Geplaatst: 12 jan 2008 06:52 pm
Net de bundel
Het geduld van de dingen gelezen. Gewoon prachtig. De afdeling waarvan ik het meest genoten heb, is
Een autoreis naar Zweden. Met de nodige ironie beschrijft Geert van Istendael hier niet alleen de reiziger zelf, maar ook enkele Zweedse gewoontes, en restanten van het oude Zweden van voor de industrialisatie.
Deze reis naar Zweden was alvast geen navolging van Bertus Aafjes.
Geen voetreis, niet naar Rome. Naar het noorden.
Het autowegennet trilt in de zon.
Uit : Geert van Istendael, Het geduld van de dingen, ISBN 90 254 0828 1
En ook de eetcultuur is niet altijd zo modern :
Maar wat je smaakvol eet komt er ook uit.
Voor die behoefte heb je wat wordt aangeduid
als het huisje. ...
compleet met plank, gat, deksel. Netjes, weet je,
alleen wat ouderwets. ...
Uit : Geert van Istendael, Het geduld van de dingen, ISBN 90 254 0828 1
Hij omschrijft Zweden als volgt :
Dit is het land van leegte, een wijde kooi
van zomer. Leegte, dat zij bomen, meren,
die buiten de mens om zichzelf beheren.
Uit : Geert van Istendael, Het geduld van de dingen, ISBN 90 254 0828 1
Ook de afdeling
Alle vlees, opgedragen aan alle vrouwen, vind ik heel geslaagd. Doorheen deze afdeling klinkt een lichte erotische ondertoon.
Na spel en vuur en water
droogt zij zich af.
Onhoorbaar speelt de groffe stof muziek,
haar handdoek begeleidt haar
benen, haar billen, haar buik.
Zie hoe haar knieën wiegen.
Waar ze voor mij nat was daarstraks
trekt ze met beide handen ritme strak.
Bij droogte dreigt weer brand.
Uit : Geert van Istendael, Het geduld van de dingen, ISBN 90 254 0828 1, blz. 30, Valse propre
Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).
http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje