Luuk Gruwez (nee)

van Jan Eijkelboom t/m Luuk Gruwez
Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Luuk Gruwez (nee)

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 09:45

Leestafel heeft toestemming tot 1 januari 2011 van Luuk Gruwez en de Arbeiderspers om deze gedichten te plaatsen.

Er mogen niet méér gedichten geplaatst worden.


Zijn gedichten zijn hier op de site te vinden

http://www.poezie-leestafel.info/luuk-gruwez



Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op Ma Feb 08, 2010 20:52, 5 keer totaal gewijzigd.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 09:46

Geplaatst: 18 jun 2004 10:42 pm

Aansluitend bij het thema "het spannende boek" volgt hier een fragment van een gedicht van Luuk Gruwez uit de dichtbundel Dieven en geliefden.
Als een dief je huis binnensluipt, mag dat op zijn minst spannend genoemd worden. Eens kijken hoe dichters daar tegenaan kijken. Het gedicht is meer dan 3 pagina's lang, daarom alleen fragmenten.
Op de flap vooraan staat vermeld: "Dieven en geliefden is een bundel van een romanticus die met zijn hoofd in de wolken, maar met zijn voeten in de modder staat."

Advies aan een dief

Komt u maar binnen door mijn achterdeur,
die doe ik bijna nooit op slot.
Gaat u toch zitten, doe mijn sloffen aan;
er staat een borrel in de kast.
Mijn allerliefste dief bent u.
U zult waarschijnlijk zenuwachtig zijn.

Dit huis is mijn museum. Kijk.
De gekste dingen heb ik hier bijeen,
(...)

Misschien wilt u, voor u ermee begint,
toch eerst in een album neuzen
of in mijn favoriete liefdesbrief?
Mijn oude pornobladen? Ook niet slecht.
Wie lijkt er beter op zichzelf
dan hij die anoniem kan zijn?
Kijkt u dus rustig: het kalmeert
bezit te nemen van een andere geest.

Ik laat u zien dat ik niet eenzaam ben.
Ik ben niet eenzaam, als u dat maar weet,
al doet u mij veel eer met uw bezoek.
(...)

Vooruit, succes, het is nu tijd.
Hier in de kamer met de boekenkast:
kwart metertje heb ík geschreven.
(...)

Voorzichtig, ginds de trap op, links,
vervolgens rechts, tot aan de gastenkamer.
Hier liet ik na haar dood mijn moeder wonen
met al haar handtassen en heer migraines,
(...)

Ik heb heel lang voor u gespaard
omdat ik wist dat u zou komen.
Pas zeven was ik en ik wist het al.
Ik heb het allerfraaiste porselein,
en een stoel of twee in Louis-Seize,
(...)

Ten slotte komt u bij een kamer.
Die is potdicht, waarvoor excuus.
Hier houd ik mijn vriendin gevangen
in touwen, ketting om de voet.
Geen mens kent de bezitter van haar lijf.

Of toch: wilt u het waarlijk weten?
Ik lig al naast haar, twintig jaar.
Wij zijn er trots op dat wij ouder worden,
de laatsten die geloven in elkaar.
En als zij slaapt hou ik haar dromen vast,
en als zij zucht of kucht haar keel,
en telkens als zij lacht haar lach
en telkens als zij weent haar tranen.
Er is maar één dief die ik vrees:
de dief die harten steelt.

U moet geweldig van mij houden
dat u mij zozeer wilt beroven.
Maar ook al neemt u alles mee,
laat haar bij mij, en mij bij haar.

Luuk Gruwez
Uit: Dieven en geliefden,
De Arbeiderspers 2000

Tiba

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 09:46

Geplaatst: 19 jun 2004 06:54 am

Geweldig tiba!!

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 09:47

Geplaatst: 20 jun 2004 09:12 am

Het valt me op, als ik de gedichten zo naast elkaar zie staan, dat zowel in "Duel tussen de rozen" van Pauls Snoek als in "Advies aan een dief" van Gruwez het thema met een zachte ironie wordt behandeld. Zou dat de kijk van dichters zijn op geweld?
In het andere gedicht van Paul Snoek over de gevaarlijke woorden is hij dan weer vlijmscherp.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 09:48

Geplaatst: 20 jun 2004 09:31 am

Dat denk ik niet tiba, ik denk dat zij geweld net zo erg vinden als wij. Alleen het zijn niet voor niets dichters natuurlijk.
Al moet ik zeggen dat na 5 inbraken (toen ik nog in Amsterdam woonde) ik ook meer een houding had als Luuk Gruwez. Je wordt erg lakoniek ervan. Je hoopt dan alleen dat ze dingen die voor jou belangrijk zijn maar geen enkele financiele waarde hebben niet meegenomen hebben. De rest is allemaal nieuw te kopen.

Ik denk dat zij het geweld wel degelijk zien maar het juist een beetje cynisch behandelen. Zoals in dat gedicht van Gruwez. Hij is eigenlijk heel ironisch door zich tot de dief te richten, zegt eigenlijk ook neem alles maar mee, als je maar van mijn vrouw afblijft! Die is voor hem echt onvervangbaar, de rest is materie.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 09:48

Geplaatst: 20 jun 2004 11:49 am

Dag Dettie,

Ik denk dat ik eigenlijk wel hetzelfde bedoel als jij, maar me niet goed heb uitgedrukt. Heel waarschijnlijk vinden ze geweld even erg als wij. Zou me verbazen als het anders was.
Maar in hun g e d i c h t e n bekijken ze het vanuit een andere invalshoek, althans Snoek en Gruwez in die 2 gedichten. Dat bedoelde ik met een andere "kijk".
Zo dit is dan uitgelegd.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 09:52

Geplaatst: 21 jul 2004 03:51 pm

DE MONNIKEN VAN SÉNANQUE

Zij stierven er snel en stil
en zonder overtollige reutel spoedden zij zich heen
van sterfplaats naar sterfplaats,
jaren ouder van jaren verlangen.

Als zonderlinge geliefden woonden zij in het landschap,
aan alle wensen der weelde ontwend,
zachtmoedig als wat niet meer wordt gevreesd.
Zij kenden geen verhuizen meer.

En wij, gekomen uit de oorden
van het roekeloos woekerend woord,
wisten tussen stof en steen en stilte
de ampere galm van hun stappen nog bewaard,

en zwegen, als voorgoed ontheemd,
in de leerzaamheid van zeldzame minnaars.
En van jaren verlangen
werden wij jaren en jaren ouder.

Luuk Gruwez
Uit: Een huis om dakloos te zijn,
Elsevier/Manteau, Antwerpen/Amsterdam, 1981

Tiba

Ik had hem wel! Stond tussen alle meldingen van forumberichten!!!

Ik zet hem ook in het archief bij Gruwez.
http://www.poezie-leestafel.info/luuk-gruwez

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 09:52

Geplaatst: 21 jul 2004 04:25 pm

Kijk, kijk. kijk Tiba

http://www.senanque.fr/visiten.htm

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 09:54

Geplaatst: 21 jul 2004 05:24 pm

Ja, ja, ja, Dettie, ik zie het! Wel ik was daar in november tweeduizend.
Met vijf schoolvriendinnen (die van de foto!) hebben we toen in de Provence onze 50ste verjaardag gevierd.
En we gingen ook naar Sénanque en dat was een ongelooflijke ervaring!

Toevallig had ik een paar dichtbundels mee en het gedicht van Gruwez stond daar in. Na een wandelingetje door de kloostertuin kwamen we aan de plaats waar de kruisjes staan van de overleden monniken (een zestal, aan een zijmuur van de abdij). Daar heb ik, bij het vallen van de avond en met mijn voeten op de aarde waarin ze lagen -er zijn geen grafzerken- , het gedicht De monniken van Sénanque, voorgedragen. Ik krijg er nog kippenvlees van. Iedereen was enorm onder de indruk. En dan krijgen de volgende woorden wel hun diepe betekenis:

en wij, gekomen uit de oorden
van het roekeloos woekerend woord


Nadien hebben we de avonddienst van de monniken meegevolgd. Ook dat was zonder meer uniek. Een tiental monniken in een kring rond het koor(van jong tot stokoud), zongen religieuze liederen, ongelooflijk zuiver, soms allen samen, soms met een voorzanger. Er was bijna geen volk, we waren slechts met een twaalftal in het kerkje en het was al donker. Welnu, ik ben niet gelovig en toch was er die avonds zo iets ongelooflijk puurs en mysterieus... ik zal het nooit vergeten.

als zonderlinge geliefden woonden ze in het landschap,
aan alle wensen der weelde ontwend,


Nadien moesten we in het pikdonker onze auto zoeken en nog terug, welnu, er is door de vijf kwebbelaars echt niet veel meer gezegd, iedereen was onder de indruk en in mijmeringen verzonken.
De volgende dagen is er nog heel wat doorgeboomd over de betekenis van het gedicht.

Een vriendin is in de zomer nog teruggegaan omdat ze toch in de buurt was, maar de sfeer was er niet echt, te veel toeristen...

Zo, dat was mijn verhaal.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 09:55

Geplaatst: 25 jul 2004 01:22 pm

Ik kan me voorstellen Tiba dat het een enorme indruk maakt.
De regels die jij aanhaalt raakten mij ook zo.

Zij vredig in hun wereld:
Als zonderlinge geliefden woonden zij in het landschap,
aan alle wensen der weelde ontwend,
zachtmoedig als wat niet meer wordt gevreesd.


en daar komen de toeristen!
en wij, gekomen uit de oorden
van het roekeloos woekerend woord
wisten tussen stof en steen en stilte.

Prachtig!

Heel erg mooi gedicht wat door jouw verhaal een extra dimensie krijgt!

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 09:56

Geplaatst: 25 jul 2004 08:29 pm

Dag Dettie,

Jij citeert diezelfde prachtige verzen van Gruwez en wil dit nogmaals doen en er stilistisch wat op ingaan

en wij, gekomen uit de oorden
van het roekeloos woekerend woord
wisten tussen stof en steen en stilte

...

ik vind dit zowel inhoudelijk (daar had je het al over) als stilistisch ongelooflijk prachtig:
om even naar de vorm te kijken: als je kijkt naar de klanken (toch heel belangrijk in poëzie) dan zie ik daar 4dingen (wordt een droge analyse, maar poëtisch werkt het wel, vind ik):

1) de opvallende herhaling van de oe in roekeloos woekerend, waardoor de betekenis van die woorden wordt versterkt (een ongewone en originele combinatie overigens)
2) de alliteratie (zelfde beginmedeklinker) van woekerend en woord, een w-klank versterkt door de " wij" en door "wisten"
3) de langgerekte oo-klank van [/b]oorden en woord, versterkt door de oe-klanken hierboven genoemd
4) de drievoudige alliteratie in stof, steen, stilte, een stijlkenmerk dat voor zover ik weet eigenlijk verouderd is, maar het hier echt doet

Zo Dettie, dat was even een stilistisch, droog tussendoortje, ik weet niet of je er iets aan hebt, zoniet, dan doe ik het NOOIT meer.
Ik wil eigenlijk vooral zeggen dat iemand die schrijft: "het roekeloos woekerend woord" veeeel in zijn mars heeft als dichter... vooral daar dit hier geen woordenkramerij is, maar terzelfdertijd inhoudelijk prachtig is.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 09:57

Geplaatst: 26 jul 2004 01:06 pm

ja ik vind dit juist leuk Tiba, ik weet gewoon erg weinig van gedichten en waar ik op moet letten en zo.
roekeloos en woord hebben ook nog de oo klank zie ik nu.

Groetjes
Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 09:57

Geplaatst: 06 aug 2004 12:35 am Onderwerp:

Bladerend in een aantal tijdschriften vond ik dit gedicht van Luuk Gruwez. Als dit geen prachtig gedicht is, dan weet ik het niet meer. Het staat ongetwijfeld ook in een aantal bloemlezingen.

Sourdine

En als er geen tederheid meer is,
laten we de tederheid dan veinzen
met geblinddoekte handen en geloken ogen,
liggend aan elkander als een grens.

Een woord mag dan niet langer een woord heten,
maar een mondvol troostvol verzwijgen;
en verlangen niet langer een armslag lang,
maar verder, weidser dan een vergezicht

vol zomervogels, muziek van Mendelsohn, een sfumato
aan Da Vinci ontleend. Jij zult je mooiste medelijden
ruilen met mijn liefste verdriet; ik, voorzichtig talmen
om het tanen van je lichaam dieper af te tasten.

O als er dan nog tederheid is, laten wij de tederheid vrezen
als een oud zeer. Zoveel tederheid,
daar kon geen mens ooit tegen.

uit: Een huis om dakloos in te zijn, 1981,
in Poëziekrant 3 , jaargang 25, mei-juni 2001,
Poëziecentrum Gent.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 09:58

Geplaatst: 06 aug 2004 12:48 am

Er zijn gedichten die je sowieso mooi vindt, zelfs zonder ze volledig te begrijpen. Vaak echter is enige uitleg over de situatie van de dichter welkom: tot wie richt hij zich, in welke verhouding staat hij tot de persoon over wie hij het heeft, en naar aanleiding waarvan werd het gedicht geschreven (wat ik me bv. steeds afvraag bij de gij-gedichten van Achterberg)? Daarom is het, voor een goed begrip, wellicht verduidelijkend dat Luuk Gruwez het in voorgaand gedicht heeft over een geliefde die kanker heeft.

Groetjes. Tiba.

Laatst aangepast door tiba op 07 aug 2004 10:32 pm, in totaal 1 keer bewerkt

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 09:58

Geplaatst: 06 aug 2004 06:50 am

Het is P R A C H T I G!!

Kippenvel krijg je hiervan.
Bedankt tiba

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 09:59

Geplaatst: 10 aug 2004 10:54 am

Nog zo'n ontroerend gedicht van Luuk Gruwez, opgenomen in Invers:

Kanker I

God, herstel deze vrouw. zij is nog niet
voltooid. zij moet mij nog ten grave dragen.
o, leg haar straks, al stijf van ouderdom,
met beide borsten in een kist.

ik weet dat u soms voorkomt in het wild
naast aasgier, lynx en tijgerkat:
fouileer haar niet tot op het bot
of daar nog ergens kanker zat.

ook ik lijd honger aan haar lijf.
wees niet bekommerd om uw maal:
ik wil een ander kwijt in ruil voor haar.
ik wil een ander kwijt, of minstens mij.

Luuk Gruwez,
uit: Dikke mensen, De Arbeiderspers 1990,
opgenomen in: Invers,
Erik Heyman, Koen Stassijns, Ivo van Strijtem,
NV Standaard Uitgeverij 1994.

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 10:00

Geplaatst: 10 aug 2004 03:41 pm

Ik heb hem geplaatst Tiba, ook hier kom ik nog op terug!
(Ik heb al een jaar nodig om erop terug te komen, zo vaak zeg ik het!)

Wel een beetje egoistisch gedicht, vind je niet? Hoe goed het ook te begrijpen is.

http://www.poezie-leestafel.info/luuk-gruwez

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 10:01

Geplaatst: 10 aug 2004 04:21 pm

Wat is er egoïstisch Dettie?
Hij wil de dat de dood aan zijn geliefde voorbijgaat. Neem a.u.b. een ander, zegt hij, en als dat niet gaat, neem dan mij eerst!
Lijkt me NIET egoïstisch.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 10:01

Geplaatst: 11 aug 2004 07:09 pm

je hebt H E L E M A A L gelijk tiba, ik las het verkeerd.

Grotjes
Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 10:02

Geplaatst: 14 aug 2004 09:15 am

Over Luuk Gruwez,

Ik heb zonet (vlug-vlug) een interview met Luuk Gruwez gelezen waarin hij het o.a. over zijn gedichten over kanker heeft. Hij zegt daarin dat hij zich in zijn gedichten nogal persoonlijk blootgeeft (in het werkelijke leven blijkbaar minder), maar dat hij soms in zijn poëzie de werkelijkheid wel naar zijn hand zet. Zijn geliefde is niet gestorven, terwijl dat in zijn gedichten wel is gebeurd. Dit laatste vind ik toch wel een positieve realiteit die ik hier even wou vermelden.

Als ik het artikel grondiger heb gelezen, en tijd heb, kom ik er even op terug.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 10:02

Geplaatst: 30 jan 2005 01:13 pm

Kortrijk

'Come friendly bombs, and fall on Slough' (J, Betjeman)

Kom, lieve bommen, val op Kortrijk.
Niet omdat ik daar ontstond
tussen Walle en station,
uitgerust om op te krassen,

maar daar in Kortrijk wezens wonen
met trage tranen en met snelle winden,
muffer dan - eertijds- het rotend vlas
in het gouden water van de Leie.
En daar in Kortrijk mannen wonen
met schuine moppen, met centen die kloppen
in hun te diepe, haast diepzinnige zakken.

Kom, lieve bommen, donder neer, verpletter Kortrijk.
Maar spaar de kinderen van Stella Maris,
de sullen van de Pottelberg,
de hoeren van de Papenstraat.

En o, voordat ik het vergeet,
spaar ook mijn tante en de haren.
Spaar toch vooral mijn malle nicht
die dertig is en aan een telraam zit
en telt en telt en nooit iets vindt dat klopt.
Kortom, spaar Kortrijk maar.


Luuk Gruwez
uit: Vuile manieren
Uitgeverij: De Arbeiderspers 1994

Heeft op het eerste gezicht wat van een gelegenheidsgedicht. Maar gaat toch verder, vind ik.
Blijkbaar gemaakt naar aanleiding van een bestaand vers. Sluit daardoor aan bij de discussie onder Rawie. Gruwez vermeldt zijn bron echter wel. Dan is daaromtrent geen discussie nodig.

Groetjes. Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 10:04

Geplaatst: 08 mrt 2005 08:37 pm

Mutter Courage

Aan elke heer die bellen blies
in haar hoofd van waspoeder en zeep
bood zij haar mond van eeuwen aan,
haar hele ziel in ondergoed,

opdat zij niet voorbij zou gaan.
Maar debuterend in de malle troost
van kinderneuzen vol met snot,
heeft zij voor eeuwigheid geen tijd.

Het regent, maar zij blijft gezond,
gezond zoals een moeder moet
- een trage, weldoorvoede kloek,
voorgoed begraven in haar kroost.

Zo leert zij leven van recepten
en van remedies tegen zeer
dat, eer het komt, genezen wordt.
En eeuwigheid is kinderspel.

Luuk Gruwez
uit: Bandeloze gedichten,
een keuze uit de poëzie 1977-1990,
De Arbeiderspers 1996

Tiba.

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 10:05

Geplaatst: 07 jun 2005 05:42 pm

Sorry dat ik jullie zeer geanimeerde discussies onderbreek, maar ik wou gewoon zeggen dat Gerrit Achterberg het steeds over zijn hospita heeft in zijn gedichten. Hij heeft het arme mens vermoord, kreeg er daarna spijt van en probeert haar dood te aanvaarden door erover te schrijven.
Zou één van jullie me trouwens iets zou kunnen vertellen over "scheppingsverhaal" van Gruwez? Ik raak er echt niet aan uit

misschien was god wel onvoorzichtig
toen hij het zoogdier schiep
de leeuw, akkoord, een meesterwerk
maar wat te zeggen van de mens?

en had de olifant niet moeten briesen
de dashond met zijn trieste blik
niet moeten piepen als een muis?
had die mens niet moeten mekkeren?

er waren dichters nodig, beter in geluid
zangers met perfecte strot
om wat verkeerd ging te herstellen:
constructiefouten in zijn schepping

hij schiep er enkele, mijn god
en met zijn vette schommelende lijf
deed hij, tot iedereens vermaak
een walsje in de balzaal op aarde

en of het goed was, zag hij niet

Luuk Gruwez
Uit de bundel:"Vuile manieren"
Uitgeverij:De Arbeiderspers 1994

Elly

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 10:06

Geplaatst: 07 jun 2005 05:56 pm

Hij neemt het scheppingsverhaal compleet op de hak.

Aan het einde van het scheppingsverhaal wordt gezegd "En God zag dat het goed was" In dit gedicht wordt gezegd En of het goed was, zag hij niet.
God wordt als een vadsig dik mannetje neergezet, die vele fouten in zijn schepping gemaakt heeft maar deze herstelt door sommigen een 'gouden keel' te geven en dichters te scheppen. Die konden aangeven wat precies verkeerd was en herstellen met hun woorden of stem.
Het is in mijn ogen een zeer cynisch gedicht.

Dettie

Dettie
Berichten: 10694
Lid geworden op: Do Jan 15, 2009 00:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » Za Feb 07, 2009 10:06

Geplaatst: 08 jun 2005 02:00 pm

Bedankt, ik snap het gedicht van gruwez nu al veel beter. Ik vroeg me alleen nog af of het ergens in een bepaalde stroming is te plaatsen. Ik weet wel dat gruwez een neoromanticus is, maar dat vind ik niet echt terug in dit gedicht. Enig idee?

Elly


Terug naar “Gedichten E-F-G”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten