Clara Haesaert (ja)

Van Jan Hanlo t/m Roberto Juarroz
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Clara Haesaert (ja)

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 11, 2009 20:15

Op verzoek van Tiba* toestemming gevraagd aan Clara Haesaert en gekregen!

Graag verneemt ze t.z.t. welke gedichten we gekozen hebben.


Dettie

* Dit staat erbij als geheugensteuntje voor mij.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 11, 2009 20:16

Geplaatst: Za mrt 03, 2007 19:30

Septembersuite 5

hij weet zich in haar woorden geborgen
en op een zonnige septembermorgen
smeert hij boter en honig op haar brood

in het najaarslicht
rijst haar albasten hals
boven het ochtendvlakke tafelblad
en ’s avonds schieten haar ogen
in vleermuisvlucht van kamer tot kamer

dan drijven liederen van Wolf voorbij
en doorheen Spaanse geur en landschappen
weeft de herinnering een web rondom zijn hoofd

de vingers van zijn hand verstijven:
nu moet hij kiezen tussen gaan of blijven.


Clara Haesaert
uit: Medeplichtig (1981) in Levenslang het vermoeden.
Gedichten van 1953 tot 1993,
Gent, Poëziecentrum 1993

Wat een mooi, sfeervol gedicht is dit!
Prachtige beelden: het smeren van het brood, albasten hals, vleermuisvlucht...


Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 11, 2009 20:17

Geplaatst: Vr apr 06, 2007 15:03

In de witte kamer

In de witte kamer
der verbeelding
spelen wij het spel
zonder begin of einde.
In iedere hoek
slaat weer een klok
en aan de zoldering
gloeien duizend witte lampen.
Geen deur, geen venster
sluit ons in
alleen de witte spin
van allerzuiverste verbeelding.
Toch heb ik je nog lief
maar doorheen de witte schittering
doorheen de witte kamer
der verbittering.

Clara Haesaert
Uit: Omgekeerde volgorde,
Meulenhoff, Antwerpen, 1961.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 11, 2009 20:17

Geplaatst: Vr apr 06, 2007 16:35

Geen gemakkelijk gedicht Tiba. Maar wel mooi.
Helemaal snappen doe ik het niet. Jullie?

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 11, 2009 20:18

Geplaatst: Vr apr 13, 2007 23:51

Ik vind het ook moeilijk te snappen, Dettie. Het is een gedicht waarbij je zou wensen dat je de context ervan kent, om het beter te begrijpen.

Vooral "wit" valt in dit gedicht op:
"witte kamer der verbeelding"
"duizend witte lampen"
"de witte spin van allerzuiverste verbeelding"
"de witte schittering doorheen de witte kamer der verbittering"

"wit" komt hier, naar mijn gevoel, niet positief over, niet als iets bedreigends, maar wat het is kan ik moeilijk onder woorden brengen.
Weerkaatst het "wit" de werkelijkheid (zie: de lampen, de witte schittering) ? Maar hoe dit te rijmen met "de witte kamer der verbeelding"?
Ik ben er echt niet aan uitgekomen, en misschien zit ik ook op een verkeerd spoor.
Indien anderen meer klaarheid zien, hoor ik dat graag.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 11, 2009 20:19

Geplaatst: Di apr 17, 2007 16:50

Zou zij met wit, kleurloos bedoelen?

alleen de witte spin
van allerzuiverste verbeelding.


Ze worden ingesponnen door hun verbeelding dat alles goed is?
Terwijl er eigenlijk verbittering is?

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 11, 2009 20:19

Geplaatst: Wo apr 18, 2007 08:25

Ik vind dat eerste gedicht ook heel mooi.

Het beeld dat het tweede gedicht bij mij spontaan oproept is dat van een witte isoleerkamer waar men soms mensen met waanideeën enzo in opsloot (in de films toch)

Misschien een "té waanzinnige" interpretatie hoor. :)

Jan S

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Feb 11, 2009 20:21

Geplaatst: Za apr 28, 2007 22:16

Medeplichtig

1

zo zal ik zijn
een vrouw zonder verleden

in bevlogen ogenblikken
met een draai om de oren
en een pin om de hals
zal de herinnering
alles opzij schuiven

als de onbuigzame stem in de late avond
voor dienaars en dienaressen
vol hulpeloze schaamte
weer op een verzoeningspoging aanstuurt
blijf ik ter plaatse trappelen

zonder terugblik in de bloedrode duizeligheden
zal ik weerkeren
tot mijn levensnoodzakelijke
tot mijn liefste wensdroom:
een blanco nachtregister.


Clara Haesaert
uit: Medeplichtig,
Elsevier Manteau, Antwerpen/Amsterdam, 1981

Dit is het eerste gedicht uit de bundel "Medeplichtig" (1981).

Ik vond en leende de bundel vandaag in de bib, en ga er heel voorzichtig mee om want hij is al behoorlijk gehavend doordat de lijm lost. Dit even terzijde.

Een prachtig openingsgedicht is dit.
Niet dat ik het goed begrijp... maar Haesaert schrijft heerlijke, beeldrijke, vloeiende verzen. Dit is genieten!

Tiba.


Terug naar “Gedichten H-I-J”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 10 gasten