Ida Gerhardt (toestemming voor 10 gedichten)

van Jan Eijkelboom t/m Luuk Gruwez
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Ida Gerhardt (toestemming voor 10 gedichten)

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:15

Leestafel heeft toestemming van
uitgeverij Querido om tien gedichten van
Ida Gerhardt te plaatsen voor een periode
van vijf jaar, ingaande 1 april 2009.


zie http://www.poezie-leestafel.info/ida-gerhardt

Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op Wo Apr 08, 2009 10:16, 1 keer totaal gewijzigd.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:17

Onvervreemdbaar

Dit wordt ons niet ontnomen: lezen
en ademloos het blad omslaan,
ver van de dagelijksheid vandaan.
Die lezen mogen eenzaam wezen.

Zij waren het van kind af aan.

Hen wenkt een wereld waar de groten,
de tijdelozen, voortbestaan.
Tot wie wij kleinen mogen gaan;
de enigen die ons nooit verstoten.

Ida Gerhardt
Uit "verzamelde gedichten"
Amsterdam, Athenaeum-Polak
&Van Gennep, 1980

Dettie

Onvervreemdbaar is een prachtig gedicht van de maand, Dettie

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:17

Geplaatst: 02 feb 2005 09:02 am

Het is een van mijn favoriete gedichten. Als ik uitga neem ik altijd de zakdoek mee waar het gedicht op staat.
De zin, "Dit wordt ons niet ontnomen: lezen" is mij uit het hart gegrepen.

Lizzy

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:23

Geplaatst: 08 mrt 2005 07:02 pm

Heel mooi gedicht van Ida Gerhardt, Dettie.

Die lezen mogen eenzaam wezen.

Zij waren her van kind af aan.


en


de enigen die ons nooit verstoten.

Opmerkelijke ideeën en nog mooi gezegd ook.
Ik kom Ida Gerhardt her en der in bloemlezingen tegen, en heb ook ergens in Poëziekrant een artikel over haar.
Zal hierover nog eens wat plaatsen.

Groetjes. Tiba.

P.S. Ze schreef heel wat gedichten over de klassieke oudheid. Bewaar ik voor als ik ooit verder doe met Klassieke mythen en poëzie

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:26

Geplaatst: 21 aug 2005 09:49 am

Vergeef mij dat de schoonste nachten...

Vergeef mij dat de schoonste nachten
niet immer van ons beiden zijn.
Mijn vriend, het zijn zo groten machten
waardoor wij soms gescheiden zijn.

Wanneer ik in de hof mag dwalen
waar s hemels roos mij open gaat,
dan ducht ik zelfs Uw ademhalen,
Uw hart dat in het donker slaat.

Laat mij in eenzaamheid de uren
dat ik mijn diepste wet aanvaard.
Hun pracht die onverwelkt zal duren,
zij wordt alleen voor U vergaard.

Uit: Ida Gerhardt,
Vroege Verzen, Amsterdam, Athenaeum, 1978.

Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:26

Geplaatst: 21 aug 2005 09:50 am


Ik vind het wel een moeilijk gedicht, moet even 'het licht' gaan zien.

heeft ze het over God?

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:28

Geplaatst: 21 aug 2005 09:50 am

Volgens mij heeft ze het over de diepste eenzaamheid van ieder mens,
die je zelf in de ogen moet durven kijken op het eenzaamste tijdstip wat er is (de nacht),
(Laat mij in enzaamheid de uren,
dat ik mijn diepste wet aanvaard)
en als je dat kan, dat je dan pas echt samen verder kan (Zij word alleen voor U vergaard).

Zo heb ik het teminste altijd voor mezelf begrepen.
Maar nu je het zegt zou het ook met God te maken kunnen hebben, ik weet van haar dat ze gelovig was,
dus ze zal met
Wanneer ik door de hof mag dwalen
waar s hemels roos mij open gaat

misschien wel de schepping bedoelen, Gods hof van Eden...
en dat ze in die nacht en eenzaamheid iets van God ziet/voelt.

Het is inderdaad geen toegankelijk gedicht, maar ik heb het om de een of andere reden altijd een erg mooi gedicht gevonden.

Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:30

Geplaatst: 17 sep 2005 03:46 pm

Sneeuw

Wij hebben niets meer dan het witte blad van noode,
waar - zooals zuiver sneeuwen op de aarde dwaalt
de overluchtsche vlucht van de gedachte daalt,
door ééne wenk der wimpers tot dit uur ontboden.

Wij waagden éénmaal ons, het overvele ontvloden,
in 't hart der stilte, wit van een volstrekt gemis.
Waar aanvang nam wat thans dit levend sneeuwen is,
hebben wij niets meer dan het witte blad van noode.

Ida Gerhardt (ca. 1950)
‘Sneeuw’, een ongepubliceerd gedicht van Ida Gerhardt,
is op 31 januari 2002 verschenen in het eerste nummer
van het poëzietijdschrift Awater

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:32

Ziekenhuisbezoek

Wanneer een mens, door pijn getatoueerd
afwerensmoe zich op zijn zijde keert,
het zweet nog tracht te wissen met het laken;
wellicht, wellicht dat ge eindelijk zwijgen leert.

Ida Gerhardt

Ida Gerhardt
Uit: Vijf vuurstenen.
Amsterdam: Athenaeum-Polak
& Van Gennep. 1974.

Wil

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:32

Geplaatst: 06 okt 2005 02:48 pm


Ida Gerhardt voelde zich haar leven lang miskend als dichter. Ten onrechte: niet alleen kreeg zij zo ongeveer alle bestaande literaire prijzen, van haar Verzamelde gedichten werden bovendien tienduizenden exemplaren verkocht.

Ze heeft in haar lange leven (1905-1997) duizenden brieven geschreven. Een groot aantal daarvan is bewaard gebleven, variërend van uitvoerige correspondenties tot enkele losse berichtgevingen.

Courage! omvat een ruime keuze uit deze, steeds in prachtig proza geschreven, documenten uit de periode 1927-1993. Tot de adressanten behoren vriendinnen, dichters, kunstenaars, dominees, kloosterlingen, uitgevers en redacties van tijdschriften. Ook zijn er brieven opgenomen aan leerlingen en collega's van de scholen waar zij Grieks en Latijn doceerde, zoals de Werkplaats van Kees Boeke. Courage! opent met vroege, zeer persoonlijke brieven aan haar hartsvriendin en latere geliefde Marie van der Zeyde.
Deze verzameling brieven geeft een beeld van de ontwikkeling van Gerhardts dichterschap en maakt zichtbaar hoe zij alles in het werk stelde om zich ongestoord te kunnen wijden aan de poëzie. In haar brieven manifesteert zich een markante persoonlijkheid: ze reageert fel, soms onredelijk, hardvochtig, verbitterd, maar ook kwetsbaar, meelevend, energiek en liefdevol. Terugkerende thema's zijn: de literaire kritiek, het dichterschap van anderen, vriendschap en familierelaties, religie, natuur(behoud) en muziek.

Uitvoering: Gebonden, 789 bladzijden
ISBN: 90 253 1753 7
Uitgeverij: Athenaeum-Polak & Van Gennep
Verschijningsdatum: eind oktober 2005

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:34

De Akelei (Dürer)

Toen hij het kleine plantje vond,
boog hij aandachtig naar de grond
en dan, om wortels en om mos
groef hij de fijne aarde los,
voorzichtig - dat zijn hand niets schond.

Behoedzaam rondom aangevat
droeg hij het langs het slingerpad
van bos en akker voor zich uit,
en schoof het thuis in 't licht der ruit
zoals hij het gevonden had.

Dan, fluitende en welgezind
mengde hij zoekend eerst de tint;
diepblauw en zwart ineengevloeid,
met enk'le druppels rood doorgloeid,
dat het tot purper samenbindt.

En uur aan uur trok stil voorbij;
zó diep verzonken werkte hij,
dat het hem soms was of zijn hand
de vezels tastte van de plant-
zo glanzend kwam de omtrek vrij.

Totdat het gaaf te prijken stond:
de wortels scheem'rend afgerond,
het uitgesprongen groene blad
scherp in zijn karteling gevat
tegen de lichte achtergrond;

de bloemkroon purper violet,
de hokjes om het hart gebed
en boven de geknikte steel
de honingsporen, het juweel
vijfvlakkig: kantig neergezet.

In 't vallend donker toefde hij
nog dralend bij zijn akelei;
dan, in het laatste licht van 't raam
schreef hij de letters van zijn naam
en 't jaartal glimlachend erbij.

Ida Gerhardt
(voor het eerst verschenen in het tijdschrift Tijd en taak 1940)
Uit "verzamelde gedichten"
Amsterdam, Athenaeum-Polak
&Van Gennep, 1980

Tiba

uit het thema "gedichten over bloemen" ook hier geplaatst.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:36

Geplaatst: 09 apr 2007 08:49 pm

Een analyse/discussie over het gedicht
Thuiskomst

vind je hier:
http://car.messageboard.nl/38686/viewtopic.php?t=87

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:37

Geplaatst: 03 jun 2007 09:45 am

Het motto van het boek: Het overspelig gras van Louis Ferron komt uit een gedicht van Ida Gerhardt, waar ook de titel naar verwijst. Het gaat om het volgende gedicht:

AANZEGGING

Er nadert schaarste van graan.
Tè lang is de gave getart.

De dag zegt het aan de nacht:
'er zit al zwart in de halm.'

De zon zegt het aan de maan:
'het ìs al in het gewas.'

De aar verteert in de schacht,
de tarwe is ziek in het hart.

En de wind zegt het in zichzelf:
'het sterft op plekken al af.'

Een vreemd overspelig gras
legt op de akkers beslag.


Graaft met nàgels waar het eens was,
waar de aarde wit was van graan:

als er àl te veel is begaan
zal de dag zwart zijn als de nacht.

Dan slaat het zaad niet meer aan.


Ida Gerhardt

Wie kan er wat over de betekenis van dit gedicht zeggen? Moeten we het religieus interpreteren?

Librije
_________________
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:39

Geplaatst: 03 jun 2007 11:23 am

Dirt gedicht begrijp ik niet helemaal.
Moet het zeker nog een aantal keren lezen.

Heeft het een dubbele bodem? Zijn het beelden ?
Misschien dat Gert het al kende? Gert, weet jij hierover meer?
Ik lees het nu voor de eerste keer.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:39

Geplaatst: 03 jun 2007 12:02 pm

Er nadert schaarste van graan.

Ik denk dat deze beginregel al veel zegt.
Volgens mij zegt dit gedicht dat de bodem uitgeput is.
Het graan wordt ziek.
Het gras, vroeger weerhouden door het graan,
overwoekert het stuk land waar vroeger het graan groeide.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:40

Geplaatst: 03 jun 2007 05:49 pm

Ja, maar ik denk dat librije zich afvraagt of er achter de letterlijke betekenis (het graan dat een ziekte heeft en afsterft) ook nog een diepere betekenis schuilt.
Een religieuze betekenis kan ik er niet in vinden.
Maar zo goed ken ik de bijbel niet... weet dus bv. niet of er in de bijbel ergens sprake is van een ziekte in het graan.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:41

Geplaatst: 03 jun 2007 06:21 pm

als er àl te veel is begaan
zal de dag zwart zijn als de nacht


Ik dacht misschien: de ziekte in het graan is een voorbode van het vergaan van de wereld.

Bovenstaande regels geven dan aan: omdat de mensheid al zoveel kwaad heeft gedaan zal de dag des oordeels snel komen.
Ook ik heb niet veel bijbelkennis. Ook weet ik weinig van Ida Gerhardt. Ik dacht eens gelezen te hebben, dat zij religieuze ideëen verwerkt in haar gedichten of ben ik in de war met iemand anders?

Librije
_________________
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:41

Geplaatst: 03 jun 2007 08:52 pm

Ik denk niet zozeer een religieuze betekenis.
Eerder dat het dan over de mens gaat.

Als zij zichzelf teveel uitputten dan storten zij in en worden ziek. krijgen een depressie?
Net als de aarde in het gedicht, de aarde is op, uitgewerkt, teveel gebruikt, het graan gedijt niet meer.
(de mens heeft teveel van zichzelf gevergd en gedijt niet meer)

als er àl te veel is begaan
zal de dag zwart zijn als de nacht


Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:42

Geplaatst: 04 jun 2007 05:59 am

In het woordenboek staat dit.

be·gaan
1 (iets kwaads, nadeligs) doen => plegen
2 gaan op, betreden => belopen

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:44

Geplaatst: 16 jun 2007 06:53 pm

Ik ben nog eens intensief bezig geweest met Aanzegging (in het kader van het Louis Ferron boek):

AANZEGGING

Er nadert schaarste van graan.
Tè lang is de gave getart.

De dag zegt het aan de nacht:
'er zit al zwart in de halm.'

De zon zegt het aan de maan:
'het ìs al in het gewas.'

De aar verteert in de schacht,
de tarwe is ziek in het hart.

En de wind zegt het in zichzelf:
'het sterft op plekken al af.'

Een vreemd overspelig gras
legt op de akkers beslag.

Graaft met nàgels waar het eens was,
waar de aarde wit was van graan:

als er àl te veel is begaan
zal de dag zwart zijn als de nacht.

Dan slaat het zaad niet meer aan.


Ida Gerhardt

- Aanzegging: volgens Van Dale
Plechtige, mondelinge aankondiging: (iemands overlijden aanzeggen, een gerechtelijke aanzegging, aanzegging van de doodstraf bv.)
- Wat wordt er aangekondigd?
Er komt een graantekort.
Aanzegging van de ondergang van de mensheid, de dag des oordeels.
- Waarom/waardoor?
Te lang is de gave getart. Gave hier (Van Dale) als gift: geschenk van een godheid of de natuur. Getart: getergd, uitgedaagd. Met alle gevolgen van dien.
- Dag en nacht, zon en maan, de wind: de natuur zelf constateert, dat het graan ziek is en ten dode opgeschreven. De halmen, de aren, het gewas als geheel zijn ziek.
- Een vreemd overspelig gras legt op de akkers beslag. Hier wordt dolik of de dolle tarwe bedoeld.
"Nog een gelijkenis hield Hij hun voor en Hij zei: Het Koninkrijk der hemelen komt overeen met iemand, die goed zaad gezaaid had in zijn akker. Doch terwijl de mensen sliepen, kwam zijn vijand en zaaide er onkruid overheen, midden tussen het koren, en ging weg. Toen het graan opkwam en vrucht zette, toen kwam ook het onkruid te voorschijn" (Matth. 13 vers 24-26).
In een gelijkenis schildert Jezus een welvarende landman, die een goede akker bezit. Hij bezaaide deze met zuiver zaaikoren van de beste tarwe die hij uit de vorige oogst geselecteerd had. Hij lette goed op of zich ook onkruid tussen het zaaisel bevond, maar het waren alle mooie en zuivere korrels.
Hij zaaide goed en kiemkrachtig zaad in zijn akker. De zon verwarmde de aarde en de vruchtbare, vroege regen deed het gewas snel ontspruiten. De akkerman was tevreden, want zijn veld vormde alras een groen tapijt. Ook de slaven die hem terzijde stonden, verheugden zich op een goede oogst. Zo groeide het koren op, en hier en daar schoot het in zijn aren. Een der knechts bemerkte evenwel iets dat hem niet beviel. Hij riep enkele mededienstknechten en dezen zagen met verbazing en schrik dat er volop onkruid tussen de tarwe groeide. Nu is onkruid alles dat groeit waar het niet groeien mag. Maar hier wordt de dolik of de dolle tarwe bedoelt, een grassoort die nauw verwant is aan het "Engelse raaigras". Zij lijkt buitengewoon veel op de tarwe, wordt 60-90 cm hoog, heeft scherpe, grasachtige bladeren die iets smaller zijn dan die van de tarwe en blauwgroen van kleur. Zolang de bebladerde halmen te zien zijn, is de overeenkomst met de tarwe groot. Wanneer evenwel de aren te voorschijn komen, is verwisseling uitgesloten. "Te voorschijn komen" betekent: als onkruid kenbaar worden; de Statenvertaling luidt: "Toen openbaarde zich ook het onkruid". De aren van de tarwe blijven dicht aaneengesloten, maar die van de dolik schieten in sprieten op. Deze plant is een van de weinige grassoorten die giftig zijn. Wanneer het zaad ervan tussen het koren komt en men er brood van bakt, veroorzaakt het hoofdpijn en duizelingen.
- Graaft met nagels waar het eens was. Graaft met nagels is wellicht een beeld van de duivel.
- Waar de aarde wit was van het graan. Waar eens een overvloed van wit (=gezond, goed) graan was. Dat staat in de bijbelteksten symbool voor de zuivere, gelovige mens.
- Als er àl te veel is begaan, zal de dag zwart zijn als de nacht. Wanneer de mensheid teveel heeft misdaan (kwaad bedrijven, Van Dale), zal de Dag des Oordeels aanbreken. Volgens de bijbel komen de goddelozen dan in een eeuwigdurende duisternis terecht.
- Dan slaat het zaad niet meer aan. Dan is het te laat voor inkeer.
"Toen liet Hij de scharen gaan en ging naar zijn huis. En zijn discipelen kwamen bij Hem en zeiden: Maak ons de gelijkenis van het onkruid in de akker duidelijk. Hij antwoordde en zei: Die het goede zaad zaait, is de Zoon des mensen: de akker is de wereld; het goede zaad, dat zijn de kinderen van het Koninkrijk; het onkruid zijn de kinderen van de boze; de vijand, die het gezaaid heeft, is de duivel" (Matth. 13 vers 36-39a).

Wie is genoeg bijbelvast om hier op te reageren?

Librije
_________________
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:44

Geplaatst: 17 jun 2007 11:59 am

Dit is wat voor Gert, ik hoop dat hij het leest.

Ik vind het enorm wat je allemaal gevonden hebt Librije.
Het wordt een heel ander gedicht zo.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:45

Geplaatst: 20 jun 2007 11:28 am

In Zutphen is er nu een speciale Ida Gerhardtwandeling bedacht door Nelleke van Keulen. De wandeling voert langs plekken waarover Gerhardt schreef, waar ze woonde of zelf wandelde. Tijdens de wandeling worden verzen gereciteerd van de in 1997 overleden dichteres. Wie interesse heeft, kan bellen of faxen, of e-mailen (stuur mij dan een pb'tje).

Bron : Poëziekrant Juni 2007

Rutger
_________________
Geduld, eenvoud en mededogen (Tao).

http://blog.seniorennet.be/mijn_boekenhoekje

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:50

Verwachting

Weet gij het ook de ganse nacht?
De vogels komen. Aan een geuren
- van wind, van water?- valt te speuren
hoe 't lage land een komst verwacht.

Morgen het teken aan de lucht
- een frons, een lijn, een krimpend wolken-
en dan, bui van geluid, een vlucht
die dalen gaat: de vogelvolken.

En wéér staan in verwondering
wij tussen dit gevleugeld sneeuwen;
morgen- dan zijn wij, lieveling,
het eerste paar van duizend eeuwen.

Ida Gerhardt
Uit: Buiten Schot
De Bezige bij 1947

mira

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:51

Ik houd van haar gedichten. Ze zijn zo mooi van taal.

Ik Weet gij het ook de ganse nacht?
De vogels komen. Aan een geuren
- van wind, van water?- valt te speuren
hoe 't lage land een komst verwacht.


Waar zouden de laatste regels naar verwijzen?

Code: Selecteer alles

morgen- dan zijn wij, lieveling,
het eerste paar van duizend eeuwen.


Over een huwelijk?
Ik tijwijfelde door dat "het eerste paar van duizend eeuwen"
maar dat komt omdat ik steeds las "het eerste paar IN duizend eeuwen"
maar zij bedoelt waarschijnlijk dat bij hen de toekomst begint en er na hen nog heel veel tijd en heel veel paren zullen volgen.
Of heeft iemand andere gedachten?

Willeke

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Wo Apr 08, 2009 08:51

Geplaatst: 17 jan 2009 11:30 am

Een late reactie.

Dit lijkt me een zeer romantisch gedicht.
Heel de natuur verwacht de komst van de vogels, prachtig verwoord.
Morgen gaat het gebeuren.
Daaraan vebindt zij de komst van de geliefde: morgen zullen zij het eerste paar zijn van duizend eeuwen, ieder liefdespaar vindt ahw. de liefde opnieuw uit, is het eerste paar in een geschiedenis van eeuwen.
Zo begrijp ik het.

Terzijde even vermelden dat Gerhardt een levensgezellin had, Marie van der Zeyde, ergens in een biografie gelezen.

mira


Terug naar “Gedichten E-F-G”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 6 gasten