Ingmar Heytze (ja, onder voorbehoud)

Van Jan Hanlo t/m Roberto Juarroz
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Mei 19, 2010 20:51

Winter in de Efteling

De sprookjespoort is afgesloten.
Elke sleutel is gebroken
op de ijslaag in het slot.

Het fonteinen lichtspel flonkert
in een vastgevroren regenboog.
De waterlelies blijven dicht.

Het tapijt is uitgevlogen
naar een zandkasteel van koper.
Tulpen slapen in de grond.

De Python werpt zijn karretjes
als Dinky Toys de heuvel af.
Daartussen in het harde gras

liggen wij aan stukken naar elkaar;
geen toverspreuk of timmerman
die jou en mij nog maken kan.

Weet iemand misschien iets meer over de precieze betekenis van dit gedicht?

Lotte


Als je al eens bij de Efteling geweest bent dan zullen een heleboel dingen je wat zeggen.

Vroeger was De Efteling in de winter dicht, na 1999 niet meer. Ik weet niet wanneer Ingmar Heytze dit gedicht geschreven heeft maar het staat in de verzamelbundel Alle goeds uitgegeven door uitgeverij Podium in 2001 het zou dus kunnen dat hij het voor 1999 geschreven heeft.

Het begin van dit gedicht verwijst naar een kinderversje

Witte zwanen, zwarte zwanen,
Wie gaat er mee naar Engeland varen.
Engeland is gesloten,
De sleutel is gebroken
Is er dan geen smid in 't land
Die de sleutel maken kan

of

Is er dan geen timmerman
Die de sleutel maken kan?

De sprookjespoort is dicht, oftewel de Efteling is gesloten

De waterlelies blijven dicht, verwijst naar een attractie in de Efteling, zie http://nl.wikipedia.org/wiki/De_Indische_Waterlelies

Het tapijt is uitgevlogen verwijst ook naar een attractie ... De vliegende fakir die zweeft op zijn vliegend tapijt van de ene toren naar de andere.
De fakir zit in een toren achter een open raam Indiase muziek te spelen, waardoor de rode tulpen voor het raam omhoog komen. Even later zweeft hij met zijn vliegend tapijt naar de toren aan de andere kant van het paleis, om daar achter het open raam te gaan spelen, waardoor de gele tulpen voor dát raam omhoog komen (en de rode, aan de andere kant, weer zakken).

Omdat het winter is en de Efteling dicht is, blijven de waterlelies dicht en vliegt het tapijt niet (uitgevlogen)

Dat zandkasteel zal vast ook op de Efteling staan

De efteling staat ook bekend om zijn enorme hoeveelheid tulpen.
(Meer dan 300.000 tulpenbollen vormen een bloemenzee van 50.000 m2)
's winters zitten de tulpenbollen in de grond maar de tulpen zijn nog niet te zien

De Python is een attractie en wel de achtbaan op de Efteling

Het laatste gedeelte verwijst weer naar het kinderversje witte zwanen zwarte zwanen.

Hier is de site van de Efteling http://www.efteling.com/NL/Park.html

Tot zover even voor nu, morgen heb ik meer tijd.

Heb je hier al wat aan?
Dettie

LRS21
Berichten: 2
Lid geworden op: Wo Mei 19, 2010 19:43

Berichtdoor LRS21 » Do Mei 20, 2010 17:43

jaa,
dankje,
zeer bruikbaar,

maar, je zegt dat je vandaag meer tijd hebt,
wat had je nog meer dan?

en nog klein vraagje:
weet je ook wat er met de laatste strofe bedoeld wordt
over "wij".
Ik vind het niet echt bij de rest van het gedicht passen.

Lotte

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mei 20, 2010 19:16

Hoi Lotte,

Vandaag had ik al extra dingen bij mijn bovenstaande bericht geplaatst.

Over dat "wij" heb ik ook al lopen nadenken.

Het is trouwens naast elkaar ipv naar elkaar.

De Python werpt zijn karretjes
als Dinky Toys de heuvel af.
Daartussen in het harde gras

liggen wij aan stukken naast elkaar;

De Python, (de achtbaan) werpt zijn karretjes af.
Daartussen liggen wij...

Ik denk dat die wij de dichter en nog iemand zijn, echt zeker ben ik er niet van.

Misschien gaat het wel over een relatie. Het was als een sprookje.
Maar het sprookje is over, alles is koud, bevroren, de relatie is kapot, ligt aan stukken, niemand kan de breuk nog lijmen. De sleutel is kapot en kan niet meer gemaakt worden. De relatie was als een achtbaan en nu zijn die "wij" in een dal belandt (de heuvel af) Niemand kan er voor zorgen dat de relatie weer goed wordt, het is kapot.

Maar nogmaals helemaal zeker ben ik er niet van.

dettie

Valerie
Berichten: 5
Lid geworden op: Wo Mei 26, 2010 13:13

Berichtdoor Valerie » Wo Mei 26, 2010 13:28

in de nok

het koord
waarop ik loop
wordt alsmaar
dunner

steeds vaker
staan de striemen
hard en witrood
in mijn voeten

op een dag
stort ik
de piste in:

verstapt,
gestruikeld,
en gevallen

of doorkliefd
gesplitst
onthecht

tot dan blijf ik in evenwicht

de lijn
waarop
ik loop
is dun,
maar
recht.

Valerie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Do Mei 27, 2010 10:55

Hier staat een heel goed artikel over de poëzie van Heytze, het is vrij lang maar de moeite waard om te lezen.

http://home.medewerker.uva.nl/g.e.h.i.f ... cliche.pdf

en hier is een site waar stijlfiguren worden uitgelegd

http://www.cambiumned.nl/stijlfiguren.htm

en dan nu het gedicht.


in de nok


het koord
waarop ik loop
wordt alsmaar
dunner.

steeds vaker
staan de striemen
hard en witrood
in mijn voeten

op een dag
stort ik
de piste in:

verstapt,
gestuikeld
en gevallen

of doorkliefd
gesplitst,
onthecht -

tot dan blijf ik in evenwicht

de lijn
waarop
ik loop
is dun,
maar
recht.

Je zult denkelijk wel begrijpen dat in de nok verwijst naar het circus.
De dichter loopt op bovenin de circustent over een koord. Dan moet je natuurlijk heel goed je evenwicht weten te bewaren.

Maar wat zegt de dichter?
Het koord waarop ik loop wordt almaar dunner...

Daaruit kun je opmaken dat de dichter steeds meer moeite heeft om zijn evenwicht te bewaren.
Het is een metafoor (beeldspraak) voor het leven van de dichter. Hij kan zich in zijn leven nauwelijks meer staande houden. Hij moet heel veel moeite doen om overeind, (in evenwicht) te blijven. En het wordt steeds moeilijker (het koord wordt steeds dunner) om dat te doen.

steeds vaker
staan de striemen
hard en witrood
in mijn voeten

Ook hieraan kun je zien dat het de dichter veel moeite kost om over het koord te lopen. Kon hij dat vroeger makkelijk, kostte het hem vroeger weinig moeite, nu moet hij zijn voeten zo diep in het koord drukken om overeind te blijven dat de rode striemen in zijn voeten staan. (De afdruk van het koord staat diep in zijn voeten).

Je kunt dit eveneens zien als een vervolg op de metafoor van de dichter die moeite heeft met zijn leven. Hij probeert dingen te doen maar het kost hem steeds meer en meer moeite.

en dan.... stort hij in

op een dag
stort ik
de piste in:

verstapt,
gestuikeld
en gevallen

of doorkliefd
gesplitst,
onthecht -

De dichter weet, op een dag valt hij de piste* in. Op een dag valt hij van het koord. Hij kan zich verstapt hebben op het koord, of struikelde en is gevallen.

Het kan ook zijn dat door de val het touw hem doorklieft (in delen gesneden), gesplitst (ook in delen gesneden) onthecht (leren leven zonder iets) heeft.

Tot dan loopt hij in evenwicht De lijn die hij loopt is dun maar recht.

Ook hier wordt weer de metafoor voor het leven bedoeld.
De dichter weet op een dag kan hij instorten. Kan hij het leven niet meer aan. Hij zal dan instorten (van het koord vallen) en zich ellendig voelen. Hij kan zich verscheurd voelen, alsof hij in stukken uit elkaar is gevallen. Hij zal zich onthecht voelen, (voelen alsof hij iets waar hij vroeger houvast aan had moet missen.)

Maar zolang hij niet valt, zolang hij in evenwicht blijft, zolang hij het leven aan kan zal hij recht blijven doorlopen.

Recht doorgaan kan ook betekenen niet allerlei zijwegen inslaan. Dus niet bijvoorbeeld drank of drugs proberen die je kunnen doen instorten maar rechtdoor gaan. Recht je doel af, hoe moeilijk (dun) dat soms ook is.

Hopelijk heb je hier wat aan Valerie Ik weet niet hoe oud je bent dus ik heb bepaalde woorden die niet echt veel meer gebruikt worden maar verklaard.

Dettie

*piste =met zand of zaagsel bestrooid middendeel in een circus waar de artiesten en de dieren optreden


Terug naar “Gedichten H-I-J”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 7 gasten