Chr. J. van Geel (ja alleen uitgegeven door Van Oorschot)
Chr. J. van Geel (ja alleen uitgegeven door Van Oorschot)
Poezie-Leestafel heeft toestemming (gedogen) gegeven om gedichten die door hun uitgegeven zijn te plaatsen.
Er mogen dus meer gedichten geplaatst worden.
Dettie
Er mogen dus meer gedichten geplaatst worden.
Dettie
Geplaatst: 12 apr 2007 05:00 pm
Plein
Dat is een prachtige boom
voor die sigarenwinkel,
er daalt een duif in neer.
Een schilder schildert trage halen.
Onder de ladder staat de bakker in zijn deur,
bespat met schaduw van de blaren.
Het asfalt is van muizenleer.
De meisjes fietsen glimlachloos,
hun knieën tillen bloemen op.
Bij Fientje zijn de schermen neer.
Chr. van Geel
uit: Gedichten,
Van Oorschot 1993
Tiba.
Plein
Dat is een prachtige boom
voor die sigarenwinkel,
er daalt een duif in neer.
Een schilder schildert trage halen.
Onder de ladder staat de bakker in zijn deur,
bespat met schaduw van de blaren.
Het asfalt is van muizenleer.
De meisjes fietsen glimlachloos,
hun knieën tillen bloemen op.
Bij Fientje zijn de schermen neer.
Chr. van Geel
uit: Gedichten,
Van Oorschot 1993
Tiba.
Geplaatst: 12 apr 2007 07:10 pm
Thuiskomen
De zee, een lijf van geheimzinnig roepen,
beweegt haast niet.
Ik ken een strand, er staat een boom
waarin de vrouwen zingen,
wellustig, loom.
In havens liggen schepen onder stoom
vol honing van de zee. Motregen hangt
als wimpers voor het landschap.
Achter de zeedijk, ademend en in de mist
onzichtbaar, slapen de koeien.
De kluister van een paard sleept naar het hek toe,
houdt stil waar ik met zoete woorden sta.
Hoor, de zee roept,
klapt in haar handen.
De scheepjes stuivend in het nat
komen als kinderen - een sleept
een slee het tuintje in.
Chr. J. van Geel
uit: Spinroc en andere gedichten,
G.A. van Oorschot, Amsterdam
Tiba.
Thuiskomen
De zee, een lijf van geheimzinnig roepen,
beweegt haast niet.
Ik ken een strand, er staat een boom
waarin de vrouwen zingen,
wellustig, loom.
In havens liggen schepen onder stoom
vol honing van de zee. Motregen hangt
als wimpers voor het landschap.
Achter de zeedijk, ademend en in de mist
onzichtbaar, slapen de koeien.
De kluister van een paard sleept naar het hek toe,
houdt stil waar ik met zoete woorden sta.
Hoor, de zee roept,
klapt in haar handen.
De scheepjes stuivend in het nat
komen als kinderen - een sleept
een slee het tuintje in.
Chr. J. van Geel
uit: Spinroc en andere gedichten,
G.A. van Oorschot, Amsterdam
Tiba.
Geplaatst: 11 mei 2007 05:38 pm
De liefde zegt...
De liefde zegt dat ik een jas moet zijn,
een harnas van gevlochten hout, een helm
op het schedelveld van zand, een dicht vizier,
een lans, een liggend beeld slapend gestrekt,
in maliën gegespt, een schild van zij.
De liefde zegt dat ik als gras moet zijn,
een mantel voor een zandstuivende wond
van het duin, een mond waar zij haar woord in legt.
Chr. J. van Geel
uit: Spinroc en andere Verzen,
van Oorschot, Amsterdam 1975
Tiba.
De liefde zegt...
De liefde zegt dat ik een jas moet zijn,
een harnas van gevlochten hout, een helm
op het schedelveld van zand, een dicht vizier,
een lans, een liggend beeld slapend gestrekt,
in maliën gegespt, een schild van zij.
De liefde zegt dat ik als gras moet zijn,
een mantel voor een zandstuivende wond
van het duin, een mond waar zij haar woord in legt.
Chr. J. van Geel
uit: Spinroc en andere Verzen,
van Oorschot, Amsterdam 1975
Tiba.
Geplaatst: 11 mei 2007 08:06 pm
wat het bij mij oproept is "thuiskomen" in de zin van je ergens thuis voelen, alsof je lange tijd gedwaald hebt, misschien een beetje vervreemding hebt ervaren en dan ineens weer "vaste grond" onder je voeten krijgt, dat je aanvoelt van: ik ben hier op mijn plaats, ik hou van deze plek.
concreet had ik deze ervaring bij de basiliek van vézelay en de terrastuin die erachter lag. ook al was ik er niet eerder geweest, het gaf me het gevoel van thuis komen, thuiskomen bij mezelf of zo.
dit gedicht roept bij mij hetzelfde gevoel op: alsof de auteur ergens op een plek komt, al dan niet een plek die hij goed kent (ik veronderstel van wel) en waar hij zich op zijn plaats voelt...
Elvira
_________________
"leven is veel meer dan eten en vechten om de macht" (J.L. Seagull)
tiba schreef:
Gaat dit gedicht nu over een zeeman die thuiskomt, of is het een beeld voor iemand die thuiskomt?
Tiba.
wat het bij mij oproept is "thuiskomen" in de zin van je ergens thuis voelen, alsof je lange tijd gedwaald hebt, misschien een beetje vervreemding hebt ervaren en dan ineens weer "vaste grond" onder je voeten krijgt, dat je aanvoelt van: ik ben hier op mijn plaats, ik hou van deze plek.
concreet had ik deze ervaring bij de basiliek van vézelay en de terrastuin die erachter lag. ook al was ik er niet eerder geweest, het gaf me het gevoel van thuis komen, thuiskomen bij mezelf of zo.
dit gedicht roept bij mij hetzelfde gevoel op: alsof de auteur ergens op een plek komt, al dan niet een plek die hij goed kent (ik veronderstel van wel) en waar hij zich op zijn plaats voelt...
Elvira
_________________
"leven is veel meer dan eten en vechten om de macht" (J.L. Seagull)
Dettie schreef:Geplaatst: 11 mei 2007 08:06 pmtiba schreef:
Gaat dit gedicht nu over een zeeman die thuiskomt, of is het een beeld voor iemand die thuiskomt?
Tiba.
wat het bij mij oproept is "thuiskomen" in de zin van je ergens thuis voelen, alsof je lange tijd gedwaald hebt, misschien een beetje vervreemding hebt ervaren en dan ineens weer "vaste grond" onder je voeten krijgt, dat je aanvoelt van: ik ben hier op mijn plaats, ik hou van deze plek.
concreet had ik deze ervaring bij de basiliek van vézelay en de terrastuin die erachter lag. ook al was ik er niet eerder geweest, het gaf me het gevoel van thuis komen, thuiskomen bij mezelf of zo.
dit gedicht roept bij mij hetzelfde gevoel op: alsof de auteur ergens op een plek komt, al dan niet een plek die hij goed kent (ik veronderstel van wel) en waar hij zich op zijn plaats voelt...
Elvira
Ik ben het eens met Elvira.
Jan S
_________________
"leven is veel meer dan eten en vechten om de macht" (J.L. Seagull)
Je m'exprime, donc je suis.
Wind
Elke boom is een bijna andere
open mond van de wind
luisterende stemmen ieder blad,
iedere stam, ik, ieder lied.
Chr. van Geel
uit: Uit de hoge boom geschreven,
G.A. van Oorschot, Amsterdam 1967
luisterende stemmen ieder blad
iedere stam, ik, ieder lied.
dit is zo mooi en compact geformuleerd
ik kan zo'n regels telkens weer herlezen en bij mezelf herhalen .
Tiba.
Pril voorjaar
De bomen dragen boezelaars,
ook alle vingerdunne bomen.
Het heeft gesneeuwd. De dooi zal komen.
Onder hun schorsen worden voor
de grijze dichtvertakte kronen
kaarsen gegoten, witte en roze
kleuren gemengd op houten tafels,
nerven getekend – onder hun vel
tiktakt hun zenuwengestel.
Chr. J. van Geel
Uit: Spinroc en andere verzen.
Van Oorschot, Amsterdam, 1958
De bomen dragen boezelaars,
ook alle vingerdunne bomen.
Het heeft gesneeuwd. De dooi zal komen.
Onder hun schorsen worden voor
de grijze dichtvertakte kronen
kaarsen gegoten, witte en roze
kleuren gemengd op houten tafels,
nerven getekend – onder hun vel
tiktakt hun zenuwengestel.
Chr. J. van Geel
Uit: Spinroc en andere verzen.
Van Oorschot, Amsterdam, 1958
~ Het is een kunst om de zee in een glas te vangen ~
(naar: Italo Calvino)
(naar: Italo Calvino)
mira schreef:Twee mogelijke interpretaties.
Het feit dat hier 'kronen' wordt gezegd, en niet 'kruinen', doet denken aan kroonluchters, en daar staan/stonden kaarsen op.
Maar de stromen van energie binnen in de stam, die dan naar buiten komen in de lente, dat zit er zeker ook in.
mira
Mira Die kaarsen worden niet onder de kroon gegoten, dus het het gaat hier wel degelijk over de kaarsen van de kastanjeboom die wit en rose kunnen zijn. (Kastanjelaar kennen wij helaas niet.) Pieter
Heb ik gezegd dat kaarsen onder de kroon worden gegoten? Zo bedoelde ik het niet.
Maar het gedicht is me nu veel dudelijker.
Binnen in de boom zit er ahw een klein fabriekje, er worden kaarsen (voor de kroon/kruin van de kastanjelaar) gesmolten en verven gemengd, dit voor de nakende bloemenpracht, maw er zit een stroom van energie onder de schors, die komt naar buiten in de lente!
mira
Maar het gedicht is me nu veel dudelijker.
Binnen in de boom zit er ahw een klein fabriekje, er worden kaarsen (voor de kroon/kruin van de kastanjelaar) gesmolten en verven gemengd, dit voor de nakende bloemenpracht, maw er zit een stroom van energie onder de schors, die komt naar buiten in de lente!
mira
mira schreef:Heb ik gezegd dat kaarsen onder de kroon worden gegoten? Zo bedoelde ik het niet.
Maar het gedicht is me nu veel dudelijker.
Binnen in de boom zit er ahw een klein fabriekje, er worden kaarsen (voor de kroon/kruin van de kastanjelaar) gesmolten en verven gemengd, dit voor de nakende bloemenpracht, maw er zit een stroom van energie onder de schors, die komt naar buiten in de lente!
mira
Ja! Dat fabriekje! Nu snap ik het mira. Bedankt.
dettie
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten