Anna Enquist* (nee)
Geplaatst: 02 apr 2006 08:00 pm
Winterstop
Als gras in december, doe niet
aan groeien, kruip weg onder
een kille deken. Het is zwart
in de doelmond.
Er wordt gedroomd van zaadschieten,
bloeien met wuivende pluimen. Noppen
ranselen je recht, het mes
maakt je hard.
uit: De tweede helft, De Arbeiderspers 2000
Mijn eerste indruk is dat ze schrijft vanuit het perspectief van het gras op het voetbalveld, tijdens de winterstop,
wat niet hoeft te groeien,
en wegkruipt onder een kille deken (lijkt me sneeuw).
het gras lijkt wel opgelucht,
en droomt van nieuw zaad..nieuwe bloei,
en het komend seizoen, als de messen van de grasmaaimachine je weer hard maken, en de voetbalschoen-noppen je weer recht ranselen.
Misschien trekt ze ook nog wel de vergelijking met de winter in het echte leven,
waarin een time out, een winterstop, even tijd hebben om bij te komen,
soms ook wel lekker is,
maar dat laatste weet ik niet zeker,
misschien bedoelt ze alleen maar wat er is.
Misschien denkt iemand anders nog wel wat anders,
ben ook zeer benieuwd naar jullie interpretatie.
Groetjes,
Wil
Winterstop
Als gras in december, doe niet
aan groeien, kruip weg onder
een kille deken. Het is zwart
in de doelmond.
Er wordt gedroomd van zaadschieten,
bloeien met wuivende pluimen. Noppen
ranselen je recht, het mes
maakt je hard.
uit: De tweede helft, De Arbeiderspers 2000
Mijn eerste indruk is dat ze schrijft vanuit het perspectief van het gras op het voetbalveld, tijdens de winterstop,
wat niet hoeft te groeien,
en wegkruipt onder een kille deken (lijkt me sneeuw).
het gras lijkt wel opgelucht,
en droomt van nieuw zaad..nieuwe bloei,
en het komend seizoen, als de messen van de grasmaaimachine je weer hard maken, en de voetbalschoen-noppen je weer recht ranselen.
Misschien trekt ze ook nog wel de vergelijking met de winter in het echte leven,
waarin een time out, een winterstop, even tijd hebben om bij te komen,
soms ook wel lekker is,
maar dat laatste weet ik niet zeker,
misschien bedoelt ze alleen maar wat er is.
Misschien denkt iemand anders nog wel wat anders,
ben ook zeer benieuwd naar jullie interpretatie.
Groetjes,
Wil
Ja ik denk ook dat het over het gras op een voetbalveld gaat.
Het is zwart in de doelmond
Daar groeit geen gras.
Het gras droomt van groeien, bloeien, zaadschieten.
Maar helaas daar komen de voetballers weer en de noppen van de schoenen houdt die droom tegen. De messen (net wat Wil zegt) de maaimachine snijdt het gras af.
Ik zit ook te denken of het op het leven slaat.
Mijn eerste opwelling was nee, het gaat echt over een voetbalveld.
Maar... het is wel Anna Enquist die het schrijft.
Dus wat jij schrijft Wil zou ook heel goed kunnen.
Even rust in de winter. Of je kan je leven op dat moment als een wintertijd voelen. Iemand in een depressie. Die kruipt weg en ziet het leven als een zwart gat. Diegene droomt van vrolijkere tijden maar er is altijd wel weer iets dat je kwetst (die noppen die ranselen, het mes) Dat steeds gekwetst worden maakt je hard.
Dat zou ook kunnen.
Groetjes
Dettie
Het is zwart in de doelmond
Daar groeit geen gras.
Het gras droomt van groeien, bloeien, zaadschieten.
Maar helaas daar komen de voetballers weer en de noppen van de schoenen houdt die droom tegen. De messen (net wat Wil zegt) de maaimachine snijdt het gras af.
Ik zit ook te denken of het op het leven slaat.
Mijn eerste opwelling was nee, het gaat echt over een voetbalveld.
Maar... het is wel Anna Enquist die het schrijft.
Dus wat jij schrijft Wil zou ook heel goed kunnen.
Even rust in de winter. Of je kan je leven op dat moment als een wintertijd voelen. Iemand in een depressie. Die kruipt weg en ziet het leven als een zwart gat. Diegene droomt van vrolijkere tijden maar er is altijd wel weer iets dat je kwetst (die noppen die ranselen, het mes) Dat steeds gekwetst worden maakt je hard.
Dat zou ook kunnen.
Groetjes
Dettie
Geplaatst: 25 sep 2006 02:47 pm
Moeder en dochter
'Ik heb mijn haar gevoed, ruik eens, en voor mijn nagels ben ik beter dan vroeger.' Wij gaan uit eten en naar de opera.
Wij lachten en verstarren op dezelfde momenten.
Dan nemen wij afscheid. Zij gaat naar huis en ik ook.
Uit Klaarlichte Dag
------------------------------------------------------------------------------------
Ik moet dit gedicht voor mijn poezieverslag Nederlands gebruiken, maar ik snap het niet helemaal
Ik moet thema's, sfeer, beeldspraak en de verbinding van de titel van de bundel en de gedichten..
Kunnen jullie mij helpen??
Ellen
Moeder en dochter
'Ik heb mijn haar gevoed, ruik eens, en voor mijn nagels ben ik beter dan vroeger.' Wij gaan uit eten en naar de opera.
Wij lachten en verstarren op dezelfde momenten.
Dan nemen wij afscheid. Zij gaat naar huis en ik ook.
Uit Klaarlichte Dag
------------------------------------------------------------------------------------
Ik moet dit gedicht voor mijn poezieverslag Nederlands gebruiken, maar ik snap het niet helemaal
Ik moet thema's, sfeer, beeldspraak en de verbinding van de titel van de bundel en de gedichten..
Kunnen jullie mij helpen??
Ellen
Geplaatst: 25 sep 2006 09:43 pm
Is dat het hele gedicht, Ellen?
Ik heb de bundel niet.
De dichteres richt zich hier tot haar overleden dochter, denk ik. Ze spreekt haar rechtstreeks aan.
Dit gedicht gaat volgens mij over verlies en over altijd bij zich hebben en dat zo willen houden.
Ze spreekt tegen haar overleden dochter: over alledaagse dingen, zoals moeder en dochter vaak doen. Het zijn die dingetjes die een jong meisje interesseren: haar, geur, nagels.
Die zaken deelt ze met haar.
En als ze uit eten gaat en naar de opera is haar dochter (in gedachten) bij haar. Maar haast als een echte aanwezigheid.
Ze hebben dezelfde reactie op hetzelfde moment.
Sluit dat aan bij het voorgaande? Doelt het op wat ze zagen in de opera?
Of verstarren ze omdat ze beiden weten dat dit een onmogelijkheid is?
Staat het er zo? (lachten in de verleden tijd en verstarren in de tegenwoordige tijd)?
Dan zou lachten slaan op wat ze samen "beleefden" (het etentje, de opera) en verstarren op het moment van "het besef".
Maar daarna moeten ze toch afscheid nemen:
de dochter terug naar haar eigen huis (de dood),
de moeder naar haar huis in dit leven.
De titel van de bundel "op klaarlichte dag"
en het verband met de titel van het gedicht.
Ik vermoed dat dat ze wil zeggen dat ze zelfs op klaarlichte dag (dus niet alleen 's avonds als men tot rust komt en tijd heeft om te denken en te piekeren) haar dochter hevig mist en haar overal ziet en bij zich heeft; eigenlijk zegt dat volgens mij: altijd en overal en dit gaat nooit over (en tegelijk: dit mag nooit overgaan).
Dit waren zowat bedenkingen errond.
N.B. Blijkbaar zit ik dus fout: het gedicht gaat niet over haar overleden dochter, zie het commentaar van Dettie dat volgt.
Tiba.
Is dat het hele gedicht, Ellen?
Ik heb de bundel niet.
De dichteres richt zich hier tot haar overleden dochter, denk ik. Ze spreekt haar rechtstreeks aan.
Dit gedicht gaat volgens mij over verlies en over altijd bij zich hebben en dat zo willen houden.
Ze spreekt tegen haar overleden dochter: over alledaagse dingen, zoals moeder en dochter vaak doen. Het zijn die dingetjes die een jong meisje interesseren: haar, geur, nagels.
Die zaken deelt ze met haar.
En als ze uit eten gaat en naar de opera is haar dochter (in gedachten) bij haar. Maar haast als een echte aanwezigheid.
Ze hebben dezelfde reactie op hetzelfde moment.
Sluit dat aan bij het voorgaande? Doelt het op wat ze zagen in de opera?
Of verstarren ze omdat ze beiden weten dat dit een onmogelijkheid is?
Staat het er zo? (lachten in de verleden tijd en verstarren in de tegenwoordige tijd)?
Dan zou lachten slaan op wat ze samen "beleefden" (het etentje, de opera) en verstarren op het moment van "het besef".
Maar daarna moeten ze toch afscheid nemen:
de dochter terug naar haar eigen huis (de dood),
de moeder naar haar huis in dit leven.
De titel van de bundel "op klaarlichte dag"
en het verband met de titel van het gedicht.
Ik vermoed dat dat ze wil zeggen dat ze zelfs op klaarlichte dag (dus niet alleen 's avonds als men tot rust komt en tijd heeft om te denken en te piekeren) haar dochter hevig mist en haar overal ziet en bij zich heeft; eigenlijk zegt dat volgens mij: altijd en overal en dit gaat nooit over (en tegelijk: dit mag nooit overgaan).
Dit waren zowat bedenkingen errond.
N.B. Blijkbaar zit ik dus fout: het gedicht gaat niet over haar overleden dochter, zie het commentaar van Dettie dat volgt.
Tiba.
Geplaatst: 26 sep 2006 07:20 am
Ik heb even gegoogled en vond dit bij de Koinklijke bibliotheek
De vierde bundel Klaarlichte dag uit 1996 ontleent zijn titel aan de schilderijenreeks van Co Westerik. (een serie van vijf schilderijen van Co Westerik: 'Afdaling op klaarlichte dag'. Op Westeriks schilderijen zakken lichamen weg in de aarde, met op de achtergrond een vrijwel leeg landschap.)
De bundel gaat over reizen, herinneringen en poëzie.
Hier staat de rest van de bespreking (even naar beneden scrollen).
http://www.kb.nl/dichters/enquist/enquist-03.html
Klaarlichte dag is uitgegeven in 1996 en kan nog niet over haar overleden dochter gaan, die is in 2001 overleden.
Maar Anna Enquist schreef veel in haar poëzie over de angst haar kinderen kwijt te raken, ze vond het erg moeilijk haar kinderen los te laten. In Klaarlichte dag is haar dochter al wel definitief het huis uit.
Dit schrijft zij erover in de cyclus Dochter, dochter.
Er was een kind. Met haar danste ik
door de kamer, wij galoppeerden van hoek
naar hoek, wij zongen luidkeels een lied.
Zij had een warm gezicht. Zij was mijn dochter.
Als ik adem vonkt zij na in het gedicht
-----
'Ik heb mijn haar gevoed, ruik eens, en voor mijn nagels ben ik beter dan vroeger.' Wij gaan uit eten en naar de opera.
Wij lachten en verstarren op dezelfde momenten.
Dan nemen wij afscheid. Zij gaat naar huis en ik ook.
Hier heeft Anna Enquist het over de dingetjes die ze met haar dochter deed. Je ziet als het ware de dochter voor haar moeder staan en zeggen, ik heb een voedende creme in mijn haar gedaan, ruik eens, en kijk mijn nagels zijn veel mooier, ik zorg er nu beter voor.
Daarna gaan ze uit eten en naar de opera, ze ervaren de opera op dezelfde manier, ze lachen tegelijkertijd en verstarren tegelijkertijd.
En dan is de dag om, Anna gaat naar haar huis en de dochter gaat ook naar haar eigen huis. Dus zeggen ze elkaar gedag, nemen ze afscheid.
Thema: moeder-dochter relatie
Recensie van Biblion Klaarlichte dag:
Evenals haar eerdere bundel 'Een nieuw afscheid' staat 'Klaarlichte dag' in het teken van de reis, meer in het bijzonder de levensreis. Zowel in ruimte als in tijd kunnen wij ons verplaatsen, zowel terug als vooruit, en al die bewegingen, uiterlijke en innerlijke, zijn in Enquists poëzie aan de orde. De titel van de bundel verwijst naar de serie schilderijen 'Afdaling op klaarlichte dag' van Co Westerik, die ermee de altijd aanwezige dood in het leven uitbeeldde. Ook bij Enquist speelt voortdurend het afscheid, de afdaling, de dood een rol. En evenzeer als Westerik is zij via het concrete, waarneembare geïnteresseerd in het mythische, innerlijke. Haar werk is psychologisch, in zoverre ze gevoelens, ervaringen benut om tot uitspraken over het bestaan te komen van een wijdere strekking. Enige pathetiek schuwt ze daarbij niet. Haar mooiste werk is rustig en laconiek: over de dochters, ooit, en nu, nu ze het huis uit zijn, de leegte de stilte na hun vertrek, het landschap, de rivier, de dijk, de vader vroeger en ook hij is nu dood. Het zijn de gewoonste dingen die zij dan in een bijzonder, klaar licht zet.
Dettie
Ik heb even gegoogled en vond dit bij de Koinklijke bibliotheek
De vierde bundel Klaarlichte dag uit 1996 ontleent zijn titel aan de schilderijenreeks van Co Westerik. (een serie van vijf schilderijen van Co Westerik: 'Afdaling op klaarlichte dag'. Op Westeriks schilderijen zakken lichamen weg in de aarde, met op de achtergrond een vrijwel leeg landschap.)
De bundel gaat over reizen, herinneringen en poëzie.
Hier staat de rest van de bespreking (even naar beneden scrollen).
http://www.kb.nl/dichters/enquist/enquist-03.html
Klaarlichte dag is uitgegeven in 1996 en kan nog niet over haar overleden dochter gaan, die is in 2001 overleden.
Maar Anna Enquist schreef veel in haar poëzie over de angst haar kinderen kwijt te raken, ze vond het erg moeilijk haar kinderen los te laten. In Klaarlichte dag is haar dochter al wel definitief het huis uit.
Dit schrijft zij erover in de cyclus Dochter, dochter.
Er was een kind. Met haar danste ik
door de kamer, wij galoppeerden van hoek
naar hoek, wij zongen luidkeels een lied.
Zij had een warm gezicht. Zij was mijn dochter.
Als ik adem vonkt zij na in het gedicht
-----
'Ik heb mijn haar gevoed, ruik eens, en voor mijn nagels ben ik beter dan vroeger.' Wij gaan uit eten en naar de opera.
Wij lachten en verstarren op dezelfde momenten.
Dan nemen wij afscheid. Zij gaat naar huis en ik ook.
Hier heeft Anna Enquist het over de dingetjes die ze met haar dochter deed. Je ziet als het ware de dochter voor haar moeder staan en zeggen, ik heb een voedende creme in mijn haar gedaan, ruik eens, en kijk mijn nagels zijn veel mooier, ik zorg er nu beter voor.
Daarna gaan ze uit eten en naar de opera, ze ervaren de opera op dezelfde manier, ze lachen tegelijkertijd en verstarren tegelijkertijd.
En dan is de dag om, Anna gaat naar haar huis en de dochter gaat ook naar haar eigen huis. Dus zeggen ze elkaar gedag, nemen ze afscheid.
Thema: moeder-dochter relatie
Recensie van Biblion Klaarlichte dag:
Evenals haar eerdere bundel 'Een nieuw afscheid' staat 'Klaarlichte dag' in het teken van de reis, meer in het bijzonder de levensreis. Zowel in ruimte als in tijd kunnen wij ons verplaatsen, zowel terug als vooruit, en al die bewegingen, uiterlijke en innerlijke, zijn in Enquists poëzie aan de orde. De titel van de bundel verwijst naar de serie schilderijen 'Afdaling op klaarlichte dag' van Co Westerik, die ermee de altijd aanwezige dood in het leven uitbeeldde. Ook bij Enquist speelt voortdurend het afscheid, de afdaling, de dood een rol. En evenzeer als Westerik is zij via het concrete, waarneembare geïnteresseerd in het mythische, innerlijke. Haar werk is psychologisch, in zoverre ze gevoelens, ervaringen benut om tot uitspraken over het bestaan te komen van een wijdere strekking. Enige pathetiek schuwt ze daarbij niet. Haar mooiste werk is rustig en laconiek: over de dochters, ooit, en nu, nu ze het huis uit zijn, de leegte de stilte na hun vertrek, het landschap, de rivier, de dijk, de vader vroeger en ook hij is nu dood. Het zijn de gewoonste dingen die zij dan in een bijzonder, klaar licht zet.
Dettie
Geplaatst: 26 sep 2006 10:04 am
Heel erg bedankt!
Ik snap nu in ieder geval een beetje waar het over gaat.
Maar wat is de titel van dit gedicht?:
Er was een kind. Met haar danste ik
door de kamer, wij galoppeerden van hoek
naar hoek, wij zongen luidkeels een lied.
Zij had een warm gezicht. Zij was mijn dochter.
Als ik adem vonkt zij na in het gedicht.
Ik zal laten weten wat ik voor mijn verslag had
Ellen
Heel erg bedankt!
Ik snap nu in ieder geval een beetje waar het over gaat.
Maar wat is de titel van dit gedicht?:
Er was een kind. Met haar danste ik
door de kamer, wij galoppeerden van hoek
naar hoek, wij zongen luidkeels een lied.
Zij had een warm gezicht. Zij was mijn dochter.
Als ik adem vonkt zij na in het gedicht.
Ik zal laten weten wat ik voor mijn verslag had
Ellen
Geplaatst: 26 sep 2006 10:41 am
Gelukkig dat jij dit opgezocht hebt, Dettie!
Ik dacht echt dat het over haar overleden dochter ging, en zat er dus naast .
Je zegt dat ze veel schreef over de angst haar kinderen kwijt te raken...
dat dit toch is gebeurd achteraf, maakt dit gedicht des te schrijnender, vind ik.
Tiba.
Gelukkig dat jij dit opgezocht hebt, Dettie!
Ik dacht echt dat het over haar overleden dochter ging, en zat er dus naast .
Je zegt dat ze veel schreef over de angst haar kinderen kwijt te raken...
dat dit toch is gebeurd achteraf, maakt dit gedicht des te schrijnender, vind ik.
Tiba.
Geplaatst: 11 okt 2007 09:37 am
De gedichten van Anna Enquist staan weer compleet op de site.
http://www.poezie-leestafel.info/anna-enquist
Dettie
De gedichten van Anna Enquist staan weer compleet op de site.
http://www.poezie-leestafel.info/anna-enquist
Dettie
Geplaatst: 31 okt 2007 05:12 pm
Vanuit de keuken.
voor L.
Mijn zilverharige vriendin en ik
zijn als twee grote appelbomen
steviger en heerlijker dan ooit in bloei,
voor de bongerd gerooid wordt.
Wanneer wij elkaar spreken, bijvoorbeeld
over het best-bewaarde damesgeheim
aller tijden, of over hoe wij ons
voegen naar de wet van de wereld,
almaar, en waarom, zegt zij mij:
wij zijn bang voor onze eigen kracht.
En inderdaad met vreugdevolle
en opbolderende angst zeil ik daarna
de trap af: welke onderneming zal ik
nu eens gaan oprichten, welke harde
waarheid beschrijven; en ga ik, immers
in vlam, die oorlog eens voeren?
Anna Enquist
uit' Soldatenliederen' 1991
Arbeiderspers
Tegen de groei
Zij glijden van mijn schoot
de wereld in, met roeiboten,
trompetten. Stuifzand en
hapering. Hun stemmen
schieten weg, lichaam te
groot voor mijn versmalde
arm komt te nabij. Zij worden
te intieme vrienden. Sinds zij
groeien ga ik op verdoofde
voeten door een grijs en windstil
land. De hete messen van
verlies kerven in elke hand
Anna Enquist
uit ' Soldatenliederen. 1991
Arbeiderspers
leni
Vanuit de keuken.
voor L.
Mijn zilverharige vriendin en ik
zijn als twee grote appelbomen
steviger en heerlijker dan ooit in bloei,
voor de bongerd gerooid wordt.
Wanneer wij elkaar spreken, bijvoorbeeld
over het best-bewaarde damesgeheim
aller tijden, of over hoe wij ons
voegen naar de wet van de wereld,
almaar, en waarom, zegt zij mij:
wij zijn bang voor onze eigen kracht.
En inderdaad met vreugdevolle
en opbolderende angst zeil ik daarna
de trap af: welke onderneming zal ik
nu eens gaan oprichten, welke harde
waarheid beschrijven; en ga ik, immers
in vlam, die oorlog eens voeren?
Anna Enquist
uit' Soldatenliederen' 1991
Arbeiderspers
Tegen de groei
Zij glijden van mijn schoot
de wereld in, met roeiboten,
trompetten. Stuifzand en
hapering. Hun stemmen
schieten weg, lichaam te
groot voor mijn versmalde
arm komt te nabij. Zij worden
te intieme vrienden. Sinds zij
groeien ga ik op verdoofde
voeten door een grijs en windstil
land. De hete messen van
verlies kerven in elke hand
Anna Enquist
uit ' Soldatenliederen. 1991
Arbeiderspers
leni
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast