatie, citaten, biografieën of bibliografieën zoekt.
Zie: http://www.schrijversinfo.nl/
Librije.
De leraar Nederlands uit Veenendaal die een hele informatieve site gemaakt heeft over Nederlandstalige schrijvers heet Mats Beek. En ik schat hem van mijn leeftijd (midden vorige eeuw dus
)
Een aanrader als je informatie, citaten, biografieën of bibliografieën zoekt.
Zie: http://www.schrijversinfo.nl/
Librije.
Hetzelfde zien
Maar het zò zien
Zoals niemand het zag
(J.A. Deelder - Euforismen
Bezige Bij, 1991)
Maar het zò zien
Zoals niemand het zag
(J.A. Deelder - Euforismen
Bezige Bij, 1991)
)
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten