Adriaan Roland Holst (ja)

Van Jan Hanlo t/m Roberto Juarroz
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Adriaan Roland Holst (ja)

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 09, 2009 20:31

Leestafel heeft toestemming gekregen van het Ariaan Roland Holst fonds (daar liggen de rechten) om gedichten van A. Roland Holst te plaatsen.
Er mogen dus meer gedichten bij geplaatst worden.

Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op Di Mar 10, 2009 10:33, 1 keer totaal gewijzigd.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 09, 2009 20:32

Geplaatst: 28 nov 2007 08:49 am

Een winter aan zee (VII)


Soms heerst in een duinkom
omtrent vroeg vallend donker
een zwijge' als van rondom
daar wachtenden. De eenzame
die, in zichzelf verzonken,
daar binnenkomt, vertraagt
zijn pas, door wat geen namen
benoemen thans belaagd.

Dit is de plek: wantrouwen
ontzenuwt hier den moed
tot inkeer: in dit nauwe
duindal komt het wel voor,
dat men zichzelf ontmoet,
en aanziet, en moet lezen
in de andre blik. Dit oord
suizelt van angst en vrezen.

A. Roland Holst (1888-1976)
uit: Een winter aan zee
Maastricht: A.A.M. Stols 1937

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 09, 2009 20:33

Geplaatst: 28 nov 2007 10:45 am

A. Roland Holst heeft prachtige gedichten geschreven.
Mooi dat Leestafel nu de toestemming heeft gekregen!

Ik herinner me dat we een het een tijd geleden nog over deze dichter hadden.
Misschien heb jij dat bewaard, Dettie?

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 09, 2009 20:33

Geplaatst: 28 nov 2007 11:24 am

Dat is verloren gegaan met mijn computercrash afgelopen winter Tiba.
Ik had al gekeken of ik het nog had, maar helaas :(

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 09, 2009 20:34

Geplaatst: 28 jan 2008 09:37 am

Voor later

'k Geef nu aan jou mijn vreugd' mijn leed en
Mijn schemergouden droomenschat,
Opdat je later nog zal weten
Hoe ik je eens heb liefgehad.

Later, als dit zacht schoon voorbij is,
Want tijd neemt liefde, vreugde, smart --
Als elk van ons weer droef en blij is
Dicht aan een nieuw gevonden hart,

Dan zal ineens alles vervagen
Bij 't zien van dit vergeten blad --
Je zal weer droomen van de dagen
Toen we in elkanders oogen zagen,
Toen ik je zoo heb liefgehad.


Adriaan Roland Holst (1888-1976)
uit: Verzen (1911)

Zie ook http://www.rolandholstfonds.nl/


Later, als dit zacht schoon voorbij is,
Want tijd neemt liefde, vreugde, smart


Ik hou zo van die beetje ouderwetse taal.
Het zegt alles net iets zachter dan de taal van nu.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Ma Feb 09, 2009 20:35

Geplaatst: 28 jan 2008 12:22 pm

Prachtige taal inderdaad.
En zo'n mooie sfeer ook.

Groeten
Wil

mira
Berichten: 616
Lid geworden op: Za Feb 07, 2009 20:10

Berichtdoor mira » Di Mar 24, 2009 17:02

Wintertij 4

Maartzon koestert de kamerplant, maar buiten
bevliegen zon en zeewind open beemden-
Daarheen, naar buitengaats, buiten die ruiten,
hunkert oud en wild heimwee: naar de ontheemden,
uitzwalkenden naar het geheim. Houdt vrees
nog honkvast? moet ik hier te sterven leren:
naar hart wel een Christen, maar naar ziel en vlees
Heiden, nooit te bekeren.

A. Roland Holst
in Maatstaf, 1956

Even dit gedicht hier geplaatst omdat de maartzon me bekoorde.
Alliteraties zijn wel typisch voor zijn stijl.
Hij is ook dé dichter van de zee en de wind (zie je wel Tiba!).

Daarheen.../hunkert oud en wild heimwee
vind ik ook echt iets voor deze dichter, met zijn heimwee naar een woest verleden, zijn bewondering voor de Kelten ook.

Later probeer ik er meer over te zeggen.

mira

tiba
Berichten: 585
Lid geworden op: Za Feb 07, 2009 00:58

Berichtdoor tiba » Vr Nov 20, 2009 20:18

De ploeger

Ik vraag geen oogst; ik heb geen schuren,
ik sta in uwen dienst zonder bezit.
Maar ik ben rijk in dit:
dat ik den ploeg van uw woord mag besturen,
en dat gij mij hebt toegewezen
dit afgelegen land en deze
hoge landouwen, waar - als in het uur
der schafte bij de paarden van mijn wil
ik leun vermoeid en stil -
de zee mij zichtbaar is zover ik tuur.

Ik vraag maar een ding, kracht
te dulden dit besef, dat ik geboren ben
in 't najaar van een wereld
en daarin sterven moet.
Gij weet hoe, als de ritselende klacht
van die voorbije schoonheid mij omdwerelt,
weemoed mij talmen doet
tot ik welhaast voor u verloren ben.

Ik zal de halmen niet meer zien
noch binden ooit de volle schoven,
maar doe mij in den oogst geloven
waarvoor ik dien...

Opdat, nog in de laatste voor,
ik weten mag dat mij uw doel verkoor
te zijn een ernstig ploeger op de landen
van een te worden schoonheid; eenzaam tegen
der eigen liefde dalend avondrood -
die ziet beneden aan den sprong der wegen
de hoeve van zijn deemoed, en het branden
der zachte lamp van een gelaten dood.


A. Roland Holst (1888-1976)
Uit: Gedichten 1911-1976, Meulenhoff/Manteau, Amsterdam/Antwerpen 2004.

Gezien de actualiteit mocht dit gedicht niet ontbreken op de Leestafel.

Tiba.

mira
Berichten: 616
Lid geworden op: Za Feb 07, 2009 20:10

Berichtdoor mira » Vr Nov 20, 2009 20:59

Tiba was me voor in haar reactie.
Politiek Vlaanderen stond gisteren inderdaad een beetje paf, maar ook vol bewondering, en niet in het minst de poëzieliefhebbers:
een lid van de oppositie wenste onze premier het allerbeste toe (ivm de verkiezing van het presidentschap van Europa) en las hierbij een fragment voor uit dit gedicht van Adriaan Roland Holst.
Waarop de toen nog 'president-van Europa- in spe' uit het hoofd de beginverzen van dit gedicht reciteerde.

In Nederland is dit gedicht uiteraard 'wereldberoemd', een gedicht van de prins van de Nederlandse Letteren.
Maar zijn er echo's van dit toch wel poëtisch moment ook tot Nederland doorgedrongen?

mira

mira
Berichten: 616
Lid geworden op: Za Feb 07, 2009 20:10

Berichtdoor mira » Vr Nov 20, 2009 22:29

De ploeger

Ik vraag geen oogst; ik heb geen schuren,
ik sta in uwen dienst zonder bezit.
Maar ik ben rijk in dit:
dat ik den ploeg van uw woord mag besturen,
en dat gij mij hebt toegewezen
dit afgelegen land en deze
hoge landouwen, waar - als in het uur
der schafte bij de paarden van mijn wil
ik leun vermoeid en stil -
de zee mij zichtbaar is zover ik tuur.

Ik vraag maar een ding, kracht
te dulden dit besef, dat ik geboren ben
in 't najaar van een wereld
en daarin sterven moet.
Gij weet hoe, als de ritselende klacht
van die voorbije schoonheid mij omdwerelt,
weemoed mij talmen doet
tot ik welhaast voor u verloren ben.

Ik zal de halmen niet meer zien
noch binden ooit de volle schoven,
maar doe mij in den oogst geloven
waarvoor ik dien...

Opdat, nog in de laatste voor,
ik weten mag dat mij uw doel verkoor
te zijn een ernstig ploeger op de landen
van een te worden schoonheid; eenzaam tegen
der eigen liefde dalend avondrood -
die ziet beneden aan den sprong der wegen
de hoeve van zijn deemoed, en het branden
der zachte lamp van een gelaten dood.


A. Roland Holst (1888-1976)
Uit: Gedichten 1911-1976, Meulenhoff/Manteau, Amsterdam/Antwerpen 2004


Nog even dit gedicht hernomen.
Wanneer ongeveer zou dit geschreven zijn?
Er schuilt een hele wereld achter.

mira

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Nov 21, 2009 09:27

Het gedicht verscheen oorspronkelijk in De Gids, jrg. 81, 1917, onder de titel 'Aan den droom I, De ploeger'; het vond samen met 'Aan den droom II, De ontkomen zwerver' een plaats in Voorbij de wegen (Van Dishoeck, Bussum 1920).
Dit was na Verzen van 1911 en De belijdenis van de stilte van 1913 zijn derde bundel.

Bij meander staat een uitleg http://klassiekegedichten.net/archief/klas083.html

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Nov 21, 2009 15:23

mira schreef:Tiba was me voor in haar reactie.
Politiek Vlaanderen stond gisteren inderdaad een beetje paf, maar ook vol bewondering, en niet in het minst de poëzieliefhebbers:
een lid van de oppositie wenste onze premier het allerbeste toe (ivm de verkiezing van het presidentschap van Europa) en las hierbij een fragment voor uit dit gedicht van Adriaan Roland Holst.
Waarop de toen nog 'president-van Europa- in spe' uit het hoofd de beginverzen van dit gedicht reciteerde.

In Nederland is dit gedicht uiteraard 'wereldberoemd', een gedicht van de prins van de Nederlandse Letteren.
Maar zijn er echo's van dit toch wel poëtisch moment ook tot Nederland doorgedrongen?

mira


ja, er werd hier ook over bericht in de kranten mira. Bijzonder dat Van Rompuy onmiddellijk de regels paraat had. Maar het is dan ook een erg mooi en 'wereldberoemd' gedicht. :D

Dettie
die zich nu afvraagt of dit gedicht in een andere taal vertaald is zoals Engelse gedichten in het Nederlands vertaald zijn. Zou Roland Holst bijv. in het Engels vertaald zijn? Toch eens opzoeken als ik tijd heb.

Librije
Berichten: 197
Lid geworden op: Zo Mar 01, 2009 07:16
Locatie: Zeeuws-Vlaanderen
Contact:

Berichtdoor Librije » Ma Nov 23, 2009 20:20

Ik zal de halmen niet meer zien
noch binden ooit de volle schoven,
maar doe mij in den oogst geloven
waarvoor ik dien...


Deze regels staan wel eens op een rouwkaart of bij een rouwadvertentie. Ik vond ze altijd erg aansprekend.

:oops: Het gehele gedicht lees ik hier pas voor het eerst. Ik heb nog zoveel in te halen.....

Een ding is duidelijk: wij (mag ik toch zeggen als European? :)) hebben een hele interessante president gekregen!

Librije.
Hetzelfde zien
Maar het zò zien
Zoals niemand het zag
(J.A. Deelder - Euforismen
Bezige Bij, 1991)

tiba
Berichten: 585
Lid geworden op: Za Feb 07, 2009 00:58

Berichtdoor tiba » Do Nov 26, 2009 18:39

Ik heb nog gezocht, Dettie, of er vertalingen van de gedichten van A. R. Holst zijn. Niet gevonden, wel wat hijzelf vertaald heeft.

Dit is een prachtig gedicht, vraag me af of scholieren dit nog op school lezen/bespreken.

Ik vind het een pluspunt, Librije, dat een minister of president of gouverneur, of burgemeester (ik zeg maar wat) ook interesse voor poëzie heeft. Muziek, ook al zo'n pluspunt, daar houden de meesten wel van. Poëzie is veelal het kleine, onbekende broertje. Toch hebben we in België nog zo'n minister gehad die iedere avond een gedicht las.

Muziek spreekt een universele taal, over de grenzen van (partij)politiek heen, dat hoor je toch vaak. Het zou prachtig zijn als ook poëzie die taak kon vervullen.

Tiba.

mira
Berichten: 616
Lid geworden op: Za Feb 07, 2009 20:10

Berichtdoor mira » Ma Dec 28, 2009 22:01

INHOUD.
De Tusschenkomst Goden en Zangers De drie Broeders: I. De Verlatene II. De Zwerver III. De Eenzelvige Najaar Van een Kind I Van een Kind II Het gestorven Kind Uit een oud Dorp Het Onweer Mensch en Paradijs Naroep De Zieke De Vervoerde Hooge Deernis Tenebris Mundi De Nederlaag Einde Bij het Kristal




------------------------------------------------------------------------






UIT EEN OUD DORP.

Een vreemdelinge - niemand kende haar -
is op haar doortocht in dit dorp gestorven;
voor kort kwam zij alleen naar hier gezworven,
op weg waarheen - geen wist het, noch vanwaar.

De winter liep ten einde; zacht al riep
- donker en zacht - het voorjaar door de tijden
van het vallen der avonden; men zeide
van haar, dat haar leven ten einde liep.

Doch zij had lang al kunnen gaan, zij was
enkel nog hier daar zij een ander wachtte;
zij wist zich hem te redden nu bij machte,
nu haar verlangen tot den dood genas.

Maar hij kwam niet; zij ging niet langer uit,
zij was te moe geworden om te loopen;
maar altijd liet zij haar klein venster open:
daar riep een vogel hem met blij geluid.

Maar hij kwam niet. Toen kwam haar einde: groot
scheen de maan in waar zij lag te zieltogen.
Er was niets meer buiten haar open oogen
dan het raam, open op dien lichten dood.

Zij zag ernaar, zij prevelde de naam
van den verlorene; met lange halen
en juublend uitslaan zongen nachtegalen
den dood naar binnen door het open raam.

Toen kwam, grootsch, geheimzinnig en van ver,
de wind aan door den nacht; het lied verstomde -
In den morgen, toen de menschen haar vonden,
regende het. Zij was al eeuwen her.





mira

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Di Dec 29, 2009 12:47

Werd je onderbroken mira? Niets voor jou om op deze manier iets te plaatsen. Meestal ben je heel secuur en schrijf je er een motivatie bij.

Als het goed is, is de inhoudsopgave die bij jouw gedicht staat uit De wilde kim (1925, poëzie) Bussum: C.A.J. van Dishoeck.

Ik vind op de site van Kunstbus deze opmerking:

Ook in zijn bundel De Wilde Kim keert hij zich af van de materialistische wereld; eenzaamheid uit zich in al zijn gedichten.

http://www.kunstbus.nl/literair/adrianu ... holst.html

Hier een bespreking van Wilde Kim door Nijhoff

http://www.dbnl.org/tekst/nijh004verz02 ... 1_0100.htm

Dettie

mira
Berichten: 616
Lid geworden op: Za Feb 07, 2009 20:10

Berichtdoor mira » Wo Dec 30, 2009 21:46

Tja, een en ander is misgelopen bij het quoten, en toen werd ik inderdaad ook nog onderbroken.
Ik wou deze dichter wel even weer op de voorgrond plaatsen omdat ik hem steengoed vind.
Maar met een hele achtergrond. Een monument in Nederland.
Soms denk ik dat heel veel kennis verloren gaat.
Misschien blijft schoonheid.

mira


Terug naar “Gedichten H-I-J”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 11 gasten