Alfred van Haskerland (levert zelf gedichten)
Alfred van Haskerland (levert zelf gedichten)
Alfred van Haskerland levert zelf regelmatig gedichten om te plaatsen op Leestafel
Dettie
Dettie
Geplaatst: 03 mrt 2006 09:05 am
bibliotheek
je was me dagenlang al opgevallen
de aandacht die je gaf aan wat je las
de zomer die rondom je geurde
de stilte waarin je opgenomen was
in lome uren tussen oude ruggen
zocht ik naar de intro van een zin
misschien wist je wel een plaats of titel
of kende je de boeken evenmin
jou heb ik vragen aangesproken
je hand wees traag naar wat ik vroeg
je blik verstrooid tot vluchtig oordeel
langs strakke jeans die ik graag droeg
druk pratend ben ik je gaan boeien
gesponnen in het web van zinnen
ogen die de mijne aarzelend zochten
tot ze spiegelden wat ik wou winnen
Alfred van Haskerland
Meander augustus 1999
bibliotheek
je was me dagenlang al opgevallen
de aandacht die je gaf aan wat je las
de zomer die rondom je geurde
de stilte waarin je opgenomen was
in lome uren tussen oude ruggen
zocht ik naar de intro van een zin
misschien wist je wel een plaats of titel
of kende je de boeken evenmin
jou heb ik vragen aangesproken
je hand wees traag naar wat ik vroeg
je blik verstrooid tot vluchtig oordeel
langs strakke jeans die ik graag droeg
druk pratend ben ik je gaan boeien
gesponnen in het web van zinnen
ogen die de mijne aarzelend zochten
tot ze spiegelden wat ik wou winnen
Alfred van Haskerland
Meander augustus 1999
Geplaatst: 03 mrt 2006 09:06 am
adagio sostenuto
ik speelde dagelijks sonates
en eenmaal zachter dan tevoren
terwijl ik dacht dat je 't niet kon horen
de Mondschein die jouw voorkeur had
je bracht het loodwit als een kuif op water
zodat de golfslag al maar wilder werd
en grauwe wolken leek te raken
nu rondden bleke handen het palet
je volle aandacht kreeg mijn spel
terwijl jouw fluitend hoortoestel
de slotmaat tergend overtroefde
riep je plots de componist bij naam
Alfred van Haskerland (1939)
Meander oktober 2000
Adagio betekent letterlijk gemakkelijk, comfortabel, behoedzaam, maar heeft als tempovoorschrift in de muziek de betekenis van langzaam, gematigd, behoedzaam.
Sostenuto muzikale voordrachtsaanwijzing. Sostenuto (ook sostenendo) betekent: aanhouden, uitgehouden, gedragen.
De 'Adagio sostenuto' uit de "Mondscheinsonate" is een van Beethovens beroemste composities voor piano
Ik zag dit gedicht dus bij Meander en heb gevraagd of ik het op Leestafel mocht plaatsen... Dit was het antwoord.
-------
Dag Dettie,
Wat leuk dat je reageert. Natuurlijk heb je mijn toestemming.[...]
Een aantal gedichten zouden denk ik voor je website wel geschikt zijn. Ik zal op die website nu en dan eens een gedicht van me plaatsen. Het gedicht Bibliotheek heb je al gelezen? Ik won er destijds de publieksprijs van St.Truiden (Belgie) mee.
Alfred van Haskerland
--------
Dettie
adagio sostenuto
ik speelde dagelijks sonates
en eenmaal zachter dan tevoren
terwijl ik dacht dat je 't niet kon horen
de Mondschein die jouw voorkeur had
je bracht het loodwit als een kuif op water
zodat de golfslag al maar wilder werd
en grauwe wolken leek te raken
nu rondden bleke handen het palet
je volle aandacht kreeg mijn spel
terwijl jouw fluitend hoortoestel
de slotmaat tergend overtroefde
riep je plots de componist bij naam
Alfred van Haskerland (1939)
Meander oktober 2000
Adagio betekent letterlijk gemakkelijk, comfortabel, behoedzaam, maar heeft als tempovoorschrift in de muziek de betekenis van langzaam, gematigd, behoedzaam.
Sostenuto muzikale voordrachtsaanwijzing. Sostenuto (ook sostenendo) betekent: aanhouden, uitgehouden, gedragen.
De 'Adagio sostenuto' uit de "Mondscheinsonate" is een van Beethovens beroemste composities voor piano
Ik zag dit gedicht dus bij Meander en heb gevraagd of ik het op Leestafel mocht plaatsen... Dit was het antwoord.
-------
Dag Dettie,
Wat leuk dat je reageert. Natuurlijk heb je mijn toestemming.[...]
Een aantal gedichten zouden denk ik voor je website wel geschikt zijn. Ik zal op die website nu en dan eens een gedicht van me plaatsen. Het gedicht Bibliotheek heb je al gelezen? Ik won er destijds de publieksprijs van St.Truiden (Belgie) mee.
Alfred van Haskerland
--------
Dettie
Geplaatst: 12 apr 2006 09:41 am
Utrecht Buys Ballotstraat
waar een ertstrein ploegt in stalen voren
welke trilling door voorname huizen gaat
laat de overweg onmatig van zich horen
waarna dan nog mijn stappen
de stilte tarten in de straat
ik zie een echtpaar achter hoge ramen
roerloos lezend strikt in evenwicht
ieder aan een tafelzijde
grijze haren onder ’t hoge licht
het gele schijnsel dat men er ziet
onthult delen van een kamer en suite
een schoorsteenmantel en een kabinet
de vale glans van pluchen stoelen
welke symmetrisch zijn neergezet
wat mij tijdloos heeft geleken
daar waar ik naar binnen heb gekeken
heeft toch slechts bestaan
tot wat later het kamerlicht werd uitgedaan
en ik ontnuchterd verder ben gegaan
Alfred van Haskerland
1990/2006
Utrecht Buys Ballotstraat
waar een ertstrein ploegt in stalen voren
welke trilling door voorname huizen gaat
laat de overweg onmatig van zich horen
waarna dan nog mijn stappen
de stilte tarten in de straat
ik zie een echtpaar achter hoge ramen
roerloos lezend strikt in evenwicht
ieder aan een tafelzijde
grijze haren onder ’t hoge licht
het gele schijnsel dat men er ziet
onthult delen van een kamer en suite
een schoorsteenmantel en een kabinet
de vale glans van pluchen stoelen
welke symmetrisch zijn neergezet
wat mij tijdloos heeft geleken
daar waar ik naar binnen heb gekeken
heeft toch slechts bestaan
tot wat later het kamerlicht werd uitgedaan
en ik ontnuchterd verder ben gegaan
Alfred van Haskerland
1990/2006
Geplaatst: 12 apr 2006 09:41 am
Berlijn Fuggerstraat
hier spiegelt in eenvormigheid
het veelvoud van verweerde vensters
waar geaderd stucwerk barst
aan bovenlijsten met een driehoekgevel
is wat mortel slordig aangestreken
daaronder klinkt een lach op onder praters
aan de maaltijd op een druk bezet terras
de lome zomeravond zucht
en plooit abrupt het tafeldek
een windvlaag kruist de platanen
stukken boomschors vliegen mee
ik zie de getroffen en geblutste auto’s
ontluisterd langs de stoeprand staan
Alfred van Haskerland
1993
Berlijn Fuggerstraat
hier spiegelt in eenvormigheid
het veelvoud van verweerde vensters
waar geaderd stucwerk barst
aan bovenlijsten met een driehoekgevel
is wat mortel slordig aangestreken
daaronder klinkt een lach op onder praters
aan de maaltijd op een druk bezet terras
de lome zomeravond zucht
en plooit abrupt het tafeldek
een windvlaag kruist de platanen
stukken boomschors vliegen mee
ik zie de getroffen en geblutste auto’s
ontluisterd langs de stoeprand staan
Alfred van Haskerland
1993
Geplaatst: 01 mei 2006 12:22 pm
En Alfred van Haskerland staat deze maand op de 'dichter uitgelicht' pagina.
Ook nu weer in enorm leuke samenwerking. Hij stuurde gedichten, foto's van hem, een biografie en heeft nog in april twee gedichten gemaakt!
Ik heb de gedichten in volgorde van schrijven geplaatst dus 1987 eerst en 2006 als laatste.
De gedichten staan hier
http://www.poezie-leestafel.info/alfred-van-haskerland
Dettie
En Alfred van Haskerland staat deze maand op de 'dichter uitgelicht' pagina.
Ook nu weer in enorm leuke samenwerking. Hij stuurde gedichten, foto's van hem, een biografie en heeft nog in april twee gedichten gemaakt!
Ik heb de gedichten in volgorde van schrijven geplaatst dus 1987 eerst en 2006 als laatste.
De gedichten staan hier
http://www.poezie-leestafel.info/alfred-van-haskerland
Dettie
Geplaatst: 01 mei 2006 12:47 pm
Dat ziet er erg leuk uit,
wat leuk ook die samenwerking.
Het eerste gedicht waar mijn oog op viel vanwege het afgelopen weekend was dit gedicht..Koninginnedag
Ik vind zijn gedichten erg beelden,..je ziet het helemaal gebeuren, je loopt en ziet je liefde van weleer onverwacht tussen de mensenmassa,
vooral het tweede gedeelte is erg mooi
Ze is jong, al zijn er rimpels bijgekomen, of hij wil graag dat er rimpels bijgekomen zijn vanwege verdriet om hem,
en de liefde is nog niet helemaal over volgens mij.
Wil
Dat ziet er erg leuk uit,
wat leuk ook die samenwerking.
Het eerste gedicht waar mijn oog op viel vanwege het afgelopen weekend was dit gedicht..Koninginnedag
vrijmarkt in het Vondelpark
waar de prille lentezon
die morgen al een vleug
van warmte bracht
in de massa meegevoerd
liep je voor me onverwacht
mijn partner van weleer
in de trage mensenstroom
heb je eenmaal omgekeken
Koninginnedag
vrijmarkt in het Vondelpark
waar de prille lentezon
die morgen al een vleug
van warmte bracht
in de massa meegevoerd
liep je voor me onverwacht
mijn partner van weleer
Ik vind zijn gedichten erg beelden,..je ziet het helemaal gebeuren, je loopt en ziet je liefde van weleer onverwacht tussen de mensenmassa,
vooral het tweede gedeelte is erg mooi
waar een verre vogel riep
naar diens wiekslag opgekeken
en hoe in je zwart beglaasde bril
de blauwe hemel spiegelde
zonder zweem van eindigheid
Ze is jong, al zijn er rimpels bijgekomen, of hij wil graag dat er rimpels bijgekomen zijn vanwege verdriet om hem,
en de liefde is nog niet helemaal over volgens mij.
Wil
Geplaatst: 01 mei 2006 12:59 pm
badhuis jaren vijftig
zij zaten er gelaten man en vrouw
zij waren onverstaanbaar moe gepraat
stadsgas achter stalen kappen suisde luid
refreinen klonken in ’t gestuwde water
dolend door de holten van spiralen
zij maten tijd zij hadden contractanten
met regelmaat klonk geldgerinkel
een op porselein bestorven kwartjesklank
zwijgend groepten jongens wachtend
in zweet en zeeplucht opgenomen damp
schoon lijfgoed in de handdoekrol
van klamme kleding straks bevrijd
uit hokjes dropen dotten schuim
in houten wanden en zelfs daaronder
de lokroep van een wonderlijk verlangen
te gluren door maar deels gedichte gaten
tot de man de tijd riep om te gaan
en warmte weg zou vluchten uit de kraan
Alfred van Haskerland
november 1994
dit gedicht vind ik heel mooi.
zij waren onverstaanbaar moe gepraat
een op porselein bestorven kwartjesklank
Mooie regels vind ik dit.
Voor de rest is het erg beeldend.
schoon lijfgoed in de handdoekrol
van klamme kleding straks bevrijd
de lokroep van een wonderlijk verlangen
te gluren door maar deels gedichte gaten
Dettie
badhuis jaren vijftig
zij zaten er gelaten man en vrouw
zij waren onverstaanbaar moe gepraat
stadsgas achter stalen kappen suisde luid
refreinen klonken in ’t gestuwde water
dolend door de holten van spiralen
zij maten tijd zij hadden contractanten
met regelmaat klonk geldgerinkel
een op porselein bestorven kwartjesklank
zwijgend groepten jongens wachtend
in zweet en zeeplucht opgenomen damp
schoon lijfgoed in de handdoekrol
van klamme kleding straks bevrijd
uit hokjes dropen dotten schuim
in houten wanden en zelfs daaronder
de lokroep van een wonderlijk verlangen
te gluren door maar deels gedichte gaten
tot de man de tijd riep om te gaan
en warmte weg zou vluchten uit de kraan
Alfred van Haskerland
november 1994
dit gedicht vind ik heel mooi.
zij waren onverstaanbaar moe gepraat
een op porselein bestorven kwartjesklank
Mooie regels vind ik dit.
Voor de rest is het erg beeldend.
schoon lijfgoed in de handdoekrol
van klamme kleding straks bevrijd
de lokroep van een wonderlijk verlangen
te gluren door maar deels gedichte gaten
Dettie
Geplaatst: 05 mei 2006 07:26 pm
Instructieve schoolreis 1952
het schroefwater trok een parallel
midden tussen strak getrokken boorden
hoe heet het water waar we varen
vroeg het schoolhoofd in de meesterrol
een dromend kind werd ruw gewekt
waar we voeren was mij om 't even
hoog daarboven was ik blijven zweven
ontnuchterd zweeg ik na een vrije val
tussen IJmuiden en Amsterdam
uit de scheepshoorn met sonoor geluid
ontsnapte onder druk gezette stoom
waarin ik hem naar wat graag achterliet
want echt ik wist het antwoord niet
Alfred van Haskerland
maart 1996
Instructieve schoolreis 1952
het schroefwater trok een parallel
midden tussen strak getrokken boorden
hoe heet het water waar we varen
vroeg het schoolhoofd in de meesterrol
een dromend kind werd ruw gewekt
waar we voeren was mij om 't even
hoog daarboven was ik blijven zweven
ontnuchterd zweeg ik na een vrije val
tussen IJmuiden en Amsterdam
uit de scheepshoorn met sonoor geluid
ontsnapte onder druk gezette stoom
waarin ik hem naar wat graag achterliet
want echt ik wist het antwoord niet
Alfred van Haskerland
maart 1996
Geplaatst: 05 mei 2006 07:38 pm
Bovenstaand gedicht heb ik even van de site gecopieerd.
Het kind wil dromen, genieten, beleven...
de leraar speelt zijn schoolmeesterrol.
Een fenomeen van alle tijden, denk ik, en dat we ook wel hebben meegemaakt.
Groetjes. Tiba.
Bovenstaand gedicht heb ik even van de site gecopieerd.
hoe heet het water waar we varen
vroeg het schoolhoofd in de meesterrol
een dromend kind werd ruw gewekt
waar we voeren was mij om 't even
Het kind wil dromen, genieten, beleven...
de leraar speelt zijn schoolmeesterrol.
Een fenomeen van alle tijden, denk ik, en dat we ook wel hebben meegemaakt.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 06 mei 2006 06:38 am
Ja ik vind het ook een mooi gedicht. Je ziet dat jongetje staan, op die boot, wegdromend, genietend.
En dan die meester met zijn vraag....
Ik ken dat water tussen IJmuiden en Amsterdam goed vandaar dat het me ook aanspreekt. Daar heb ik veel langs gefietst.
Tijdens Sail Amsterdam (zeker 10 jaar geleden) zat ik in een boot op dat water. Nadat alle prachtige schepen voorbij waren vaarden(voeren) wij erachteraan. Een sprookje waarbij ook je gedachten gaan zweven...
Dettie
Ja ik vind het ook een mooi gedicht. Je ziet dat jongetje staan, op die boot, wegdromend, genietend.
En dan die meester met zijn vraag....
Ik ken dat water tussen IJmuiden en Amsterdam goed vandaar dat het me ook aanspreekt. Daar heb ik veel langs gefietst.
Tijdens Sail Amsterdam (zeker 10 jaar geleden) zat ik in een boot op dat water. Nadat alle prachtige schepen voorbij waren vaarden(voeren) wij erachteraan. Een sprookje waarbij ook je gedachten gaan zweven...
Dettie
Geplaatst: 30 sep 2006 07:31 pm
Bruxelles
ik zag de glimlach van een stad
zodra het jonge lentelicht
speels vanaf de zon gericht
op koepeldaken vonkend brak
aan de prille loten spruiten knoppen
tot een waas opwekkend groen
veel stammen staan opvallend stram
bemanteld met een groen velours
het zijn de bomen die de steenweg schragen
Alfred van Haskerland
1991
Uit het thema "gedichten over de stad/steden" ook hier geplaatst.
Tiba.
P.S. ik geef even commentaar bij het thema.
Bruxelles
ik zag de glimlach van een stad
zodra het jonge lentelicht
speels vanaf de zon gericht
op koepeldaken vonkend brak
aan de prille loten spruiten knoppen
tot een waas opwekkend groen
veel stammen staan opvallend stram
bemanteld met een groen velours
het zijn de bomen die de steenweg schragen
Alfred van Haskerland
1991
Uit het thema "gedichten over de stad/steden" ook hier geplaatst.
Tiba.
P.S. ik geef even commentaar bij het thema.
Geplaatst: 30 sep 2006 08:16 pm
Ondertussen was ik al vlijtig, bezig, Bernadet .
Voor een keer onder het thema geplaatst omdat dit nu net over "de stad" ging. Geen probleem overigens: ik copieer het even hier:
Dit is voor mij een heel opmerkelijk gedicht over Brussel.
Brussel is voor mij (Vlaamse) een wirwar van straten en éénrichtingsverkeer. Een drukke stad, vol verkeer en lawaai. Een stad waar je de weg niet vindt, waar overal werken aan de gang zijn en nergens kunt parkeren. Ik zou het niet in mijn hoofd halen ernaartoe te rijden! Loopt gegarandeerd faliekant af. Als ik er al heenga (voor een of andere tentoonstelling) is het met iemand die in het Brusselse woont en feilloos de weg kent...
Natuurlijk besef ik dat dit een eenzijdige en subjectieve benadering is.
Er is ook een ander Brussel: dat van de liedjes van Johan Verminnen, en het Brussel van dichter/schrijver Geert van Istendael (en natuurlijk ook dat van die vriendin in het Brusselse en van zovele anderen).
Des te opmerkelijker vind ik het, dat iets van wat bij hen te vinden is, ook in dit gedicht (van een Nederlander) terugkeert:
een stad met zon en licht en groen, een stad met een lentesfeer:
de glimlach van een stad
Vooral de laatste drie regels vind ik mooi:
veel stammen staan opvallend stram
bemanteld met een groen velours
het zijn de bomen die de steenweg schragen
Ik zie daarbij de dichter langs de Brusselse Steenweg (mijn subjectieve gedachte) Brussel binnenrijden, in de prille lente terwijl de zon net schijnt... Mooi hoe die bomen de steenweg schragen.
Groetjes. Tiba.
Ondertussen was ik al vlijtig, bezig, Bernadet .
Voor een keer onder het thema geplaatst omdat dit nu net over "de stad" ging. Geen probleem overigens: ik copieer het even hier:
Dit is voor mij een heel opmerkelijk gedicht over Brussel.
Brussel is voor mij (Vlaamse) een wirwar van straten en éénrichtingsverkeer. Een drukke stad, vol verkeer en lawaai. Een stad waar je de weg niet vindt, waar overal werken aan de gang zijn en nergens kunt parkeren. Ik zou het niet in mijn hoofd halen ernaartoe te rijden! Loopt gegarandeerd faliekant af. Als ik er al heenga (voor een of andere tentoonstelling) is het met iemand die in het Brusselse woont en feilloos de weg kent...
Natuurlijk besef ik dat dit een eenzijdige en subjectieve benadering is.
Er is ook een ander Brussel: dat van de liedjes van Johan Verminnen, en het Brussel van dichter/schrijver Geert van Istendael (en natuurlijk ook dat van die vriendin in het Brusselse en van zovele anderen).
Des te opmerkelijker vind ik het, dat iets van wat bij hen te vinden is, ook in dit gedicht (van een Nederlander) terugkeert:
een stad met zon en licht en groen, een stad met een lentesfeer:
de glimlach van een stad
Vooral de laatste drie regels vind ik mooi:
veel stammen staan opvallend stram
bemanteld met een groen velours
het zijn de bomen die de steenweg schragen
Ik zie daarbij de dichter langs de Brusselse Steenweg (mijn subjectieve gedachte) Brussel binnenrijden, in de prille lente terwijl de zon net schijnt... Mooi hoe die bomen de steenweg schragen.
Groetjes. Tiba.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten