Ingmar Heytze (ja, onder voorbehoud)
Geplaatst: 05 jan 2006 08:54 pm
HANG- EN SLUITWERK
Hoeveel manieren van dichten
kent de wereld, of hoe weinig maar:
superieur ingenieurswerk met woorden,
de kosmisch bewogen gevoelige snaar,
de inktvraat van het onttoverd citaat
of schaarse woorden in een wit ravijn.
Men kan ook, met minder omhaal,
van de taal een werkplaats maken,
verzen hup in haken hangen,
kloppen aan ritme en vijlen aan klank,
iets fluiten tegen verzwegen pijn,
zo nu en dan gelukkig zijn
Ingmar Heytze
Uit: Aan de bruid,
Uitgeverij Podium, Amsterdam, 2000
HANG- EN SLUITWERK
Hoeveel manieren van dichten
kent de wereld, of hoe weinig maar:
superieur ingenieurswerk met woorden,
de kosmisch bewogen gevoelige snaar,
de inktvraat van het onttoverd citaat
of schaarse woorden in een wit ravijn.
Men kan ook, met minder omhaal,
van de taal een werkplaats maken,
verzen hup in haken hangen,
kloppen aan ritme en vijlen aan klank,
iets fluiten tegen verzwegen pijn,
zo nu en dan gelukkig zijn
Ingmar Heytze
Uit: Aan de bruid,
Uitgeverij Podium, Amsterdam, 2000
Geplaatst: 05 jan 2006 10:09 pm
.....
Van de taal een werkplaats maken. Mooi gezegd.
De dichter als ambachtsman (poeta faber)... we hadden het hierover ergens al.
De twee laatste verzen zijn heerlijk in hun eenvoud.
Groetjes. Tiba.
van de taal een werkplaats maken,
.....
iets fluiten tegen verzwegen pijn,
zo nu en dan gelukkig zijn
Van de taal een werkplaats maken. Mooi gezegd.
De dichter als ambachtsman (poeta faber)... we hadden het hierover ergens al.
De twee laatste verzen zijn heerlijk in hun eenvoud.
Groetjes. Tiba.
Geplaatst: 11 aug 2006 10:41 am
GEHEIM GEDICHT
Vannacht heb ik een zoen begraven.
Hij lag dertien maanden tussen ons in
en jij had al een paar keer gevraagd:
wat ligt daar nou toch steeds.
Toen je eindelijk sliep, drukte ik
de zoen met mijn lippen in een doosje
vol watten en liep naar de tuin. Daar
groef ik een graf van twee monden diep
onder de beuk. De duizend zoenen
die volgend jaar rood en zoet uit de takken
komen waaien, zijn allemaal voor jou.
Ingmar Heytze,
uit: Schaduwboekhouding,
Uitgeverij Podium, 2005
Dettie
Lief gedicht!
--
GEHEIM GEDICHT
Vannacht heb ik een zoen begraven.
Hij lag dertien maanden tussen ons in
en jij had al een paar keer gevraagd:
wat ligt daar nou toch steeds.
Toen je eindelijk sliep, drukte ik
de zoen met mijn lippen in een doosje
vol watten en liep naar de tuin. Daar
groef ik een graf van twee monden diep
onder de beuk. De duizend zoenen
die volgend jaar rood en zoet uit de takken
komen waaien, zijn allemaal voor jou.
Ingmar Heytze,
uit: Schaduwboekhouding,
Uitgeverij Podium, 2005
Dettie
Lief gedicht!
--
Droom III
Als je droomt
van de woestijn
ligt 's ochtends vaak
je bed vol zand.
Ik droomde laatst
van een oase.
Ingmar Heytze
Uit: Vos onder ijs,
eigen beheer, Utrecht, 1990
www.epibreren.com/heytze/
---
Als je droomt
van de woestijn
ligt 's ochtends vaak
je bed vol zand.
Ik droomde laatst
van een oase.
Ingmar Heytze
Uit: Vos onder ijs,
eigen beheer, Utrecht, 1990
www.epibreren.com/heytze/
---
Keerpunt
Alleen en alles afgesloten.
School voorbij, vriendin de hort op,
hart op slot: gedichten vol.
Toen moest ik mee naar Ameland.
We zijn nog bijna doodgevroren
op het strand. Een zware dag.
We rolden in ons stapelbed.
Ik wist dat jij beneden lag.
Plots gaf het donker me een hand
die zei: ik vind je lief, die vroeg
waarom ben je zo bang?
Ik kan je, wat ik toen niet kon
nu wel vertellen dat ik van je hield
dat ik je dankbaar ben
dat ik die nacht opnieuw begon.
Ingmar Heytze
Door Cyra geplaatst bij het item 'gedichten over vakantie'
Alleen en alles afgesloten.
School voorbij, vriendin de hort op,
hart op slot: gedichten vol.
Toen moest ik mee naar Ameland.
We zijn nog bijna doodgevroren
op het strand. Een zware dag.
We rolden in ons stapelbed.
Ik wist dat jij beneden lag.
Plots gaf het donker me een hand
die zei: ik vind je lief, die vroeg
waarom ben je zo bang?
Ik kan je, wat ik toen niet kon
nu wel vertellen dat ik van je hield
dat ik je dankbaar ben
dat ik die nacht opnieuw begon.
Ingmar Heytze
Door Cyra geplaatst bij het item 'gedichten over vakantie'
Winter
Het wordt steeds kouder in dit huis.
Tocht waart zuchtend door de kamers.
Rijp maakt bloemen op de ramen.
Kleuren zijn verwelkt tot grijs.
Huiver kruipt door onze lakens.
Twijfel slaapt er tussenin.
Wij liggen rillend naast elkaar
en staren zonder lust of zin.
Je lippen zijn van ijs en steen.
Mijn hart bevriest bij elke zoen.
Lief, ik weet niet wat te doen:
langzaam wordt het winter
om ons heen.
Ingmar Heytze
Uit: Aan de bruid.
Uitgeverij Podium, Amsterdam, 2000
Molly
uit het thema "wintergedichten" ook hier geplaatst.
Het wordt steeds kouder in dit huis.
Tocht waart zuchtend door de kamers.
Rijp maakt bloemen op de ramen.
Kleuren zijn verwelkt tot grijs.
Huiver kruipt door onze lakens.
Twijfel slaapt er tussenin.
Wij liggen rillend naast elkaar
en staren zonder lust of zin.
Je lippen zijn van ijs en steen.
Mijn hart bevriest bij elke zoen.
Lief, ik weet niet wat te doen:
langzaam wordt het winter
om ons heen.
Ingmar Heytze
Uit: Aan de bruid.
Uitgeverij Podium, Amsterdam, 2000
Molly
uit het thema "wintergedichten" ook hier geplaatst.
"Prachtig" zegt Cyra, weet ik echt niet.
Dit is zo'n gedicht waarvan ik niet goed weet wat ik er mee aan moet.
Enerzijds zit het m.i. vol cliché's:
- kleuren zijn verwelkt
- mijn hart bevriest
- je lippen zijn van ijs
en een regel die zo uit uit smartlap lijkt te komen: "ik weet niet wat te doen".
Anderzijds slaagt de dichter er toch in het gevoel van koude tussen de "ik" en "zijn lief" over te brengen en mét de cliché's er een gedicht van te maken. Ik kan er de vinger niet opleggen waardoor dat komt.
Tiba.
Dit is zo'n gedicht waarvan ik niet goed weet wat ik er mee aan moet.
Enerzijds zit het m.i. vol cliché's:
- kleuren zijn verwelkt
- mijn hart bevriest
- je lippen zijn van ijs
en een regel die zo uit uit smartlap lijkt te komen: "ik weet niet wat te doen".
Anderzijds slaagt de dichter er toch in het gevoel van koude tussen de "ik" en "zijn lief" over te brengen en mét de cliché's er een gedicht van te maken. Ik kan er de vinger niet opleggen waardoor dat komt.
Tiba.
Misschien zijn het dan juist de prachtige vondsten als:
- Tocht waart zuchtend door de kamers
- Huiver kruipt door onze lakens
- Twijfel slaapt er tussenin
die het gedicht bijzonder maken?
De naderende winter die symbool staat voor de verkilling in dit huwelijk vraagt om woorden als kouder, tocht, rijp, grijs, huiver, rillend, ijs, bevriest. Dat neemt toch iets weg van het clichématige karakter dat sommige van deze woorden in een andere context gehad zouden hebben, vind ik.
Librije.
- Tocht waart zuchtend door de kamers
- Huiver kruipt door onze lakens
- Twijfel slaapt er tussenin
die het gedicht bijzonder maken?
De naderende winter die symbool staat voor de verkilling in dit huwelijk vraagt om woorden als kouder, tocht, rijp, grijs, huiver, rillend, ijs, bevriest. Dat neemt toch iets weg van het clichématige karakter dat sommige van deze woorden in een andere context gehad zouden hebben, vind ik.
Librije.
Laatst gewijzigd door Librije op Di Jan 12, 2010 10:56, 1 keer totaal gewijzigd.
Hetzelfde zien
Maar het zò zien
Zoals niemand het zag
(J.A. Deelder - Euforismen
Bezige Bij, 1991)
Maar het zò zien
Zoals niemand het zag
(J.A. Deelder - Euforismen
Bezige Bij, 1991)
Librije schreef:
Ja, ik denk dat je de vinger op de juiste regels legt. Die sprongen bij mij ook al in het oog. Maar ik dacht ook: ook deze klinken niet zo origineel... alhoewel, ze passen uitstekend in het geheel en leggen de link tussen de winterkoude en de koude tussen "jij" en "ik"
Wellicht is dat de kunst: juist die woorden, regels kiezen en ze zo tegenover elkaar plaatsen dat een nieuw geheel wordt gevormd.
Ik moet hier weer aan een commentaar van Herman de Coninck denken,
hij had het over het botsen van de woorden tegenover elkaar (of iets dergelijks, ken de exacte bewoordingen niet), hier lijkt het me meer te gaan over "op de juiste plaats de juiste regels plaatsen". En daarin is de dichter geslaagd.
Tiba.
Misschien zijn het dan juist de prachtige vondsten als:
- Tocht waart zuchtend door de kamers
- Huiver kruipt door onze lakens
- Twijfel slaapt er tussenin
die het gedicht bijzonder maken?
Ja, ik denk dat je de vinger op de juiste regels legt. Die sprongen bij mij ook al in het oog. Maar ik dacht ook: ook deze klinken niet zo origineel... alhoewel, ze passen uitstekend in het geheel en leggen de link tussen de winterkoude en de koude tussen "jij" en "ik"
Wellicht is dat de kunst: juist die woorden, regels kiezen en ze zo tegenover elkaar plaatsen dat een nieuw geheel wordt gevormd.
Ik moet hier weer aan een commentaar van Herman de Coninck denken,
hij had het over het botsen van de woorden tegenover elkaar (of iets dergelijks, ken de exacte bewoordingen niet), hier lijkt het me meer te gaan over "op de juiste plaats de juiste regels plaatsen". En daarin is de dichter geslaagd.
Tiba.
Cyra schreef:
Tiba schreef:
Librije schrijft:
Ik wil best mijn best doen voor moeilijke gedichten, maar ik houd toch het meest van zoals Cyra zegt: mooi verwoorde, toegankelijke gedichten.
Dat wil niet zeggen, dat ze dan maar vol cliché's moeten staan. Maar waar ligt de grens tussen origineel en cliché? Er is ook nog een overgangsgebied, waarbij ter wille van het overbrengen van een gedachte/gevoel een bepaalde uitdrukking binnen een gedicht een meerwaarde krijgt.
Voor sommige universele thema's zal het steeds moeilijker worden nog originele woorden en uitdrukkingen te vinden. Dat heeft soms tot gevolg dat dichters zich "onbegrijpelijk" (voor mij althans) gaan uitdrukken. Echt originele vondsten, die wel toegankelijk zijn, zijn natuurlijk juweeltjes.
Een cliché is voor mij pas een cliché als er misbruik van wordt gemaakt: een gemakkelijke manier om ergens een versje van te maken. En daarom schreef ik:
Librije.
Ik vind het erg knap dat hij het zo mooi kan verwoorden en toch heel toegankelijk blijft!
Tiba schreef:
Enerzijds zit het m.i. vol cliché's:.....Anderzijds slaagt de dichter er toch in het gevoel van koude tussen de "ik" en "zijn lief" over te brengen en mét de cliché's er een gedicht van te maken.
en later:
Maar ik dacht ook: ook deze klinken niet zo origineel...
Librije schrijft:
Ik wil best mijn best doen voor moeilijke gedichten, maar ik houd toch het meest van zoals Cyra zegt: mooi verwoorde, toegankelijke gedichten.
Dat wil niet zeggen, dat ze dan maar vol cliché's moeten staan. Maar waar ligt de grens tussen origineel en cliché? Er is ook nog een overgangsgebied, waarbij ter wille van het overbrengen van een gedachte/gevoel een bepaalde uitdrukking binnen een gedicht een meerwaarde krijgt.
Voor sommige universele thema's zal het steeds moeilijker worden nog originele woorden en uitdrukkingen te vinden. Dat heeft soms tot gevolg dat dichters zich "onbegrijpelijk" (voor mij althans) gaan uitdrukken. Echt originele vondsten, die wel toegankelijk zijn, zijn natuurlijk juweeltjes.
Een cliché is voor mij pas een cliché als er misbruik van wordt gemaakt: een gemakkelijke manier om ergens een versje van te maken. En daarom schreef ik:
De naderende winter die symbool staat voor de verkilling in dit huwelijk vraagt om woorden als kouder, tocht, rijp, grijs, huiver, rillend, ijs, bevriest. Dat neemt toch iets weg van het clichématige karakter dat sommige van deze woorden in een andere context gehad zouden hebben, vind ik.
Librije.
Hetzelfde zien
Maar het zò zien
Zoals niemand het zag
(J.A. Deelder - Euforismen
Bezige Bij, 1991)
Maar het zò zien
Zoals niemand het zag
(J.A. Deelder - Euforismen
Bezige Bij, 1991)
Winter in de Efteling
De sprookjespoort is afgesloten.
Elke sleutel is gebroken
op de ijslaag in het slot.
Het fonteinen lichtspel flonkert
in een vastgevroren regenbood.
De waterlelies blijven dicht.
Het tapijt is uitgevlogen
naar een zandkasteel van koper.
Tulpen slapen in de grond.
De Python werpt zijn karretjes
als Dinky Toys de heuvel af.
Daartussen in het harde gras
liggen wij aan stukken naar elkaar;
geen toverspreuk of timmerman
die jou en mij nog maken kan.
Weet iemand misschien iets meer over de precieze betekenis van dit gedicht?
Lotte
De sprookjespoort is afgesloten.
Elke sleutel is gebroken
op de ijslaag in het slot.
Het fonteinen lichtspel flonkert
in een vastgevroren regenbood.
De waterlelies blijven dicht.
Het tapijt is uitgevlogen
naar een zandkasteel van koper.
Tulpen slapen in de grond.
De Python werpt zijn karretjes
als Dinky Toys de heuvel af.
Daartussen in het harde gras
liggen wij aan stukken naar elkaar;
geen toverspreuk of timmerman
die jou en mij nog maken kan.
Weet iemand misschien iets meer over de precieze betekenis van dit gedicht?
Lotte
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten