Anna Enquist* (nee)

van Jan Eijkelboom t/m Luuk Gruwez
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Anna Enquist* (nee)

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 08:58

Leestafel heeft toestemming van uitgeverij De Arbeiderspers om gedichten van Anna Enquist te plaatsen.

Zie http://www.poezie-leestafel.info/anna-enquist

Er mogen niet meer gedichten bij geplaatst worden.

Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op Vr Jul 10, 2009 16:34, 3 keer totaal gewijzigd.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 08:58

Geplaatst: 27 aug 2004 01:33 pm

Als water ben ik uitgestort

Dom water. Beukt en striemt de
pijlers van de brug die zwijgend
schrap staat tegen overgave. Eeuw
na eeuw is wat hij weet het binden
van twee oevers. Waakzaam, moe.

Weer ga ik door de oude stad, altijd
naar de rivier. Midscheeps posteer ik mij
in machteloze aandacht, blote hand
op steen. Ik brul met doorgesneden keel,
zonder geluid, van woede en verlies:

Al wat wij weten, hoe wij zijn, verdwijnt
als wind over het land. Herinnering
die even spartelt in het water en
verloren gaat. Grijsbruine golven die
hun naam niet zijn. De kamparts Tijd.

Rivier, stroom achterwaarts. Steen,
wordt weer vuur. Lucht om mij heen,
wordt lichaam dat mij draagt en
troost. Geheugen, val uiteen.

Anna Enquist
Uit: Soldatenliederen,
De Arbeiderspers 1991

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 09:02

Stuwmeer

Toen de dam klaar was
begon het water te stijgen.
Kilte ving aan in de berg-
wand. De bomen begrepen
niet hoe zij stikten in wat
hen lief was. Vissen kwamen
te zwemmen in de wijngaard.

Schreeuwend breken mijn kinderen
het gladde watervlak. Ik wil
hen roepen: acht niet de pijn
van tekort, maar vrees de on-
keerbare kracht van teveel, hoor
mij, hoe ik roep, hoe ik keihard zwijg.

Zij maken fonteinen en regenbogen.
Zij lachen en luisteren niet, daar
aan de bovenkant van de diepte,
aan de overkant van de tijd.

Uit: Soldatenliederen,
De arbeiderspers 1991

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 09:04

Geplaatst: 28 aug 2004 01:57 pm Onderwerp: Reageer met quote Bewerk/Verwijder dit bericht Meld post Verwijder dit bericht Bekijk het IP van deze gebruiker
Ze staan op de site sarah

http://www.poezie-leestafel.info/anna-enquist

Stuwmeer

Zelf vind ik:
De bomen begrepen
niet hoe zij stikten in wat
hen lief was. Vissen kwamen
te zwemmen in de wijngaard.

daar
aan de bovenkant van de diepte,
aan de overkant van de tijd.


Erg mooi
Vind het altijd zo knap dat iemand met een paar zinnen een heel beeld kan schetsen.


Als water ben ik uitgestort:

Een mooi maar triest gedicht.
het lijkt wel een roep om hulp!
Laat mij vergeten lijkt ze te roepen.

Rivier, stroom achterwaarts. Steen,
wordt weer vuur....
Geheugen, val uiteen.



Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 09:06

Van Stuwmeer vind ik vooral het beeld mooi van de moeder die haar kinderen allerlei wijze levenslessen wil meegeven, maar die kinderen zijn lekker aan het plonzen en spetteren in het water en luisteren helemaal niet. De frustratie van iedere moeder. Kinderen moeten hun eigen waarheden vinden, hun eigen lessen leren, maar je zou hen zo graag voor fouten willen behoeden.

Gaat Als water ben ik uitgestort niet over het almaar voortschrijden van de tijd en het feit dat er na je dood niemand meer weet wie je eigenlijk was? Een herinnering die even spartelt in het water en verloren gaat. Ik zie er geen roep om hulp in, Bernadet.

Sarah

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 09:07

Geplaatst: 28 aug 2004 02:04 pm

Als water ben ik uitgestort

Weer ga ik door de oude stad, altijd
naar de rivier. Midscheeps posteer ik mij
in machteloze aandacht, blote hand
op steen. Ik brul met doorgesneden keel,
zonder geluid, van woede en verlies:


Daardoor dacht ik dat, omdat ze het over ik heeft.

Maar nu begin ik ernstig te twijfelen.

Eeuw
na eeuw is wat hij weet het binden
van twee oevers. Waakzaam, moe.
Al wat wij weten, hoe wij zijn, verdwijnt
als wind over het land. Herinnering
die even spartelt in het water en
verloren gaat.

Als je deze zinnen bekijkt dan komt jouw interpretatie meer naar voren.
Zucht, ik weet het weer eens niet.
Maar dat puzzelen is juist zo leuk aan gedichten.

Groetjes
Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 09:08

Geplaatst: 28 aug 2004 02:05 pm

stuwdam

Ik zie haar peinzend staan, te denken aan hoe het eerst was.
Dat het landschap anders was en door de dam veranderd is.
Dat haar kinderen zich daar helemaal niet van bewust zijn en lekker aan het spelen zijn.

daar
aan de bovenkant van de diepte,
aan de overkant van de tijd.

Maar ik moet eerlijk zeggen ik snap de volgende zinnen niet:

acht niet de pijn
van tekort, maar vrees de on-
keerbare kracht van teveel

Acht niet de pijn van tekort: de heimwee of hoe je het noemt naar hoe het eens was?
Maar vrees enz...Bedoelt ze dat de dam door de kracht van het water kan doorbreken? dat ze het eigenlijk eng vindt dat haar kinderen daar spelen?

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 09:09

Geplaatst: 28 aug 2004 02:07 pm

Dag Sarah en Dettie,

Zit nog te broeden op dat gedicht Als water ben ik uitgestort, van Anna Enquist.

Inderdaad Sarah, gaat over de eendagsvliegen die we zijn, niets meer dan een herinnering die verloren gaat....

Op het einde spreekt ze de rivier aan, met een bevel: rivier, stroom achterwaarts. Een smeekbede om de tijd om te keren, terug te draaien, zodat het verleden blijft, terugkeert???

Het verband met de twee eerste strofes is me nog niet helemaal duidelijk, ik probeer toch: het water van de rivier oefent een aantrekkingskracht op haar uit, ze is erdoor gefascineerd en keert er steeds weer naar terug. Daar is ook die brug die nog altijd standhoudt en twee oevers met elkaar verbindt. Symbool van het standhouden tegen de tijd in? Maar dat zal niet blijven duren, de brug is moe ....ook zij (of hij, want brug is m. of vr.) zal uiteindelijk vergaan.
Zijn de twee oevers symbool van verleden en heden (of toekomst)???

Juist op die plaats wordt ze geconfronteerd met haar eigen onmacht en schreeuwt die uit: een geluidloze kreet van woede en verlies.

Verlies van wat? van zichzelf misschien aangezien ze niets dan een herinnering is die vergaat, er staat immers een dubbelpunt, dus de verklaring volgt. (Of gaat het om wat ze meegemaakt heeft, dacht ik eerst, maar lijkt me nu niet meer zo zinnig, alhoewel, ze is psychotherapeute en wordt als zodanig vaak geconfronteerd met dood en velies.)

Tot zover mijn poging tot verklaring. Wat denken jullie?
Stuwmeer moet ik nog grondig lezen.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 09:10

Geplaatst: 28 aug 2004 02:09 pm

Over Als water ben ik uitgestort

Ze begint met Dom water. waarom?
Omdat zij niet wil dat het water alles meevoert wat zij niet kwijt wil raken?
Het domme water beukt en striemt de pijlers van de brug, die moe maar waakzaam zijn. Is ze bang dat de brug instort dat ze dan de andere oever niet meer bereiken kan? De andere oever is natuurlijk symbolisch.
Zij wil de mogelijkheid om naar die andere oever te gaan niet kwijt raken maar ondertussen zorgt het water er voor dat alles meegevoerd wordt, de vergetelheid in.
De oevers fungeren denk ik als steunpunt en de rivier staat symbool voor het leven dat voortkabbelt of raast, alles meeslepend. Misschien is de ene oever wel het symbool voor wat zij in het leven wilde bereiken.
Ze staat op het midden van de brug (het midden van het leven?) en merkt misschien dat het leven sneller wegglipt en dingen vergeten raken voordat zij de kans heeft gehad haar doel (de overkant) te bereiken.
Ze vindt het leven te snel gaan, kan het niet vasthouden en wil dat de rivier terugstroomt.

Lucht om mij heen,
wordt lichaam dat mij draagt en
troost.

Wil ze helmaal terug naar de moederschoot?

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 09:11

Geplaatst: 28 aug 2004 02:10 pm

Over het gedicht Stuwmeer van Enquist.

Ik krijg er niet echt een kant aan, aangezien ik me afvraag of het hier over een echt stuwmeer gaat of eerder over een gefantaseerd dat symbolisch is.
Ik vind het ook een raar onderwerp, iets wat je niet zou verwachten. Ja van die spelende kinderen, dat lijkt me ook zoals Sarah zegt. Voor de rest moet ik er toch nog wat op broeden.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 09:11

Geplaatst: 28 aug 2004 02:12 pm

Ja dat gaat wel over een stuwmeer, ze schrijft ook dat de bomen onder water komen te staan.

De bomen begrepen
niet hoe zij stikten in wat
hen lief was. Vissen kwamen
te zwemmen in de wijngaard


Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 09:12

Geplaatst: 28 aug 2004 02:14 pm

Hoi Dettie, het gaat natuurlijk over een stuwmeer.
Wat ik me afvraag: heeft ze het hier over een stuwmeer dat ze in werkelijkheid gezien heeft (zijn er die in Nederland, heeft ze het over haar eigen kinderen enz.) of over een voorstelling, een fantasie?

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 09:17

Geplaatst: 28 aug 2004 02:18 pm

Stuwmeren zijn er niet in Nederland maar ze kan toch op vakantie zijn?
Een gedicht is toch eigenlijk altijd fanatasie?

Het maakt toch niet echt veel uit of dit haar kinderen zijn (ze spreekt er wel over alsof het haar eigen kinderen zijn) . Het gaat toch om de strekking van het gedicht? Of zie jij dat anders Tiba? 8)

Groetjes
Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 09:19

Geplaatst: 29 aug 2004 07:15 pm

Hoi Dettie

Misschien maakt het niet echt uit maar ik probeer via het ene het andere te begrijpen, want we zitten daar nog met dat raadselachtige:

niet de pijn van het tekort
maar vrees de on-
keerbare kracht van het teveel


Een totale verwerping van overvloed????

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 09:20

Geplaatst: 31 aug 2004 03:13 pm

Acht niet de pijn van het tekort, maar vrees de onkeerbare kracht van het teveel

Ik zie dit niet als een totale verwerping van overvloed, Tiba.
Volgens mij is dit de kern van de les die ze haar kinderen zou willen meegeven. Dat het veel fijner is om naar iets te verlangen dan iets in overvloed te hebben. Zoals de bomen in de eerste strofe wel van water houden, maar er nu onder bedolven worden en dat is weer teveel van het goede.

Sarah

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 09:21

Geplaatst: 04 sep 2004 10:19 pm

Ik was er me wel van bewust, Sarah, dat ik wat overdreef. Maar het is ook voor een deel ingegeven door het vervolg:

............................hoor
mij, hoe ik roep, hoe ik keihard zwijg


wat toch wel heel sterk geformuleerd is!

Hoe meer ik trouwens de zin "acht niet de pijn van het tekort" lees, hoe meer vragen ik me erover ga stellen.
Wat betekent volgens jou het woord "acht" hier (in het begin las ik het altijd verkeerd: ik las "ach", als een uitroep)?

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 09:23

Geplaatst: 05 sep 2004 07:14 pm

Wat betekent volgens jou het woord "acht" hier (in het begin las ik het altijd verkeerd: ik las "ach", als een uitroep)?

Volgens mij betekent dat gewoon:
let niet op de pijn van het tekort;
besteedt geen aandacht aan de pijn van het tekort;
laat je niet afleiden door de pijn van het tekort.

Sarah

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 09:23

Geplaatst: 06 sep 2004 12:16 pm

Acht niet de pijn van het tekort maar vrees het onkeerbare van het teveel.

Ik zie het als een waarschuwing dat als je eenmaal gewend bent aan veel, alles kan, alles is te koop enz. dan mis je dat als het niet meer kan. Je kan beter verlangen dan een stap terug moeten doen, dan blijf je hunkeren naar wat je eens had.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 09:24

Geplaatst: 04 okt 2004 08:47 pm

Toch goed deze discussie.

Een en ander is nu toch wat duidelijker. Bedankt Sarah en Dettie.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 09:24

Geplaatst: 07 okt 2004 01:43 pm

De titel 'als water ben ik uitgestort' is een passage uit de bijbel

Chan

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 09:25

Geplaatst: 07 okt 2004 05:43 pm

Dat wist ik helemaal niet. Ja nu je 't zegt, klinkt wel bijbels. Bedankt Chan.
En....ken je ook de context?

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 09:26

Geplaatst: 07 okt 2004 05:52 pm

En....ken je ook de context?

Psalm 22:8-22

Allen die mij zien, bespotten mij, zij steken de lip uit, zij schudden het hoofd:
Wentel het op de HERE; laat die hem verlossen, hem redden, Hij heeft immers welgevallen aan hem!
Gij toch hebt mij uit de moederschoot getogen, Gij deedt mij vertrouwend rusten aan de borst van mijn moeder;
Aan U werd ik overgegeven bij mijn geboorte, van de moederschoot af zijt Gij mijn God.
Wees dan niet verre van mij, want nabij is de nood, en er is geen helper.
Vele stieren hebben mij omringd, buffels van Basan hebben mij omsingeld;
Zij sperren hun muil tegen mij open; een verscheurende, brullende leeuw.

Als water ben ik uitgestort en al mijn beenderen zijn ontwricht; mijn hart is geworden als was, het is gesmolten in mijn binnenste;
Verdroogd als een scherf is mijn kracht, mijn tong kleeft aan mijn gehemelte; in het stof des doods legt Gij mij neer.
Want honden hebben mij omringd, een bende boosdoeners heeft mij omsingeld, die mijn handen en voeten doorboren.
Al mijn beenderen kan ik tellen; zij kijken toe, zij zien met leedvermaak naar mij.
Zij verdelen mijn klederen onder elkander en werpen het lot over mijn gewaad.
Maar Gij, HERE, wees niet verre; mijn sterkte, haast U mij ter hulpe.
Red van het zwaard mijn ziel, mijn eenzame, van het geweld van de hond.
Verlos mij uit de muil van de leeuw, en van de horens der woudossen. Gij hebt mij geantwoord!


Wat de Gezalfde zou ervaren tijdens zijn lijden aan het kruis is omstreeks 1000 v Chr door David beschreven:
Als water ben ik uitgestort en al mijn beenderen zijn ontwricht; mijn hart is geworden als was, het is gesmolten in mijn binnenste; verdroogd als een scherf is mijn kracht, mijn tong kleeft aan mijn gehemelte; in het stof des doods legt Gij mij neer. Want honden hebben mij omringd, een bende boosdoeners heeft mij omsingeld, die mijn handen en voeten doorboren. (Psalm 22:15-17).
Dit is overduidelijk wat iemand doormaakt als hij aan het kruis genageld hangt. Deze Psalm is vervuld toen Jezus gekruisigd werd.

De psalmen werden aanvaard als het woord van God en David had 'in de geest' gesproken, zoals de oude rabbijnse scholen erkenden. De psalmist geeft een gedetailleerde, nauwkeurige voorzegging van iemands kruisiging. Hij spreekt over het lijden van de Messias alsof hij met Hem aan het kruis hing, Zijn pijnen voelde en de mensen en gebeurtenissen rond Hem zag. Sprekend in de geest van de Messias zegt David: 'Als water ben ik uitgestort', doelende op de overvloedige transpiratie van iemand die in de brandende zon hangt. 'En al mijn beenderen zijn ontwricht': dit is een van de ondraaglijkste aspecten van de kruisiging: de gewrichtsbanden worden uitgerekt en de beenderen schieten uit hun gewrichten.

Hij vertelt van de ontzettende dorst: 'mijn tong kleeft aan mijn gehemelte'. Toen Jezus aan het kruis hing zei Hij: 'Mij dorst'.

'Want honden hebben mij omringd, een bende boosdoeners heeft mij omsingeld, die mijn handen en voeten doorboren. Al mijn beenderen kan ik tellen; zij kijken toe, zij zien met leedvermaak naar mij. Zij verdelen mijn klederen onder elkander en werpen het lot over mijn gewaad' (Psalm 22:15-19).

Het woord 'hond' was een onder de joden gebruikelijk woord voor heiden; Jezus was bij zijn kruisiging inderdaad omringd door heidenen. Naakt werd Hij aan het kruis gehangen; deze passage spreekt van de schande der kruisiging. Aan de voet van het kruis dobbelden de soldaten om zijn gewaad.

Hoe volmaakt deze passage al is door haar profetische nauwkeurigheid, zij wint nog aan belangrijkheid wanneer we beseffen dat in de tijd dat David dit schrijft de kruisiging nog niet werd gebruikt als methode om te straffen. In die tijd werden de Joden door steniging ter dood gebracht. Pas omstreeks 200 v Chr. Toen de Romeinen deze wrede praktijken gingen toepassen, raakte het kruisigen op grote schaal in zwang. Dat is dus 800 jaar na deze profetie.

Hier staat de hele tekst
http://www.zoektocht.net/start/jezus3.html

Dit was wat ik kon vinden Tiba

Groet Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 09:26

Geplaatst: 07 okt 2004 05:57 pm

Komt het gedicht nu in een heel ander perspectief te staan tiba?
Zelf moet ik het allemaal nog eens even goed bekijken.

Chan, heb jij een idee hoe "Als water ben ik uitgestort" gezien kan worden in het gedicht van Anna Enquist?

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 09:27

Geplaatst: 07 okt 2004 09:09 pm

Nou moe, ik denk dat ik dat ook allemaal eens grondig moet bekijken.
Op het eerste gezicht verwijst het wel naar het lijden van Christus dat beschreven wordt. Met de verklaring: overvloedige transpiratie van iemand die lange tijd in de brandende zon hangt, heeft het wel niet te maken.
Moet dit toch nog eens bekijken. Misschien geeft de logica van Sarah een duidelijke uitleg? Of Chan?

Groetjes. Tiba

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Vr Mei 01, 2009 09:28

Geplaatst: 15 okt 2004 03:02 pm

Ik moest laatst dat gedicht voor school analyseren, en zo kwam ik op deze site. Het is wel een moeilijk gedicht zeg. Sorry dat ik vorige keer verder nog nix erbij had gezegd. Was er nog mee bezig.
Ik ben het grotendeels ook wel met jullie analyse eens, :)
Ik moet nu een nog moeilijker gedicht van Anna Enquist analyseren, het is alleen echt heel erg moeilijk. Het heet 'rivier' ik weet niet of jullie die kennen?

Chan


Terug naar “Gedichten E-F-G”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten