geroepen

Een gedicht nader bekeken
JannekedeValk
Berichten: 4
Lid geworden op: Vr Aug 15, 2014 10:19

geroepen

Berichtdoor JannekedeValk » Vr Mei 13, 2022 10:24

Ik vond dit kind per ongeluk
op zoek naar transcendente sporen.
Het speelde in zichzelf verloren;
een diepte zo afgrondelijk

dat het niet keek zelfs toen ik riep
daar hoog uit mijn ivoren toren.
Ik moet omlaag, wil hij me horen,
de trappen af, weg uit de biep,

de boeken, ja weg uit het woord
waar uit elk vuurwerk is verdreven.

Te zijn geroepen door dit kind
–al spreekt het niet, al lijkt het in–

trovert slechts voor zichzelf te leven-
drijft mij sindsdien ontketend voort.


Uit: O, die wijze koeien, Chris de Valk
Uitgeverij Abraxas, Zuider-Amstel

Terug naar “Gedicht uitgelicht”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast