Onderstaand gedicht werd ons toegestuurd door de dichter gezien het thema bij de poëzie.
Eerst staat het in het Fries dan vertaald in het Nederlands.
Omke op Java
Stomswimmend leit it
yn tsjuster te moede eagen.
Yn sâltútsliten groeden dêr’t
nea in mês slikke hat.
Ik haw it dy altiten freegje wollen,
hoe’t it wie; dy reis tsjin ‘t skouder,
it sigen fan de jonge
oer it bajonet hinne.
Hy hie
dyn soan
wêze kind.
Nei dy klewang
-de hospik hat it muoike noch ferteld-
nei dy knal
foel hy stil.
Oom op Java
Stomzwemmend ligt het
in duister te moede ogen.
In zoutgesleten voren waar
nooit een mes gelikt heeft.
Ik heb het jou altijd willen vragen,
hoe het was; die knal tegen de schouder,
het zijgen van de jongen,
over de bajonet heen.
Hij had
jouw zoon
kunnen zijn.
Na die klewang
-de hospik heeft het tante nog verteld-
na die knal
viel hij stil.
Edwin de Groot
zie ook http://edwindegroot.web-log.nl/haskerld/
Edwin de Groot (nee)
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten